Κύπρος - Στήριξη και κατανόηση ζητούν οι ψυχικά ασθενείς από την Πολιτεία. Δυσκολίες στην εξεύρεση εργασίας

Κραυγή αγωνίας από το «Ελπιδοφόρος»

  

Της ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΠΑΝΑΓΗ

«Προσπαθώ να το παλέψω για να είμαι σε θέση να πηγαίνω στη δουλειά μου και να την κάνω σωστά. Παλεύω με τα φάρμακα τα οποία με υποχρεώνουν να κοιμάμαι πολλές ώρες για να αντέχω μετά και να τα βγάζω πέρα στην εργασία μου. Είναι γεγονός ότι χρειαζόμαστε στήριξη και κατανόηση, υπάρχουν δουλειές στις οποίες μπορούν να απασχοληθούν οι ψυχικά ασθενείς και μπορούν να εργαστούν σε πλαίσια ανάλογα με τις ικανότητές τους και να αποδώσουν σωστά». Κραυγή αγωνίας αλλά και ξεκάθαρη τοποθέτηση από τον αντιπρόεδρο του Σωματείου «Ελπιδοφόρος», του Συνδέσμου που ίδρυσαν οι ίδιοι οι ψυχικά ασθενείς με στόχο τον τερματισμό του κοινωνικού τους αποκλεισμού. Στην Κύπρο το να είναι κάποιος ψυχικά ασθενής, όπως διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά χθες, στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής, φαίνεται ότι ακόμα αποτελεί ταμπού. Ακόμα και το κράτος, στην προσπάθειά του να τους βοηθήσει στον αγώνα τους για επαγγελματική αποκατάσταση, υποχρεώνεται να καταφεύγει σε «τεχνάσματα»: «όταν υπάρχει κυρίως κι άλλο πρόβλημα ή άλλη αναπηρία, προσπαθούμε να επικεντρωθούμε στο άλλο πρόβλημα όταν μιλάμε με υποψήφιους εργοδότες», παραδέχθηκε η εκπρόσωπος του Γραφείου Εργασίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ενώ υπό το μικροσκόπιο της Βουλής τέθηκε χθες για άλλη μια φορά και το θέμα της έλλειψης ενδιάμεσων δομών στις οποίες θα φιλοξενούνται οι ψυχικά ασθενείς μετά τη νοσηλεία τους στο νοσοκομείο Αθαλάσσας.
«Το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η ανωριμότητα της κυπριακής κοινωνίας να δεχθεί τη διαφορετικότητά μας», ανέφερε από πλευράς του ο πρόεδρος του «Ελπιδοφόρου» Ξενοφών Ιωαννίδης, εξηγώντας ότι οι ψυχικά ασθενείς αντιμετωπίζουν μια σειρά από δυσκολίες στην προσπάθειά τους για εξεύρεση εργασίας. «Όταν βρεθεί κάποιος «καλός άνθρωπος να μας δώσει δουλειά, την καλή του πρόθεση δυστυχώς δεν συνοδεύει απαραίτητα και το ανάλογο ώριμο περιβάλλον για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε και να αποδώσουμε στο καλύτερό μας. Για αυτό, συνήθως παλεύουμε και με πολλή ψυχική ταλαιπωρία. Συνήθως με πολύ κόπο και ψυχική ταλαιπωρία παλεύουμε να κρατήσουμε την εργασία μας και τις περισσότερες φορές σταματάμε την προσπάθειά μας λόγω της πίεσης που υπάρχει».
Απόδειξη πάντως των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι ψυχικά ασθενείς στην εξεύρεση εργασίας, είναι και τα στοιχεία της Μονάδας Εργασιακής Αποκατάστασης από την οποία πέρασαν και εκπαιδεύτηκαν τον τελευταίο χρόνο 126 άτομα αλλά εργοδοτήθηκαν μόνο τα 16.
Η απάντηση βεβαίως σε όλα τα ζητήματα που τέθηκαν προς συζήτηση ήταν το νομοσχέδιο που βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό ενώπιον της νομικής υπηρεσίας και αφορά τους ψυχικά ασθενείς.

ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΠΕΙΝΑΣ

Το εχθρικό εργασιακό περιβάλλον και η προκατάληψη σε συνδυασμό με κάποια κενά στον νόμο αλλά και τη διγλωσσία μεταξύ των εμπλεκομένων υπηρεσιών οδηγούν στις πλείστες των περιπτώσεων τους ενήλικες ψυχικά ασθενείς στα όρια της φτώχειας, αν όχι και της πείνας. Ο λόγος, όπως είπε ο κ. Ιωαννίδης, «για τους αποδεδειγμένα από το κράτος άπορους λήπτες δημοσίου βοηθήματος οι οποίοι σαφώς αδικούνται γιατί η αναπηρία τους δεν αναγνωρίζεται από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας και έτσι πέρα από το ποσό των €452 σαν βοήθημα βασικών αναγκών, τους δίνεται το δικαίωμα να εργάζονται με μισθό μόνο μέχρι €170». Η δυσμενής διάκριση μεταξύ κινητικά και ψυχικά αναπήρων, είπε, «είναι εμφανέστατη αφού οι κινητικά ανάπηροι λήπτες δημοσίου βοηθήματος έχουν δικαίωμα στο επίδομα βασικών αναγκών που είναι €452 συν το αναπηρικό επίδομα που είναι €226 συν το δικαίωμα να εργάζονται για €510. Άρα τα άπορα άτομα με ψυχικό περιορισμό σε περίπτωση που εργάζονται, καλούνται να ζήσουν με €622 γιατί αν οι απολαβές τους ξεπεράσουν τα €170, αρχίζουν οι ανάλογες αποκοπές από το επίδομα των βασικών αναγκών, ενώ οι άποροι κινητικά ανάπηροι όταν εργάζονται, έχουν το δικαίωμα να λαμβάνουν €1288». Ο «Έλπιδοφόρος» μάλιστα έθεσε χθες ενώπιον των βουλευτών και συγκεκριμένη εισήγηση. «Στους άπορους ψυχικά ασθενείς να συνεχίσει το δημόσιο βοήθημα των €452 που το δικαιούνται έτσι κι αλλιώς και ως αντισταθμιστικό μέτρο αλλά και κίνητρο για προσπάθεια επανένταξης στον κοινωνικοεργασιακό χώρο να τους επιτραπεί να εργάζονται χωρίς αποκοπές μέχρι €736 που είναι το ποσό που απολαμβάνουν και οι εργαζόμενοι κινητικά ανάπηροι».

300 νέοι στα γηροκομεία

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗΑνθρωπίνων Δικαιωμάτων μελετούσε χθες τα προβλήματα κοινωνικής επανένταξης που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες που έχουν νοσηλευθεί στο νοσοκομείο Αθαλάσσας. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα των ανθρώπων αυτών είναι η έλλειψη ενδιάμεσων δομών.
Δηλαδή, η έλλειψη κέντρων ή στεγών οι οποίες θα τους φιλοξενούν μέχρι να επανενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο.
Σύμφωνα με τα όσα φορείς, σύνδεσμοι και οργανώσεις στήριξης των ψυχικά ασθενών υποστήριξαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, στην Κύπρο δεν υπάρχουν τέτοιου είδους δομές αλλά και εκεί που υπάρχουν και λειτουργούν με ιδιωτική πρωτοβουλία, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα λόγω σοβαρών οικονομικών δυσχερειών.
Από την άλλη, σε κάποιες περιπτώσεις σπιτιών της κοινότητας στη Λευκωσία, οι δομές έκλεισαν εξαιτίας διαμαρτυριών από πλευράς των περιοίκων.
Αυτή η έλλειψη έχει ως αποτέλεσμα δεκάδες νέοι ψυχικά ασθενείς να τοποθετούνται σε γηροκομεία ή κάποιους ιδιωτικούς ξενώνες για ψυχικά ασθενείς. Και στις δύο όμως αυτές περιπτώσεις, όπως τόνισαν βουλευτές, τα άτομα παραμένουν εκτεθειμένα στην ιδρυματοποίηση με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται η επανένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 29/11/2011