Στέφανος
Κωνσταντινίδης
Μετά τη Γενεύη
Όλα έγιναν με μια απίθανη τσαπατσουλιά. Πήγαν, υποτίθεται,
στη Γενεύη γιατί είχαν φτάσει σε ακτίνα συμφωνίας στα πλείστα των θεμάτων. Και
αποδείχτηκε το αντίθετο. Πήγαν στη Γενεύη γιατί αυτό ήθελε η τουρκική πλευρά
και αυτό αποδέκτηκε ο Αναστασιάδης στο περιβόητο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου
2016.
Υποτίθεται ότι η Διάσκεψη για τις εγγυήσεις και την ασφάλεια θα γινόταν
αφού θα είχαν προηγουμένως επιλυθεί τα υπόλοιπα θέματα. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν
τηρήθηκε. Συζητούνται όλα φύρδην μίγδην κάτω από τη σκιά των τουρκικών εκβιασμών
και των πιέσεων του ξένου παράγοντα. Το περιβόητο πάρε-δώσε μετατράπηκε σε δώσε
από την ελληνική πλευρά. Και τα έδωσε όλα χωρίς να πάρει τίποτε, απ' ό,τι
φαίνεται. Ούτε αυτή τη Μόρφου, την επιστροφή της οποίας προνοούσε ακόμη και το
σχέδιο Ανάν. Και που φαίνεται ότι η ελληνική πλευρά θα την ανταλλάξει -όχι
ολόκληρη, αλλά τη γειτονιά του Άι Μάμα μάλλον- με την εκ περιτροπής προεδρία!
Κάποτε φοβόμασταν την «αμμοχωστοποίηση» του Κυπριακού. Τώρα προχωρούμε
ακάθεκτοι στη «μορφουποίησή» του! Η δε εκ περιτροπής προεδρία θα επισφραγίσει
τη διχοτομική μορφή της λύσης και τη νεοοθωμανική προτεκτορατοποίηση. Διότι δεν
θα εκλέγεται δημοκρατικά ο Τουρκοκύπριος στην Προεδρία της Δημοκρατίας, που
πιθανόν να είναι και έποικος, θα επιβάλλεται θεσμικά με τον πιο αντιδημοκρατικό
τρόπο. Και υπό τις παρούσες συνθήκες θα διορίζεται ουσιαστικά από την Άγκυρα.
Σε μια δημοκρατική πολιτεία, η εθνοτική καταγωγή του προέδρου δεν θα πρέπει
φυσικά να έχει καμιά σημασία. Αρκεί να αποτελεί τη δημοκρατική επιλογή των
πολιτών. Δεν έγινε για παράδειγμα Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Ομπάμα με την εκ
περιτροπής προεδρία. Εκλέχθηκε δημοκρατικά. Και με τον ίδιο τρόπο, δημοκρατικά,
θα ήταν τιμητικό για την Κύπρο η εκλογή ενός Τουρκοκύπριου ως Προέδρου της
Κυπριακής Δημοκρατίας. Αλλά εδώ διαπραγματευόμαστε την κατάλυση του νόμιμου και
διεθνώς αναγνωρισμένου κυπριακού κράτους.
Δεν μπορεί να
ξέρει ακριβώς κανείς ποια θα είναι η επόμενη μέρα μετά τη Γενεύη. Ο μεγαλύτερος
κίνδυνος πάντως θα ήταν, διότι και αυτό ψιθυρίζεται, μια ενδιάμεση συμφωνία και
η υιοθέτησή της από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών πριν το
δημοψήφισμα. Είναι ένα σενάριο που διακινείται κατά καιρούς και που φαίνεται να
προωθούν και τώρα η Άγκυρα, το Λονδίνο και οι Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί. Κάτι
τέτοιο θα δημιουργούσε τετελεσμένα πριν το δημοψήφισμα και θα ήταν η ταφόπλακα
της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς θα σηματοδοτούσε την αρχή της αποαναγνώρισης
και κατάλυσής της. Ας το προσέξουν αυτό τα κόμματα της κυπριακής
αντιπολίτευσης, ας το προσέξει αυτό η Αθήνα, ας επαγρυπνούν οι πολίτες. Ας μην
τρέφουμε αυταπάτες. «Η διαπραγμάτευση στην ουσία είναι σήμερα υπονομευμένη,
πρώτα και κύρια, από την τουρκική, την τουρκοκυπριακή ηγεσία επίσης, με την
ανάμειξη και άλλων δυνάμεων και μεγάλων συμφερόντων, όπως των ΗΠΑ, αφού
διεξάγεται στην ουσία κάτω από όρους διχοτομικής λύσης.» «Για να μιλάμε για
διαπραγμάτευση που θα οδηγήσει σε λύση, σημαίνει πρώτα απ' όλα άμεση αποχώρηση
όλων των κατοχικών δυνάμεων. Σημαίνει κατάργηση του καθεστώτος των εγγυήσεων.»
(ΚΚΕ). Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
*Καθηγητής
Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του
Πανεπιστημίου Κρήτης.
E-mail:
stephanos.constantinides@gmail.com
Στέφανος Κωνσταντινίδης
ΠΗΓΗ: Ο Φιλελεύθερος, 15/01/2017
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire