Κύπρος: Ανακάλυψη φυσικού αερίου

Ο Γλαύκος «αλλάζει» την ανατολική Μεσόγειο

REUTERS

• 

Φωτογραφία αρχείου.

Η ExxonMobil έκανε άλλη μία «γιγαντιαία» ανακάλυψη φυσικού αερίου στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, καθώς ανακάλυψε το δυνητικό κοίτασμα «Γλαύκος» στο τεμάχιο 10 στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά λόγω δυσκολιών στις υποδομές και γεωπολιτικών διαμαχών, η εξόρυξη μπορεί να αργήσει να ξεκινήσει, σημειώνει το πρακτορείο Reuters.
Η Exxon, μαζί με την συνεργάτη της Qatar Petroleum, εκτιμούν ότι η εμβέλεια του αποθέματος είναι 5 έως 8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (ΤΚΠ), παρόμοια με εκείνη των κοιτασμάτων «Αφροδίτη» και «Καλυψώ», τα οποία είχαν βρεθεί επίσης σε κυπριακά ύδατα.
Η παραγωγή φυσικού αερίου της περιοχής αυξήθηκε λόγω παλαιότερων κοιτασμάτων που απέδωσαν καρπούς. Το κοίτασμα «Λεβιάθαν», το οποίο βρέθηκε το 2010 και περιείχε απόθεμα 22 ΤΚΠ, θα γίνει ενεργό τον Νοέμβριο, ενώ το κοίτασμα «Zohr» που βρέθηκε στην αιγυπτιακή ΑΟΖ το 2015 με απόθεμα 30 ΤΚΠ, έχει αρχίσει ήδη να αποδίδει.

Ρόμπερτ Κάπλαν στην «Κ»: Εντυπωσιακές οι αντοχές της Ελλάδας

Τα εύσημα ενός αμερικανού διανοούμενου

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

• 

«Η παρουσία των Κινέζων, που είναι ένας τόσο διαφορετικός πολιτισμός, δεν αποτελεί απειλή για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα. Με τη Ρωσία, που είναι πολιτισμικά πιο κοντά, ο κίνδυνος θα ήταν μεγαλύτερος», λέει ο Αμερικανός συγγραφέας και αναλυτής Ρόμπερτ Κάπλαν.

Εντυπωσιασμένος από την ανθεκτικότητα της ελληνικής δημοκρατίας δηλώνει, μιλώντας στην «Κ», ο Ρόμπερτ Κάπλαν. Ο γνωστός Αμερικανός συγγραφέας και αναλυτής, senior advisor της εταιρείας πολιτικών συμβούλων Eurasia Group, που θα βρεθεί την εβδομάδα που μας έρχεται στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, εξηγεί: «Η Ελλάδα βίωσε το αντίστοιχο της Μεγάλης Υφεσης των ΗΠΑ. Κι όμως, δεν αποχώρησε από τη δυτική συμμαχία, δεν στράφηκε στον φασισμό ή στη Ρωσία· όλα τα χειρότερα σενάρια αποφεύχθηκαν. Παράλληλα, έλυσε και το ζήτημα με τη Βόρεια Μακεδονία, ενώ προσείλκυσε σημαντικές κινεζικές επενδύσεις στο λιμάνι του Πειραιά, αναβαθμίζοντάς το σημαντικά. Η παρουσία των Κινέζων, που είναι ένας τόσο διαφορετικός πολιτισμός, δεν αποτελεί απειλή για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα. Με τη Ρωσία, που είναι πολιτισμικά πιο κοντά, ο κίνδυνος θα ήταν μεγαλύτερος».
Πώς βλέπει τον Αλέξη Τσίπρα, ειδικά σε σύγκριση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, που έζησε ο Κάπλαν κατά τη διαμονή του στην Ελλάδα στη δεκαετία του ’80; «Eχω εκπλαγεί θετικά από τον Τσίπρα. Oταν έγινε πρωθυπουργός, πολύ προέβλεψαν ότι δεν θα διαρκέσει πολύ, ότι η κυβέρνησή του θα καταρρεύσει. Δεν συνέβη αυτό. Oπως ο Παπανδρέου, τον οποίο είναι σαφές ότι θεωρεί πρότυπο, ο Τσίπρας έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ευέλικτος, παρότι υιοθετεί μία αριστερίστικη και λαϊκιστική ρητορική».

60 χρόνια από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου

Στέφανος Κωνσταντινίδης

 

Συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την υπογραφή στο Λονδίνο, στις 19 Φεβρουαρίου 1959, των συμφωνιών  Ζυρίχης-Λονδίνου. Οι συμφωνίες από τη μια δημιουργούσαν το ανεξάρτητο κυπριακό κράτος αλλά με πολλαπλές σοβαρές και επικίνδυνες αγκυλώσεις, ένα κράτος που εστερείτο από τότε της "κανονικότητας" και από την άλλη επανέφεραν την Τουρκία στην Κύπρο, με στρατεύματα και ως εγγυήτρια δύναμη, μολονότι με τη συνθήκη της Λωζάνης είχε αποποιηθεί κάθε δικαιώματος επί της νήσου. Οι συμφωνίες αυτές απετέλεσαν θρίαμβο για τη βρετανική πολιτική του διαίρει και βασίλευε που πέτυχε να χρησιμοποιήσει τον τουρκικό παράγοντα για να αποπροσανατολίσει τον εθνικοαπελευθερωτικό- αντιαποικιακό αγώνα του κυπριακού λαού.

ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ: Νομάδας, Α΄ Η Έξοδος

 

Γράφει: Ανδρέας Πετρίδης

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό

ΑΚΤΗ, Τεύχος 117, Χειμώνας 2018

...Είμαι ένας νομάδας που περιστρέφεται γύρω από τη γη. Κάθισα δύο μέρες στην Πενταλιά. Εδώ το κλίμα είναι διαφορετικό. Αναπόλησα το παρελθόν κι ατένισα το μέλλον. Κάπως έτσι ξεκίνησε να γράφεται αυτή η αναφορά. Δεν ξέρω αν θα την πούνε μυθιστόρημα, χρονικό ή τι άλλο. Γράφει κανείς ανασύροντας μνήμες και πράγματα από το βαθύ υπόστρωμα όσων έχει ζήσει, όσων έχει ακούσει και όσων έχει διαβάσει. Και καμιά φορά, από μια λεπτομέρεια έστω και ευτελή, μπορεί να δημιουργηθεί ένα ολόκληρο σύμπαν. Σημασία έχει πως από δω ξεκίνησε, για να συνεχιστεί ο περίπλους ενός νομάδα. Δεν πρόκειται για αναφορά με στέρεη χρονολογική βάση. Αν το πούνε μυθιστόρημα, ξεκαθαρίζω πως οι ήρωες του είναι δημιουργήματα μιας παραληρούσας φαντασίας...

Το μυθιστόρημα Η Έξοδος, το πρώτο της τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ  του Στέφανου Κωνσταντινίδη, είναι το πρώτο μέρος της δικής του βιοτικής και ψυχοπνευματικής Οδύσσειας σ’ αυτό τον κόσμο. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και με ενδιαφέρον, όσον αφορά την ποιότητα της γραφής αλλά και τα γεγονότα, που ως μορφές ζωής πειστικά αναπαριστώνται. Ο συγγραφέας- αφηγητής και κεντρικός ήρωας συγχρόνως, ως μαέστρος μιας πολυφωνικής ορχήστρας κινείται συνεχώς από το ένα στο άλλο, εμπλέκοντας τη μυθιστορηματική πλοκή στην αναπαράσταση των συμβάντων- με την παρεμβολή επιστολών, ημερολογιακών σημειώσεων και προσωπικών μαρτυριών. Επιπρόσθετα ανοίγει  συχνά επικοινωνία και διάλογο με μεγάλα πνεύματα των ιδεών και της τέχνης, μη παραλείποντας να συνδιαλεχτεί ακαδημαϊκά με κορυφαίους στοχαστές κοινωνικο-οικονομικών θεωριών και επαναστατικών εφαρμογών.  Διαπιστώνει στην αναγνωστική πορεία κανείς, ότι κρατά στο χέρι ένα βιβλίο συνθετικό ως προς την ειδο- λογική κατηγοριοποίηση, πλούσιο σε συμβάντα και βιώματα. Και όλα αυτά μέσα από μια παροντική εγρήγορση και αδιάσπαστη μνημονική ενεργοποίηση.  Μ’αυτό τον καταιγισμό ερεθισμάτων και προκλήσεων, που απαιτούν μερίδιο προσοχής και εστίασης, είναι  στιγμές που ο τελειομανής Στέφανος Κωνσταντινίδης μπορεί να λιποψυχήσει, ως προς την έκβαση των υψηλών του αισθητικών στοχοθετήσεων. Σας διαβάζω ένα σχετικό κομμάτι απ το Κεφάλαιο 4. :

Τώρα κοιτάζει από το παράθυρο το χιονισμένο τοπίο και προσπαθεί να βάλει μια σειρά στις σκέψεις και στα συναισθήματά του. Δεν γράφονται έτσι τα μυθιστορήματα, καταλήγει, όσες καλές προθέσεις και να έχει κανείς. Παλεύεις τις λέξεις και χάνεις τα συναισθήματα. Παλεύεις τα συναισθήματα και χάνεις τις λέξεις. Πώς τα δένεις αυτά τα δύο; Γιατί το μυθιστόρημα είναι η ιστορικο-ιδεολογική σύλληψη της πραγματικότητας.

Η ποίηση στη ζωή μας. Ο Νίκος Καββαδίας

 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Ο Νίκος Καββαδίας και οι «ελάσσονες» της ποίησής μας

• 

«Αγρυπνη νύχτα 2018»  106x245 μεικτή τεχνική πάνω σε ξύλο.  Εργο της Τίνας Καραγεώργη από την έκθεση «Happyland» στην γκαλερί Σκουφά. Εως 9 Μαρτίου. Σκουφά 4, Κολωνάκι.

Για λίγους ποιητές μπορούμε να ισχυριστούμε μετά τεκμηρίων ότι αποσπούν το αναγνωστικό ενδιαφέρον και αρκετά μετά τον θάνατό τους. Η φήμη τους μπορεί να μακροημερεύει, να διατηρείται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ιδίως αν συγκαταλέγονται στους μείζονες, στους κεκυρωμένους. Αυτό όμως δεν μεταφράζεται οπωσδήποτε και σε ουσιαστική επαφή με τα κείμενά τους. Πόσοι θα σπεύσουν ν’ αγοράσουν και να διαβάσουν Διονύσιο Σολωμό, δαπανώντας τον απαραίτητο καιρό και καταβάλλοντας τον αναγκαίο κόπο, επειδή θ’ ακούσουν για μυριοστή φορά το περί αληθούς και εθνικού απόφθεγμά του; Πόσοι θα πειστούν πως υπάρχει λόγος να επισκεφθούν (ή να ξαναεπισκεφθούν, έπειτα από μακρά αποχή) την ποίηση του Ανδρέα Κάλβου, μόλις ακούσουν τον περί αρετής, ελευθερίας και τόλμης στίχο του; Ή πόσοι, ακούγοντας σε κάποια συγκέντρωση τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη για τον νοητό ήλιο της Δικαιοσύνης, θα αναζητήσουν στη βιβλιοθήκη τους ή σε βιβλιοπωλείο το «Αξιον Εστί»; Με το δεδομένο, μάλιστα, ότι οι στίχοι του Ελύτη, στη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, ακούγονται πια και στις πιο παράταιρες και απρόσφορες συγκεντρώσεις. Ακόμα και ζευγαρωμένοι με το «Μακεδονία ξακουστή», ασφυκτικά συμπιεσμένοι ανάμεσα στα ακροδεξιότατα συνθήματα «Αλήτες προδότες πολιτικοί» και «Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία».
Παρά τα όσα βαρύηχα ακούγονται εθιμικά, δίκην επιτυμβίων, περί αιωνίας μνήμης και ανελλιπούς καταφυγής στο έργο όσων πεθαίνουν, βρισκόμαστε σχεδόν μόνιμα μέσα σ’ ένα στενάχωρο δίπολο. Ο ένας πόλος ορίζεται από το μελαγχολικό τραγούδι του Κ. Γ. Καρυωτάκη για τους «ποιητές άδοξοι που ’ναι». Και ο δεύτερος από έναν στίχο του Γιώργου Σεφέρη: «Κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη».

Η Μέση Ανατολή, η Τουρκία και εμείς

  

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*

Για όσους γνωρίζουν την ιστορία της Μέσης Ανατολής, στην περιοχή διαδραματιζόταν πάντα ένα μεγάλο παιχνίδι ισχύος. Καθώς πρόκειται για μια νευραλγική περιοχή, σταυροδρόμι πολιτισμών, θρησκειών και εμπορικών δρόμων, με τεράστιο ενεργειακό πλούτο, έχει μια ξεχωριστή γεωπολιτική και γεωστρατηγική αξία και είναι πεδίο τεράστιων ανταγωνισμών. Το παιχνίδι ισχύος αφορά τοπικούς και διεθνείς παίκτες, αφορά μεγάλα συμφέροντα που διακυβεύονται σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, συμμαχίες που αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα, υπόγειους ανταγωνισμούς με θρησκευτικό-ιδεολογικό πρόσημο αλλά και με γεωπολιτικό πρόσημο  που πολλές φορές εκτοπίζει το πρώτο.

Αν αφήσουμε κατά μέρος το Ισραήλ που αποτελεί μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη περίπτωση, βασικά οι κύριοι τοπικοί παίκτες που ανταγωνίζονται αυτή τη στιγμή  στην περιοχή είναι τρεις: Το Ιράν, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία  Η κάθε μια από αυτές τις χώρες διεκδικεί ρόλο περιφερειακής δύναμης. Το Ιράν εκπροσωπεί το σιιτικό Ισλάμ το οποίο είναι μειονοτικό και καταπιεσμένο στις περισσότερες χώρες που κυριαρχεί το σουνιτικό Ισλάμ. Δεν πρόκειται μόνο για θρησκευτική καταπίεση αλλά και για κοινωνικο-οικονομική. Η Σαουδική Αραβία εκπροσωπεί το πιο συντηρητικό και φονταμενταλιμιστικό Ισλάμ με προεκτάσεις κοινωνικών ανισοτήτων. Η Τουρκία φιλοδόξησε στις αρχές της εξουσίας του Ερντογάν να παρουσιάσει ένα μοντέλο  φιλελεύθερου Ισλάμ συμβατού με τη δυτική δημοκρατία, αλλά γρήγορα στράφηκε προς το φονταμενταλιστικό Ισλάμ και κάπου εκεί συγκρούστηκε με τη Σαουδική Αραβία. Οι διαφορές όμως με τη Σαουδική Αραβία είναι βαθύτερες καθ΄ότι  το τουρκικό οθωμανικό Ισλάμ αντιμετωπίστηκε πάντα ως ξένο από τον αραβικό κόσμο με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζεται και το σιιτικό ιρανικό Ισλάμ. Πίσω όμως από τις θρησκευτικές-ιδεολογικές ταμπέλες κρύβονται βαθύτερα ανταγωνιστικά συμφέροντα με γεωπολιτικό ή οικονομικό πρόσημο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Τουρκία στήριζε στην Αίγυπτο το  ισλαμικό καθεστώς της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ενώ η Σαουδική Αραβία βοήθησε τον σημερινό Πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι να το ανατρέψει. Χαρακτηριστική επίσης είναι η υπόγεια συμμαχία Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας εναντίον του Ιράν με τις ευλογίες του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ που ανέτρεψε την πολιτική του προκατόχου του Μπαράκ Ομπάμα.

Σαν σήμερα, πριν είκοσι χρόνια, ο Σημίτης παρέδιδε τον Οτσαλάν στην Τουρκία!

Σαν σήμερα, πριν είκοσι χρόνια, ο Σημίτης παρέδιδε τον Οτσαλάν στην Τουρκία! Φανταστείτε αν έκανε το ίδιο ο Τσίπρας σήμερα με τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς τι θα είχε-και δικαιολογημένα-ακούσει.

Η κατάρρευση της μεσαίας τάξης

Σε μία δεκαετία «γκρεμίστηκε» η μεσαία τάξη στην Ευρώπη

• 

Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), η μεγαλύτερη συρρίκνωση των εισοδημάτων σημειώθηκε στις χώρες-μέλη της περιφέρειας στην Ευρωζώνη, που πέρασαν από βαθιά κρίση και εφάρμοσαν προγράμματα δημοσιονομικής λιτότητας. Πτώση όμως καταγράφηκε και στις σκανδιναβικές χώρες και στη Γερμανία.

Σαρωτικές είναι οι επιπτώσεις από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και την κρίση δημόσιου χρέους στην Ευρωζώνη το 2010 στη μεσαία τάξη της Ευρώπης.
Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), το διάμεσο εισόδημα της μεσαίας τάξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχει υποχωρήσει πάνω από δύο τρίτα, αντιστρέφοντας την άνοδο που είχε επιτευχθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της 20ετίας μέχρι το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Ανάλογες τάσεις εμφανίζονται, επίσης, στις ΗΠΑ, αλλά οι συνθήκες είναι δυσμενέστερες στην Ε.Ε., σχολιάζει δημοσίευμα των New York Times.
Τα μεσαία εισοδηματικά στρώματα της Ευρώπης αναλογούν στο 60% των συνολικών νοικοκυριών έναντι λίγο πάνω από το 50% που ισχύει στις ΗΠΑ.
Ωστόσο, η ευρωπαϊκή μεσαία τάξη είναι πολύ πιο ευάλωτη διότι είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος περαιτέρω μείωσης των εισοδημάτων της. «Δεν έχει παρατηρηθεί καμία πρόοδος στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης», δηλώνει ο Ντάνιελ Βόγκχαν-Γουάιτχεντ, αξιωματούχος και οικονομολόγος στο ILO που εδρεύει στη Γενεύη. «Η κατάσταση έχει γίνει πιο ασταθής.

Αθήνα:Η γεωγραφία των ερειπίων

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

• 

:

Ο ιστορικός του μέλλοντος, που θα μελετάει τη δική μας καθημερινότητα στην Αθήνα, θα κληθεί να θέσει και το ακόλουθο ερώτημα. Για ποιους λόγους οι Αθηναίοι και η ελληνική πολιτεία άφησαν ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης να καταρρεύσει; Η επώαση της αθηναϊκής ερείπωσης είναι μια διαδικασία μακρά, απλώς στα δικά μας χρόνια, αυτήν την τελευταία δεκαετία της ελληνικής κρίσης, κορυφώθηκε ως φαινόμενο και εντάθηκε ως διάχυτη ατμόσφαιρα.
Τα ερειπωμένα σπίτια της Αθήνας σωματοποιούν το δράμα της πόλης. Συμπλέουν με άλλα φαινόμενα των τελευταίων ετών (βανδαλισμοί, κλειστά καταστήματα) και αναδεικνύουν με τον πιο απτό τρόπο την παρακμή της ελληνικής πρωτεύουσας.

Ο έμπιστος "στρατηγός" του "αδιάφθορου" Σημίτη!

Υπόθεση Siemens: Απολογήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου ο Θ. Τσουκάτος

ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΝΔΡΟΥ

• 

Απολογήθηκε ενώπιον του δικαστηρίου για την υπόθεση Siemens, o άλλοτε ισχυρός πολιτικός παράγοντας του ΠΑΣΟΚ για τα χρήματα, ένα εκατομμύριο σε γερμανικά μάρκα, που κατά την κατηγορία έλαβε από την γερμανική εταιρεία για λογαριασμό του κόμματός του.
Ο Θεόδωρος Τσουκάτος, ο οποίος από την πρώτη στιγμή είχε πει, ότι τα χρήματα πήγαν στο κομματικό ταμείο, και σήμερα Τετάρτη  επανέλαβε την αρχική του θέση εκφράζοντας με διάθεση αυτοκριτικής, συγνώμη στους πολίτες που εμπιστεύθηκαν το ΠΑΣΟΚ, συγνώμη για την εμπλοκή του στην υπόθεση, ενώ απεύθυνε δριμύ κατηγορώ στο κόμμα του, για το οποίο είπε, ότι δεν τον προστάτευσε και να τον κατέστησε «αποδιοπομπαίο τράγο». «Με πέταξαν στα σκυλιά» ήταν η φράση που χρησιμοποίησε για να αποδώσει τη μη στήριξή του από τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκε.

