Aυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η παραίτηση της πολιτικής απέναντι στην οικονομία του τζόγου

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Ο κόσμος και εμείς

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη

Οσοι περίμεναν τη σωτηρία από την πλευρά της Κίνας θα απογοητεύτηκαν μετά τη δήλωση-διαπίστωση που εξέφρασε ο αντιπρόεδρος της κινεζικής κυβέρνησης Ουάνγκ Κισάν πως η οικονομική κρίση θα είναι χρόνια και πως η Κίνα θα πρέπει να επικεντρωθεί στα εσωτερικά της προβλήματα. Η δήλωση αυτή λέει καθαρά αυτό που ουσιαστικά διαπιστώνει ο κάθε καλά πληροφορημένος παρατηρητής της διεθνούς οικονομικής σκηνής. Καθημερινά τα νέα για την ανεργία και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων είναι πια συγκλονιστικά. Η φτώχεια εξαπλώνεται ακόμη και σε πλούσιες χώρες. Στις χώρες αυτές υπάρχουν νησίδες φτώχειας και άθλιων συνθηκών διαβίωσης για εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ δίπλα τους συνεχίζουν να ζουν προκλητικά μέσα στη χλιδή αυτοί που συγκέντρωσαν στα χέρια τους τον παγκόσμιο πλούτο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εκατομμυρίων Αμερικανών που βιώνουν αυτές τις άθλιες συνθήκες στην πιο πλούσια χώρα του κόσμου. Άλλο παράδειγμα είναι η Ευρώπη που συνεχίζει καθημερινά να βυθίζεται στην ύφεση. Η κατάσταση φαίνεται να είναι πια ανεξέλεγκτη με τις αγορές και τους τοκογλύφους να σέρνουν το χορό και τις πολιτικές ελίτ να εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες καταστροφικές πολιτικές. Κι όμως υπάρχουν φωνές ακόμη και φιλελεύθερων οικονομολόγων που διαμηνύουν πως οι πολιτικές αυτές βυθίζουν τον πλανήτη στο χάος. Και εισηγούνται την υιοθέτηση μιας διαφορετικής πολιτικής με στόχο την ανάπτυξη και με κινητήρια δύναμη το Κράτος για να αντιμετωπιστεί η σημερινή ύφεση. Δεν εισηγούνται κάτι το επαναστατικό, δεν εισηγούνται την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων! Εισηγούνται μια πολιτική που θα είναι αυτή των κρατών και όχι αυτή των αγορών. Διότι ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η παραίτηση της πολιτικής απέναντι στην οικονομία του τζόγου, μια εικονική οικονομία αποκομμένη από την παραγωγή και τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων.
Την ίδια ώρα αναπτύσσονται και επικίνδυνες εστίες αναταραχής σε διάφορες γωνιές του πλανήτη που απειλούν την ειρήνη. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα στις χώρες του αραβικού κόσμου με δεκάδες πια νεκρούς καθημερινά. Αίγυπτος και Συρία είναι αυτή τη στιγμή οι πιο επικίνδυνες εστίες πολιτικής αναταραχής με τους λαούς των χωρών αυτών να μην ανέχονται άλλο την καταπάτηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους.
Στην ίδια περιοχή σιγοβράζει και η κρίση με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Σε μια στιγμή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης τα προβλήματα της περιοχής αυτής θα μπορούσαν να ρίξουν λάδι στη φωτιά αφού ένα μεγάλο μέρος των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων βρίσκεται σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος. Ακόμη και στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας παρατηρείται ένταση λόγω της αμερικανικής επιμονής για εγκατάσταση αντιπυραυλικού συστήματος στην Ανατολική Ευρώπη.
Την ίδια στιγμή στο δικό μας χώρο η Ελλάδα ταπεινώνεται και διασύρεται καθημερινά στην παγκόσμια σκηνή και αναμένει ως επαίτης την περιβόητη έκτη δόση του δανείου που της παραχωρήθηκε με τους γνωστούς εξευτελιστικούς όρους του μνημονίου. Το χειρότερο είναι πως η οικονομική πολιτική που της επιβλήθηκε από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχτηκε αναποτελεσματική και βυθίζει καθημερινά τη χώρα στην ύφεση.
Οι θυσίες του ελληνικού λαού φαίνεται να είναι μάταιες. Οι ελληνικές πολιτικές ελίτ, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, έδειξαν μια παροιμιώδη ανικανότητα να χειριστούν τα προβλήματα της χώρας και προσέτρεξαν σ’ έναν εξωκοινοβουλευτικό τραπεζίτη που κλήθηκε ως μεσσίας να σώσει την κατάσταση. Το δυστύχημα είναι ότι στις μέρες μας δεν υπάρχουν ούτε προφήτες ούτε μεσσίες. Κοινός νους και εντιμότητα χρειάζεται, πολιτικοί που να υπερασπίζονται τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα.
Στην Κύπρο είμαστε στο παρά πέντε. Ο μηχανισμός στήριξης στον οποίο θα οδηγηθούμε αν στις επόμενες μέρες κυβέρνηση, κόμματα και εργοδοτικές και συνδικαλιστικές νομενκλατούρες δεν υιοθετήσουν άμεσα μέτρα, θα είναι η ταφόπλακα της χώρας. Όχι μόνο θα περάσουμε σε παρόμοιες καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, αλλά και στο Κυπριακό θα μας επιβάλουν τη λύση που χρόνια τώρα ονειρεύονται αυτοί που επιδιώκουν τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι στιγμές είναι κρίσιμες αλλά φαίνεται να ισχύει το Θουκυδίδειον εκείνο «των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν». *Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ε-mail: stephanos.constantinides@gmail.com