Το πρόβλημα της μοναξιάς

New York Times

Μοναξιά/ Πρόβλημα ναι, αρρώστια όχι

Ναι, είναι αλήθεια ότι αισθανόμαστε συχνά μόνοι. Αλλά ας μην υπερβάλουμε, λέει στους New York Times ο Ερικ Κλίνενμπεργκ, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Ας μην φτάνουμε στο άλλο άκρο, να λέμε ότι η μοναξιά είναι αρρώστια.

Η μοναξιά, εξηγεί ο ίδιος, έχει δυο σύγχρονες αιτίες. Η μία βρίσκεται στο γεγονός ότι η κοινωνία έχει γίνει πιο ατομοκεντρική με τα συνδικάτα, την εκκλησία και λοιπούς οργανισμούς να μετράνε όλο και λιγότερο. Από την άλλη πλευρά, τα έξυπνα κινητά, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το Διαδίκτυο μας απομονώνουν. Και τώρα, το καταλάβαμε πια, «ακόλουθοι» και «φίλοι» δεν μπορούν να αντικαταστήσουν εκείνους με σάρκα και οστά.

Αλλά λέγοντας ότι η μοναξιά είναι κάτι σαν επιδημία, το παρακάνουμε. Πρώτον, επειδή τα στατιστικά δεδομένα δεν επιβεβαιώνουν αυτόν τον ισχυρισμό. Και δεύτερον επειδή το συναίσθημα της μοναξιάς δεν είναι κατ’ ανάγκην αρνητικό. Όπως εξηγεί ο Τζον Κατσόπο, καθηγητής Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, μπορεί να είναι «ένα βιολογικό σήμα που μας στέλνει ο εαυτός μας για την αναγκαιότητα να χτίσουμε πιο ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς».

Υπάρχει όμως και ένας τρίτος λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να υπερβάλουμε: «Υπερεκτιμώντας το πρόβλημα γίνεται πιο δύσκολο να επικεντρωθούμε σε εκείνους που έχουν πραγματικά ανάγκη». Δηλαδή, φτωχούς, άνεργους, μετανάστες και άλλες κατηγορίες συνανθρώπων μας με ασταθείς και ζωές και σχέσεις.

«Δεν πιστεύω ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας επιδημίας μοναξιάς» καταλήγει ο Κλίνενμπεργκ. «Αλλά υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που δεν είναι κοινωνικά συνδεδεμένοι. Αυτοί αξίζουν αναμφίβολα περισσότερη προσοχή από αυτή που τους δίνουμε σήμερα».

Πηγή: The New York Times,  Protagon, 12-02-2018