Εφτά μήνες κυβέρνηση ΝΔ-Μητσοτάκη

Στέφανος Κωνσταντινίδης

 

Μετά από 7 μήνες διακυβέρνησης της χώρας μπορεί κάποιος να κρίνει πια την κυβέρνηση της Δεξιάς στην Ελλάδα.  Άλλωστε από την ημέρα που έγινε αρχηγός της ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητούσε εκλογές κάθε πρωί  και διακήρυσσε πως είχε λύσεις για όλα τα προβλήματα της χώρας. Κάτι σαν έτοιμος από καιρό… Έλα όμως που η πραγματικότητα απέδειξε πως ούτε έτοιμος ήταν, ούτε και είχε για όλα τις μαγικές λύσεις που υποσχόταν να εφαρμόσει την επαύριον των εκλογών.  Ακόμη και υποστηρικτές του, τουλάχιστον οι πιο νηφάλιοι, παραδέχονται σήμερα ότι σε πολλά θέματα διάβαζε λάθος την πραγματικότητα και απλοποιούσε τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η χώρα. Μέσα από τις γραμμές των ΜΜΕ που τον στηρίζουν-και που είναι και τα περισσότερα της χώρας- διαφαίνεται η αγωνία ότι τα πράγματα δεν προχωρούν, ούτε αλλάζουν τόσο εύκολα. Οι «ταλιμπάν» βέβαια υποστηρικτές του στα ΜΜΕ, συνεχίζουν ακάθεκτοι να ασκούν ακόμη αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ… Αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση!

Ας δούμε λοιπόν κάποια από τα θέματα που έλεγε όταν ήταν στην αντιπολίτευση πως είχε έτοιμη, επεξεργασμένη τη λύση τους, ξεκινώντας από το καυτό προσφυγικό-μεταναστευτικό. Το πρώτο πράγμα που έκανε όταν ήρθε στην εξουσία ήταν να καταργήσει το υπουργείο Μετανάστευσης. Έξι μήνες μετά, ύστερα από ένα γενικό θαλάσσωμα με την κατάσταση να χειροτερεύει, υποχρεώθηκε να το επανιδρύσει! Τώρα το πρωθυπουργικό γραφείο αναλώνεται να ακυρώνει αποφάσεις του υπουργού που διορίστηκε για να αντιμετωπίσει το θέμα. Τη μια μέρα αποφασίζεται να δημιουργηθούν κλειστά κέντρα στην ηπειρωτική Ελλάδα για να αποσυμφορηθούν τα νησιά, αλλά όταν ξεσηκώνονται οι νοικοκυραίοι ψηφοφόροι τους που δεν θέλουν να «μολυνθούν» από τους πρόσφυγες, αποφασίζουν να τα δημιουργήσουν στα ίδια τα νησιά και έρχονται αντιμέτωποι με τις τοπικές κοινωνίες. Στο μεταξύ οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων αυτών παραμένουν άθλιες, η ευρωπαϊκή βοήθεια κανένας δεν ξέρει πώς χρησιμοποιείται και η χώρα διασύρεται διεθνώς. Η Τουρκία συνεχίζει να αποστέλλει καραβιές από αυτούς τους δύστυχους ανθρώπους στα νησιά, αλλά η κυβέρνηση συζητά λέει μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης με την Άγκυρα. Στην αντιπολίτευση ο Μητσοτάκης και η ΝΔ έλεγαν ότι θα έκλειναν τα σύνορα. Εφτά μήνες μετά, τα σύνορα παραμένουν ολάνοιχτα, Γελοιοποιήθηκαν μάλιστα με την ιδέα των «πλωτών» τειχών! Κάτι σαν το τείχος που υποσχέθηκε ο Τραμπ και τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά δεν κατάφερε να το οικοδομήσει. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξακολουθεί την ίδια ώρα να υποκλίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση που αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της. 

Ασφαλώς πρόκειται για ένα δύσκολο πρόβλημα αλλά αποδείχτηκε ότι η ΝΔ έκανε φτηνή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα και παρουσιάστηκε, παρά τις λαϊκίστικες διακηρύξεις της, ανέτοιμη να το αντιμετωπίσει. Δημιουργεί «μικρά Γκουαντανάμο» στα νησιά ως λύση, σύμφωνα με τον περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου Κώστα Μουτζούρη που προέρχεται από τα σπλάγχνα της ΝΔ και στο παρελθόν ήταν και υποψήφιος  βουλευτής της. 

Στο θέμα της ασφάλειας η κυβέρνηση επικεντρώθηκε με τον Χρυσοχοΐδη  σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι γύρω από τα Εξάρχεια και άφησε ολόκληρες γειτονιές της Αθήνας στο έλεος συμμοριών. Καθημερινά καταγράφονται κλοπές, διαρρήξεις και ληστείες σε αυτές τις γειτονιές και επικρατεί αίσθημα ανασφάλειας.

Την  οικονομία ο Μητσοτάκης την θεωρούσε το δυνατό του χαρτί και δήλωνε  «Και θέλουμε και ξέρουμε και μπορούμε...». Αποδείχτηκε ότι ούτε ήξεραν, ούτε μπορούνε. Υπόσχονταν να βάλουν τις μπουλντόζες στο Ελληνικό να δουλέψουν από την επαύριον των εκλογών και ακόμη να ξεκινήσουν.  Και για ποια ανάπτυξη μιλάνε; Για ένα καζίνο που ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης το σύγκρινε με τον Παρθενώνα! 

Παρουσιάστηκε η θεαματική πτώση των επιτοκίων των ομολόγων του Δημοσίου σαν μια μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης. Αυτό όμως έχει  «τόση σχέση με τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας» και τις "επιτυχίες" της κυβέρνησης Μητσοτάκη, «όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο», όπως έγραψε ένας αναλυτής που σημείωνε πως με τη νομισματική χαλάρωση της Φρανκφούρτης και τα αρνητικά επιτόκια τόσα χρόνια, η αγορά έχει πλημμυρίσει με χρήμα που πρέπει κάπου να επενδυθεί. Παραγωγικές επενδύσεις όμως, βιώσιμες, καινούργιες,ελάχιστες γίνονται. Η ελληνική οικονομία παραμένει «μονοκαλλιεργική» με άξονα τον τουρισμό. Σταδιακά άρχισαν και ξένες επενδύσεις στα ακίνητα που οδηγούν τα ενοίκια στα ύψη, ενώ οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι και η ανεργία και η ημιαπασχόληση σε ψηλά επίπεδα. Συμπερασματικά, το ελληνικό παραγωγικό μοντέλο εξακολουθεί να νοσεί σοβαρά και ελλοχεύουν σοβαροί κίνδυνοι για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, με το δημόσιο άλλωστε χρέος να παραμένει μη βιώσιμο. Επί της ουσίας αυτό που άλλαξε με την σημερινή κυβέρνηση, σε σχέση με την προηγούμενη, είναι η ρητορική, δεξιάς κοπής σήμερα, και η φορολογική εύνοια για τα κοινωνικά στρώματα με τα μεγαλύτερα εισοδήματα.
Υπάρχει βεβαίως και το μεγάλο θέμα της παιδείας στο οποίο ελάχιστα πράγματα κινούνται, με μια ρητορική νεοφιλελευθερισμού και συντηρητισμού. Σοβαρές επενδύσεις στην παιδεία δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής.

Το θέμα της εξωτερικής πολιτικής είναι τεράστιο και θα χρειαστεί να του αφιερώσουμε ένα ξεχωριστό άρθρο. Σημειώνω επιγραμματικά  ότι ουσιαστικά λίγα πράγματα άλλαξαν σε σχέση με την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, με εξαίρεση το Κυπριακό στο οποίο εγκαταλείφθηκε η πολιτική Κοτζιά, μολονότι και στο Αιγαίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρουσιάζεται περισσότερο υποχωρητική απέναντι στην Τουρκία απ΄ό,τι αυτή του Τσίπρα. Στο Μακεδονικό, ο Μητσοτάκης αφού μάζεψε τα ψηφαλάκια στις εκλογές, προσγειώθηκε στην εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών.  Στα ελληνοτουρκικά κινείται με τη λογική της προσφυγής στη Χάγη η οποία κρύβει την παλιά, αμερικανικής και ΝΑΤΟϊκής έμπνευσης πρόταση-παγίδα της συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία των ενεργειακών πόρων. 

Στο Κυπριακό η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποστασιοποιήθηκε από την πολιτική Κοτζιά-ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση του τουρκικού στρατού, επανέφερε το δόγμα «η Κύπρος κείται μακράν» και συμπαρίσταται, ρητορικά, στην πολιτική της Λευκωσίας. 

Να σημειωθεί τέλος ότι οι σχέσεις με τη Ρωσία δεν έπαυσαν να χειροτερεύουν για διάφορους λόγους, ενώ η Ελλάδα μετατράπηκε, από την Αλεξανδρούπολη ως τη Σούδα, «ένα πεδίο βολής, όπου ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι». Κι αυτό χωρίς κανένα αντάλλαγμα για την ασφάλεια της χώρας.

*Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019

stephanos.constantinides@gmail.com