ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΕΠΑΦΗ

Το ιστολόγιο Πενταλιά πήρε το όνομα
από το όμορφο και ομώνυμο χωριό της Κύπρου.
Για την επικοινωνία μαζί μας
είναι στη διάθεσή σας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:
pentalia74@gmail.com

mardi 30 novembre 2010

Οι καλοί τρόποι των διπλωματών...

Η 11η Σεπτεμβρίου της διπλωματίας
 
Σε συναγερμό η Ουάσινγκτον ύστερα από τις αποκαλύψεις του Wikileaks
Αποκαλύψεις κάθε είδους από τη νέα διαρροή εγγράφων στο Wikileaks.
Από χαρακτηρισμούς για ηγέτες, επικρίσεις για συμμάχους, λεπτομέρειες για στρατιωτικές επιχειρήσεις, μέχρι παρασκήνιο για το Κυπριακό, αποκαλύπτονται στα 250.000 έγγραφα που έφερε στο φως της δημοσιότητας η επίμαχη ιστοσελίδα. Η δημοσίευση των εγγράφων έρχεται να ταράξει τα νερά της παγκόσμιας διπλωματίας, καθώς προκάλεσε ήδη κρίση στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με μερικούς από τους συμμάχους της. Οι αντιδράσεις αναμένεται να είναι ακόμη πιο ισχυρές όσο γίνεται γνωστό και αναλύεται το περιέχομενο των εγγράφων.

Κρίση χωρίς τέλος

Η τραγωδία του ευρώ

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΨΗΣ |
  
Είναι χωρίς αμφιβολία μεγάλη επιτυχία και απαραίτητη ανάσα για την ελληνική οικονομία η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. που μας χορήγησε η Ένωση μαζί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Από μόνη της όμως δεν αλλάζει τίποτα ούτε για την Ελλάδα ούτε κατά τα φαινόμενα και για την Ευρώπη.
Για την Ελλάδα είναι προφανές ότι επιτρέπει πιο γρήγορα -και πιο ρεαλιστικά- την έξοδο μας στις διεθνείς αγορές για νέο δανεισμό. Θα μπορέσουμε δηλαδή πιο γρήγορα να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας χωρίς να πρέπει να μας δίνουν χρήματα οι εταίροι μας. Ο στόχος ωστόσο παραμένει ο ίδιος. Να περάσουμε σε «πρωτογενές πλεόνασμα», να έχουμε έλλειμμα δηλαδή μικρότερο από τους τόκους που πληρώνουμε, ώστε σιγά σιγά να αρχίσουμε να μειώνουμε το χρέος μας. Η οικονομική πολιτική με άλλα λόγια θα παραμείνει η ίδια.
Όσο για την Ευρώπη, η υποδοχή του πακέτου διάσωσης της Ιρλανδίας έδειξε ότι η καχυποψία των αγορών παραμένει. Γιατί πλέον δεν αμφισβητείται απλώς το αν θα μπορούν να χρηματοδοτηθούν οι χώρες της περιφέρειας αλλά το αν θα επιτύχουν την οικονομική ανάπτυξη που είναι απαραίτητη για να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Αν πράγματι αυτό ισχύει και αν πράγματι οι αγορές ανησυχούν για το αν τελικά μπορούν να συνυπάρξουν μέσα στο ίδιο νόμισμα η Γερμανία με την Ελλάδα ή την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τότε απλώς έχουμε δει την δεύτερη πράξη του έργου.
Θα δούμε ασφαλώς πολλές ακόμα. Το κύριο που μας απασχολεί ωστόσο είναι η αναπόφευκτη κάθαρση. Θα έχει τον χαρακτήρα της διάλυσης της ευρωζώνης ή αντιθέτως της ενίσχυσης των κοινών οικονομικών δομών; Το δεύτερο ακούγεται ουτοπικό αλλά και το πρώτο μας φαίνεται αδιανόητο!

ΠΗΓΗ : ΤΟ ΒΗΜΑ

Δέκα χρόνια...κατά το τι τριάντα, τι σαράντα...

