...Και με πεσμένα αυτιά ο επηρμένος Ευάγγελος ανέγνωσε εσχάτως την αξιολογική λίστα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», που τον ανακηρύσσει χειρότερο Ευρωπαίο υπουργό Οικονομικών (19ος στους... 18!).

Τέρμα: δυναστείες και δικομματισμός

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ

Ποια κατάρα μάς δέρνει; Πώς διάολο σωρεύτηκαν τόσες υπερφίαλες μετριότητες στην πολιτική μας ηγεσία; Η ευρωζώνη βυθίζεται στην κρίση, με τη χώρα μας να έχει ήδη πιάσει πάτο, η κατακερματισμένη Ευρωπαϊκή Ενωση παραπαίει στο βηματισμό της χήνας, που επιβάλλει η γερμανική κυριαρχία, κατοχικά Χριστούγεννα έρχονται για τα αμέτρητα πια πλήθη των ανέργων...

Και αυτοί το βιολί τους: συναγωνίζονται σε επικοινωνιακά καμώματα και ανευθυνότητα, αποκλειστικά για τη διεκδίκηση της εξουσίας, αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις.
Για τους εκτός θώκου και συνταγματικής τάξης, άτυπους συγκυβερνήτες, λέω: για τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, γόνους «καλών οικογενειών» και συμφοιτητές κάποτε σε αμερικανικά πανεπιστήμια - δικαιωματικά, άρα, ηγέτες των δύο μεγαλύτερων (μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου) πολιτικών κομμάτων.

Ο Αντ. Σαμαράς μάς ταλάνισε πάνω από δύο εβδομάδες με την αβεβαιότητα, που μετέτρεπε κάθε νύχτα σε οιωνοσκόπους τους Πρετεντέρηδες των καναλιών. Πρώτα, με τη γελοία σοφιστεία ότι η Ν.Δ. δεν συμπράττει σε ενιαίο κυβερνητικό σχήμα με το ΠΑΣΟΚ της αντίπερα όχθης και με τους άξεστους εξτρεμιστές του ΛΑΟΣ. Απλώς (και για τη σωτηρία της πατρίδας, ρε γαμώτο!) τσοντάρει με έξι εξωκοινοβουλευτικά στελέχη της μια ατόφια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (έτσι φτάσαμε στο ευρωπαϊκό ρεκόρ των 50 υπουργών, τρομάρα μας...) για να υποβοηθήσει, υπό τακτή προθεσμία, το δυσχερέστατο έργο του τραπεζίτη μεταβατικού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, που ξέρει καλά τα χούγια της τρόικας. Και, δεύτερον, μας ταλάνισε αγρίως ώσπου να αποσύρει ένα ένα όλα τα δήθεν «όχι» του (σαν αυτά, που ψελλίζει με κόνξες η μυξοπαρθένα, για να αποκρούσει, τάχα, τις ερωτικές προτάσεις) και να υπογράψει φαρδιά-πλατιά τη δήλωση μετανοίας και μνημονιακής νομιμοφροσύνης, την υστάτη στιγμή, αφού αύριο το Γιούρογκρουπ αποφασίζει για την περιπόθητη έκτη δόση μας...
Για τον απρόβλεπτο Γ. Παπανδρέου έχουν όλα ειπωθεί και τίποτα πια δεν μας εκπλήσσει. Προχθές Παρασκευή, στις Βρυξέλλες, απτόητος από το ταπεινωτικό δείπνο στις Κάνες, όπου η αιφνιδιαστική πρότασή του για δημοψήφισμα προκάλεσε την οργή της Μέρκελ και τη χλεύη του Σαρκοζί (φέρεται ότι χρησιμοποίησε κοσμητικά, όπως «τρελός», «καταθλιπτικός» και «άχρηστος»), απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές επανήλθε στο δημοψήφισμα με... επαναστατικό μπρίο:
Πρότεινα -είπε- το δημοψήφισμα για ανακατανομή (;) της εξουσίας! Για να δοθεί η εξουσία στο λαό!
Σκέτη μπαρουφολογία, βέβαια, ιδιαίτερα για τους μελετητές του θεσμού (πρόσφατο και αξιομνημόνευτο το πόνημα του καθηγητή Θαν. Διαμαντόπουλου «Το Δημοψήφισμα ως θεσμός και ως πολιτική πράξη»), που υποστηρίζουν ότι το κατευθυνόμενο από την πολιτική εξουσία δημοψήφισμα «σαν μια εναγώνια αναζήτηση κοινωνικής νομιμοποίησης» (...) «ούτε αναβίωση της άμεσης δημοκρατίας συνιστά ούτε αυθεντική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας αποτελεί...».
Ψιλά γράμματα όλα αυτά για τον Γ. Παπανδρέου, που εκτίθεται κάθε φορά που αποπειράται ανεπιτυχώς να μιμηθεί τον πατέρα του, το μέγιστο σύγχρονο λαοπλάνο του πολιτικού μας κόσμου.
Βιάστηκε πρωτοσέλιδα το «Βήμα» (20-11-11) να εξαποστείλει τον Γ. Παπανδρέου από την πολιτική κονίστρα στις 20 Δεκεμβρίου (!) με εγκωμιαστικό αποχαιρετιστήριο ρεπορτάζ, που ενισχύει με το άρθρο του και ο Στ. Ψυχάρης:
«Η απόφασή του -γράφει- να παραδώσει την προεδρία του κόμματός του συμπληρώνει την εικόνα γενναιότητας, που αφήνει πίσω του».
Το πιθανότερο είναι ότι ο Παπανδρέου, αφού μίλησε με έναν έναν χωριστά τους κομματικούς πρωτοκλασάτους κι έλεγε διαφορετικά στον καθένα, εξέθεσε -όπως επιμένουν οι γνωρίζοντες- τον εκ των «δελφίνων» Αν. Λοβέρδο σαν πληροφοριοδότη του Ψυχάρη...
Κάπως έτσι, και πολύ χειρότερα, «έκαψε», άλλωστε, και τον επικρατέστερο των «δελφίνων» Ευάγγ. Βενιζέλο: εκμεταλλεύθηκε την αχαλίνωτη εξουσιομανία του και τον ξαμόλησε ξυπόλυτο στα αγκάθια, αναθέτοντάς του το υπουργείο Οικονομικών τη δυσκολότερη περίοδο και αποτρέποντας τον Λουκά Παπαδήμο να τον αντικαταστήσει με συγκεκριμένη επιλογή του.
Με πεσμένα αυτιά ο επηρμένος Ευάγγελος ανέγνωσε εσχάτως την αξιολογική λίστα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», που τον ανακηρύσσει χειρότερο Ευρωπαίο υπουργό Οικονομικών (19ος στους... 18!).
Την έχουν πατήσει, ώς τώρα, όσα από τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν υποτιμήσει τον Γ. Παπανδρέου.
Αλλα ό,τι κι αν μηχανεύεται πλέον, το τέλος του ως πολιτικού ηγέτη θεωρείται δεδομένο. Αλλο τόσο προεξοφλείται ότι στη νέα Βουλή, πολυκομματική και με πολλούς αρχηγούς, αποκλείεται να αναδειχθεί μονοκομματική κυβέρνηση, παρά τον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο.
Δύο, συνεπώς, τα θετικά στο πολιτικό προσκήνιο: τερματίζεται και η δυναστεία Παπανδρέου, μετά τη δυναστεία Καραμανλή, και τουλάχιστον ανακόπτεται η παράδοση του δικομματισμού.
Παρ' ότι ο τόπος, στο σημερινό ιδιαίτερα χάλι μας, έχει ανάγκη από ριζοσπαστική αναμόρφωση των θεσμών και από γενναία ανανέωση κομματικού συστήματος και πολιτικού προσωπικού, κάτι είναι κι αυτό...