Κυπριακό: Αποχαιρέτα Άιντα και πεπατημένη

  Κώστας Βενιζέλος        

Ύστερα από χρόνια, οι ερευνητές και οι ιστορικοί θα προσπαθούν να εξηγήσουν πώς το Κυπριακό επηρεάσθηκε το 2017 από τις βουλευτικές εκλογές στη Νορβηγία! Ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα, ο Νορβηγός Ειδικός Σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στο Κυπριακό, έχει θέσει προσωπικά χρονοδιαγράμματα για λύση του Κυπριακού που έχουν σχέση με τις εκλογές στη χώρα του, που θα γίνουν στις 11 ερχόμενου Σεπτεμβρίου. Γι΄ αυτό και σπεύδει να προαναγγείλει το τέλος του παιχνιδιού στο Κυπριακό είτε με συμφωνία είτε χωρίς. Διαμηνύει δε και μέσα από ΜΜΕ πως μετά από αυτόν…  η διχοτόμηση και το χάος. Η προσωπική του ατζέντα και οι προσωπικές του φιλοδοξίες καθορίζουν την πορεία του Κυπριακού και σύρονται πίσω του διαδικασία κι άλλοι εσωτερικοί και διεθνείς παίκτες.

Ένας αντικειμενικός απεσταλμένος του ΟΗΕ θα αναγνώριζε τις πολλές δυσκολίες που υπάρχουν και από πού προέρχονται. Δεν θα διαδραμάτιζε το ρόλο του αγωγού πιέσεων της τουρκικής πλευράς προς την ελληνοκυπριακή και του προαγωγού των τουρκικών θέσεων στην Ε.Ε. σε βάρος της Κύπρου. Μετά που έπαιξε το ρόλο του αγωγού και προαγωγού και αξιολογώντας τα αποτελέσματα της αποστολής του αποφασίζει να αποχωρήσει κηρύσσοντας τη λήξη. Η αποχώρηση του, ωστόσο, δεν συνοδεύεται με την παραδοχή ότι απέτυχε. Με βάση την εν γένει συμπεριφορά του θεωρεί, μάλλον, πως εμείς αποτύχαμε να τον αντιληφθούμε! Εν πάση περιπτώσει ο κ. Άιντα θα αποχωρήσει επειδή θα κατέλθει υποψήφιος στις Νορβηγικές εκλογές  γι αυτό  βιάζεται για δοξαστικά για τον ίδιο αποτελέσματα στο Κυπριακό. Τα προσωπικά πολιτικά συμφέροντά του συγκρούονται εμφανώς με εκείνα Κύπρου.

Από το 1974 και εντεύθεν η ελληνοκυπριακή πλευρά αντιμετωπιζόταν στο Κυπριακό ως ο αδύνατος κρίκος. Μπορεί να είναι η αδύνατη πλευρά, πλην όμως οι απεσταλμένοι του ΟΗΕ δεν νομιμοποιούνται να διαχωρίζουν τους εμπλεκόμενους σε ισχυρό και αδύνατο και να κινούνται χάριν ευκολίας τους προς τον αδύνατο για υποχωρήσεις.  Τι σόι ΟΗΕ είναι που εκπροσωπούν; Που πάνε οι σκοποί και οι αρχές του; Αυτή την αντιμετώπιση την έχει ανεχθεί εξαρχής η ελληνοκυπριακή πλευρά. Την ανέχθηκε θεωρώντας πως μετά την προδοσία και την ήττα στο στρατιωτικό πεδίο αυτή η στάση στο Κυπριακό ήταν που θεμελιωνόταν καλύτερα στον ρεαλισμό και ότι αυτή θα διασφάλιζε την επιβίωσή της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού Ελληνισμού.  Η τουρκική πλευρά δεν είχε αποκρύψει τους σχεδιασμούς της, οι οποίοι έκπαλαι στόχευαν να ελέγξουν πολιτικά και στρατιωτικά το νησί. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα από τη νομιμοποίηση  των αποτελεσμάτων της εισβολής και της κατοχής. Στη βάση αυτή διεξάγονται έκτοτε οι συνομιλίες. Οι λεπτομέρειες μπορεί κατά καιρούς να αλλάζουν, όμως, η ουσία παραμένει. Το μοντέλο διαπραγμάτευσης και λύσης του Κυπριακού δεν έχει διαφοροποιηθεί, παρά τις παγκόσμιες ανατροπές.  Και αυτό, επειδή αρνείται η Τουρκία και, το χειρότερο, γιατί η δική μας πλευρά παραμένει δογματικά προσηλωμένη σε διαπραγματευτικές  μεθόδους και διαπραγματευτικούς στόχους που ακόμη και να επετύγχαναν θα οδηγούσαν σε μια διευθέτηση που δεν θα λειτουργούσε και που θα οδηγούσε την Κύπρο  σε νέες μεγάλες περιπέτειες. 

Αποχαιρετώντας τον κ. Άιντα, αποχαιρετούμε μια διαδικασία και στρατηγική για λύση του Κυπριακού ηλικίας 40 και πλέον ετών που απέτυχε. Χρειαζόμαστε μια νέα αρχή βασισμένη σε μια νέα ελπιδοφόρα στρατηγική  αλλά και ηγέτες ικανούς να ηγηθούν και να την υλοποιήσουν.