Τομάσο Παντόα Σιόπα: Βρισκόμαστε ακόμα
στον μήνα του μέλιτος
Στα 10 χρόνια προσδιόρισε το διάστημα για την πλήρη έξοδο της Ελλάδας από την κρίση που διανύει, ο κ. Τομάσο Παντόα Σιόπα, πρώην υπουργός Οικονομίας της Ιταλίας και νυν οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου. «Η αποκατάσταση της ελληνικής αξιοπιστίας έχει αρχίσει αλλά θα χρειαστούν χρόνια, όχι μήνες» υποστήριξε ο κ. Σιόπα και συμπλήρωσε πως «αν υποθέσουμε ότι μία γενιά είναι τριάντα χρόνια, θα χρειαστεί το ένα τρίτο μιας γενιάς» για να εξέλθει της κρίσης η χώρα, ενώ χαρακτήρισε ως λανθασμένη την άποψη ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι αναπόφευκτη.
Μιλώντας στο συνέδριο «Η ώρα της ελληνικής οικονομίας: Ανακτώντας την αξιοπιστία μας» που διοργάνωσε χθες το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, ο κ. Σιόπα σημείωσε ότι «από την πλευρά της Ελλάδας δεν είναι κακό ότι στοχοποιούνται και άλλες χώρες από τις αγορές», αλλά «βρισκόμαστε ακόμη στον μήνα του μέλιτος του προγράμματος» και παραμένουν πηγές κινδύνου. Το βασικό ρίσκο για την ελληνική προσπάθεια είναι η κόπωση. Οι άλλοι κίνδυνοι αφορούν στο ότι τα αποτελέσματα έρχονται πιο αργά από ό,τι έχουν σχεδιαστεί, οι αλλαγές απαιτούν πλέον περισσότερο χρόνο, υπάρχει μεγάλη ανυπομονησία από την πλευρά των αγορών για να προχωρήσουν οι αλλαγές και το διεθνές περιβάλλον δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για την ανάπτυξη.
Σχόλιο-ερώτημα : Τόσους πρώην υπουργούς Οικονομικών έχει η Ελλάδα. Γιατί τους αφήνουμε στην ανεργία ; Μήπως θα έπρεπε να στείλουμε  κάποιο για σύμβουλο στο Μπερλουσκόνι ;

lundi 29 novembre 2010

ΘΑ έπρεπε να το είχαμε κάνει μόνοι μας.

Δεύτερη πέννα

  • Ο αυτοεξευτελισμός

    ΜΕ τη χθεσινοβραδινή της πολιτική απόφαση η ένωση των 15 κρατών του ευρώ άνοιξε το δρόμο για επιμήκυνση του ελληνικού χρέους για τουλάχιστον 6 χρόνια, μέχρι το 2021. Η ΕΞΕΛΙΞΗ αυτή μαρτυρά τη σοβαρότητα με την οποία παίρνονται οι αποφάσεις και μπαίνουν οι υπογραφές, όχι σε ελληνικό επίπεδο, όπου έχουμε συνηθίσει πια από τα φαινόμενα επιπολαιότητας, αλλά σε επίπεδο δήθεν σοβαρό, ευρωπαϊκό.
    ΟΧΤΩ μόλις μήνες μετά την υπογραφή του Μνημονίου με την τρόικα -του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ε.Ε.- οι σοβαροί αυτοί παράγοντες, που δήλωναν με επίταση ότι η Ελλάδα θα αποπλήρωνε το χρέος της στη συμφωνημένη ώρα και με τις αλλαγές που επιβλήθηκαν, έκαναν στροφή 180 μοιρών.

Την εποχή του Πάγκαλου...

Πάγκαλος ήταν  και πέρασε
 
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑνα διορθώσει τα αδιόρθωτα ο Θεόδωρος Πάγκαλος στη συνάντηση που είχε το βράδυ του Σαββάτου με τον επίτιμο Πρόεδρο της ΕΔΕΚ, Βάσο Λυσσαρίδη. Ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης άνοιξε ο ίδιος το θέμα (αυτό που είπε στο συνέδριο του ΑΚΕΛ ότι ο Γιατρός τού είχε πει δήθεν το 1986 ότι ήταν προδοσία η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.), λέγοντας ότι δεν εννοούσε αυτό και δεν εννοούσε το άλλο. Όταν, όμως, ρωτήθηκε μετά τη συνάντηση, δεν έκανε καμία διόρθωση. Αντίθετα επιτέθηκε φραστικά κατά του δημοσιογράφου, ρωτώντας τον εάν τον ανακρίνει. Πάγκαλος ήταν και πέρασε.
Κ.Βεν.


ΠΗΓΗ : Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, 29-11-2010

dimanche 28 novembre 2010

Να διασωθεί η Κυπριακή Δημοκρατία

         Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ                                                28-11-2010

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Το φάντασμα της διχοτόμησης

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη

Παραφράζοντας τον Μαρξ θα λέγαμε πως ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Κύπρο περισσότερο από μισό αιώνα τώρα. Είναι το φάντασμα της διχοτόμησης, που έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του στη δεκαετία του 1950. Γέννημα και θρέμμα της αγγλικής διπλωματίας, υιοθετήθηκε στη συνέχεια από την Άγκυρα. Για τους Άγγλους η απειλή της διχοτόμησης ήταν ο μοχλός πίεσης που χρησιμοποίησαν για να κάμψουν το λαϊκό κίνημα που διεκδικούσε την ένωση με την Ελλάδα, αλλά στην ουσία δεν ήταν επιδίωξη τους αφού κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα τους. Οι Τούρκοι όμως, αφού τους ξεσήκωσαν οι Άγγλοι, υιοθέτησαν για ένα διάστημα την πολιτική της διχοτόμησης για το Κυπριακό. Με το μοχλό αυτό πίεσης οι Άγγλοι πέτυχαν την εγκατάλειψη του ενωτικού αγώνα και την ετεροβαρή συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου η οποία οδήγησε στην κουτσουρεμένη κυπριακή ανεξαρτησία. Άγγλοι και Τούρκοι πέτυχαν από τη συμφωνία αυτή σημαντικά οφέλη ενώ οι Έλληνες της Κύπρου όχι μόνο υποχρεώθηκαν να απεμπολήσουν την  Ένωση αλλά επιπλέον τους επεβλήθηκαν και επαχθείς όροι. Βεβαίως η Ζυρίχη ήταν επίσης το αποτέλεσμα της ελληνικής ανεπάρκειας καθώς και των πιέσεων της εμπορομεσιτικής κυπριακής αστικής τάξης που διέκειτο εχθρικά στην ένωση.

Αυτό που καταρρέει είναι το μοντέλο ανάπτυξης

Η ώρα της αριστερής απάντησης


Οι μύθοι με τους οποίους οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ευρώπης προσπάθησαν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη σχετικά με τα αίτια της τρέχουσας κρίσης καταρρέουν ένας ένας.
Η κατάρρευση της Ιρλανδίας διαψεύδει κατηγορηματικά την προ εξαμήνου μόλις κυρίαρχη εικόνα ότι το ελληνικό χρέος αποτελεί μια ιδιαιτερότητα που απορρέει από τη μεσογειακή τεμπελιά και το σπάταλο κράτος. Το αβάσταχτο του κόστους της διάσωσης των τραπεζών μέσω δημόσιας χρηματοδότησης, η καθίζηση των κρατικών εσόδων λόγω της ύφεσης και της φοροαπαλλαγής του κεφαλαίου είναι πλέον ορατά διά γυμνού οφθαλμού. Αλλά αυτό που καταρρέει έχει και μια βαθύτερη διάσταση: Είναι το μοντέλο ανάπτυξης που επέβαλε η ένταξη των χωρών της περιφέρειας (ευρωπαϊκός Νότος και Ιρλανδία) στην ευρωζώνη. Η απώλεια ανταγωνιστικότητας οδήγησε σε αυξανόμενα ελλείμματα και στήριξη της ανάπτυξης αυτών των χωρών σε «φούσκες» (οικοδομή, κατασκευές, εσωτερική κατανάλωση), καθώς και στη διόγκωση του τραπεζικού τομέα και του δανεισμού, που είναι πρώτα και κύρια ιδιωτικός. Να λοιπόν γιατί, παρά τον διεθνή χαρακτήρα της κρίσης που ξέσπασε προ διετίας, οι χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης έχουν γονατίσει, τη στιγμή που η Γερμανία και οι χώρες του κέντρου ανακτούν θετικούς, έστω και πενιχρούς, ρυθμούς ανάπτυξης.

Πολιτική η χρεοκοπία

Τι χρεοκόπησε


Η Ελλάδα χρεοκόπησε. Κάποιοι ωστόσο αδυνατούν να αντιληφθούν ότι μαζί της χρεοκόπησαν και οι αντιλήψεις που μας έφθασαν έως εδώ.
Συνεχίζουν λοιπόν το ίδιο τροπάρι λες και τίποτα δεν έχει συμβεί σ' αυτή τη χώρα. Τι ακριβώς χρεοκόπησε;
* Χρεοκόπησε το πελατειακό κράτος, λάφυρο του εκάστοτε κόμματος εξουσίας, που φόρτωνε στις πλάτες των φορολογουμένων ρουσφετολογικές προσλήψεις ανθρώπων χωρίς προσόντα, αναξιοκρατικές προαγωγές, ευνοιοκρατικά επιδόματα. Πολίτες που νέμονταν ψίχουλα απ' αυτό το φαγοπότι νομιμοποιώντας αυτή την κατάσταση. Κάποιοι, ακόμη και σήμερα που βρισκόμαστε στο χείλος της καταστροφής, συνεχίζουν να καλλιεργούν προσδοκίες στους οπαδούς τους για τα καλά που τους περιμένουν όταν έρθουν στην εξουσία. Ακούς κόμματα, όπως η Ν.Δ., να κινούνται στη μεταπολιτευτική πεπατημένη και να έχουν ως μοναδικό στόχο τη φθορά της κυβέρνησης και το να γίνει ο αρχηγός της πρωθυπουργός, έστω και αν κληθεί να διαχειριστεί μια κατεστραμμένη χώρα, με το βιοτικό επίπεδο των πολιτών να επιστρέφει δεκαετίες πίσω.

samedi 27 novembre 2010

15η σε μέγεθος παγκοσμίως η τουρκική οικονομία

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
H Τουρκία κατέχει την 15η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως




 
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ κατά τη διάρκεια πρόσφατης τηλεοπτικής του συνέντευξης στο Λονδίνο

Η Τουρκία κατέλαβε την 15η θέση, παγκοσμίως, στη λίστα των μεγαλύτερων οικονομιών, με βάση το μέγεθος του εθνικού εισοδήματος, καθώς η ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (βασιζόμενη στο εθνικό εισόδημα), διαμορφώθηκε σε 1,1 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Τουρκία κατατάχθηκε σε καλύτερη θέση, σε σχέση με την Ινδονησία, την Αυστραλία, την Πολωνία και την Ταϊβάν, ωστόσο, ακολουθεί τον Καναδά, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Γερμανία και τις δύο πρώτες χώρες ΗΠΑ και Κίνα.



Απειλείται το Αγαίο;

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 2%-3% ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ **ΜΕΧΡΙ 25% ΜΕΤΑΞΥ ΡΟΔΟΥ-ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ

Γιατί η Τουρκία «στήνει εξέδρες» χωρίς Χάγη

Οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας ουδέποτε διέψευσαν το τελευταίο διάστημα ότι υπάρχει στα σκαριά συμφωνία για το Αιγαίο, ενώ οι ξεκάθαρες θέσεις του υπουργού Επικρατείας της Τουρκίας, Ε. Μπαγίς, την περασμένη εβδομάδα, ότι «θα στήσουμε εξέδρες στη θάλασσα του Αιγαίου που θα μας λύσουν τα προβλήματα», οδηγούν στο μάλλον ασφαλές συμπέρασμα ότι η «λύση» θα είναι η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Ο κ. Πάγκαλος της μεγάλης σχολής του κυνισμού

Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει
Tου Παντελη Μπουκαλα
Δεν είναι βέβαια κοτζάμ αντιπρόεδρος κυβέρνησης ο κ. Μπράιαν Λένιχαν, όπως ο κ. Πάγκαλος. Ενας ταπεινός υπουργός Οικονομικών είναι, της εν ΔΝΤ αδελφής Ιρλανδίας. Επιχείρησε ωστόσο να εξηγήσει τη χρεοκοπία της χώρας του με τον ίδιο τρόπο που αποπειράθηκε να ερμηνεύσει το δικό μας δράμα ο κ. Πάγκαλος. Ισως αποφοίτησαν και οι δύο από τη μεγάλη σχολή του κυνισμού. «Ολοι συμμετείχαμε στο πάρτι», δήλωσε ο Ιρλανδός υπουργός. «Μαζί τα φάγαμε», λέει και ξαναλέει ο Ελληνας αντιπρόεδρος, που πρόσθεσε πρόσφατα ότι «το Μνημόνιο είναι ευτυχία», για να μη χάσει τα πρωτεία της αμετροέπειας.

Το ευρώ στο μάτι του κυκλώνα


Ενα κοινό νόμισμα διχάζει την Ευρώπη
Του Πετρου Παπακωνσταντινου
Τον Ιούλιο του 2009, η σκληρά χτυπημένη από την κρίση Ισλανδία υπέβαλε αίτημα ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η πλειονότητα των Ισλανδών, όπως και των λοιπών Ευρωπαίων, πίστευε τότε ότι οι σφοδρές θύελλες στους ωκεανούς της παγκόσμιας οικονομίας καθιστούσαν πολιτική τρέλα τη μοναχική πορεία ενός μικρού έθνους και αναζήτησε προστασία κάτω από τη στέγη του ισχυρού ευρώ. Ωστόσο, η επιβολή του Μνημονίου στην Ελλάδα, η οικονομική κατάρρευση της Ιρλανδίας και τα πιεστικά προβλήματα Πορτογαλίας και Ισπανίας έκαναν το ευρώ να φαντάζει, στα μάτια πολλών, ως μέρος όχι της λύσης, αλλά του ίδιου του προβλήματος. «Τα πλεονεκτήματα του κοινού νομίσματος είναι λιγότερο σαφή», δήλωσε τις προάλλες ο πρόεδρος της Ισλανδίας Ολαφουρ Γκρίμσον, υποδηλώνοντας ότι η χώρα του δεν φλέγεται πλέον να υιοθετήσει το ευρώ.

Κανένας δεν φταίει για όλο αυτό το μπάχαλο;



Τρέχουµε τώρα για να πάρουµε την τέταρτη δόση

Η χώρα ξανά στο χείλος του γκρεµού

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΒΟΥΛΑ ΚΕΧΑΓΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Πέρσι τον χειµώνα στο Νταβός ο Πρωθυπουργός συνειδητοποίησε για πρώτη φορά την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονοµίας και την πιθανότητα χρεοκοπίας της χώρας. Τις τελευταίες ηµέρες υπέστη ένα δεύτερο σοκ. Αιτία η οδυνηρή διαπίστωση πως εάν δεν προχωρήσουν άµεσα οι διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονοµία, η χώρα θα έρθει αντιµέτωπη µε τον εφιάλτη της πιθανότητας µη καταβολής της τέταρτης δόσης του δανείου - και άρα στο χείλος της χρεοκοπίας. 
Δραματικές συστάσεις έχουν γίνει προς την κυβέρνηση τόσο από την τρόικα όσο και από τον σύμβουλο του Πρωθυπουργού κ. Παπαδήμο πως εάν δεν προχωρήσουν αμέσως οι διαρθρωτικές αλλαγές η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με την πιθανότητα μη καταβολής της τέταρτης δόσης. Ο κ. Παπανδρέου ζήτησε απ΄ όλους επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων ενώ συμφωνήθηκε και μηχανισμός παρακολούθησης, σε καθημερινή βάση, της εφαρμογής του Μνημονίου.


