Οι 100 μέρες του Νίκου Χριστοδουλίδη
Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά για τις 100 πρώτες μέρες του Προέδρου Χριστοδουλίδη. Η γενικότερη εικόνα αυτής της αποτίμησης είναι μάλλον αρνητική, ακόμη και από πολλούς που προεκλογικά στήριξαν την υποψηφιότητα του. \Οι αστοχίες από ένα Πρόεδρο που έλεγε προεκλογικά ότι ήταν έτοιμος να κυβερνήσει, ότι είχε πρόγραμμα, ότι διαλεγόταν με την κοινωνία, ότι είχε αρχές και πολλά άλλα, ανέδειξαν τις προεκλογικές διακηρύξεις του ως λόγια κενά και επικοινωνιακά κατασκευάσματα. Για τον ψύχραιμο βέβαια παρατηρητή οι αδυναμίες Χριστοδουλίδη διαφαίνονταν και στον προεκλογικό του λόγο, ήταν γνωστές και στον προηγούμενο του πολιτικό βίο, μόνο που τις κάλυπτε μια επικοινωνιακή διαχείριση που ξεθώριασε μπροστά στην πραγματικότητα της άσκησης της εξουσίας.
Όσοι παρακολούθησαν την πολιτική πορεία του σημερινού Προέδρου, γνώριζαν ότι ήταν πάντα επιφανειακός, δεν τολμούσε να θίξει σε βάθος τα προβλήματα, να μπει σε αντιπαραθέσεις. Ήταν ο άνθρωπος που επικεντρωνόταν πάντα στην εικόνα και όχι στην ουσία. Δημιούργησε μια επικοινωνιακή εικόνα που άρεσε σε πολλούς αλλά αυτό παράκαμπτε την πραγματικότητα, την ουσία. Οι 100 πρώτες μέρες της διακυβέρνησης του ανέδειξαν όλες τις παθογένειες που προεκλογικά κρύβονταν κάτω από το χαλί. Από ανεξάρτητος που παρουσιαζόταν φάνηκε να είναι εξαρτημένος από τα περισσότερα κόμματα και από τα συμφέροντα που στήριξαν την υποψηφιότητατου.
Πίσω από μια επίπλαστη εικόνα πρόβαλαν ξαφνικά η αθέτηση υποσχέσεων στον σχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου, η αναποφασιστικότητα, οι παράτυποι διορισμοί, ο νεποτισμός, η διαπλοκή, η άγνοια των προβλημάτων, η αλαζονεία, η υπεροψία. Εμφανίστηκαν από πολύ νωρίς τα βαρίδια των κομμάτων και των μεγάλων συμφερόντων. Φάνηκε να ξεχρεώνει γραμμάτια από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τις τύχες αυτού του τόπου. Οι 100 μέρες διακυβέρνησης έδειξαν ένα άνθρωπο χωρίς όραμα που δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη.
Ασφαλώς δεν θα πρέπει να είναι κανείς ισοπεδωτικός, υπάρχουν και κάποιες θετικές πλευρές αυτών των 100 ημερών. Σημαντικότερη ίσως η συμφωνία για την ΑΤΑ, όπως και κάποια μέτρα υπέρ των καταναλωτών με διαγραφή του ΦΠΑ και η προώθηση λύσης στο θέμα των ακατάλληλων προσφυγικών πολυκατοικιών.
Πολλοί γράφουν και επιμένουν για ήττα του ΔΗΣΥ, τη στιγμή που ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης διακηρύσσει στεντόρεια ότι ανήκει σε αυτό το κόμμα, τη στιγμή που η μισή κυβέρνηση του είναι συναγερμικοί, τη στιγμή που έχει ανοιχτή γραμμή με τον Αναστασιάδη, την στιγμή που υπερασπίζεται την δεκαετία Αναστασιάδη, τη στιγμή που η διακυβέρνηση του κινείται στις ίδιες γραμμές με αυτή του Αναστασιάδη. Πρόκειται για διεύρυνση του ΔΗΣΥ στους ενδιάμεσους και όχι για ήττα του.
Ασφαλώς και υπήρξε διχασμός σε αυτό το κόμμα και μετεκλογικά προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε μια στήριξη του Χριστοδουλίδη που θα είναι μονόδρομος στα ουσιώδη και ένα κλεφτοπόλεμο αντιπολίτευσης στα δευτερεύοντα. Άλλωστε τα μεταπρατικά συμφέροντα θα ασκούν και μια πίεση στον νέο Πρόεδρο για την καλύτερη εξυπηρέτηση τους, αναδεικνύοντας ως πόλο αυτής της πίεσης την πρόεδρο της Βουλής Αννίτα Δημητρίου.
Στο Κυπριακό επαναλαμβάνει ότι είναι έτοιμος να αρχίσει από εκεί που σταματήσαμε στο Κραν Μοντανά και ομνύει πίστη στη διζωνική. Επένδυσε στο ευρωπαϊκό χαρτί χωρίς να διαβάζει σωστά τους σχεδιασμούς των Ευρωπαίων για την Τουρκία και ειδικά αυτούς των Γερμανών. Δεν διαβάζει σωστά την γεωπολιτική και τις διεθνείς ισορροπίες.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης συνεχίζει να επιμένει στην ίδια αποτυχημένη πολιτική που ακολουθείται εδώ και μισό αιώνα, με όλες τις οδυνηρές υποχωρήσεις μας που δεν απέδωσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εξακολουθεί να προβάλλει το Κυπριακό ως δικοινοτική διαφορά και αποφεύγει να θέτει καθαρά το θέμα της κατοχής. Κάτι που διευκολύνει τους Ευρωπαίους αλλά και τους Αμερικανούς που δεν θέλουν να έρθουν αντιμέτωποι με την Τουρκία. Με αυτή την πολιτική το επόμενο βήμα είναι να τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το φυσικό αέριο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ίδια την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δεν έχει νόημα το ευρωπαϊκό χαρτί χωρίς αλλαγή στρατηγικής από μέρους μας. Με την σημερινή στρατηγική η όποια ευρωπαϊκή παρέμβαση θα χαϊδεύει την Τουρκία. Το ευρωπαϊκό χαρτί του Χριστοδουλίδη είναι καμένο. Θα το διαχειριστούν οι Γερμανοί, ως εντολοδόχοι των Αμερικανών, υπέρ της Τουρκίας. Άλλωστε και ο ίδιος θέλει να ξεκινήσει από το Κραν Μοντανά που σημαίνει ΔΔΟ με όλες τις οδυνηρές υποχωρήσεις που μπήκαν ήδη στο τραπέζι. Κάπου εκεί θα τετραγωνίσουν τον κύκλο οι Βρετανοί με τον συνομοσπονδιακό μανδύα που ασφαλώς χωρά και αυτός στην ΔΔΟ. Το βλέπουμε με την επίσκεψη του Ερντογάν στην Κύπρο, τα όσα είπε και την σιωπή Ευρωπαίων και Αμερικανών. Συγκρίνετε αυτή την σιωπή με το πως αντιμετωπίζουν την Ρωσία στο Ουκρανικό. Αλλά εδώ έφτασαν Αθήνα και Λευκωσία να μιλούν περισσότερο για την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και λιγότερο ή και καθόλου για την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Γιατί να μιλήσουν οι ξένοι όταν το αποφεύγουμε εμείς;
*Πανεπιστημιακός, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. Τώρα κυκλοφορεί και το νέο του μυθιστόρημα, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΄21, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.
