ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Η μπάλα στην κερκίδα...
Πώς μπορεί η ΕΕ των
«27» να δώσει την ψευδαίσθηση της αναζήτησης μεγαλύτερης συνοχής μετά το
Brexit, χωρίς να αγγίξει την πρόκληση του ανεφάρμοστου Συμφώνου
Σταθερότητας που πνίγει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης και έχει ήδη εμπλέξει
τον Νότο της ΕΕ και τη Γαλλία σε σπιράλ αποπληθωρισμού; Η απάντηση είναι
γνωστή, επιβεβαιώθηκε στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής στην Μπρατισλάβα και
είχε προαναγγελθεί από προχθές στη διμερή συνάντηση Μέρκελ - Ολάντ στο
Παρίσι η αμυντική συνεργασία.
Πολιτικές «ελίτ» και κοινή γνώμη στην ΕΕ των «28» και στην Ευρωζώνη των 19 από το 2010 μέχρι και σήμερα παίζουν ένα θέατρο σκιών: Η κοινή γνώμη από τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ιταλία αποδοκιμάζει τη λιτότητα και τις περικοπές, αποδοκιμάζοντας στις εκλογικές αναμετρήσεις όλα τα πολιτικά κόμματα που μετέχουν στη διαχείριση της εξουσίας και απορρίπτοντας κάθε κυβερνητική πρόταση που υποβάλλεται σε δημοψήφισμα, ενώ οι πολιτικές ελίτ πετούν την μπάλα στην κερκίδα, επιχειρώντας να βρουν κοινό παρονομαστή σε άλλα πλην της δημοσιονομικής πολιτικής μέτωπα. Σήμερα η ΕΕ, αλλά κυρίως η Ευρωζώνη των «19», βρίσκεται σε ένα βραχυκύκλωμα ακινησίας που παραπέμπει στη χρόνια σκλήρωση και παρακμή των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού στην περίοδο μετά την Ανοιξη της Πράγας και την εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας το 1968 μέχρι την πτώση του τείχους στα τέλη του 1989.
Από τη μία η κατεπείγουσα ανάγκη μεταρρύθμισης στη λειτουργία της Ευρωζώνης και από την άλλη η απόκλιση του Νότου και της Γαλλίας με τη Γερμανία και τους πρόθυμους συμμάχους της, με τους πρώτους να ζητούν χαλάρωση και τους δεύτερους αυστηροποίηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Αν αρχικός στόχος της Μπρατισλάβα ήταν να σταλεί το μήνυμα ότι υπάρχει ζωή και μετά το Brexit, το πραγματικό μήνυμα της Συνόδου μάλλον καθησυχάζει την πλειοψηφία των Βρετανών που γύρισαν την πλάτη στην ΕΕ: Νομιμοποιούνται να πιστεύουν ότι μάλλον εγκατέλειψαν ένα πλοίο που κλυδωνίζεται επικίνδυνα, παρότι απομονώθηκε από τη δυναμική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Το 1991 στο Μάαστριχτ οι τότε 12 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας υιοθέτησαν την ΟΝΕ με την προσδοκία, ή καλύτερα τη βεβαιότητα, ότι θα υπάρξει έτσι μια δυναμική που θα πιέσει, αν δεν εκβιάσει, βήματα προς την πολιτική ενοποίηση, μια προεξόφληση εξελίξεων που διαψεύσθηκε στο δημοψήφισμα που απέρριψε τη Συνταγματική Συνθήκη στη Γαλλία την άνοιξη του 2005.
Σήμερα αναζητείται κοινή άμυνα και ασφάλεια από 27 κράτη που έχουν αποκλίνουσες προσλήψεις απειλών και κινδύνων αλλά και διαφορετικές αντιλήψεις για την εθνική και την κοινωνική τους ταυτότητα.kapopoulos@pegasus.gr
Πηγή : Το Έθνος, 17-09-2016
Πολιτικές «ελίτ» και κοινή γνώμη στην ΕΕ των «28» και στην Ευρωζώνη των 19 από το 2010 μέχρι και σήμερα παίζουν ένα θέατρο σκιών: Η κοινή γνώμη από τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ιταλία αποδοκιμάζει τη λιτότητα και τις περικοπές, αποδοκιμάζοντας στις εκλογικές αναμετρήσεις όλα τα πολιτικά κόμματα που μετέχουν στη διαχείριση της εξουσίας και απορρίπτοντας κάθε κυβερνητική πρόταση που υποβάλλεται σε δημοψήφισμα, ενώ οι πολιτικές ελίτ πετούν την μπάλα στην κερκίδα, επιχειρώντας να βρουν κοινό παρονομαστή σε άλλα πλην της δημοσιονομικής πολιτικής μέτωπα. Σήμερα η ΕΕ, αλλά κυρίως η Ευρωζώνη των «19», βρίσκεται σε ένα βραχυκύκλωμα ακινησίας που παραπέμπει στη χρόνια σκλήρωση και παρακμή των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού στην περίοδο μετά την Ανοιξη της Πράγας και την εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας το 1968 μέχρι την πτώση του τείχους στα τέλη του 1989.
Από τη μία η κατεπείγουσα ανάγκη μεταρρύθμισης στη λειτουργία της Ευρωζώνης και από την άλλη η απόκλιση του Νότου και της Γαλλίας με τη Γερμανία και τους πρόθυμους συμμάχους της, με τους πρώτους να ζητούν χαλάρωση και τους δεύτερους αυστηροποίηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Αν αρχικός στόχος της Μπρατισλάβα ήταν να σταλεί το μήνυμα ότι υπάρχει ζωή και μετά το Brexit, το πραγματικό μήνυμα της Συνόδου μάλλον καθησυχάζει την πλειοψηφία των Βρετανών που γύρισαν την πλάτη στην ΕΕ: Νομιμοποιούνται να πιστεύουν ότι μάλλον εγκατέλειψαν ένα πλοίο που κλυδωνίζεται επικίνδυνα, παρότι απομονώθηκε από τη δυναμική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Το 1991 στο Μάαστριχτ οι τότε 12 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας υιοθέτησαν την ΟΝΕ με την προσδοκία, ή καλύτερα τη βεβαιότητα, ότι θα υπάρξει έτσι μια δυναμική που θα πιέσει, αν δεν εκβιάσει, βήματα προς την πολιτική ενοποίηση, μια προεξόφληση εξελίξεων που διαψεύσθηκε στο δημοψήφισμα που απέρριψε τη Συνταγματική Συνθήκη στη Γαλλία την άνοιξη του 2005.
Σήμερα αναζητείται κοινή άμυνα και ασφάλεια από 27 κράτη που έχουν αποκλίνουσες προσλήψεις απειλών και κινδύνων αλλά και διαφορετικές αντιλήψεις για την εθνική και την κοινωνική τους ταυτότητα.kapopoulos@pegasus.gr
Πηγή : Το Έθνος, 17-09-2016
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire