Το μη χείρον;
Από μέτρια έως απογοητευτική η εικόνα που βγαίνει μέσα από τα περιβόητα debates, με τη γενική διαπίστωση ότι λείπουν οι στιβαροί ώμοι που θα σηκώσουν το βάρος των υπερβάσεων που ενδείκνυνται σ’ όλους τους τομείς: εθνικό θέμα, οικονομία, κοινωνία, φτώχεια-εξαθλίωση. Κυριαρχεί τόσο αβίαστα και πάλι το «μη χείρον βέλτιστον» και όπου μας βγάλει. Μια ζωή μάθαμε να τοποθετούμαστε σε αυτόματους πιλότους…
Ολικός σχεδόν ο μετασχηματισμός του πεδίου της πολιτικής: η διαχείριση πραγματικών προβλημάτων του υπαρκτού βίου υποκαταστάθηκε από μια αφασική διαχείριση εντυπώσεων και εξοβελισμού των επιπέδων. Παραμένει ακαταλαβίστικη ακόμα η γλώσσα της τιμιότητας και της ειλικρίνειας, της ικανότητας και της εμβέλειας. Ότι «ο υπέρ πάντων αγών» αφορά κατάληψη θέσεων εξουσίας και απ’ εκεί απειράριθμων βολεμάτων, ας το βλέπει για να τρίζουν τα κόκαλα του και ο Κυριάκος Μάτσης. Και όποιος αμφιβάλλει, ας το ψάξει βαθύτερα… Αναζητούνται εναγωνίως γεραρά αναστήματα που η πραγματική έγνοια τους δεν είναι η φιλοδοξία για προσωπική ανάδειξη αλλά η σωτηρία αυτού του τόπου και η απαλλαγή από την ξεφτίλα που διατρέχει όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου και προσωπικού μας βίου. Κατά τα άλλα αυτά τα debates προσφέρονται για ν’ αποκαλύπτουν και να ξεσκεπάζουν…
Η σύμπτωση στις ημερομηνίας διενέργειας των εκλογών βοά και πάλι. Στον πρώτο γύρο, στις 5 Φεβρουαρίου, αρχίζει το Τριώδιο με την υπενθύμιση της παραβολής του Τελώνου και του Φαρισαίου και στον δεύτερο γύρο (λέτε να μην υπάρξει;) δεσπόζει η παραβολή του Ασώτου. Πού κολλούν τώρα τελώνες, φαρισαίοι και άσωτοι, δεν είναι και τόσο σπαζοκεφαλιά… Ας τολμήσει ο καθένας ξεχωριστά να στήσει το παζλ…
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire