Κύπρος: Πορεία χωρίς πυξίδα με ένα πρόεδρο που άγεται και φέρεται

Κώστας Βενιζέλος

 

Περί δεσμεύσεων και «είπα-ξείπα»

Θα μπορούσε να γίνει ένας μακρύς κατάλογος των «είπα-ξείπα» του Προέδρου της Δημοκρατίας. Των δεσμεύσεων και των αναιρέσεων αυτών. Των διαβημάτων, των ξεσπασμάτων και τελικά διά των άτακτων αλλαγών πλεύσης. Δεν είναι απλώς θέμα διαφωνίας με την πολιτική του Προέδρου, που υπάρχει. Είναι θέμα αμφισβήτησης της ορθότητας της τακτικής και της εν γένει συμπεριφοράς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Δεν είναι μόνο τα διαδικαστικά (που είναι και ουσίας), αλλά και οι συνεχείς αιφνιδιασμοί του που οδηγούν σε αυτοεγκλωβισμό τη ελληνοκυπριακή πλευρά και την Κυπριακή Δημοκρατία σε μια διαδικασία τύπου «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Δεσμεύθηκε για ημερομηνία σύγκλησης πενταμερούς τη στιγμή που δεν έχει ξεκαθαρίσει η σύνθεση και πρωτίστως η παρουσία ως συμβαλλόμενου μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναζητεί τώρα τον τρόπο και ζητά παρεμβάσεις τρίτων και γνωματεύσεις ειδικών, προφανώς, πλέον, για το θεαθήναι.

Κι εάν δεν διασφαλιστεί η συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας στη διάσκεψη δεν θα προσέλθει ως Ε/κ ηγέτης; Θα πάει επικαλούμενος όλη εκείνη την κινδυνολογία που προτάσσει για να κάνει τις επιλογές του. Γιατί δεν διασφάλισε, λοιπόν, πρώτα τη σύνθεση και μετά να προχωρήσει στη Συμφωνία του Δείπνου; Δεσμεύθηκε σε ημερομηνία σύγκλησης διάσκεψης με πολλά και σημαντικά ανοικτά θέματα. Ουσιαστικής σημασίας για τη χώρα και τους Ε/κ θέματα θα είναι ανοικτά (από το Σύνταγμα, τους νόμους, τον κατάλογο των συνθηκών, τον καθορισμό της ΑΟΖ, το περιουσιακό, τη διακυβέρνηση κ.λπ.) και θα παραπεμφθούν για να συζητηθούν μετά τη διάσκεψη, που ενδεχομένως να ολοκληρωθεί με μια ενδιάμεση πολιτική συμφωνία (από τη στιγμή που δεν είναι τελική, είναι ενδιάμεση - ας μην κρυβόμαστε). Εάν, λοιπόν, υπάρξει τέτοια ενδιάμεση συμφωνία τα υπόλοιπα θέματα θα «περάσουν» με συζητήσεις-εξπρές. Μπορεί κανείς να φανταστεί εάν μετά τη Γενεύη και την πενταμερή διάσκεψη σημειωθεί εμπλοκή στις συζητήσεις σε κάποια από τα υπόλοιπα θέματα; Η απάντηση μπορεί να βρίσκεται στην επιχειρηματολογία του Προέδρου, την οποία ανέπτυξε για να δικαιολογήσει την αποδοχή του οδικού χάρτη, που επιδίωκε επί μήνες ο κ. Ακιντζί, δηλαδή η Τουρκία. Ότι αν δεν αποδεχόταν τη φόρμουλα αυτή ο Ερντογάν θα προσαρτήσει τα κατεχόμενα, θα «πολιτογραφήσει» 26.500 έποικους και θα μας στείλει πλοία και αεροπλάνα για να καταστρέψει την οικονομία μας. Αυτή η επιχειρηματολογία που απορρέει από μια φοβία έναντι του αντιπάλου, όταν γίνεται αντιληπτή από την άλλη πλευρά την αποθρασύνει στις διαπραγματεύσεις και την κάνει πολύ πιο αποτελεσματική. Ο μπαμπούλας των τουρκικών απειλών θα βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και θα διέπει τις συζητήσεις. Θα είναι το πιστόλι που έρχεται κι επανέρχεται στον κρόταφο.

Η φοβία είναι ο χειρότερος εχθρός σε μια διαπραγμάτευση. Είναι συνάμα προφανές ότι εάν αυτή η προσέγγιση υιοθετείται πριν από την τελική φάση από τον διαπραγματευτή μας, δηλαδή τον Πρόεδρο, θα αποτελέσει, στη συνέχεια, και το εργαλείο προώθησης και επιβολής στο λαό της συμφωνίας που θα τεθεί σε δημοψήφισμα. Δηλαδή, να προβληθούν οι κίνδυνοι και το κόστος από μια απόρριψη. Μια κοινωνία που τρομοκρατείται από την ηγεσία της δεν λειτουργεί ελεύθερα. Της εδραιώνουν λογικές ότι πρέπει να κάνει εκπτώσεις και υποχωρήσεις παντού και να προσαρμόζεται στις υποδείξεις των δυνατών.

Κώστας Βενιζέλος

ΠΗΓΗ: Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, 10 Δεκέμβρη 2016