O ντιζάινερ Φασιανός
Επιπλα, φωτιστικά, διακοσμητικά του Ελληνα ζωγράφου παρουσιάζονται για πρώτη φορά
Πάνω από την τραπεζαρία πετάει ένα «σμήνος πουλιών» που στην πραγματικότητα είναι μπρούντζινες απλίκες. [Courtesy of the Alekos Fassianos Estate/ Victoria Fassianou]
Στέκομαι στην είσοδο της τριώροφης κατοικίας του Αλέκου Φασιανού στου Παπάγου. Ενα φωτεινό μπλε «χαίρε» στο μαρμάρινο δάπεδο με τον χαρακτηριστικό γραφικό χαρακτήρα του ζωγράφου και ένα στάχυ –αγαπημένο εικονογραφικό του στοιχείο– με καλωσορίζουν στον χώρο.
Οταν η πόρτα ανοίγει, εισέρχομαι σ’ ένα σχεδόν… άδειο σαλόνι. «Το σπίτι δεν έχει αυτήν την εικόνα κανονικά, λείπουν πολλά πράγματα», εξηγεί η κόρη του, Βικτώρια. Τη συναντώ, μαζί με τη μητέρα της και σύζυγο του καλλιτέχνη, Μαρίζα Καλογεροπούλου-Φασιανού, για να μιλήσουμε για την άγνωστη σχέση του Αλέκου Φασιανού με το ντιζάιν.
«Ο Φασιανός πίστευε στην προσωπική γραφή, θεωρούσε πως τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν και που τα χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας, πρέπει να αντανακλούν το στυλ μας», αναφέρει η Βικτώρια Φασιανού. Δεν ήταν απλά μια σπουδή στα υλικά ή στους όγκους, ήταν η ανάγκη του να περιστοιχίζεται από πράγματα που «ταίριαζαν» στο βλέμμα του, στην αισθητική του.
Η ιστορία ξεκινάει πολύ νωρίς, ήδη από την παιδική του ηλικία –παιδί της Κατοχής– σχεδίαζε και κατασκεύαζε παιχνίδια για τον εαυτό του και τα παιδιά της γειτονιάς. Ενα από αυτά τα χάρτινα αεροπλανάκια τον συντρόφευε στο εργαστήριό του, μέχρι το τέλος της ζωής του. «Αυτή η συνήθεια δεν κόβεται», παίρνει τον λόγο η Μαρίζα Φασιανού. «Ηθελε διαρκώς να απασχολεί τα χέρια και το μυαλό του, δεν καθόταν σε ησυχία. Σηκωνόταν πολύ νωρίς, κλεινόταν στο ατελιέ του, κάρφωνε, έκοβε ξύλα, λύγιζε τα μέταλλα και τα λείαινε μόνος του. Κατέβαινε με τα χέρια πληγιασμένα, πολλές φορές μέσα στα αίματα, τραυματιζόταν, βλέπετε, όπως όλοι οι χειρώνακτες, συχνά. Αντλούσε όμως τρομερή ευχαρίστηση από την επαφή με τα υλικά, ένιωθες πως τον τροφοδοτούσαν για όσα μετά θα “έδινε” στον καμβά. Πολλά από τα έπιπλα και τα αντικείμενά του “ζουν” μέσα στους πίνακές του, τα έχει εντάξει στη ζωγραφική σύνθεση», τονίζει.
«Πολλά από τα έπιπλα και τα αντικείμενά του “ζουν” μέσα στους πίνακές του, τα έχει εντάξει στη ζωγραφική σύνθεση», λέει η Μαρίζα Φασιανού.
Το εύρος όσων σχεδίαζε είναι τεράστιο. Οτιδήποτε υπάρχει στο σπίτι, φέρει τη σφραγίδα του: μπρούντζινα κουρτινόξυλα με δράκους στα άκρα, πόμολα σε σχήμα πουλιών, κομοδίνα, πολυθρόνες με επένδυση από δέρμα στα αγαπημένα του χρώματα, μπλε και κόκκινο, μαχαιροπίρουνα, δίσκοι, χαμηλά τραπέζια και τραπεζαρίες, φωτιστικά κάθε είδους – κρεμαστά, απλίκες, επιτραπέζια, στολίδια για χριστουγεννιάτικα δέντρα, χαρταετοί, το ψαροντούφεκό του, αιολικά και μόμπιλε, κεραμικά βάζα, πιάτα και κοσμήματα. Τίποτα από αυτά δεν είχε σκεφτεί να εκθέσει όσο ήταν εν ζωή. «Δεν τα έκανε για να τα δείξει, δεν τα επέβαλε και βέβαια δεν επηρεαζόταν από μόδες. Απλά, δεν μπορούσε να ζήσει σε ένα περιβάλλον που δεν θα τον εξέφραζε απόλυτα», προσθέτει η Βικτώρια. «Τα έπιπλα ήταν κάπως άβολα, στητά, υπάκουαν και αυτά στη φιλοσοφία του, ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να αφήνεται τελείως, το σώμα πρέπει να είναι πάντα σε εγρήγορση».
Η κόρη του, η οποία έχει αναλάβει τη διαφύλαξη, διαχείριση και προώθηση του έργου του πατέρα της, μέσω του Alekos Fassianos Estate, θυμάται ακόμα πως όσο ήταν μικροί, εκείνη και ο αδελφός της, ο Νίκος, γκρίνιαζαν, ήταν σε μια διαρκή αντιπαράθεση μαζί του για αυτό το «ασκητικό» μοντέλο ζωής. Μεγαλώνοντας, ωστόσο, κατάλαβαν την αξία που είχε ο φασιανικός κόσμος. «Δεν ήταν ένας white cube ζωγράφος, ήταν ένας καλλιτέχνης salon, έπρεπε να δημιουργήσει τον κόσμο του, το προσωπικό του σύμπαν», υποστηρίζει. Από αυτόν τον ιδιοσυγκρασιακό, οραματικό κόσμο του Φασιανού μαγεύτηκε και ο Νίκολας Μπελαβάνς – Λεκόμπτ, ένας εκ των δύο ιδιοκτητών της Carwan Gallery, όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη διάσημη μονοκατοικία της Μπιζανίου στο πλαίσιο μιας δράσης του Athens Design Forum. «Θυμάμαι ένα χαμηλό, μπλε τραπέζι στο σχήμα ενός περιστεριού, ήταν το πρώτο που μου τράβηξε την προσοχή. Mου φάνηκε τρελό, αδιανόητο που δεν είχαν παρουσιαστεί ποτέ αυτά τα έργα», σημειώνει. Οι συζητήσεις της γκαλερί με την οικογένεια σχετικά με το ποια έπιπλα και αντικείμενα θα μπορούσαν να φωτίσουν καλύτερα αυτή την πτυχή του ταλέντου του σπουδαίου Ελληνα κολορίστα, αλλά και ποια θα μπορούσαν να αναπαραχθούν σε περιορισμένα, πιστοποιημένα αντίτυπα, διήρκεσαν ένα χρόνο.
«Κάναμε εξαντλητική έρευνα για να εντοπίσουμε τους τεχνίτες που θα μπορούσαν να επαναλάβουν με ακρίβεια αλλά και δημιουργικότητα τα σχέδια του καλλιτέχνη», εξηγεί ο κ. Μπελαβάνς – Λεκόμπτ που υπογράφει και την επιμέλεια της έκθεσης «Alekos Fassianos. Design works» στην γκαλερί. Είναι η πρώτη φορά που η Carwan Gallery δείχνει το έργο ενός δημιουργού που δεν βρίσκεται πια εν ζωή. «Τα έργα του μου φαίνονται απόλυτα ανθρώπινα, αισθησιακά. Αισθητικά παραπέμπουν στους Ιταλούς designers της δεκαετίας του ’50, όμως η γραφή του δεν μιμείται κανέναν. Αυτό που μου αρέσει είναι πως συνδυάζει μια τρομερά μοντέρνα προσέγγιση στο design με την παραδοσιακή ζωγραφική. Ο Φασιανός δεν πρόδωσε τον εαυτό του, ούτε στα αντικείμενα».
«Alekos Fassianos. Design works», Carwan Gallery, έως 14 Ιανουαρίου 2023.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire