Κοιμήσου Περσεφόνη στον Ακάμα μην ξανάρθεις

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

16 Νοεμβρίου 2023, Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: Το ότι οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει τη διακυβέρνηση, αλλά και λειτουργοί που βρίσκονται σε πολύ σημαντικά πόστα, δεν βλέπουν τίποτα το κακό να συμβαίνει. Είτε γιατί δεν θέλουν να δουν, είτε γιατί δεν μπορούν λόγω χαρακτήρα, παιδείας, αξιακών αρχών. Οπόταν, όλα βαίνουν καλώς. Γιατί να τα διορθώσουμε;

Ενώ ο κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης που επισκέπτεται αυτές τις μέρες τον Ακάμα, βλέπει καταστροφή χωρίς επιστροφή, ο υπουργός Περιβάλλοντος και το Τμήμα Δασών το μόνο που βλέπουν είναι καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των έργων που έχουν αρχίσει μέσα στη Δασική Περιοχή. Αλλά και πάλι, δεν υπάρχει –για αυτούς- ουσιαστικό πρόβλημα, αφού υπάρχει πρόνοια στο συμβόλαιο της εργοληπτικής εταιρείας για καταβολή προστίμου σε περίπτωση καθυστέρησης. Οπόταν, οι μπουλντόζες μπορούν να συνεχίσουν τη δουλειά τους όπως άρχισαν κι όπως θα έκαναν σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή καλούνταν να ανοίξουν δρόμο.

Και για όλα υπάρχουν απαντήσεις: «Σε κάποια σημεία η διάνοιξη του δρόμου φτάνει τα δέκα μέτρα;» «Ναι, για να γίνουν στάσεις λεωφορείων». «Σε κάποια σημεία οι εκσκαφές είναι μεγαλύτερες από τις προβλεπόμενες;» «Ναι, το υπέδαφος ήταν αμμώδες και η εκσκαφή συνεχίστηκε μέχρι να βρεθεί στέρεο έδαφος». «Τοποθετήθηκαν μπάζα και υλικά σε σημεία που προκαλούν ζημιά στο περιβάλλον;» «Ναι, αλλά δεν τρέχει τίποτα. Θα μετακινηθούν σε άλλα σημεία».

Οι ίδιες αρχές, με άλλους ίσως λειτουργούς και άλλους υπουργούς, δεν είδαν τίποτα όταν καταστρέφονταν οι Θαλασσινές Σπηλιές στην Πάφο. Δεν είδαν τίποτα όταν αλλοιωνόταν ολόκληρος κολπίσκος στην Άμμο του Καμπούρη για να γίνει πλαζ για τις παρακείμενες επαύλεις. Δεν είδαν τίποτα όταν σχεδιαζόταν το οδικό δίκτυο στη Λευκωσία και περνούσε μέσα από το δάσος της Αθαλάσσας και πάνω από τον Πεδιαίο στο Στρόβολο. Δεν είδαν τίποτα όταν δίνονταν άδειες για πολυώροφα κτήρια σε περιοχές ειδικού χαρακτήρα στην πρωτεύουα, όταν σχεδίαζαν οικιστικά και τουριστικά συγκροτήματα στις Πλάτρες και στο Πέρα Πεδί, όταν αδειοδοτούσαν πύργους οπουδήποτε, όταν κόβονται δεντροστοιχίες για διαπλάτυνση δρόμων. Γενικά δεν βλέπουν τίποτα εκτός από «ανάπτυξη». Πως να δουν τώρα την καταστροφή του Ακάμα; Εξάλλου αυτό ήταν το ζητούμενο. Να γίνει μια λεωφόρος για να μπορούν να διακινούνται λεωφορεία πλέον κι όχι μόνο γουρούνες και τζιπ και ρομαντικοί περιπατητές. Το έργο είναι γνωστό. Εξ ου κι οι στίχοι του Γκάτσου που γράφτηκαν πολλές δεκαετίες πριν: «Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο, τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο. Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα».