Κώστας Βενιζέλος
Γεωπολιτικό το πρόβλημα
Για δεκαετίες, κυρίως από το 1974 και εντεύθεν, το Κυπριακό είναι χαμένο σε
ατέρμονες και εν πολλοίς ανούσιες συζητήσεις. Η προσοχή για χρόνια
επικεντρώνεται στο συνταγματικό, που μετονομάστηκε σε «διακυβέρνηση»,
κοντολογίς στην κατανομή αρμοδιοτήτων και εξουσιών. Για χρόνια το πρόβλημα
αντιμετωπιζόταν στα στενά γεωγραφικά όρια του νησιού, την ώρα που είναι σαφές
ότι προκλήθηκε και συντηρείται ανοιχτό για γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς
λόγους. Οι διάφοροι παίκτες και πρωταγωνιστές έχουν επενδύσει στη γεωστρατηγική
υπεραξία που παράγει η Κύπρος, την ώρα που όλες οι πρωτοβουλίες και οι
διαπραγματεύσεις αφορούν κατά βάση την εσωτερική δομή μιας χώρας, αγνοώντας το
πρώτιστο, που είναι το γεγονός ότι
έχει δεχθεί στρατιωτική εισβολή και τμήμα της είναι υπό κατοχή.
Τα τελευταία
χρόνια, το ενδιαφέρον των τρίτων έχει διαφοροποιηθεί, καθώς αλλάζουν και τα
δεδομένα στην περιοχή και έχει αναβαθμιστεί η Κύπρος. Το παιχνίδι έχει
χοντρύνει μετά την ανακάλυψη υδρογονανθράκων, αν και τούτο είναι προφανές πως
δεν λαμβάνεται υπόψη στους σχεδιασμούς της Λευκωσίας, ούτε και καθορίζει το
ύψος του πήχη των διεκδικήσεών της.
Η ακολουθούμενη
πολιτική της ελληνοκυπριακής πλευράς, αποτέλεσμα μιας ξεπερασμένης αντίληψης
για το Κυπριακό, μιας περιορισμένης ανάλυσης των δεδομένων στη γειτονιά,
περιφερειακά και ευρύτερα, καταλήγει στην πεπατημένη με προδιαγεγραμμένη την
πορεία και την έκβαση του προβλήματος.