«Αν εν κακόν τζιαι ξόρισ' το»...
Με τον Κωστάκη Αντωνίου
Μια ρήση του Τάσσου για τις αμερικανικές πρωτοβουλίες και πόσο βαραίνει η Τουρκία στην αμερικανική ζυγαριά
Όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος εκαλείτο να σχολιάσει επικείμενη αμερικανική πρωτοβουλία για το Κυπριακό, συνήθιζε να απαντά: «Αν εν κακόν τζιαι ξόρισ' το». Οι πλούσιες εμπειρίες του, και η γνώση του Κυπριακού, τον είχαν διδάξει πού κατέληγαν οι αμερικανικές πρωτοβουλίες. Πάντοτε σε υποστήριξη των τουρκικών θέσεων και σε σφαγιασμό των δικαίων του κυπριακού Ελληνισμού. Η αμερικανική πολιτική υπήρξε συνεπής, μέσω των δεκαετιών. Στην αμερικανική ζυγαριά βάραινε περισσότερο η Τουρκία, παρά η Ελλάδα και η Κύπρος. Και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, λόγω γειτνιάσεως με τη Σοβιετική Ένωση, και μετά λόγω τρομοκρατίας, και τώρα λόγω της ουκρανικής κρίσης.
Θα επαναλάβω αυτό που κατά καιρούς υπενθυμίζω και που μου είχε αναφέρει ο Ανδρέας Χριστοφίδης, όταν, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σπύρου Κυπριανού, επεσκέφθη την Ουάσιγκτον για να ενημερωθεί από αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την αμερικανική πολιτική στο Κυπριακό. Ένας εκ των αξιωματούχων του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, τον εισήγαγε σε μία αίθουσα, στο άκρο της οποίας βρισκόταν μία μεγάλη οθόνη. Έσβησε τα φώτα και στην οθόνη προβλήθηκαν δύο χάρτες. Εκείνος της Τουρκίας και, από κάτω, η μικροσκοπική Κύπρος. Ο Αμερικανός επίσημος πήρε έναν χάρακα και έδειξε στον Ανδρέα Χριστοφίδη τους δύο χάρτες. Του είπε ωμά: «Να η Τουρκία και να η Κύπρος. Τώρα μπορείτε να καταλάβετε, γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να πιέσουν την Τουρκία στο Κυπριακό και να στηρίξουν την Κύπρο».
Αυτή είναι η ωμή αλήθεια και όσοι δεν την αντιλαμβάνονται, είναι άκριτοι και παραπλανούν τον λαό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρόκειται να θυσιάσουν την Τουρκία, ούτε να την αδικήσουν χάριν της Κύπρου. Και λόγω γεωγραφικής θέσεως, και λόγω πληθυσμού και λόγω στρατιωτικής ισχύος και λόγω άλλων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Τα όσα λέγονται σήμερα, περί αλλαγής δεδομένων, λόγω υδρογανθράκων και περί αναβαθμίσεως της γεωπολιτικής σημασίας της Κύπρου, μπορεί να διαφοροποιούν σε κάποιο βαθμό τα δεδομένα, αλλά δεν αλλάζουν τον κανόνα. Άλλωστε, η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου ήταν πάντα εκεί. Η γεωγραφική θέση της δεν άλλαξε. Αλλά καμία κυβέρνηση δεν αξιοποίησε ποτέ αυτό το πλεονέκτημα. Λόγω ανικανότητας, αδεξιότητας και αναποφασιστικότητας...
Η επικείμενη επίσκεψη του Αμερικανού Αντιπροέδρου, Τζον Μπάιντεν, έδωσε το έναυσμα για πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες, όπως συνήθως γίνεται κάθε φορά που ξένος αξιωματούχος επισκέπτεται την Κύπρο, ή όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επισκέπτεται άλλες χώρες.
Δεν θα μηδενίσουμε την επίσκεψη, ούτε θα θριαμβολογήσουμε. Ο Τζόν Μπάιντεν αποτελεί φίλο και υποστηρικτή της Κύπρου. Και όταν ήταν γερουσιαστής, και όταν εξελέγη Αντιπρόεδρος. Η ομογένεια προσέτρεχε πάντα κοντά του και ζητούσε τη συμπαράστασή του. Αυτό είναι καλό και ως φίλο αξίζει να τον υποδεχθούμε στην Κύπρο. Αλλά ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ δεν χαράσσει πολιτική στα διεθνή θέματα. Υπάρχουν άλλα και διάφορα κέντρα εξουσίας στις ΗΠΑ. Κανείς δεν γνωρίζει γιατί έρχεται στην Κύπρο.
