Η Μέση Ανατολή και εμείς

Στέφανος Κωνσταντινίδης

28 Απριλίου 2024   Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Λίκνο των πολιτισμών και των θρησκειών η Μέση Ανατολή είναι και ένας γεωπολιτικός χώρος μεγάλης σημασίας από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας.

Τα σύνορα της ήταν πάντα ασαφή αλλά οι περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής ανήκουν στον αραβικό κόσμο. Οι πιο πυκνοκατοικημένες χώρες της περιοχής είναι η Αίγυπτος, το Ιράν και η Τουρκία, ενώ η Σαουδική Αραβία είναι η μεγαλύτερη χώρα ως προς την έκταση.

Εκτός από συγκοινωνιακός κόμβος για το παγκόσμιο εμπόριο, η σημασία της περιοχής αυξήθηκε ακόμη περισσότερο μετά τοΔεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω των αποθεμάτων ενέργειας που ανακαλύφτηκαν εκεί. Η Μέση Ανατολή είναι ένα σταυροδρόμι ανάμεσα σε τρεις ηπείρους, την Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική. Σημαντικές οδοί του διεθνούς εμπορίου περνούν από αυτή την περιοχή. Την βαραίνει βέβαια η κληρονομιά της αποικιοκρατίας, η οποία χάραξε εν πολλοίς και τα σύνορα των σημερινών κρατών σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα και όχι αυτά των λαών της περιοχής, όχι σύμφωνα με τις εθνοπολιτισμικές και γεωγραφικές πραγματικότητες.

Ελλάδα-Τουρκία και ναυτική ισχύς

Έγινε μάθημα στην Τουρκία το ιστορικό της πάθημα με την ναυτική ισχύ

17/04/2024

• 

  ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
• 
  

Εδώ και δέκα χρόνια περίπου, με αυξητικές τάσεις, πολλαπλασιάζονται στην γειτονική χώρα δημοσιεύσεις, αρθρογραφία, διατριβές, βιβλία και συζητήσεις που έχουν σχέση με την θάλασσα. Για την ακρίβεια με τις θάλασσες που περιβάλλουν την Τουρκία, ή καλύτερα για την σημασία που έχει η ναυτική ισχύς και κυριαρχία σε αυτές. Πριν λίγα χρόνια, για παράδειγμα, μόνο ως υπόθεση εργασίας μπορούσε να μαντέψει κανείς τις απώλειες του κοινού οθωμανικού-αιγυπτιακού στόλου στο Ναυαρίνο, στα 1827. Σήμερα γνωρίζουμε ως και τα ονόματα των καπετάνιων τους.

“Τελεσίγραφο” Βερολίνου στην Αθήνα για την αποστολή Patriot στην Ουκρανία

 

Ukrainian President Volodymyr Zelensky (R) and Greek Prime Minister Kyriakos Mitsotakis (L) attend a joint press conference near the damaged by Russian shelling 'Transfiguration Cathedral', following their meeting in the southern Ukrainian city of Odesa, 06 March 2024. The Greek prime minister arrived in Odesa to meet with top Ukrainian officials amid the 

• 

  ΤΑΡΚΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Η ελληνική κυβέρνηση και -προσωπικά- ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκαν, πραγματικά, στη “σωστή πλευρά της ιστορίας” και έχουν ήδη συνδράμει την Ουκρανία με αμυντικό υλικό αξίας περίπου € 300.000.000. Ένα τμήμα της βοήθειας στην Ουκρανία ήταν υλικό μη απαραίτητο επιχειρησιακά, αλλά έχουν γίνει και αδιανόητες υπερβολές με την αποστολή χρήσιμων συστημάτων τα οποία είναι άγνωστο πώς, πότε και με ποιο οικονομικό κόστος θα αντικατασταθούν.

Ωστόσο, σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται ενώπιον διπλωματικού ναυαγίου, για τη χώρα και τον ίδιο, αν δεν βρει μια ισορροπημένη λύση για την παροχή πρόσθετης συνδρομής στο Κίεβο. Αφενός δεν είναι δυνατόν (επιχειρησιακά, πολιτικά, ηθικά και νομικά) να αποδυναμώσει την εθνική θωράκιση με την αποστολή σύγχρονων συστημάτων (Patriot κ.λπ.). Και, αφετέρου, δεν μπορεί να αγνοήσει ούτε τις αρχικές ευγενικές εκκλήσεις ούτε τα παρόντα πιεστικά αιτήματα των ξένων φιλικών κυβερνήσεων. Γιατί κοινή διαπίστωση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι η κατάσταση στο μέτωπο μεταβάλλεται δραστικά υπέρ της Ρωσίας και επείγει η παροχή μεγάλης βοήθειας από όλους τους συμμάχους και εταίρους.

