Οι αυταπάτες στο Κυπριακό και οι προεδρικές εκλογές

 

Κώστας Βενιζέλος

Success story και στο Κυπριακό

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας άλλαξε ρότα και ρητορική στο Κυπριακό ενόψει εκλογών, την ίδια ώρα που θέλει θα κρατήσει και τους ακραιφνείς οπαδούς του σχεδίου Ανάν, που είναι ο φυσιολογικός του πολιτικός χώρος (η διαρροή των εγγράφων σε επιλεκτικούς αποδέκτες). Ο ίδιος, ως ο κύριος εκφραστής της πεπατημένης στο Κυπριακό, οδήγησε τη διαδικασία στα όριά της για να παρακολουθήσει ως αυτόπτης μάρτυρας την κατάρρευση της δικής του προωθημένης εκδοχής της πεπατημένης. Στην Ελβετία, σε δυο Πενταμερείς Διασκέψεις, δεν κατέρρευσε μόνο η διαδικασία, αλλά μια πολιτική που οικοδομήθηκε από το 1974 και εντεύθεν στη λογική πως για να λυθεί το Κυπριακό πρέπει να ικανοποιηθούν οι ακραίες απαιτήσεις της Τουρκίας. Είτε ευθέως, είτε διά των αντιπροσώπων της, θεωρούν οι εκφραστές αυτής της πολιτικής πως είναι αναπόφευκτο να παραμείνει η Τουρκία στη μεγάλη εικόνα της Κύπρου. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πιο αυθεντικός φορέας αυτής της ακολουθούμενης από το 1974 αδιέξοδης πολιτικής, επέλεξε να κορυφώσει βαθμηδόν την προσπάθεια και να δημιουργήσει ένα success story στο Κυπριακό (όπως στην οικονομία όπου με πιστοποιητικά «καλού παιδιού» εξασφάλισε δίπλωμα εξόδου από το μνημόνιο με τα προβλήματα να παραμένουν). Και το αποτέλεσμα; Η επιβεβαίωση πως η προσέγγιση αυτή απέτυχε. Η πολιτική αυτή, αναποτελεσματική, παρακμιακή και προπαντός αναξιοπρεπής, έφθασε στο τέλος της. Δεν ήταν αυτός ο στόχος του, αλλά εκεί οδήγησαν αναπόφευκτα οι εξελίξεις. Για να «δοκιμαστεί» η θέληση της Τουρκίας έπρεπε να συγκληθούν οι Πενταμερείς (Οι τρεις εγγυήτριες συν οι δύο κοινότητες! Η Κυπριακή Δημοκρατία παρέμεινε στα αζήτητα). Δοκιμάστηκε η βούληση της Τουρκίας και επιβεβαιώθηκε αυτό που όλοι ήξεραν από πριν τη μετάβαση στην Ελβετία. Πριν ακόμη γίνουν εκείνοι οι ελιγμοί στο κενό με τις δειπνικές συμφωνίες-εξπρές του μεσονυκτίου. Δεν δέχεται να εγκαταλείψει την Κύπρο η Τουρκία και το δηλώνει ευθαρσώς. 

Στο Κραν Μοντάνα, υπό τον φόβο της επίρριψης στην ελληνοκυπριακή πλευρά της ευθύνης για το αδιέξοδο, επιχειρήθηκε ένας ελιγμός που δεν έχει θέση σε κανένα εγχειρίδιο για θέματα διαπραγματευτικής τακτικής. Δόθηκαν προτάσεις με τις οποίες ικανοποιούνταν απαράδεκτες τουρκικές αξιώσεις. Προτάσεις που εάν εφαρμοστούν θα οδηγήσουν σε ένα δυσλειτουργικό (δήθεν) κράτος. Κι όλα αυτά, για να γίνουν τα αποκαλυπτήρια της τουρκικής στάσης! (Έλεος!) Μόνο που ο Τσαβούσογλου τα είπε από την πρώτη μέρα και τα επαναλάμβανε φορτικά, προκαλώντας και προσβάλλοντας. 

Ο Νίκος Αναστασιάδης είναι παλιάς κοπής πολιτικός, όπως και οι προκάτοχοί του. Αυτοί οι πολιτικοί ενίοτε υιοθετούν προεκλογικά σκληρή γραμμή (υπενθυμίζεται το φιάσκο με τους S-300 κ.λπ.) και μετεκλογικά σημειώνεται βιαστική επάνοδος στην πεπατημένη. Γιατί; Επειδή προφανώς γνωρίζουν πως η πολιτική που ασκούν σε περιόδους μη προεκλογικές δεν γίνεται αποδεκτή από τους πολίτες. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά. Κοντολογίς, ασκούν μια πολιτική, διεξάγουν διαπραγματεύσεις που πόρρω απέχουν από αυτά που ικανοποιούν τους πολίτες. Δυστυχώς, το κυπριακό πολιτικό σύστημα επαναλαμβάνει, αιχμάλωτο στους τακτικισμούς μικρής πνοής και στις προσωπικές ατζέντες με ορίζοντα το 2018, την ίδια παράσταση. 

Την ίδια ώρα, στην αντίπερα πλευρά του εσωτερικού σκηνικού, οι λεγόμενοι ενδιάμεσοι επαναλαμβάνουν συνεχώς την ανάγκη για νέα στρατηγική στο Κυπριακό. Εάν δεν την παρουσιάσουν, ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη και εφικτή, δεν θα πρέπει να την κουβαλούν από τηλεοπτικό πάνελ σε ραδιοφωνικό και σε συνεντεύξεις γιατί σκοτώνουν την προοπτική. Γιατί το κενό υπάρχει μετά τις Πενταμερείς. Η πολιτική κατέρρευσε, χρειάζεται νέα. 

ΣΗΜ.: Ο Άντρος Κυπριανού «ξέρει περισσότερα». Από τον Πρόεδρο και την ελληνική κυβέρνηση; Και από πού ενημερώθηκε; 

 
ΠΗΓΗ: Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, 05\09\2017