Ο
αντισυστημικός λόγος του Τραμπ δεν αναιρεί τις ακραίες δεξιές ιδέες
του. Γι΄αυτό και οι πανηγυρισμοί των όπου γης ακροδεξιών. Το ότι αυτός ο
αντισυστημικός λόγος ενοχλεί και κάποια κατεστημένα δεν σημαίνει ότι
όσοι διαμαρτύρονται για τις ιδέες του ταυτίζονται με αυτά τα κατεστημένα
ή καθοδηγούνται από αυτά. Ασφαλώς και αυτά τα κατεστημένα θα
εκμεταλλευτούν στο έπακρον τις διαμαρτυρίες αυτές.
Αποτελεί επίσης ψυδαίσθηση ότι αντιτάσσεται στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Στη κυβέρνηση του αντιπροσωπεύονται επάξια και το μιλιταρο-βιομηχανικό λόμπι και το αντίστοιχο πετρελαϊκό. Ο όποιας μορφής προστατευτισμός του στοχεύει κατά κύριο λόγο την Κίνα και δευτερευόντως την Ευρώπη και ειδικά τη Γερμανία. Δημιουργείται ένα αγγλοσαξονικό μέτωπο με άξονα τις ΗΠΑ-Βρετανία, που θα είναι αντιμέτωπο στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και θα υποχρεώσει την Ευρώπη και ειδικά τη Γερμανία, να πληρώσουν για την άμυνα τους, να πληρώσουν επίσης για το ΝΑΤΟ που δεν θέλει πια να συντηρεί μόνη η Ουάσινγκτον. Κάπου εδώ φαίνεται να τελειώνει και η γερμανική Ευρώπη.
Όσον αφορά την Ελλάδα είναι αμφίβολο αν θα έχει την αμερικανική στήριξη απέναντι στο Βερολίνο, όπως αυτό συνέβαινε, εν μέρει τουλάχιστον, επί Ομπάμα. Στο Κυπριακό ελπίζω να μη απογοητευτούν όσοι κρατάνε μεγάλο καλάθι! Υπενθυμίζω απλώς ότι και ο Ερντογάν κρατά ακόμη μεγαλύτερο καλάθι και περιμένει τα δώρα του.
Σε κάθε περίπτωση, πολλά πράγματα μπορεί να αλλάξουν, αλλά όχι για ένα καλύτερο κόσμο. Μακάρι να πέφτω έξω!
Αποτελεί επίσης ψυδαίσθηση ότι αντιτάσσεται στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Στη κυβέρνηση του αντιπροσωπεύονται επάξια και το μιλιταρο-βιομηχανικό λόμπι και το αντίστοιχο πετρελαϊκό. Ο όποιας μορφής προστατευτισμός του στοχεύει κατά κύριο λόγο την Κίνα και δευτερευόντως την Ευρώπη και ειδικά τη Γερμανία. Δημιουργείται ένα αγγλοσαξονικό μέτωπο με άξονα τις ΗΠΑ-Βρετανία, που θα είναι αντιμέτωπο στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και θα υποχρεώσει την Ευρώπη και ειδικά τη Γερμανία, να πληρώσουν για την άμυνα τους, να πληρώσουν επίσης για το ΝΑΤΟ που δεν θέλει πια να συντηρεί μόνη η Ουάσινγκτον. Κάπου εδώ φαίνεται να τελειώνει και η γερμανική Ευρώπη.
Όσον αφορά την Ελλάδα είναι αμφίβολο αν θα έχει την αμερικανική στήριξη απέναντι στο Βερολίνο, όπως αυτό συνέβαινε, εν μέρει τουλάχιστον, επί Ομπάμα. Στο Κυπριακό ελπίζω να μη απογοητευτούν όσοι κρατάνε μεγάλο καλάθι! Υπενθυμίζω απλώς ότι και ο Ερντογάν κρατά ακόμη μεγαλύτερο καλάθι και περιμένει τα δώρα του.
Σε κάθε περίπτωση, πολλά πράγματα μπορεί να αλλάξουν, αλλά όχι για ένα καλύτερο κόσμο. Μακάρι να πέφτω έξω!
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire