Περιμένοντας τον Τραμπ... Θολό τοπίο στις ΗΠΑ

• 
  
• 7/1

Δύο εβδομάδες πριν από την παραλαβή από τον Τραμπ του Λευκού Οίκου στις 21/1 η κατάσταση στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ παραμένει θολή, καθώς πουθενά σε όλη τη διάρκεια της μετάβασης από την επαύριο της προεδρικής εκλογής της 8/11 δεν υπήρξε από πλευράς Ομπάμα αλλά και συνολικά του συστήματος εξουσίας διάθεση αναζήτησης συναίνεσης, με στόχο την ομαλή μετάβαση. Η παραπάνω αβεβαιότητα έχει ήδη βαρύνουσες επιπτώσεις στη διεθνή σκηνή, όπου οι κινήσεις, οι τοποθετήσεις και οι αντιδράσεις του Πούτιν, του Νετανιάχου και του Ερντογάν, για να σταθούμε σε τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα, επενδύουν στην ανατροπή συγκεκριμένων πτυχών της πολιτικής Ομπάμα από τον Τραμπ.

Την Τρίτη 10/1 αλλά και την Τετάρτη 11/1 ο ορίζοντας των ΗΠΑ θα ξεκαθαρίσει εκ των πραγμάτων, αλλά άγνωστο σε ποιον βαθμό: Την Τρίτη στο Σικάγο ο Ομπάμα θα εκφωνήσει αποχαιρετιστήριο λόγο - αν είναι αποχαιρετιστήριος: Με τη μέχρι σήμερα σκληρή στάση του απέναντι στον Τραμπ και την πρόσφατη δήλωσή του ότι αν είχε δικαίωμα σε τρίτη υποψηφιότητα θα τον είχε νικήσει, το ζητούμενο από την ομιλία στο Σικάγο είναι αν ο Ομπάμα θα επιδιώξει για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας να λειτουργήσει σαν ηγέτης αντιπολίτευσης απέναντι σε έναν νεοεκλεγέντα πρόεδρο.
Την Τετάρτη 11/1 αναμένεται η πρώτη συνέντευξη Τύπου του Τραμπ μετά την εκλογή του, όπου εκ των πραγμάτων θα κληθεί να απαντήσει εφ’ όλης της ύλης, αν εμμένει ή όχι στις αμφιλεγόμενες κατά κύριο λόγο στην εξωτερική πολιτική τοποθετήσεις του. Θα έχουν προηγηθεί η ομιλία Ομπάμα αλλά και η ενημέρωση που επρόκειτο να του γίνει από τις υπηρεσίες πληροφοριών για την κυβερνοεπίθεση, την οποία φέρονται να πραγματοποίησαν οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών για να πλήξουν τη Χίλαρι Κλίντον στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Τα μέχρι στιγμής δεδομένα δεν επιτρέπουν αισιοδοξία για τη διαμόρφωση έστω και μιας μίνιμουμ συναίνεσης ανάμεσα στον Ομπάμα και τον Τραμπ και έτσι είναι προφανές ότι οι όποιες αλλαγές κατά κύριο λόγο στην εξωτερική πολιτική υλοποιηθούν από τον νέο ένοικο στον Λευκό Οίκο θα γίνουν πεδίο έντονης εσωτερικής αντιπαράθεσης. Μια πρόγευση της κατάρρευσης της συναίνεσης, που ήταν σταθερή παράδοση στις ΗΠΑ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, είχαμε στη δεύτερη θητεία του Ομπάμα, κυρίως από το 2013 και μετά, όταν άρχισε η προσέγγιση με το Ιράν αλλά και η συνεργασία με τη Ρωσία για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών στη Μέση Ανατολή.
Οι Ομπάμα και Κέρι βρέθηκαν τον Μάιο μπροστά σε μανιφέστο ανταρσίας πενήντα και πλέον διπλωματών καριέρας, που δήλωσαν τη διαφωνία τους με την πολιτική του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στη Συρία και τη Μέση Ανατολή, ενώ τον Αύγουστο η συμφωνία Κέρι - Λαβρόφ για επιχειρησιακό συντονισμό Ουάσιγκτον-Μόσχας στη Συρία κατά του Ισλαμικού Κράτους τορπιλίστηκε προκλητικά από την αμερικανική στρατιωτική ηγεσία. Ο σκληρός πυρήνας των δυσκολιών του Τραμπ θα είναι η συνεργασία του με τις υπηρεσίες πληροφοριών, που στην ουσία τον κατηγορούν ότι βρίσκεται στον Λευκό Οίκο χάρη στην επέμβαση του Κρεμλίνου!
Αν ο Τραμπ ακυρώσει τις κυρώσεις που επέβαλε ο Ομπάμα στη Μόσχα με την απέλαση 35 διπλωματών και το κλείσιμο δύο κτιριακών ρωσικών διπλωματικών συγκροτημάτων, είναι σαν να λέει ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών είναι αναξιόπιστες και αν τις αποδεχθεί αυτοακυρώνεται, καθώς υπονομεύεται τόσο η νομιμοποίηση της εκλογής του όσο και οι απόψεις του στην εξωτερική πολιτική. Αν αναζητήσει μια μέση οδό, όπου θα δέχεται ότι έγιναν παρεμβάσεις, αλλά όχι σε βαθμό που να επηρεάζουν την προεδρική εκλογή, και με τις κυρώσεις να χαρακτηρίζονται δυσανάλογες, κινδυνεύει να δυσαρεστήσει και τις δύο πλευρές...