Η Χρυσταλλού της Κύπρου, ή, η Κύπρος της Χρυσταλλούς

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

 

 

Η καημένη η Χρυσταλλού

 

Τι είναι αυτό το σύνδρομο, να θες να ανέβεις όσο πιο ψηλά γίνεται κι άμα απειληθείς με πτώση να θυμάσαι την ταπεινή καταγωγή σου και να το παίζεις θύμα κυκλωμάτων και συνωμοσιών; Κυκλωμάτων των οποίων ήθελες να είσαι (και έγινες) πρωτοκλασάτο στέλεχος.
Χύσαμε μαύρο δάκρυ τότε με τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα Ρίκκο Ερωτοκρίτου, που άμα στριμώχτηκε μάς είπε πως δεν ήταν παρά ένας ταπεινός, μικρός και άσημος επαρχιώτης δικηγόρος από τη Λεμεσό, που έτυχε να γίνει Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας και ενοχλήθηκαν τα τζάκια της Λευκωσίας. Και τώρα κλαίμε ξανά για την καημένη τη Χρυσταλλού που την ζήλεψαν οι μοίρες. Η οποία Χρυσταλλού είναι η ισχυρότερη, ίσως, γυναίκα στην Κύπρο από πλευράς εξουσιών και ένα από τα πιο υψηλά αμειβόμενα άτομα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Με μισθό πιο ψηλό κι από αυτόν του Προέδρου. Με τέτοια προσόντα, σε άλλες εποχές, κάθε άλλο παρά ως Χρυσταλλού θα προσδιοριζόταν. Μάλλον Τταλλού με το νάμι θα την αποκαλούσαν, τουλάχιστον οι άλλοι.

Η Χρυστάλλα Γιωρκάτζη, λοιπόν, σε ρόλο θύματος, συρρικνώνεται υποβιβάζοντας τον εαυτό της σε μια καημένη Χρυσταλλού. «Εδώ σταύρωσαν τον Ιησού Χριστό, θα ντραπούν να σταυρώσουν τη Χρυσταλλού;». Την ίδια ώρα, ωστόσο, που βλέπει τον εαυτό της σαν ένα μυγάκι που εύκολα μπορούν τα ισχυρά κυκλώματα να εξοντώσουν, τρίζει τα δόντια και απειλεί με κρυμμένους άσους στο μανίκι. «Αυτό που ενοχλεί όσους ανήκουν στο οργανωμένο κύκλωμα υπόσκαψής μου, είναι το ότι ξέρω πολλά για πολλούς». Με άλλα λόγια «προσέχετε μην ανοίξω το στόμα μου, μη διαρρεύσω κάποια λίστα».
Ψάχνοντας σε διάφορα εγχειρίδια βρήκαμε ένα σύνδρομο που ονομάζεται «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων». Πρόκειται για μια αυταπάτη που έχει πάρει την ονομασία της από το γνωστό βιβλίο και επηρεάζει την αντίληψη του χώρου και του χρόνου. Ο πάσχων, λέει το εγχειρίδιο, πιθανόν να βλέπει αντικείμενα μικρότερα από την πραγματική τους διάσταση και άλλα μεγαλύτερα από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Η Χρυστάλλα Γιωρκάτζη, λοιπόν, όπως και άλλοι, ενώ είναι κυρίαρχοι του κόσμου, γίγαντες σωστοί, βλέπουν τον εαυτό τους ως καημένο έρμαιο, ένα λιλιπούτειο πλάσμα. Ίσως να είναι αυτό το σύνδρομο. Πώς γίνεται όμως να βλέπεις τον εαυτό σου καημένο (μια Χρυσταλλού) και ταυτόχρονα να απειλείς; Άλλο σύνδρομο πρέπει να είναι, που δεν έχει τις ρίζες του στα παραμύθια αλλά στη Σικελία, στην Κόζα Νόστρα. Ο νόμος της σιωπής. Κατά τα άλλα, οι τρεις Γιώργηδες της Ερευνητικής ψάχνουν τι προκάλεσε τη διάλυση του Συνεργατισμού. Μη χάνετε τον χρόνο σας, καλοί μου άνθρωποι.


ΠΗΓΗ: Ο Φιλελεύθερος, 18 Ιουλίου 2018