Τα βολικά παραμύθια για το Κυπριακό

 

Στέφανος Κωνσταντινίδης

21 Απριλίου 2024,  Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Τα βολικά παραμύθια έχουν πέραση αλλά και ημερομηνία λήξης. Και αφήνουν συνήθως πίσω τους ερείπια. Αυτό συμβαίνει και με το Κυπριακό.

Αναπτύχθηκε από καιρό το γνωστό αφήγημα των «χαμένων ευκαιριών», σύμφωνα με το οποίο μας προσφέρθηκαν κατά καιρούς λύσεις τις οποίες «κλωτσήσαμε» με αποτέλεσμα να έχουμε καταλήξει στο σημερινό αδιέξοδο. Πατέρας του αφηγήματος αυτού είναι ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Εξωτερικών  του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, που αν δεν υπογράφονταν, θα ήταν, κατ΄αυτόν, μια ακόμη  «χαμένη ευκαιρία». Οι νεοφιλελεύθεροι του 21ου αιώνα, με έρεισμα τον Ευάγγελο Αβέρωφ-Τοσίτσα, συνεχίζουν να αναπαράγουν την ίδια μυθολογία για να δικαιολογήσουν τις δικές τους αναθεωρητικές αντιλήψεις για την πορεία του Κυπριακού. Δεν θα αναφερθώ στο μακρινό κάπως παρελθόν, δεν έχω τη δυνατότητα σε ένα άρθρο. Θα σταθώ στα σύγχρονα, στο  σχέδιο Ανάν και τον Κραν Μοντανά.

Γιατί θα γυρίσει μπούμερανγκ μια μαζική επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν

 ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ 

Η Τεχεράνη είχε εξαρχής αποσαφηνίσει πως η επίθεση της ήταν αντίποινα για την ισραηλινή επίθεση εναντίον του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό και πως δεν προτίθεται να δώσει συνέχεια, εκτός κι αν δεχθεί νέα επίθεση. Στην ίδια γραμμή και οι Αμερικανοί, οι οποίοι έχουν τους δικούς τους λόγους να μην επιθυμούν κλιμάκωση και γενίκευση της σύγκρουσης.

Γι’ αυτό και πιέζουν το εβραϊκό κράτος να μην απαντήσει, δεδομένου ότι η ιρανική επίθεση κατά 99% αναχαιτίστηκε. Για την ακρίβεια, σχεδιάστηκε έτσι, ώστε να μην προκαλέσει απώλειες και κατ’ αυτόν τον τρόπο να μην προκύψει γενίκευση. Στο Ισραήλ, όμως, η κυρίαρχη πτέρυγα στο πολιτικό σύστημα (και σε μεγάλο βαθμό και στην κοινωνία) θεωρεί ότι σήμερα έχει την ευκαιρία να πλήξει μαζικά το Ιράν, κάτι που επιδιώκει εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.

Η Αθήνα απέναντι στην Κύπρο

 

Στέφανος Κωνσταντινίδης

14 Απριλίου 2024    Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Με αφορμή την πρόσφατη, σύντομη αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κύπρο, στη διάρκεια της ομιλίας του στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας-ΝΔ, που άνοιξε μια παρένθεση όπως είπε, απευθυνόμενος  στον παρόντα Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας,  επανήλθε ξανά το θέμα των σχέσεων Αθήνας- Λευκωσίας. Ένα πονεμένο θέμα που καλύπτει έντονα την μεταπολεμική ελληνική εξωτερική πολιτική από τότε που ανακινήθηκε το Κυπριακό στη δεκαετία του 1950. Για να μη αναφερθούμε και στην προπολεμική περίοδο, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος καταδίκαζε την εξέγερση του 1931, αυτός ο επαναστάτης του Θερίσου. Μια πολιτική απέναντι στην Κύπρο που μόνο πικρία άφησε, με αποκορύφωμα το πραξικόπημα της χούντας που οδήγησε στην καταστροφή.

Ασφαλώς θα ήταν λάθος να θεωρηθεί η Αθήνα ως η μόνη υπεύθυνη  για τις δύσκολες σχέσεις των δύο πλευρών. Έχει και η Λευκωσία τις ευθύνες της. Από τη στιγμή όμως που η Αθήνα διεκδικούσε τον ρόλο του εθνικού κέντρου, ασφαλώς και οι ευθύνες της είναι κατά πολύ μεγαλύτερες.

