Πολιτικές διώξεις στην Κύπρο ;

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Όταν η κυβέρνηση δεν έχει ανάμιξη

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΟΤΑΝοι αστυνομικοί επέδραμαν ξημερώματα στο σπίτι του δικηγόρου Ξενή Ξενοφώντος, για να εξολοθρεύσουν το άντρο της ακολασίας, το cristofias watch, η κυβέρνηση δεν είχε καμιά ανάμιξη, ήταν υπόθεση της Αστυνομίας. Άσχετα αν επρόκειτο για μια ξεκάθαρα πολιτική δίωξη. Όταν η Αστυνομία συνέλαβε καμιά δεκαπενταριά νεαρούς, που μοίραζαν ενοχλητικά φυλλάδια στο περιθώριο της παρέλασης της 1ης Οκτωβρίου, της πρώτης παρέλασης του Προέδρου Χριστόφια, η κυβέρνηση δεν είχε καμιά ανάμιξη, ήταν υπόθεση της Αστυνομίας. Όταν η Αστυνομία, πήγαινε σε σπίτια ενοχλητικών νεαρών, που τους εντόπιζε από φωτογραφίες διαδηλώσεων και προειδοποιούσε τους γονείς τους, ότι το παιδί τους ανήκει «σε παρακρατική οργάνωση που απειλά το κράτος» και πρέπει να το μαζέψουν, η κυβέρνηση δεν είχε καμιά ανάμιξη. Όταν ανέκριναν το δικηγόρο Σίμο Αγγελίδη για συνθήματα εναντίον του Προέδρου και τον εξέθεταν δημοσίως ως κοινό εγκληματία, η κυβέρνηση δεν είχε ανάμιξη. Όταν πίσω από την πλάτη (κυριολεκτικά) του Προέδρου η Αστυνομία προσπάθησε να συλλάβει το γιο του ήρωα διοικητή ναυτικού, Νικόλα Ιωαννίδη, μέσα στην αίθουσα της επιτροπής Πολυβίου, ήταν υπόθεση της Αστυνομίας, δεν είχε ανάμιξη ο Πρόεδρος. Όταν η προεδρική φρουρά συλλαμβάνει και κατηγορεί πολίτες επειδή εκφράστηκαν υβριστικά εναντίον του Προέδρου, ανασύροντας από τα χρονοντούλαπα απηρχαιωμένες νομοθεσίες, ο Πρόεδρος δεν έχει ανάμιξη.
Ομοίως και τώρα: όταν ασκείται η μοναδική δίωξη στην ιστορία πρώην υπουργού για ενέργειες του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του και ειδικά του Γιώργου Λιλλήκα, η κυβέρνηση δεν έχει καμιά ανάμιξη, είναι υπόθεση του Εισαγγελέα. Και προπάντων, για όλες αυτές τις υποθέσεις, που είναι όλες πολιτικές, ο Πρόεδρος προσωπικά, δεν είχε ποτέ καμιά ενημέρωση, τα μαθαίνει από τις εφημερίδες. Όπως ακριβώς, δεν γνώριζε και ότι ο λογιστής του έστειλε επιστολή και απαιτούσε να πληρώνεται ο κ. Χριστόφιας επίδομα εξωτερικού. Και το τραγικό αποκορύφωμα: «δεν γνώριζε» ότι οι υπουργοί του, ο διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του και εγκάθετοι του αξιωματικοί του στρατού, συνεδρίαζαν για να συζητούν τους κινδύνους από τα κοντέινερ του Μαρί μήνες και μήνες, χωρίς να κάνουν τίποτε μέχρι την ώρα της καταστροφής.
Αν θεωρούνται λογικά όλ΄ αυτά, τότε κάτι συμβαίνει με την κοινή λογική τελευταία.
aristosm@phileleftheros.com