Το ΚΚΕ αντίθετο στη διχοτομική λύση που προωθείται στο Κυπριακό. Σε διάσταση με το ΑΚΕΛ που στηρίζει Αναστασιάδη

Σταυρόπουλος Λάμπρος  
Οι σχέσεις των δύο κομμάτων διανύουν περίοδο «παγετώνων» λόγω των διαφωνιών για την προωθούμενη λύση

Οι ΓΓ του ΚΚΕ και του ΑΚΕΛ Δημήτρης Κουτσούμπας (δεξιά) και Αντρος Κυπριανού σε παλαιότερη συνάντησή τους. Οι εξελίξεις στο Κυπριακό έφεραν νέφη στη σχέση τους

Εντονη ανησυχία για την πορεία του Κυπριακού, εν όψει της επανέναρξης των συνομιλιών στις αρχές του νέου χρόνου, επικρατεί στον Περισσό. Οι φόβοι που διατυπώνονται υποδηλώνουν και τη μεγάλη απόσταση που επικρατεί μεταξύ των δύο κατά παράδοση «αδελφών» κομμάτων, ΚΚΕ και ΑΚΕΛ, οι σχέσεις των οποίων διανύουν περίοδο «παγετώνων». Το ρήγμα που έχει προκληθεί ανάμεσά τους λόγω της ευθείας αμφισβήτησης εκ μέρους του Περισσού της προωθούμενης λύσης για το Κυπριακό βαθαίνει περαιτέρω μετά την απόφαση για επανέναρξη των συνομιλιών Αναστασιάδη - Ακιντζί στις 9 Ιανουαρίου στη Γενεύη και για σύγκληση πολυμερούς διάσκεψης στις 12 Ιανουαρίου με τη συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων και της ΕΕ.

Το χάσμα στις «σχέσεις φιλίας»

Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που τα δύο κόμματα διαφωνούν - το ίδιο συνέβη και για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, όπως και για το σχέδιο Ανάν όταν το ΚΚΕ έσπευδε να εναντιωθεί προτού καλά - καλά το ΑΚΕΛ ξεκαθαρίσει τη θέση του - το χάσμα στις σχέσεις «φιλίας και αλληλεγγύης» μεταξύ των δύο «αδελφών» κομμουνιστικών κομμάτων Ελλάδας και Κύπρου είναι αγεφύρωτο. Σε αυτό συνέτεινε επιπλέον και η μεγάλη προσέγγιση στις σχέσεις του ΑΚΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή εκφράζεται και σήμερα στο πεδίο της σύμπνοιας για την πορεία του Κυπριακού.

Το ΚΚΕ ανέτρεψε δεδομένα τεσσάρων δεκαετιών απορρίπτοντας τον «επώδυνο συμβιβασμό» της δικοινοτικής-διζωνικής ομοσπονδίας, θέση την οποία το ίδιο υιοθετούσε στο παρελθόν αλλά σταδιακά πήρε αποστάσεις. Ετσι, σήμερα θεωρεί ότι η υπεράσπιση του στόχου αυτού ισοδυναμεί στην πράξη με την οριστικοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου μέσω της συγκρότησης, ουσιαστικά, δύο ξεχωριστών κρατικών οντοτήτων που μόνο τυπικά και συγκυριακά θα συγκροτούν Ομοσπονδία. Μια τέτοια εξέλιξη, όπως εκτιμούν, θα διαιωνίσει τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής και δεν θα επιφέρει την πραγματική επανένωση του νησιού και του λαού της Κύπρου. Σύμφωνα με την οπτική του Περισσού, η λύση βρίσκεται στο ενιαίο κράτος για όλους τους κατοίκους της νήσου, Ελληνοκυπρίους, Τουρκοκυπρίους, Αρμενίους, Μαρωνίτες και Λατίνους.

Υπό το πρίσμα αυτό το ΚΚΕ τάσσεται ευθέως κατά της λύσης που προωθεί η πολιτική ηγεσία της Κύπρου με τη συγκατάθεση του ΑΚΕΛ και την πλήρη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης. Μάλιστα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Αθ. Παφίλης όταν επισκέφθηκε την Κύπρο δεν δίστασε σε συνεντεύξεις του να καταλογίσει ευθέως στην ηγεσία του ΑΚΕΛ ότι «έχει κάνει τις δικές της επιλογές και η εναρμόνισή της με το κυβερνητικό, προεδρικό πλαίσιο, που έχει τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και ειδικά της Βρετανίας, είναι λαθεμένη, αδιέξοδη και οδηγεί σε μεγάλες περιπέτειες τον κυπριακό λαό».
Οι δηλώσεις του ενόχλησαν ιδιαίτερα το ΑΚΕΛ, το οποίο εξέφρασε τη λύπη του παρατηρώντας ότι τέτοιες τοποθετήσεις δεν κινούνται στην κατεύθυνση του σεβασμού τού ενός κόμματος προς το άλλο και της κοινής δέσμευσης ότι «θα πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να διαχειριστούμε τις όποιες διαφωνίες μας στο πλαίσιο του συντροφικού και ειλικρινούς διαλόγου».

Στον Περισσό πνέουν μένεα για τη στάση των κυπρίων «συντρόφων» και τη στήριξη που παρέχουν στην προωθούμενη διαπραγμάτευση. Αλλωστε πιστεύουν ότι εδώ και καιρό το ΑΚΕΛ έχει πάρει «διαζύγιο» από τη μαρξιστική-λενινιστική θεωρία και έχει μεταλλαχθεί ιδεολογικά, με αποκορύφωμα την περίοδο διακυβέρνησης 2008-2013 και τις διαχειριστικές αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν.

Πέραν τούτων στο ΚΚΕ θεωρούν εξαιρετικά επικίνδυνες τις εξελίξεις εν όψει και της επανέναρξης των συνομιλιών και της Διάσκεψης για το Κυπριακό, κάτι που όπως έχει δηλώσει ο γενικός γραμματέας του κόμματος Δ. Κουτσούμπας «παραπέμπει σε προσπάθεια επίσπευσης λύσης στη βάση των πάγιων τουρκικών διεκδικήσεων, οι οποίες κλιμακώνονται προκλητικά το τελευταίο διάστημα». Για τον Περισσό «ο ισχυρισμός ότι η δικοινοτική-διζωνική ομοσπονδία με τα δύο Συνιστώντα Κράτη εξασφαλίζει μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα δεν έχει υπόσταση», ενώ συνδέει το όλο θέμα με τις προσπάθειες αξιοποίησης της γεωστρατηγικής θέσης της Κύπρου «στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τη Ρωσία, σε συνθήκες γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που αφορούν στο ποιοι ενεργειακοί σχεδιασμοί θα επικρατήσουν για την εκμετάλλευση και μεταφορά του κυπριακού φυσικού αερίου και άλλων πηγών ενέργειας από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη».

«Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη»

Για το ΚΚΕ η μόνη λύση που πρέπει να υπάρχει στο τραπέζι εκ μέρους της κυπριακής πλευράς είναι: «Μια Κύπρος, ενιαία, ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες». Για όλα αυτά το ΚΚΕ θα αναλάβει σειρά πρωτοβουλιών σε Βουλή και Ευρωβουλή αλλά και σε άλλα διεθνή φόρα, και ξεκινά εκστρατεία ενημέρωσης και κινητοποιήσεων καθώς πιστεύει ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια «καλοσχεδιασμένη επιχείρηση παραπλάνησης του κυπριακού λαού».

Τι λένε στη Λευκωσία
«Αδελφά κόμματα» σε διαφορετικά μήκη κύματος
Το ΑΚΕΛ έχει χαρακτηρίσει ευθέως «λανθασμένη» την εγκατάλειψη του στρατηγικού στόχου της ομοσπονδίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων, επισημαίνοντας ότι δεν στηρίζεται σε μια ολοκληρωμένη και σε βάθος ανάλυση των παραμέτρων του προβλήματος και ότι η ομοσπονδιοποίηση συνιστά μόνο μετεξέλιξη της πολιτειακής δομής των κρατών και σε καμία περίπτωση κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτι για το οποίο ουδέποτε το ΑΚΕΛ θα συναινούσε.

Επίσης, θεωρεί ότι «είναι το λιγότερο λανθασμένο» μετά από δεκαετίες διαπραγματεύσεων να επιδιώκεται «συνολική αναθεώρηση του στρατηγικού στόχου της λύσης εφόσον κάτι τέτοιο, δεδομένων των σημερινών διεθνών συσχετισμών, θα οδηγήσει αναπόδραστα στη διχοτόμηση». Ενώ δεν έχει κρύψει τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι στην απόφαση του ΚΚΕ για την αλλαγή της θέσης του στο Κυπριακό, «θα έπρεπε να συνυπολογιστεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι προοδευτικές δυνάμεις και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, με επικεφαλής τους κομμουνιστές, δώσαμε στο παρελθόν σκληρές μάχες για να κατοχυρωθεί η αρχή ότι στη διαχείριση του Κυπριακού κυρίαρχη θέση είναι αυτή που δημοκρατικά εκφράζεται από τον κυπριακό λαό και αυτήν πρέπει όλοι να υπερασπίζονται, ιδιαίτερα στα θέματα που έχουν να κάμουν με την πολιτειακή δομή του ανεξάρτητου και κυρίαρχου κυπριακού κράτους».

Είναι ενδεικτική της μεγάλης απόστασης που τους χωρίζει η πρόσφατη δήλωση του εκπροσώπου του ΑΚΕΛ Στ. Στεφάνου ότι «στο Κυπριακό ποτέ δεν βοήθησαν προσεγγίσεις περί αλλαγής στρατηγικής». Ταυτόχρονα το ΑΚΕΛ ξεκαθαρίζει ότι «θα συνεχίσει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να στηρίζει τη διαπραγματευτική προσπάθεια, με την προσδοκία ότι τούτη τη φορά θα επιτευχθεί λύση η οποία θα τερματίζει την κατοχή και θα επανενώνει την Κύπρο και τον λαό μας», την ίδια στιγμή που το ΚΚΕ δηλώνει με ανησυχία ότι εντείνεται το «παζάρι» για την οριστικοποίηση της διχοτομικής λύσης της Τουρκίας, αλλά και από το γεγονός ότι βάση των συνομιλιών αποτελεί ένα μη δίκαιο και μη βιώσιμο - διχοτομικού χαρακτήρα - σχέδιο που στηρίζεται σε δύο συνιστώντα κράτη, που δεν ανατρέπει τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής - κατοχής, ούτε οδηγεί σε πραγματική επανένωση του νησιού και του κυπριακού λαού.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ, 24 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2016