Άγγελος Νικολάου
«Το μεγάλο μας τσίρκο»*
Εκτός θέματος κινήθηκε τελικά η
τελευταία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος, η
οποία υποτίθεται ότι αφορούσε τις επεμβάσεις του Τμήματος Δασών στις
παραλίες ωοτοκίας των θαλάσσιων χελώνων της Λίμνης και της Αργάκας στον
Κόλπο Χρυσοχούς και τις επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον.
Βέβαια οι αρμόδιες Αρχές (Τμήματα Δασών, Αλιείας και Περιβάλλοντος του υπουργείου Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος) είπαν αυτά που ήθελαν να πουν σχετικά με την απομάκρυνση των ακακιών από το κρατικό δάσος Μαυραλής, τις διαδικασίες που (δεν) ακολουθήθηκαν, αλλά και τα μέτρα που συναποφάσισαν (εκ των υστέρων).
Επί της ουσίας, καμία συζήτηση για τις προβλεπόμενες ρυθμίσεις του Διαχειριστικού Σχεδίου (π.χ. σταδιακή και τμηματική ή άμεση και συνολική απομάκρυνση της ακακίας), για το οποίο δεν εκδόθηκε σχετικό Διάταγμα Διαχείρισης και Προστασίας της Φύσης, κατόπιν γραπτής γνωμοδότησης της Επιστημονικής Επιτροπής προς τον υπουργό Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος. Και καμία αναφορά στο γεγονός ότι η ακακία όχι μόνο δεν συνιστούσε απειλή για ενδημικά, σπάνια και απειλούμενα είδη του Κόκκινου Βιβλίου της Χλωρίδας της Κύπρου ή αμμοθινικούς οικότοπους προτεραιότητας στο Κρατικό Δάσος Μαυραλής, αλλά αντίθετα προσέφερε προστασία από τη φωτορύπανση, την ηχορύπανση, την ανθρώπινη όχληση και την πρόσβαση οχημάτων στον βιότοπο του είδους προτεραιότητας της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta, που αποτελεί το κύριο είδος καθορισμού της Ειδικής Ζώνης Διατήρησης Περιοχής Πόλις – Γιαλιάς.
Μάλιστα, το Τμήμα Δασών υπερηφανεύτηκε ότι η επέμβαση που έγινε υποστηρίζεται από τις τοπικές αρχές. Τις ίδιες τοπικές αρχές που όταν τους δόθηκε ο λόγος προέβησαν σε λιβέλλους, δυσφημώντας το Τμήμα Αλιείας ότι δήθεν «παραποιεί ή/και αποκρύβει στοιχεία για τον πραγματικό πληθυσμό των θαλάσσιων χελώνων στην περιοχή» και συκοφαντώντας τους φορείς υλοποίησης του προγράμματος προστασίας των θαλάσσιων χελώνων της Κύπρου ότι «επινόησαν ένα σχέδιο για να αποκομίζουν οικονομικό όφελος, να κερδίζουν δημόσιες συμβάσεις και να αποτρέπουν την ανάπτυξη της περιοχής». Σημειωτέτον, ότι μιλάμε για εξειδικευμένους εμπειρογνώμονες διεθνούς ακτινοβολίας, οι οποίοι βραβεύτηκαν για τη σημαντική συνεισφορά τους όσον αφορά την προστασία σπάνιων και απειλούμενων ειδών θαλάσσιων χελώνων από το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών και τη Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Παράλληλα, η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης υιοθέτησε τη μεθοδολογία που ακολουθούν και δημοσίευσε σχετικές κατευθυντήριες γραμμές για αντίστοιχα προγράμματα προστασίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ η Μόνιμη Επιτροπή της Σύμβασης της Βέρνης για τη Διατήρηση της Ευρωπαϊκής Άγριας Ζωής και των Φυσικών Οικοτόπων του Συμβουλίου της Ευρώπης διοργανώνει μαζί τους εκπαιδευτικά σεμινάρια για αντίστοιχα προγράμματα προστασίας στη Μεσόγειο.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών κατέληξαν (και συμπαρέσυραν μαζί τους ολόκληρη κοινοβουλευτική Επιτροπή Περιβάλλοντος) σε εντελώς αυθαίρετα συμπεράσματα περί της «αύξησης των τρωκτικών, κυρίως των ποντίκων, και πρόκλησης ανίατων ασθενειών στην περιοχή, όπως καρκίνος και τύφος», λόγω των δήθεν «τοξικών μεταλλευτικών αποβλήτων που κρύβονταν κάτω από τις ακακίες στην περιοχή της Λίμνης και πρέπει να απομακρυνθούν μετά από τις ακακίες».
anikolaou@phileleftheros.com
* Ο τίτλος παραπέμπει στην ομώνυμη θρυλική παράσταση, η πρεμιέρα της οποίας πραγματοποιήθηκε από το θίασο Καρέζη – Καζάκου στις 22 Ιουνίου 1973 στο θέατρο «Αθήναιον». Το σενάριο έγραψε ο συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης και τη μουσική ο συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος. Παρότι αρχικά θεωρήθηκε ως μία κωμωδία, κατ’ ουσίαν συνιστά μία αλληγορíα, σάτιρα και, σε αρκετά σημεία, δράμα. Η υπόθεση του έργου παραβάλλεται με τη νεότερη ιστορία του ελληνικού κράτους.
