Με όρους παράδοσης

Στέφανος Κωνσταντινίδης

Με την Κύπρο περικυκλωμένη από το τουρκικό ναυτικό, με τους εκπροσώπους του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος της Άγκυρας να μας απειλούν καθημερινά με εξαφάνιση, οδεύουμε σε συνομιλίες με κατάληξη την Πενταμερή, όπως την ορίζει η Άγκυρα και οι σύμμαχοι και προστάτες της, Βρετανοί, Αμερικανοί και ΝΑΤΟ. Μέσω ΟΗΕ βεβαίως για να διασώζονται και τα προσχήματα, να υπάρχει και το φύλλο συκής! Γι’ αυτό δόθηκε το πράσινο φως για νέα κάθοδο της Τζέιν Χολ Λουτ στην Κύπρο.
 Η Τουρκία πέτυχε ήδη να βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το φυσικό αέριο μετά το τελεσίγραφο που μας έστειλε μέσω Ακιντζί. Στην «άτυπη» συνάντηση Αναστασιάδη – Ακιντζί το θέμα ήταν στο τραπέζι. Με αντιπροτάσεις της ελληνικής πλευράς για «κοινή επιτροπή» πληροφόρησης… Και βεβαίως από εδώ και πέρα όλα «άτυπα» θα τα κάνουμε… Και το φυσικό αέριο «άτυπα» θα είναι στο τραπέζι και οι συνομιλίες «άτυπα» θα γίνονται, έτσι που να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Η Τουρκία όμως καθόλου «άτυπα» δεν θα βρίσκεται στην κυπριακή ΑΟΖ!

Η  διαδικασία των συνομιλιών ξεκίνησε λοιπόν με όρους παράδοσης, αφού η Τουρκία δεν αποσύρει τα γεωτρύπανά της από την κυπριακή ΑΟΖ. Και με τη διαδικασία των συνομιλιών νομιμοποιούμε την τουρκική παρανομία, νομιμοποιούμε τα τετελεσμένα. Είναι δε φυσικόν να ξεχαστούν και οι κυρώσεις που επιδιώκαμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε βάρος της Τουρκίας. Από τη στιγμή που συνομιλούμε με αποδοχή των τετελεσμένων, η μεν Τουρκία θα το επικαλεστεί για να πει ότι όλα θα λυθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, οι δε Ευρωπαίοι θα θεωρήσουν ότι από τη στιγμή που συνομιλούμε για εξεύρεση λύσης και αποδεχτήκαμε τους όρους της Άγκυρας δεν θα μπορούν οι ίδιοι να είναι βασιλικότεροι του βασιλέως! Οι ξένοι θα αποθαυμάζουν  την υψηλή κυπριακή διπλωματία!

