Κύπρος: Χωρίς πυξίδα η ελληνική πλευρά

Κώστας Βενιζέλος

 

 

 

Περισυλλογή σημαίνει διακοπές

Η «περισυλλογή» στο Κυπριακό έχει πάει διακοπές. Κάποιες ανακοινώσεις από τα κομματικά ψυγεία διανέμονται για να δηλώνουν παρουσία, την ώρα που η Τουρκία συνεχίζει εργολαβικά την προώθηση των σχεδιασμών της. Πρώτο, τη διατήρηση της έντασης στην κυπριακή ΑΟΖ, καθώς θέλει να συντηρήσει τουλάχιστον το κλίμα τη στιγμή που αδυνατεί να κάνει το βήμα παραπέρα (λόγω προφανώς Γαλλίας, Ιταλίας, ΗΠΑ, εταιρείες των οποίων δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας). Δεύτερο, τη συνέχιση εφαρμογής του σχεδίου Β', που υλοποιείται εδώ και χρόνια, έχοντας ως άλλοθι τον λεγόμενο διακοινοτικό διάλογο. Σε αυτούς του σχεδιασμούς ποια είναι η απάντηση; Εάν κρίνουμε από τον Ελληνοκύπριο διαπραγματευτή, θα πρέπει να συγκληθεί νέα Διάσκεψη. Και ο λόγος; «Η επανέναρξη θα πρέπει να γίνει σύντομα γιατί αλλιώς όλα όσα συζητήθηκαν κινδυνεύουν να χαθούν – γιατί έχει καλό κεκτημένο η διαδικασία σε ό,τι αφορά το μέλλον του τόπου» (Ανδρέας Μαυρογιάννης, Πολίτης, Κυριακή 13 Αυγούστου). Κεκτημένο είναι και οι τελευταίες προτάσεις Αναστασιάδη στο Κραν Μοντάνα που εάν εφαρμοστούν θα οδηγήσουν σε ένα δυσλειτουργικό κράτος, που δεν θα αντέξει στον χρόνο. Κεκτημένο είναι κι όλες οι συσσωρευμένες υποχωρήσεις. Έχει αλλάξει οτιδήποτε από το Κραν Μοντάνα και εντεύθεν και δεν το γνωρίζουμε; Από τη ρητορική που υιοθετούν οι Τούρκοι, μάλλον έχουν σκληρύνει τη στάση τους. Και εάν ο στόχος είναι μια νέα πενταμερής το φθινόπωρο, αυτή η θέση της Λευκωσίας έγινε σε συνεννόηση με την Αθήνα; Όχι, η Αθήνα δεν γνωρίζει, ούτε αυτή τη φορά οτιδήποτε. Και εάν συγκληθεί νέα πενταμερής και με βάση τα σημερινά δεδομένα αποτύχει, το κόστος δεν θα είναι μεγαλύτερο;

Το επόμενο βήμα στο Κυπριακό δεν μπορεί να είναι μετέωρο. Προσφέρεται ο χρόνος για αξιολόγηση των αποτελεσμάτων δύο Πενταμερών, αλλά και των όσων εξελίξεων διαδραματίζονται στην περιοχή. Η αποτυχία των εκάστοτε διαχειριστών του Κυπριακού έγκειται στην αδυναμία τους να αξιοποιήσουν τη γεωπολιτική υπεραξία της χώρας. Η αποτυχία των εκάστοτε διαχειριστών έγκειται στο γεγονός ότι ήταν κολλημένοι στην πεπατημένη και ενίοτε «έβραζαν στο ζουμί τους». Η αφαίρεση, για παράδειγμα, της Τουρκίας από μια μελλοντική συμφωνία έγινε μόλις το 2015, όταν κατέθεσε πρόταση ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς για την Ασφάλεια. Δεν χρειάζεται τώρα να αναφέρουμε ποιοι (στην Κύπρο) αντέδρασαν και πόσοι επιχείρησαν να σκοτώσουν αυτή την πρωτοβουλία. Η πρωτοβουλία της Αθήνας βρίσκεται στην ατζέντα, καθώς όταν έγινε γνωστή έτυχε καθολικής σχεδόν υποδοχής από τους πολίτες στην Κύπρο (πλην των οπαδών της όποιας λύσης και των διαφόρων ελίτ, που βολεύονται με… ολίγην Τουρκία και μετά τη λύση).

Την ίδια ώρα, εκείνοι που δήθεν κόπτονται για τους Τουρκοκύπριους αρκούνται να κλαψουρίζουν πως «τους σπρώχνουμε προς την Τουρκία» (εμείς τους σπρώχνουμε ή μόνοι τους επιλέγουν;). Θα πρέπει, όμως και οι Τουρκοκύπριοι να αποφασίσουν. Τι; Αυτό που γράφει ο δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ απευθυνόμενος στους Τ/Κ: «Από τη μια θέλετε να επωφελείστε των δικαιωμάτων σε αυτή τη Δημοκρατία και από την άλλη θέλετε την Τουρκία στο πλευρό σας. Προτιμάτε να ζείτε υπό τη διοίκηση της Τουρκίας και μαζί με τους εκ Τουρκίας αντί να ζείτε με τους Ελληνοκύπριους. Φοβάστε ότι χωρίς την Τουρκία θα σας καταβροχθίσουν οι Ελληνοκύπριοι, αλλά δεν λέτε τίποτε παρά το γεγονός ότι σας αφάνισε η Τουρκία. Μήπως είστε πολύ ευτυχισμένοι με τα εδάφη που σφετεριστήκατε και τις περιουσίες που κλέψατε;». 

  Κώστας Βενιζέλος