Πάντα είναι της τελευταίας στιγμής, συζητούν και
ξανασυζητούν ζητήματα που έπρεπε να είχαν διευθετήσει προ πολλού.
Αυτομαζοχισμός, ερασιτεχνισμός αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και
συμφέροντα. Κοντολογίς διαπλοκή. Για τον Συνεργατισμό γίνεται μνημόσυνο
χωρίς να τελεστεί κηδεία. Και κρύβονται όλοι τους πίσω από τα λερωμένα
του διπλανού για να μην αναλάβουν την παραμικρή ευθύνη. Γνωρίζουν
προφανώς πως τα σκουπίδια του διπλανού έχουν την ίδια μυρωδιά με τα δικά
τους. Αυτό να μην το ξεχνούν. Γενικά υπάρχει μια κοινή αντίληψη για όλα
τα θέματα, η οποία εάν κωδικοποιείτο, θα έφερε το… συνωμοτικό όνομα
«κουτουρού». Αυτό ισχύει για τα εσωτερικά ζητήματα αλλά και για το
Κυπριακό. Και στα δύο πεδία, οι ίδιοι πρωταγωνιστές. Αυτό, η λογική του
κουτουρού δεν μειώνει ποσώς την άλλη παράμετρο, στην οποία δοκιμάζονται
κάποιοι από τους πρωταγωνιστές. Αυτή της διαπλοκής. Το μίγμα αυτό, όμως,
είναι εκρηκτικό και άκρως επικίνδυνο για τη χώρα.
Το θέμα του Συνεργατισμού, για παράδειγμα, αποτελεί την καλύτερη περίπτωση επιβεβαίωσης πως άφησαν τους λύκους να προσέχουν τα αρνιά. Παρακολουθείς, για παράδειγμα, κάποιο να διακηρύττει με πάθος και δύναμη πως τα κάνει «όλα για τον τόπο και τις μελλοντικές γενιές», σχεδόν να του φύγει και ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλο, αλλά διαπιστώνεται στα μάτια του η ψευτιά, η μπαγαποντιά. Και αυτά τα ψεύτικα τα λόγια γίνονται ανεκτά ακόμη και από τους αντιπάλους. Γιατί άραγε; Επειδή χρησιμοποιούν την ίδια μόλα; Κυριαρχεί μεταξύ κατεργάρηδων η συνεννόηση της σιωπής; Λέγεται συχνά-πυκνά από ευκολοσυγκίνητους πως η χώρα μετά την εισβολή κατάφερε το «κυπριακό θαύμα». Ένα πολυδιαφημιζόμενο παράδειγμα, που αποκρύβει την αλήθεια για τη χρηματοδότηση της λήθης. Όπως και το success story των Αναστασιάδη και Γεωργιάδη, που το πούλησαν προεκλογικά αλλά δεν άντεξαν να το… χαρούν μετεκλογικά.
Στο Κυπριακό, στήθηκαν καριέρες και χάθηκαν δεκαετίες. Το βολικό, αυτό που άρεσε και αρέσει στις (γνωστές) πρεσβείες ήταν μια… διευθέτηση, που θα επιβεβαιώνει την παρουσία και τον έλεγχο της Τουρκίας. Οι «ρεαλιστές» και οι «συνετοί» στο Κυπριακό θεωρούνται εκείνοι που αποδέχονται διαιώνιση του διαχωρισμού και ρυθμίσεις που θα γεννούν συγκρούσεις και θα αναπαράγουν τον εθνικισμό. «Ρεαλισμός» στο Κυπριακό είναι συνώνυμο της έκπτωσης δικαιωμάτων, που εκφράζεται από τους «απελπισμένους» της όποιας λύσης.
Σε όλο αυτό το σκηνικό, οι ευθύνες επιχειρείται να κρυφτούν και μέσα από τις αντιπαραθέσεις και την πόλωση. Αναζητούν αντίπαλο δέος για να αποφύγουν τις αλήθειες και συντηρήσουν την όποια κομματική πελατεία απέμεινε να τους ακολουθεί. Σε αυτό το σκηνικό ευθύνες έχει και η κοινωνία, οι πολίτες που ανέχονται τις μετριότητες, τους ερασιτέχνες, τους ψεύτες και διαπλεκόμενους να χειρίζονται τις τύχες τους. Οι πολίτες αποδέχονται την καθεστηκυία τάξη, δέχονται να γίνονται πειραματόζωα, σε Κυπριακό και οικονομία. Υπάρχουν τρόποι αντίδρασης, φτάνει να καταπολεμηθεί πρωτίστως η απάθεια.
«Ο πόλεμος δεν αρχίζει με κανονιές. Αρχίζει όταν ονοματίζουμε τον εχθρό». Κι αυτό είναι το πρώτο βήμα για να μην παρακολουθούμε απλώς μια απίστευτη κωμωδία που οι κακοί ηθοποιοί την έχουν καταντήσει μια δυσβάστακτη τραγωδία.
Στην οικονομία αναμένονται σύντομα εξελίξεις, όπως και στο Κυπριακό. Τρέμοντας με την ιδέα ότι οι διαχειριστές είναι οι ίδιοι, μπορεί να γίνουν προβλέψεις για το τι θα (μας) συμβεί.
ΣΗΜ.: Ο υπουργός Οικονομικών θα πρέπει να παραιτηθεί ή να αντικατασταθεί. Έχει, όμως, αυτός μόνος την ευθύνη; Ο Πρόεδρος; Μήπως όσο διαδραματίζονταν οι εξελίξεις στον Συνεργατισμό, το τραπεζικό σύστημα, ασχολείτο με σοβαρότερα θέματα;
Το θέμα του Συνεργατισμού, για παράδειγμα, αποτελεί την καλύτερη περίπτωση επιβεβαίωσης πως άφησαν τους λύκους να προσέχουν τα αρνιά. Παρακολουθείς, για παράδειγμα, κάποιο να διακηρύττει με πάθος και δύναμη πως τα κάνει «όλα για τον τόπο και τις μελλοντικές γενιές», σχεδόν να του φύγει και ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλο, αλλά διαπιστώνεται στα μάτια του η ψευτιά, η μπαγαποντιά. Και αυτά τα ψεύτικα τα λόγια γίνονται ανεκτά ακόμη και από τους αντιπάλους. Γιατί άραγε; Επειδή χρησιμοποιούν την ίδια μόλα; Κυριαρχεί μεταξύ κατεργάρηδων η συνεννόηση της σιωπής; Λέγεται συχνά-πυκνά από ευκολοσυγκίνητους πως η χώρα μετά την εισβολή κατάφερε το «κυπριακό θαύμα». Ένα πολυδιαφημιζόμενο παράδειγμα, που αποκρύβει την αλήθεια για τη χρηματοδότηση της λήθης. Όπως και το success story των Αναστασιάδη και Γεωργιάδη, που το πούλησαν προεκλογικά αλλά δεν άντεξαν να το… χαρούν μετεκλογικά.
Στο Κυπριακό, στήθηκαν καριέρες και χάθηκαν δεκαετίες. Το βολικό, αυτό που άρεσε και αρέσει στις (γνωστές) πρεσβείες ήταν μια… διευθέτηση, που θα επιβεβαιώνει την παρουσία και τον έλεγχο της Τουρκίας. Οι «ρεαλιστές» και οι «συνετοί» στο Κυπριακό θεωρούνται εκείνοι που αποδέχονται διαιώνιση του διαχωρισμού και ρυθμίσεις που θα γεννούν συγκρούσεις και θα αναπαράγουν τον εθνικισμό. «Ρεαλισμός» στο Κυπριακό είναι συνώνυμο της έκπτωσης δικαιωμάτων, που εκφράζεται από τους «απελπισμένους» της όποιας λύσης.
Σε όλο αυτό το σκηνικό, οι ευθύνες επιχειρείται να κρυφτούν και μέσα από τις αντιπαραθέσεις και την πόλωση. Αναζητούν αντίπαλο δέος για να αποφύγουν τις αλήθειες και συντηρήσουν την όποια κομματική πελατεία απέμεινε να τους ακολουθεί. Σε αυτό το σκηνικό ευθύνες έχει και η κοινωνία, οι πολίτες που ανέχονται τις μετριότητες, τους ερασιτέχνες, τους ψεύτες και διαπλεκόμενους να χειρίζονται τις τύχες τους. Οι πολίτες αποδέχονται την καθεστηκυία τάξη, δέχονται να γίνονται πειραματόζωα, σε Κυπριακό και οικονομία. Υπάρχουν τρόποι αντίδρασης, φτάνει να καταπολεμηθεί πρωτίστως η απάθεια.
«Ο πόλεμος δεν αρχίζει με κανονιές. Αρχίζει όταν ονοματίζουμε τον εχθρό». Κι αυτό είναι το πρώτο βήμα για να μην παρακολουθούμε απλώς μια απίστευτη κωμωδία που οι κακοί ηθοποιοί την έχουν καταντήσει μια δυσβάστακτη τραγωδία.
Στην οικονομία αναμένονται σύντομα εξελίξεις, όπως και στο Κυπριακό. Τρέμοντας με την ιδέα ότι οι διαχειριστές είναι οι ίδιοι, μπορεί να γίνουν προβλέψεις για το τι θα (μας) συμβεί.
ΣΗΜ.: Ο υπουργός Οικονομικών θα πρέπει να παραιτηθεί ή να αντικατασταθεί. Έχει, όμως, αυτός μόνος την ευθύνη; Ο Πρόεδρος; Μήπως όσο διαδραματίζονταν οι εξελίξεις στον Συνεργατισμό, το τραπεζικό σύστημα, ασχολείτο με σοβαρότερα θέματα;
Τα σχόλια εκφράζουν ΜΟΝΟ τις απόψεις των χρηστών που τις δημοσιεύουν, τις οποίες και δεν υιοθετεί το philenews.com. Προσβλητικά σχόλια θα διαγράφονται.