Οι Αμερικανοί ετοιμάζουν τον διάδοχο του Ερντογάν

 

 

 

 

 

 

 

Στη φωτογραφία ο Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ με τη γυναίκα του-κόρη του Ερντογάν- και την κόρη του

 

 Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ: Μια «αγιογραφία» για τον γαμπρό (διάδοχο;) του Ερντογάν Σε ένα εκτενές αφιέρωμα, η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal παρουσιάζει «τον μηχανικό πίσω από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2» ως πιθανό διάδοχο του πεθερού του 

 - Το ασυνήθιστα εκθειαστικό δημοσίευμα μοιάζει να μας προετοιμάζει για αυτά που θα βρούμε μπροστά μας Το δημοσίευμα-«αγιογραφία» σε μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές εφημερίδες, την Wall Street Journal (WSJ), για τον γαμπρό του Ερντογάν, Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ, έχει για την Ελλάδα πολλαπλό ενδιαφέρον. 

Η Ελλάδα που μας πληγώνει

 

 

 

 

 

 Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*

"Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" 

Γιώργος Σεφέρης

Έχω κάνει κατά καιρούς κατάχρηση αυτού του στίχου του Σεφέρη. Αλλά τον προτιμώ απέναντι στις κραυγές απελπισίας δυο μεταπολεμικών πρωθυπουργών, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που το 1963, μετά τη δολοφονία του Λαμπράκη, αναφώνησε το γνωστό εκείνο, «μα ποιος κυβερνά επιτέλους αυτό τον τόπο» και του Κώστα Σημίτη, «αυτή είναι η Ελλάδα», μετά το ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα» τον Σεπτέμβριο του 2000, με 81 νεκρούς. Ο Σεφέρης ήταν ποιητής και πονούσε τον τόπο του. Οι άλλοι όμως ήταν πολιτικοί και είχαν εκλεγεί από τον λαό να κυβερνήσουν χρηστά τον τόπο, κάτι που δεν έκαναν ή δεν κατάφεραν.

Oι πολιτικοί εκλέγονται για να αντιμετωπίζουν τις παθογένειες όχι για να διαπιστώνουν την ύπαρξη τους, όταν δεν τις προκαλούν οι ίδιοι με τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Δεν είναι ούτε κοινωνιολόγοι, ούτε πολιτικοί αναλυτές. Ούτε ασφαλώς για να κρύβονται, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, πίσω από το προνόμιο της βουλευτικής ασυλίας, κάτι που σπάνια συναντούμε σε άλλες χώρες.

Η ατιμωρρησία των ελίτ

Τάσος Παππάς Αντιγράφω από τη στήλη «ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ» στις Νησίδες της «Εφημερίδας των Συντακτών» (30-3-2024) του φίλου Νίκου Ξυδάκη. Μεταφέρει τη γνώμη πολύπειρου νομικού: «Κάθε υπογραφή που μπαίνει για τα Τέμπη είναι αντίσταση στην αυτοδικία, διότι κάθε ενέργεια αυτής της εξουσίας είναι παρακίνηση για αυτοδικία». Εχει δίκιο ο νομικός και σωστά κάνει ο Ξυδάκης που παραθέτει την άποψή του. Ετσι είναι. Οποιος διαβάζει κάτω από τις γραμμές των μετρήσεων της κοινής γνώμης, όποιος ψάχνει πίσω από τα προφανή και απ’ αυτά που βολεύουν τις κυρίαρχες δυνάμεις, όποιος συζητά με ανθρώπους έξω από τον στενό κύκλο των γνωριμιών του, διαπιστώνει ότι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα, τους θεσμούς, έχουν ισχυρές αμφιβολίες για την αμεροληψία της Δικαιοσύνης και είναι σίγουροι ότι στη χώρα τούτη οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ είναι στο απυρόβλητο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις και όταν δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, γιατί οι θεωρίες περί σκευωρίας και συνωμοσίας δεν πείθουν ούτε εκείνους που τις διακινούν. Οι πολιτικές ελίτ έχουν θεσπίσει ειδικές διατάξεις στο Σύνταγμα και στους νόμους για να προστατευθούν, οι οικονομικές ελίτ με τη δύναμη του χρήματος έχουν καταφέρει να βρίσκονται εκτός ελέγχου. Και εδώ υπάρχουν λίγες εξαιρέσεις όταν σπάνε οι συμφωνίες, κλονίζονται οι συμμαχίες, καταρρέουν τα οχυρωματικά έργα και ρίχνονται στην πυρά τα πιο εξωνημένα τμήματα του οικονομικού κατεστημένου για να παραμυθιαστεί το πλήθος. Ωστόσο ο πυρήνας του συστήματος δεν απειλείται. Οι αδύναμοι ξέρουν πολύ καλά ότι δεν θα έχουν καμία τύχη αν βρεθούν στα δικαστήρια απέναντι στους ισχυρούς είτε της πολιτικής είτε της οικονομίας. Στρατιές δικηγόρων δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν (πανάκριβοι οι πιο μπασμένοι στα κόλπα), πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης δεν θα αποκτήσουν για να πουν τη δική τους εκδοχή και η μόνη τους ελπίδα είναι να πέσουν πάνω σε μερακλήδες εισαγγελείς και δικαστές που θα τολμήσουν να πάνε κόντρα στο ρεύμα, να συγκρουστούν με το καθεστώς και να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν όταν ξεκινούσαν. Τα παχιά λόγια των εξουσιών ότι θα πέσει άπλετο φως στις σκοτεινές υποθέσεις, ότι θα πάει το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο, ότι τίποτα δεν θα σκεπαστεί, ότι θα πληρώσουν οι υπεύθυνοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, δεν τα πιστεύει πια κανείς. Δύσοσμες ιστορίες χρονίζουν. Σκάνδαλα που βγάζουν μάτι δεν εξιχνιάζονται. Οι παρασπονδίες κρατικών αξιωματούχων καλύπτονται. Η αρχειοθέτηση φακέλων και η απαλλαγή είτε λόγω έλλειψης στοιχείων (πώς να βρεθούν αφού οι υποθέσεις κλείνουν άρον άρον) είτε λόγω παραγραφής είναι ο συνήθης κανόνας. Η ηγεσία της Δικαιοσύνης ορίζεται από την κυβέρνηση κι ας μας λένε από την Ευρωπαϊκή Ενωση ότι πρέπει να αλλάξει το μοντέλο. Ολα τα κόμματα εξουσίας διακηρύττουν ότι σέβονται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και κάνουν τα πάντα για να τη χειραγωγήσουν με τη βοήθεια πρόθυμων λειτουργών της. Για το ναυάγιο στην Πύλο με τους εκατοντάδες νεκρούς ακόμη περιμένουμε. Το σκάνδαλο της Novartis έχει φωταγωγηθεί στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα εκκωφαντική σιωπή. Εχουν περάσει περίπου δύο χρόνια από το σκάνδαλο των υποκλοπών και μέχρι τώρα τίποτα. Για το έγκλημα των Τεμπών εδραιώνεται η αντίληψη ότι επιχειρείται συγκάλυψη. Σε τέτοιες συνθήκες σκόπιμης καθυστέρησης και ύποπτης διαχείρισης δεν είναι φυσιολογικό να κερδίζει έδαφος η άποψη ότι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όλα γίνονται στραβά; Ποια μπορεί να είναι η αντίδραση; Οι περισσότεροι θα χαλιναγωγήσουν την απελπισία τους και θα πάψουν να ασχολούνται με την πολιτική. Ορισμένοι θα διοχετεύσουν την οργή τους σε ακραίες πολιτικές συσσωματώσεις που τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Θα βρεθούν όμως και κάποιοι που θα μπουν στον πειρασμό να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους και να βεβηλώσουν αυτό που «κατά τας επισήμους γραφάς» θεωρείται αβεβήλωτο. Το κινούν αίτιο της βίαιης ανυπακοής είναι η οδύνη.

Ξεκάθαρη η θέση του ΚΚΕ κατά της Διζωνικής Δικοινοτικης Ομοσπονδίας-ΔΔΟ όπως την εξέφρασε ο Γενικός του Γραμματέας Δημήτρης Κουτσούμπας

 

Ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στον «Φ»: Ο «επώδυνος συμβιβασμός» εξελίσσεται σε διχοτομική λύση

Κώστας Βενιζέλος

31 Μαρτίου 2024     Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

«Ο “επώδυνος συμβιβασμός”, που οδήγησε στη θέση για τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία διαχρονικά ήταν κυρίως θέση της αστικής τάξης της Τουρκίας και του τουρκοκυπριακού “κράτους” και έφτασε να θεωρείται θέσφατο και ‘’θέση αρχής’’, εξελίσσεται, στην ουσία, σε διχοτομική λύση, σε δύο συνιστώντα κράτη. Να γιατί την απορρίψαμε!» Αυτό αναφέρει σε συνέντευξή του στο «Φιλελεύθερο» ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη στην Κύπρο.