Η αιωνόβια ελληνική ελιά

Αντικλείδι, Το μάζεμα της ελιάς. Ένα εκπληκτικό φιλμ για μια ελληνική παράδοση αιώνων

Ένα υπέροχο οπτικό ταξίδι στους ελαιώνες της Κρήτης γεμάτο μνήμες, συγκίνηση, και την ψυχή της Ελλάδας. "The Olive Tree Will Always Be Here", δηλαδή "η ελιά θα είναι πάντα εδώ" ο τίτλος του ολιγόλεπτου φιλμ. Μια ταινία μικρού μήκους για την σημασία της ελιάς για τους Έλληνες με αισθητική τελειότητα, δύναμη και ευαισθησία. Μαγικές κινηματογραφικές εικόνες από μια φθινοπωρινή Κρήτη και από πρόσωπα βγαλμένα από μια άλλη εποχή.

Αντικλείδι, Το μάζεμα της ελιάς. Ένα εκπληκτικό φιλμ για μια ελληνική παράδοση αιώνων

Ένα υπέροχο οπτικό ταξίδι στους ελαιώνες της Κρήτης γεμάτο μνήμες, συγκίνηση, και την ψυχή της Ελλάδας. "The Olive Tree Will Always Be Here", δηλαδή "η ελιά θα είναι πάντα εδώ" ο τίτλος του ολιγόλεπτου φιλμ. Μια ταινία μικρού μήκους για την σημασία της ελιάς για τους Έλληνες με αισθητική τελειότητα, δύναμη και ευαισθησία. Μαγικές κινηματογραφικές εικόνες από μια φθινοπωρινή Κρήτη και από πρόσωπα βγαλμένα από μια άλλη εποχή. ----------- _________ ~ Δημιουργία της Indigo View για ελληνική εταιρεία εξαγωγών προϊόντων ελιάς και ελαιολάδου Πηγή: mag24.gr by Αντικλείδι , https://antikleidi.com - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Συναφές: Γευσιγνωσία λαδιού Φωτογραφίες μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια Φίλμ του 1959, καταγράφει την καθημερινότητα της ζωής στην Κρήτη Φίλμ του 1959, καταγράφει την καθημερινότητα της ζωής στην Κρήτη 10 Κανόνες για Λάδι Υψηλής Ποιότητας 10 Κανόνες για Λάδι Υψηλής Ποιότητας ‘Επικύρωση’ – Μια υπέροχη ταινία μικρού μήκους ‘Επικύρωση’ – Μια υπέροχη ταινία μικρού μήκους Share this: Facebook193TwitterEmailRedditLinkedInPinterest Previous postΠλούσιος μια και καλή Next postΝίτσε: Κάντε τόπο για τις μεγάλες ψυχές 11 Comments Leave a comment vamus@sch.gr' Βασίλης Μούσκουρης says: 27/11/2014 at 10:47 pm Απλό, σεμνό, αληθινό και όμορφο! Μπράβο! ilias.katsanis@ssamarine.com' igk says: 29/11/2014 at 7:25 am I enjoyed it so much! roylamakedonisa@gmail.com' Σμαραγδάκη Ρούλα says: 29/11/2014 at 5:35 pm πολύ ομορφο απλο και αληθινο....!!!! PANDRAMA55@YAHOO.GR' geotoul55 says: 01/12/2014 at 12:49 am ΑΝ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΟΝΤΙΟΣ ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ! garoufalia64@yahoo.com' Garoufalia Tsiola says: 16/10/2016 at 4:40 pm Μα ακόμα δεν κατάλαβες ότι την παράδοση οι Κρητικοί την πήραν από τους Πόντιους, δηλαδή από τους Βυζαντινούς που επικοίσαν το νησί μετά από διαταγή του Κομνηνού, νομίζω. Ψάξε την ιστορία και θα δεις ότι η πεντοζάλη είναι στην ουσία ο πυρίχιος. hristosc@hotmail.com' christos christoforou says: 11/12/2014 at 9:06 am Πολυ ωραιο το βιντεο.Εδω ομως στην αυστραλια ειναι πανακριβο εν συγκρισει με το ιταλικο και το ισπανικο.Οταν φυγωμαι εμεις μην περιμενετε τα παιδια μας να αγοραζουν οτιδηποτε Ελληνικο.Κριμα. xemoni@doctors.org.uk' xemoni says: 19/10/2016 at 11:38 pm ΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΔΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ. ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΎΤΕΡΟ ΓΙΑ ΑΥΤΆ. ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΛΆΔΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΉΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ. Φίλμ του 1959, καταγράφει την καθημερινότητα της ζωής στην Κρήτη - Αντικλείδι says: 08/10/2015 at 5:29 pm […] Το μάζεμα της ελιάς. Ένα εκπληκτικό φιλμ για μια ελληνι… […] garoufalia64@yahoo.com' Garoufalia Tsiola says: 16/10/2016 at 4:44 pm Αρκεί να μην της αλλάζουν τα φώτα στο κλάδεμα. Βλέπω κάποιες ελιές, τις περισσότερες, που είναι να τα λυπάσαι τα δένδρα έτσι που τα έχουν κλαδέψει. Τι καρπό να δώσουν αυτά τα δένδρα όταν τους έχεις καταστρέψει το μισό ριζικό σύστημα? Γιατί κλαδεύοντας ένα κλαδί καταστρέφετε αμέσως και η αντίστοιχη ρίζα. dxrono@yahoo.gr' ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ says: 19/10/2016 at 6:16 pm Κάνετε λάθος. Αν ίσχυε αυτό τότε δένδρα που έχουν καεί, ακόμη και σε όλο τον κορμό, δεν θα αναβλάσταναν. Ομως η αποκατάστασή τους είναι ταχύτατη, ακριβώς διότι υπάρχει το ριζικό σύστημα. Το μόνο που δεν χρειάζεται ένα καμένο δένδρο είναι λίπασμα διότι δεν έχει φυλλική επιφάνεια (που είναι το στομάχι του) για να το εκμεταλλευθεί. Πάντως είναι γεγονός ότι στην νότια Ελλάδα, όπου τα δένδρα κινδυνεύουν λιγότερο από παγετούς, το κλάδευμα, που βασικά γίνεται συγχρόνως με την συλλογή (κόβεται τις περισσότερες φορές όποιο κλαδί έχει καρπό), πολλές φορές είναι αυστηρό, ειδικά όταν η συλλογή γίνεται με ποσοστό από συνεργεία που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τελειώνουν. Από την άλλη υπάρχει και η λαϊκή ρήση "η ελιά θέλει μεθυσμένο κλαδευτή" ή να μην την κλαδεύει ο ιδιοκτήτης διότι την λυπάται. Ολα όμως χρειάζονται μέτρο. xemoni@doctors.org.uk' xemoni says: 19/10/2016 at 11:40 pm Κυριε Χρονοπουλε τα λετε πολυ σωστά

Αντικλείδι, Το μάζεμα της ελιάς. Ένα εκπληκτικό φιλμ για μια ελληνική παράδοση αιώνων

Αντικλείδι, Το μάζεμα της ελιάς. Ένα εκπληκτικό φιλμ για μια ελληνική παράδοση αιώνων

Αντικλείδι, Το μάζεμα της ελιάς. Ένα εκπληκτικό φιλμ για μια ελληνική παράδοση αιώνων

Observer: «Ο Θίασος» ανάμεσα στις 25 καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες όλων των εποχών

• 

Φωτογραφία του Ηλία Μπουργιώτη, από τα γυρίσματα της «Αλλης θάλασσας». Διακρίνεται η κόρη του, Ελένη Αγγελοπούλου.

Ο «Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου βρίσκεται ανάμεσα στις 25 καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες όλων των εποχών, σύμφωνα με σχετική λίστα που δημοσίευσε η βρετανική εφημερίδα Observer.
Το αριστούργημα του Ελληνα σκηνοθέτη βρίσκεται ανάμεσα σε ιστορικές ταινίες, που άλλαξαν το ευρωπαϊκό – και όχι μόνο – σινεμά.
Μερικές από αυτές είναι το «Νοσφεράτου» του Φρίντριχ Βίλχελμ Μούρναου, «Τα Πάθη της Ζαν ντ’ Αρκ» του Καρλ Τέοντορ Ντράγιερ, το «Persona» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, το «Stalker» του Αντρέι Ταρκόφσκι και πολλά άλλα αριστουργήματα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή , 10/02/2019

Η Ελλάδα και το Κυπριακό

Στέφανος Κωνσταντινίδης

Με αφορμή την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Άγκυρα Αλέξη Τσίπρα γράφτηκαν διάφορα φαιδρά, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, του στυλ «μετά το κλείσιμο του Μακεδονικού ο Τσίπρας πήγε στην Άγκυρα να ‘πουλήσει’ τώρα και την Κύπρο»! Πρώτα-πρώτα το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής και ο Τσίπρας το είπε δημόσια στον Ερντογάν κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Αθήνα, κάτι που πολλοί δεν το λένε στη Λευκωσία, αλλά ούτε και κανένας άλλος Έλληνας Πρωθυπουργός το είπε από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Καμιά σχέση δεν έχει επομένως με το Μακεδονικό. Δεν υπερασπίζομαι τον Τσίπρα, ούτε και ξέρω αν άλλαξε γνώμη για το Κυπριακό και δεν το θεωρεί πια ως θέμα εισβολής και κατοχής. Όμως η όποια λύση του Κυπριακού δεν εξαρτάται από την Αθήνα. Η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και άλλων διεθνών οργανισμών και μόνη αποφασίζει, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα του οίκου της. Υπάρχει, βεβαίως, και θεωρητικά πάντα υπήρχε, η στενή σχέση με την Αθήνα και η συμπαράστασή της, αλλά έτερον εκάτερον! Ασφαλώς, επίσης η Αθήνα μπορεί να έχει άποψη στο Κυπριακό και να την εκφράζει, αλλά σε τελευταία ανάλυση η απόφαση είναι, με βάση το διεθνές δίκαιο, κυπριακής δικαιοδοσίας. Τα συντεταγμένα όργανα της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο λαός της με δημοψήφισμα θα πάρουν την τελική απόφαση και θα δεσμευτούν για τη λύση.

Την «Αράχνη» του Νικολάου Γύζη δημοπρατεί ο οίκος Sotheby's

 Ελληνική τέχνη με διεθνή απήχηση

• 

Ένα σημαντικό έργο του Νικολάου Γύζη στο πλαίσιο της σειράς δημοπρασιών «Erotic: Passion & Desire Online» παρουσιάζει ο οίκος δημοπρασιών Sotheby's Πρόκειται για την «Αράχνη», που όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, είναι ένα τολμηρό και σαγηνευτικό έργο το οποίο είναι εμπνευσμένο από έναν αρχαίο ελληνικό μύθο. Η εκτιμώμενη τιμή πώλησης του ανέρχεται στις 30.000-50.000 στερλίνες (34.100-56.900 ευρώ).
Όπως και στο ποιητικό έργο Μεταμορφώσεις του Οβιδίου, ο πίνακας του Γύζη απεικονίζει το μύθο της Αράχνης όπου μια νεαρή γυναίκα τόλμησε να ανταγωνιστεί τη θεά Αθηνά σε έναν διαγωνισμό ύφανσης. Στην περίπτωση που ηττείτο, η Αράχνη δεσμεύτηκε να απολέσει τα πάντα και να αφήσει την Αθηνά να αποφασίσει για τη μοίρα της.

Η Χάλκη και οι Τούρκοι

 Ο λαβύρινθος της Χάλκης  

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΤΙΣΤΑΚΙΣ*

• 

Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης ιδρύθηκε το 1844.

«Τα Θεολογικά Γράμματα ουδόλως θα παραμελήσωμεν κατά την ταπεινήν ημών Πατριαρχίαν, ουχί μόνον κατά την παράδοσιν της καθ’ ημάς Εκκλησίας, αλλά και κατά πεποίθησιν προσωπικήν, και θα επιδιώξωμεν την προαγωγήν αυτών, ώστε να προχωρήσουν εις τελεσφόρον ερμηνείαν της Ορθοδόξου παραδόσεως εις την σύγχρονον εποχήν. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον πρέπει να αποκτήση τα ιδικά του μέσα καλλιέργειας και προβολής της Ορθοδόξου Θεολογίας. Εντός των πλαισίων τούτων θα επιδιώξωμεν την απόκτησιν της αδείας των εφ’ ημάς τεταγμένων κρατικών Αρχών προς επαναλειτουργίαν της περιπύστου Τροφού κατά Χάλκην Ιεράς Θεολογικής Σχολής, της αναγκασθείσης ίνα αναστείλη την λειτουργίαν αυτής προ εικοσαετίας». Αυτά ήταν τα λόγια του Οικουμενικού Πατριάρχη κατά τον ενθρονιστήριο λόγο Του στις 2 Νοεμβρίου 1991 στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. Και αυτό τον προγραμματικό λόγο ακολουθεί μέχρι σήμερα: σε όλες τις συναντήσεις Του, πολιτικές ή θεολογικές ή εκπαιδευτικές, εντός της Τουρκίας ή εκτός αυτής, προτάσσει το ζήτημα της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. «Κατά πεποίθησιν προσωπικήν», όπως προαναφέρθηκε.
Η Σχολή της Χάλκης ιδρύθηκε το 1844 και έκτοτε φιλοξενείται στις εγκαταστάσεις του ευαγούς μειονοτικού ιδρύματος (βακούφι) της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Αγίας Τριάδας, στον «Λόφο της Ελπίδας», στη Χάλκη των Πριγκηπονήσων. Τα προβλήματα με την τουρκική διοίκηση ήταν, αρχικά, ιδιοκτησιακά.

Ανδρέας Παπανδρέου: Εκατό χρόνια από τη γέννηση του

 Γιώργος Καρελιάς

Ανδρέας Παπανδρέου: Ο «θεός» ενός «κατώτερου» λαού… 

Στην επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννηση του, είναι πλέον αδιαμφισβήτητο ότι οι κυβερνήσεις του έβγαλαν από την απομόνωση (πολιτική, οικονομική, κοινωνική) το άλλο μισό του ελληνικού λαού. Οι φτωχοί έως τότε Ελληνες είδαν Θεού πρόσωπο 

 Σαν σήμερα, 5 Φεβρουαρίου, πριν από εκατό χρόνια, γεννήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η επέτειος βρίσκει τη χώρα σε ένα μεταίχμιο. Το κόμμα που ίδρυσε, το ΠΑΣΟΚ, είναι στη χειρότερη στιγμή του. Και ένα άλλο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει «κλέψει» τους ψηφοφόρους του και «προπονείται», για να καταλάβει οριστικά τον χώρο στον οποίο εκείνος κυριάρχησε επί δύο δεκαετίες. Οι επέτειοι συνοδεύονται, συνήθως, από αποτιμήσεις. Επειδή, όμως, η απόσταση των 23 χρόνων από τον θάνατό του (23 Ιουνίου 1996) είναι μικρή, η ιστορική αποτίμηση δεν έχει γίνει ακόμα ολοκληρωμένα. Μπορεί, όμως, να γίνει μια -μη ιστορική- αποτίμηση, πέρα από αγιογραφίες ή αναθέματα. Το πιο αρνητικό χαρακτηριστικό που έχουν προβάλει οι πολλοί και αδυσώπητοι εχθροί του ήταν ο λαϊκισμός που εξέπεμπε. Ελεγε στο λαό ό,τι ήθελε να ακούσει και ορισμένα από τα «θα» του έμειναν παροιμιώδη. Ταυτόχρονα, όμως, ήταν και εκσυγχρονιστής πολιτικός, στην πράξη. Οι κυβερνήσεις του, από τη αρχή κιόλας, εκσυγχρόνισαν το απαρχαιωμένο Οικογενειακό Δίκαιο της εποχής (πολιτικός γάμος, ισότητα των φύλων, κατάργηση της μοιχείας). Σήμερα, όλα αυτά φαίνονται αυτονόητα, αλλά δεν ήταν στην Ελλάδα της δεκαετία του ’80.

Στους ρυθμούς της Τουρκίας

   

Στέφανος Κωνσταντινίδης   

   

Όσοι παρακολουθούν το Κυπριακό τους τελευταίους μήνες διαπιστώνουν ότι όλα κινούνται στους ρυθμούς της Τουρκίας. Η Άγκυρα έχει ένα συγκεκριμένο στόχο, τον πλήρη στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου, και τον προωθεί με όλα τα μέσα που διαθέτει. Λίγο την ενδιαφέρει αν η λύση θα είναι διζωνική ομοσπονδία ή δύο κράτη με συνομοσπονδιακό μανδύα. Άλλωστε, ανεξάρτητα από το πώς τη φαντασιώνονται κάποιοι στην ελληνική πλευρά τη διζωνική ομοσπονδία, για την τουρκική πλευρά θα έχει έναν συνομοσπονδιακό χαρακτήρα και επιπλέον θα της δίνει το πλεονέκτημα ελέγχου του ελληνικού συνιστώντος κρατιδίου μέσω της συνταγματικής δομής της κεντρικής Κυβέρνησης.  Αν η Τουρκία δεν πετύχει μια συμφωνία αυτής της μορφής, έχει και δεύτερο πλάνο, τη λύση που θα προκύψει επί του εδάφους, με τη συνεργασία των «δύο οντοτήτων», τουτέστιν του νόμιμου κράτους και του μορφώματος των κατεχομένων. Αυτό το δεύτερο πλάνο προωθείται άλλωστε σταθερά, ακόμη και μέσω των Ηνωμένων Εθνών. Δεν έχει κανείς παρά να διαβάσει την τελευταία έκθεση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ για να το διαπιστώσει. Η Άγκυρα καταφέρνει σταδιακά να υιοθετούνται οι θέσεις της μέσα από τους μηχανισμούς των Ηνωμένων Εθνών. Ακόμη και η απειλή απόσυρσης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ -με αμερικανική πίεση- είναι μόνιμος τουρκικός στόχος.

Μακρινοί πολιτισμοί: Από τον παγωμένο Βορρά

Τα φυλαχτά των Ινουίτ

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΣ ΤΟΔΟΥΛΟΣ

• 
  Η μικρή πόλη Tasiilaq, το πιο πολυπληθές οικιστικό σύνολο της ανατολικής ακτής. (Φωτογραφία: Aningaaq R Carlsen/Visit Greenland)

Τα Τούπιλακ, οι απόκρυφες φιγούρες των Εσκιμώων που έχουν ταυτιστεί με την κουλτούρα της Αρκτικής, αποτελούν τέχνη διεθνούς κλάσης.
Εκεί ψηλά στην Αρκτική, όπου ο ήλιος του μεσονυχτίου γίνεται όλο και πιο μελαγχολικός, καθώς δίνει τη θέση του στο βαθύ σκοτάδι του παγωμένου Βορρά, ανάμεσα στους τοπικούς θρύλους και τους μύθους της φυλής των Ινουίτ, ένας αρχέγονος κόσμος ανοίγεται. Ένας κόσμος γεμάτος μαγικές πρακτικές, δοξασίες και μυστηριακές λατρείες.

Ο ψυχρός άνεμος φυσάει πάνω στο αφιλόξενο χιονισμένο τοπίο, ενώ ένας μεσόκοπος Ινουίτ προσπαθεί με κραυγές να μαζέψει τα σκυλιά του. Βρίσκομαι στην ανατολική Γροιλανδία, στην απομονωμένη κοινότητα του Tiniteqilaaq. Ένα μικρό ψαροχώρι με μόλις 135 κατοίκους, στην ένωση των φιορδ Sermilik προς τα δυτικά και Ikaasatsivaq στα ανατολικά. Τον πλησιάζω διστακτικά, λόγω των σκυλιών, και τον ρωτάω εάν γνωρίζει κάποιον που να μπορεί να μου εξηγήσει τι κρύβεται πίσω από τις ιστορίες των Τούπιλακ, που σήμερα αποτελούν το κατεξοχήν σουβενίρ που βρίσκει κανείς στα τουριστικά καταστήματα της περιοχής. Ο Ατουάτ, όπως είναι το όνομά του, χαμογελάει, μάλλον από περιέργεια για το παράξενο «αίτημά» μου, και λέει: «Έλα το απόγευμα στο κέντρο της κοινότητας. Θα πάμε να βρούμε τον γέρο Tulimaq, που κατάγεται από μια οικογένεια σαμάνων των Saqqaq*». Αργά το απόγευμα, συναντάμε τον γέροντα και το ταξίδι σε ένα απόκοσμο σύμπαν ξεκινάει...

Παγόβουνα και απόκοσμη ομορφιά στα φιορδ του Tiilerilaaq. (Φωτογραφία: AFP/VISUALHELLAS.GR)