Οι διαδηλώσεις της περασμένης Κυριακής σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας αλλά ακόμη και στο εξωτερικό, έδειξαν ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα και μια χαραμάδα φωτός για την Ελλάδα. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες κατέβηκαν στους δρόμους χωρίς να υπάρχει καμιά οργανωτική δομή και χωρίς να έχουν ακολουθήσει κάποια κομματική γραμμή αφού τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι σε χειμερία νάρκη και δεν έχουν δυνατότητες κινητοποίησης των πολιτών. Οι πολίτες άκουσαν μόνο την συνείδησή τους που τους υπαγορεύει ότι δεν θα πρέπει να υπάρξει συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών από μια διεφθαρμένη δομή εξουσίας που ξεκινά από την κυβέρνηση και φτάνει ως την δικαιοσύνη. Ένα 70.7 των πολιτών, σύμφωνα με μια τελευταία δημοσκόπηση, εκφράζει οργή για την ύπαρξη της διαφθοράς. Οι πολίτες έδειξαν ακόμη ότι δεν ξεχνούν, δεν θα επιτρέψουν την συγκάλυψη και θα αγωνιστούν για δικαιοσύνη.
Να σημειώσουμε ότι στην Ελλάδα η συγκάλυψη σκανδάλων, ακόμη και εγκλημάτων, είναι κάτι σαν εθνικό σπορ! Αυτό γινόταν μεταπολεμικά και παλιότερα, το ίδιο συνεχίστηκε δυστυχώς και στην περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Στην περίοδο Κυριάκου Μητσοτάκη έγινε μεγάλη προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών και του εγκλήματος των Τεμπών. Η συγκάλυψη απέτυχε και στις δύο περιπτώσεις. Απέτυχε μάλιστα παταγωδώς στην περίπτωση του εγκλήματος των Τεμπών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το βαθύ κατεστημένο έκαναν ότι μπορούσαν για να κλείσει η υπόθεση των Τεμπών και να παρουσιαστεί ως ένα απλό ατύχημα, χωρίς στην ουσία να αποδοθεί δικαιοσύνη. Χωρίς την απόδοση πολιτικών ευθυνών και χωρίς να θιγούν τα μεγάλα συμφέροντα. Είναι χάρη στην επιμονή αυτών που έχασαν τα παιδιά τους που κρατήθηκε ζωντανή η υπόθεση παρά τα όσα έγιναν από κρατικά όργανα, ακόμη και από τη δικαιοσύνη για να συγκαλυφθούν οι ευθύνες. Αλλά και οι πολίτες αυτή τη φορά έδειξαν ότι δεν θα άφηναν να περάσει αυτή η αδικία. Στάθηκαν στο πλευρό των συγγενών των θυμάτων και μαζεύτηκαν πάνω από ένα ενάμισυ εκατομμύριο υπογραφές που ζητούν να αποδοθεί δικαιοσύνη και να σταματήσουν οι προσπάθειες συγκάλυψης.
Οι δε διαδηλώσεις της περασμένης Κυριακής έδειξαν την αποτυχία της κυβέρνησης και του κατεστημένου να αποσιωποιηθεί το έγκλημα. Προσπάθησαν ακόμη να αποκρύψουν και το μέγεθος των διαδηλώσεων αυτών, αφού η ΕΡΤ, η κρατική ραδιοτηλεόραση, μετέδωσε την είδηση υποβαθμισμένη προς το τέλος των δελτίων της. Αλλά και αυτή η προσπάθεια απέτυχε και για πρώτη φορά ο Μητσοτάκης αποσταθεροποιείται και παρουσιάζεται χωρίς τις βεβαιότητες που εξέφραζε στο παρελθόν αλλά και με λιγότερη αλαζονεία. Υποχρεώθηκε σε υποχώρηση αλλά ταυτόχρονα η έγνοια του ήταν να προστατεύσει την προσωπική το εικόνα. Η πρόεδρος του Συλλόγου συγγενών θυμάτων των Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού, είπε πως είναι η επιτομή της αναξιοπιστίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις απορρίπτεται το αφήγημα Μητσοτάκη για τα Τέμπη, αφού 8 στους 10 πολίτες διαφωνούν με τους χειρισμούς της κυβέρνησης και 7 στους 10 με αυτούς της δικαιοσύνης.
Αν υπήρχε αντιπολίτευση στην Ελλάδα, ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε μια μέρα στην εξουσία. Αλλά φυσικά δεν είναι ούτε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη που φιλοδοξεί να συγκυβερνήσει μαζί του, ούτε ο διαλυμένος ΣΥΡΙΖΑ με ευθύνη του Τσίπρα που νόμιζε ότι θα επανερχόταν στην ηγεσία του και στην πολιτική μέσω Κασσελάκη, που έχουν να προτείνουν κάποια εναλλακτική λύση.
Τα Τέμπη όμως παραμένουν ένα εθνικό, συλλογικό τραύμα. Και δεν θα υπάρξει κάθαρση χωρίς την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Υπάρχει ταυτόχρονα ένας κλονισμός εμπιστοσύνης στους θεσμούς.
Είναι γι’αυτό που οι πολίτες έμειναν η μόνη ελπίδα του τόπου. Ίσως κάποια στιγμή προκύψει κάτι θετικό από τις κινητοποιήσεις τους, μια νέα προοπτική για τη χώρα. Για την ώρα πάντως το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την απονομιμοποίηση του. Τα Τέμπη όμως δείχνουν και μια ελπίδα, μια χαραμάδα φωτός. Διότι μόνο οι συνειδητοποιημένοι πολίτες μπορούν να επιβάλουν την κάθαρση ενός συστήματος που καταπνίγει ότι ζωντανό υπάρχει στη χώρα με την διαφθορά και τη διαπλοκή.
Ο δρόμος φυσικά δεν είναι εύκολος, αλλά είναι πάντα μέσα από τέτοιες κρίσεις μεγάλων ηθικών διαστάσεων που γεννιέται το καινούργιο, το διαφορετικό, η ελπίδα. Εξάλλου η φύση απεχθάνεται το κενό. Και το κενό στην ελληνική πολιτική ζωή κάποια στιγμή θα καλυφθεί από τις κοινωνικές διεργασίες και τις συλλογικές προσπάθειες. Η Ελλάδα αξίζει μια καλύτερη τύχη.
Γίναμε αμερικανικό Πόρτο Ρίκο της Μεσογείου
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης ανακοίνωσε, μεταξύ πολλών άλλων, ότι θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις στη βάση εισηγήσεων της FBI. Απ΄ό,τι φαίνεται δεν είμαστε ούτε καν Μπανανία που έλεγε κάποτε ο Γλαύκος Κληρίδης, αλλά γίναμε αμερικανικό Πόρτο Ρίκο της Μεσογείου, ενώ την υπεργολαβία θα την έχουν το Ισραήλ και η Τουρκία. Προσθέστε σε αυτό και την αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο, με τους Αμερικανούς να προτείνουν την εκ βάθρων αναβάθμιση της σύμφωνα με τις στρατιωτικές τους ανάγκες. Κανένας από τους προηγούμενους Κυπρίους Προέδρους στο παρελθόν δεν ακολούθησε τέτοια μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική. Και μάλιστα χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα, αφού οι Αμερικανοί αρνούνται ακόμη και να μιλήσουν για τουρκική κατοχή στην Κύπρο. Πόσο μάλλον να ζητήσουν την αποχώρηση των Τούρκων, εποίκων και στρατιωτικών δυνάμεων από το νησί.
*Πανεπιστημιακός, συγγραφέας, ποιητής. stephanos.constantinides@gmail.com
Από τις Εκδόσεις «ΒΑΚΧΙΚΟΝ» κυκλοφορεί η ποιητική του συλλογή «μετα-ΛΕΞΗΜΑΤΑ» και από τις εκδόσεις «ΓΕΡΜΑΝΟΣ» το μυθιστόρημα του, «Εγώ, ο Αλέξης Λάμαρης».