Η κυβέρνηση με διοχετευμένες πληροφορίες, διαρρέει ότι έρχεται για να εξαγγείλει σχέδιο χρηματοδότησης της Αμμοχώστου και είσοδο εμπειρογνωμόνων στην πόλη. Η τουρκική πλευρά, αντιθέτως, δηλώνει ότι φέρει πρόταση για δημιουργία «κοινής εταιρείας» για διαχείριση και αξιοποίηση των υδρογονθράκων, από τις δύο κοινότητες. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης, άνθρωπος νούσιμος, προσγειωμένος και μπράβο στον Πρόεδρο Αναστασιάδη για την επιλογή του, δηλώνει ότι δεν θα προτρέξει των εξελίξεων. Συμφωνούμε με την προσγειωμένη λογική του. Θα αναμένουμε τα αποτελέσματα της επίσκεψης και μετά θα τοποθετηθούμε.
Θα πρέπει να προσεχθεί τούτο: Δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε επαφή του κ. Μπάιντεν με τους κατοχικούς ηγέτες, είτε στο «προεδρικό» του Έρογλου είτε κάτω από οποιαδήποτε σύμβολα του ψευδοκράτους. Τέτοιες επαφές κάτω από τα σύμβολα του ψευδοκράτους, κρίνονται απαράδεκτες.
Δεύτερο: Η προϊστορία των αμερικανικών πρωτοβουλιών στο Κυπριακό δεν πρέπει να αγνοείται. Η αποστολή Σάιρους Βανς κατά την κρίση της Κοφίνου, η μεσολάβηση Κλαρκ Κλίφορντ πολύ αργότερα, και η ανάμειξη των ΗΠΑ στη σύνταξη του σχεδίου Ανάν, είναι ενδεικτικές του καταστροφικού ρόλου των ΗΠΑ, όποτε αναμείχθηκαν στο Κυπριακό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, για όσους την αγνοούν ή δεν διδάσκονται...
Η Σημερινή, Τετάρτη, 14/05/2014
Όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος εκαλείτο να σχολιάσει επικείμενη αμερικανική πρωτοβουλία για το Κυπριακό, συνήθιζε να απαντά: «Αν εν κακόν τζιαι ξόρισ' το». Οι πλούσιες εμπειρίες του, και η γνώση του Κυπριακού, τον είχαν διδάξει πού κατέληγαν οι αμερικανικές πρωτοβουλίες. Πάντοτε σε υποστήριξη των τουρκικών θέσεων και σε σφαγιασμό των δικαίων του κυπριακού Ελληνισμού. Η αμερικανική πολιτική υπήρξε συνεπής, μέσω των δεκαετιών. Στην αμερικανική ζυγαριά βάραινε περισσότερο η Τουρκία, παρά η Ελλάδα και η Κύπρος. Και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, λόγω γειτνιάσεως με τη Σοβιετική Ένωση, και μετά λόγω τρομοκρατίας, και τώρα λόγω της ουκρανικής κρίσης.
Θα επαναλάβω αυτό που κατά καιρούς υπενθυμίζω και που μου είχε αναφέρει ο Ανδρέας Χριστοφίδης, όταν, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σπύρου Κυπριανού, επεσκέφθη την Ουάσιγκτον για να ενημερωθεί από αξιωματούχους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την αμερικανική πολιτική στο Κυπριακό. Ένας εκ των αξιωματούχων του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, τον εισήγαγε σε μία αίθουσα, στο άκρο της οποίας βρισκόταν μία μεγάλη οθόνη. Έσβησε τα φώτα και στην οθόνη προβλήθηκαν δύο χάρτες. Εκείνος της Τουρκίας και, από κάτω, η μικροσκοπική Κύπρος. Ο Αμερικανός επίσημος πήρε έναν χάρακα και έδειξε στον Ανδρέα Χριστοφίδη τους δύο χάρτες. Του είπε ωμά: «Να η Τουρκία και να η Κύπρος. Τώρα μπορείτε να καταλάβετε, γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να πιέσουν την Τουρκία στο Κυπριακό και να στηρίξουν την Κύπρο».
Αυτή είναι η ωμή αλήθεια και όσοι δεν την αντιλαμβάνονται, είναι άκριτοι και παραπλανούν τον λαό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρόκειται να θυσιάσουν την Τουρκία, ούτε να την αδικήσουν χάριν της Κύπρου. Και λόγω γεωγραφικής θέσεως, και λόγω πληθυσμού και λόγω στρατιωτικής ισχύος και λόγω άλλων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Τα όσα λέγονται σήμερα, περί αλλαγής δεδομένων, λόγω υδρογανθράκων και περί αναβαθμίσεως της γεωπολιτικής σημασίας της Κύπρου, μπορεί να διαφοροποιούν σε κάποιο βαθμό τα δεδομένα, αλλά δεν αλλάζουν τον κανόνα. Άλλωστε, η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου ήταν πάντα εκεί. Η γεωγραφική θέση της δεν άλλαξε. Αλλά καμία κυβέρνηση δεν αξιοποίησε ποτέ αυτό το πλεονέκτημα. Λόγω ανικανότητας, αδεξιότητας και αναποφασιστικότητας...
Η επικείμενη επίσκεψη του Αμερικανού Αντιπροέδρου, Τζον Μπάιντεν, έδωσε το έναυσμα για πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες, όπως συνήθως γίνεται κάθε φορά που ξένος αξιωματούχος επισκέπτεται την Κύπρο, ή όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επισκέπτεται άλλες χώρες.
Δεν θα μηδενίσουμε την επίσκεψη, ούτε θα θριαμβολογήσουμε. Ο Τζόν Μπάιντεν αποτελεί φίλο και υποστηρικτή της Κύπρου. Και όταν ήταν γερουσιαστής, και όταν εξελέγη Αντιπρόεδρος. Η ομογένεια προσέτρεχε πάντα κοντά του και ζητούσε τη συμπαράστασή του. Αυτό είναι καλό και ως φίλο αξίζει να τον υποδεχθούμε στην Κύπρο. Αλλά ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ δεν χαράσσει πολιτική στα διεθνή θέματα. Υπάρχουν άλλα και διάφορα κέντρα εξουσίας στις ΗΠΑ. Κανείς δεν γνωρίζει γιατί έρχεται στην Κύπρο.
Η κυβέρνηση με διοχετευμένες πληροφορίες, διαρρέει ότι έρχεται για να εξαγγείλει σχέδιο χρηματοδότησης της Αμμοχώστου και είσοδο εμπειρογνωμόνων στην πόλη. Η τουρκική πλευρά, αντιθέτως, δηλώνει ότι φέρει πρόταση για δημιουργία «κοινής εταιρείας» για διαχείριση και αξιοποίηση των υδρογονθράκων, από τις δύο κοινότητες. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης, άνθρωπος νούσιμος, προσγειωμένος και μπράβο στον Πρόεδρο Αναστασιάδη για την επιλογή του, δηλώνει ότι δεν θα προτρέξει των εξελίξεων. Συμφωνούμε με την προσγειωμένη λογική του. Θα αναμένουμε τα αποτελέσματα της επίσκεψης και μετά θα τοποθετηθούμε.
Θα πρέπει να προσεχθεί τούτο: Δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε επαφή του κ. Μπάιντεν με τους κατοχικούς ηγέτες, είτε στο «προεδρικό» του Έρογλου είτε κάτω από οποιαδήποτε σύμβολα του ψευδοκράτους. Τέτοιες επαφές κάτω από τα σύμβολα του ψευδοκράτους, κρίνονται απαράδεκτες.
Δεύτερο: Η προϊστορία των αμερικανικών πρωτοβουλιών στο Κυπριακό δεν πρέπει να αγνοείται. Η αποστολή Σάιρους Βανς κατά την κρίση της Κοφίνου, η μεσολάβηση Κλαρκ Κλίφορντ πολύ αργότερα, και η ανάμειξη των ΗΠΑ στη σύνταξη του σχεδίου Ανάν, είναι ενδεικτικές του καταστροφικού ρόλου των ΗΠΑ, όποτε αναμείχθηκαν στο Κυπριακό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, για όσους την αγνοούν ή δεν διδάσκονται...
Η Σημερινή, Τετάρτη, 14/05/2014
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire