μετα-ΛΕΞΗΜΑΤΑ, ποίηση ΣτέφανουΚωνσταντινίδη

 

Γράφει ο Ανδρέας Καρακόκκινος

Speaknews.gr

Το 2017 ο Στέφανος Κωνσταντινίδης εκδίδει την 6^η του ποιητική συλλογή με τίτλο Λεξήματα (Εκδ. Βακχικόν) με ποιήματα στην οποία μέσα από την ιστορία μας μεταφέρει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του για τα πολιτικά δρώμενα του σήμερα που έχουν επιπτώσεις στον άνθρωπο και βέβαια με ποιήματα για τη Κύπρο με θέματα το πραξικόπημα και την εισβολή – κατοχή.

Επανέρχεται το 2024 με τη καινούργια του ποιητική συλλογή «μετα-Λεξήματα» (Εκδ. Βακχικόν) με τη ποιητική του σκέψη στον άνθρωπο και τη πορεία του μέσα στο σήμερα και βέβαιά για τη κατεχόμενη Κύπρο πενήντα χρόνια μετά την εισβολή. Και οι προβληματισμοί του Στέφανου Κωνσταντινίδη για τη πορεία του ανθρώπου όπως μας αναφέρει στο πρώτο ποίημα της συλλογής «Σκουριές» παραμένουν οι ίδιοι. «Σκούριασαν τα όνειρά μας/Μελπομένη/όπως τα πόμολα/στις παλιές πόρτες./Σκούριασαν/κι οι σιδερωμένες αλήθειες/που μας σερβίρουν,» Και κοιτάζοντας στο βάθος της ιστορίας παρατηρεί ότι ο ίδιος ο άνθρωπος ταρίχευσε τις λέξεις του που σκούριασαν κι αυτές μαζί με τα όνειρα για τα τριάντα αργύρια όπως αναφέρει ο ποιητής στο ομότιτλο ποίημα.

Ο Κωνσταντινίδης πολύ εύστοχα κάνει χρήση του μύθου και της ιστορίας για να δείξει τη σημερινή δυσάρεστη πραγματικότητα και αναζητά τις χαραμάδες που θα «ανατρέψουν κάποτε τα δεδομένα» όπως μας λέει στο ποίημα «Αντίσταση». Και βέβαια αναφέρει τόπους που έγιναν εγκλήματα. Γράφει στο ποίημα «Στιγμές» για κάποιους από αυτούς τους τόπους: «Όταν μεγάλωσα/έμαθα για τα καινούρια/

επιτεύγματα του πολιτισμού./Τ Άουσβιτς/το Νταχάου/το Βιετνάμ/η 21η Απριλίου/ο Κυπριακός Ιούλης του ’74/η Γιουγκοσλαβία/η Γάζα/κ.λπ. κ.λπ.»

Ανατρέχει επίσης σε πρόσωπα της ιστορίας για να δείξει την απουσία σημαντικών ανθρώπων στη σημερινή εποχή. Γράφει μεταξύ άλλων στο ποίημα «Αποχαιρετισμός στον Τσε Γκεβαρα» «Ύστατος αποχαιρετισμός/
σ’ έναν επαναστάτη/από έναν υπνοβάτη/της Ιστορίας./Να μην πεθαίναμε εμείς/να πέθαιναν τα χρόνια/«στο ακρογιάλι του Πρωτέα».

Ο ποιητής έχοντας εμπειρίες ζωής σε διάφορους τόπους έχει δει και έχει μάθει πολλά και μέσα από τα ποιήματα του μεταφέρει στον αναγνώστη σκέψεις και εμπειρίες. Γράφει στο ποίημα «Ψηφίδες»

«Και τις λέξεις μας/τις ντύσαμε με τόσα ψέματα/που κοκκινίζουν και οι ίδιες/από ντροπή/ακόμη κι όταν κυκλοφορούν/με τα πλαστικά χαμόγελα

των επικοινωνιολόγων» Κι ακόμα στο ίδιο ποίημα:

«Κι αύριο/θα εμπορευτούν/και το χαμόγελό σου./Να προσέχεις λοιπόν/

πώς χαμογελάς.»

Και με τη σκέψη πάντα στη κατεχόμενη πατρίδα, τη Κύπρο, γράφει παίρνοντας αφορμή από τον ήρωα της Κύπρου Κυριάκο Μάτση.

«Μπορεί εσύ να είπες/ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα./Οι επίγονοι όμως αυτοί που σου καταθέτουν τα στεφάνια/νιώθουν πιο άνετα/χωρίς εκείνη τη λεξούλα/με τα δυο γράμματα./Ενοχλεί βλέπεις/εκείνο το ΟΥ.»

Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης δεν διστάζει να πει στους στίχους δύσκολες και δυσάρεστες αλήθειες για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι την ιστορία του τόπου τους. Αλήθειες που διαβάζουμε σε όλα τα ποιήματα της συλλογής του.