Στην Κύπρο το τοπίο είναι βεβαίως θολό. Ο Αναστασιάδης, με τη στήριξη μιας μερίδας της μεταπρατικής αστικής τάξης –της νεόκοπης μερίδας της που πλούτισε από διάφορες παρασιτικές οικονομικές δραστηριότητες– φάνηκε για μια στιγμή να διαφοροποιείται από τη φυλετική λύση της διζωνικής ομοσπονδίας και να βολιδοσκοπά την Άγκυρα για λύση δύο κρατών. Η Άγκυρα, όμως, με κανένα τρόπο δεν θέλει δύο ανεξάρτητα κράτη επειδή αυτό γίνεται εμπόδιο για τον έλεγχο από μέρους της ολόκληρης της Κύπρου. Με μια μορφή όμως συνομοσπονδιακού δεσμού των δύο κρατών, αυτός ο έλεγχος είναι κατορθωτός και επιπλέον θα αποκτήσει και φωνή στις Βρυξέλλες.
Η παραδοσιακή όμως μεταπρατική αστική τάξη, με τη στήριξη και της ακελικής νομενκλατούρας, παραμένει πιστή στη διζωνική φυλετική ομοσπονδία. Επειδή θεωρεί ότι η εξάρτηση από την Τουρκία σε ένα νεο-οθωμανικό πλαίσιό της ανοίγει τις πόρτες της «μεγάλης» τουρκικής αγοράς. Πρόκειται για τη γνωστή λεβαντίνικη ιδεολογία που δεν συνειδητοποιεί ότι η σημερινή Τουρκία δεν είναι η Οθωμανική Αυτοκρατορία που κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες άφηνε την οικονομία και το εμπόριο στα χέρια των διαφόρων εθνοτικών αστικών μιλέτ. Η σημερινή Τουρκία διαθέτει μια πανίσχυρη αστική τάξη με δύο κλάδους: ένα κοσμικό και ένα ισλαμικό. Οι δικοί μας επομένως Λεβαντίνοι ονειρεύονται καρβέλια σαν τον καραγκιόζη!
Τα συμφέροντα της κυπριακής μεταπρατικής τάξης θα υποχρεώσουν κάποια στιγμή τις διάφορες φατρίες της να συνασπιστούν και να επιδιώξουν λύση που θα είναι αρεστή στην Τουρκία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Η διαδικασία που ξεκίνησε με τη συνάντηση Αναστασιάδη – Ακιντζί, μάλλον προς αυτή την κατεύθυνση οδηγείται.
Στην Αθήνα η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν φαίνεται για την ώρα να έχει καθαρή θέση. Αν ακολουθήσει τη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ – Κοτζιά υπάρχει μια ελπίδα να ανακοπεί ο κατήφορος που φαίνεται να έχει πάρει η Λευκωσία. Σε αντίθετη περίπτωση θα παρακολουθεί σαν παρατηρητής την πορεία που θα πάρουν τα πράγματα χωρίς τη δική της συμμετοχή στη διαμόρφωση μιας λύσης που θα εξοστρακίζει την Ελλάδα από την Ανατολική Μεσόγειο. Η ελληνική αστική τάξη φαίνεται, πάντως, να συνειδητοποιεί ότι τα συμφέροντά της εκτείνονται και πέραν του λεκανοπεδίου της Αττικής! Και ότι αν σπάσει ο άξονας Καστελορίζου – Ρόδου – Κύπρου, η Ελλάδα θα αποκλειστεί από την Ανατολική Μεσόγειο και θα εγκλωβιστεί στο Αιγαίο. Οπότε θα απειλείται με εθνικό ακρωτηριασμό τόσο στο Αιγαίο όσο και στη Θράκη, όπου επίσης η Άγκυρα δραστηριοποιείται επικίνδυνα.
Αύγουστος μήνας και πριν 45 χρόνια το αθηναϊκό κράτος, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενον –Εγγλέζων, Αμερικανών και ΝΑΤΟ– διακήρυξε στεντόρεια τη φωνή διά στόματος Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι η Κύπρος «κείται μακράν»! Και ανενόχλητος ο Αττίλας προέλασεν, σφάζοντας και βιάζοντας σώματα και ψυχές. Θα επαναληφθεί η εγκατάλειψη; Τα καλώς νοούμενα γεωπολιτικά συμφέροντα της Αθήνας επιβάλλουν έντονη την παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιβάλλουν την υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο πλαίσιο ενός κοινού αμυντικού μηχανισμού. Ο οποίος μηχανισμός θα αποτελεί προέκταση των τριμερών σχημάτων συνεργασίας στην περιοχή. Χρειάζεται δε για τον σκοπό αυτό η αναγκαία αποτρεπτική δύναμη. Καθότι και οι συνομιλίες στις οποίες επιμένουν κάποιοι, αν είναι να γίνουν, να μη γίνουν τουλάχιστον με όρους παράδοσης. Και να μην εγκαταλειφθεί η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ – Κοτζιά.
*Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ και μέχρι πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.  
stephanos.constantinides@gmail.com