Πηγή : ΤΑ  ΝΕΑ

Δεν πιάνουν τόπο οι θυσίες του ελληνικού λαού

 Αμφιβολίες για τη διάσωση Ελλάδας, Ιρλανδίας

«Την ώρα που η Ευρώπη έχει χωριστεί στα δύο με αφορμή την πρόταση της Γερμανίας για τον τρόπο λειτουργίας του μηχανισμού στήριξης, ο ξένος Τύπος επαναφέρει τα σενάρια αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και χρεοκοπίας της χώρας»...
Από την «Καθημερινή»:
- «Μέσα στο κλίμα αυτό, ο επικεφαλής της Pimco, του μεγαλύτερου επενδυτικού fund παγκοσμίως, κ. El-Erian, υποστήριξε χθες ότι "στην Ελλάδα η διάσωση δεν έχει λειτουργήσει" και συμφώνησε με την άποψη της Γερμανίδας καγκελαρίου, ότι ο ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να αναλαμβάνει μέρος του κόστους μιας χρηματοοικονομικής διάσωσης, όπως αυτή της Ιρλανδίας».

Επιστροφή στο γερμανικό μάρκο;

Θολό ποτάμι

Σε ποια θάλασσα θα εκβάλει το θολό ποτάμι που παρασέρνει ορμητικό -και ρημάζει- χώρες και οικονομίες στην Ευρώπη;
Μια φήμη που σέρνεται αλλά δεν απέχει πολύ από τη λογική, γράφει στα «Νέα» ο Βρανάς (καταχωρίζοντας μια πληροφορία που επικαλείται ο Μάρτιν Γουόκερ του Πρακτορείου «Ηνωμένος Τύπος») είναι η εξής: «Μια ομάδα Γερμανών αξιωματούχων έχει απομονωθεί με άκρα μυστικότητα σε σουίτα γραφείων στη Φρανκφούρτη και επεξεργάζεται ένα σχέδιο δράσης για το ενδεχόμενο επιστροφής στο γερμανικό μάρκο»... Εντυπωσιακή, έστω και ως φήμη, η πιθανότης αυτή τέμνεται με μία υπόθεση εργασίας, η οποία υπέχει θέσιν προτάσεων. Εκπορεύεται από τον Γκραμ Τέρνερ, αναλυτή του επενδυτικού οίκου GFC, και διαλαμβάνει τα εξής: «Η Αυστρία, η Φινλανδία, η Ολλανδία και η Γερμανία θα μπορούσαν να συγκροτήσουν μια νέα ζώνη του γερμανικού μάρκου, η οποία θα επέτρεπε στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης να βγουν από την κρίση με υποτιμήσεις. Θα ήταν προτιμότερο από τον σημερινό ζουρλομανδύα του ενιαίου νομίσματος»... Εν τω μεταξύ, η νέα κεντροδεξιά κυβέρνηση της Σλοβακίας -διά στόματος πρωθυπουργού της- δεν αποκλείει την κατάρρευση της ευρωζώνης, ενώ στην άλλωτε κραταιά Εσπερία είναι διάχυτος ο φόβος και καθηλωτικές οι εξελίξεις: η Γαλλία ψάχνει χρήματα για τους μισθούς· νέα ωρολογιακή βόμβα στην Ισπανία (οι τράπεζες υποχρεώνονται να ξεφορτωθούν τα κατασχεμένα σπίτια, δηλαδή να τα διαγράψουν από το ενεργητικό τους)· μεταξύ σφύρας και άκμονος η Πορτογαλία και πληθύς αναλύσεων και εκτιμήσεων ότι δεν θα τα καταφέρουν τελικά η Ελλάδα και η Ιρλανδία... Βαριά, καταθλιπτική ατμόσφαιρα.

Δικαστικές αποφάσεις υπέρ των εργαζομένων

Δύο ανατροπές υπέρ εργαζομένων Για πρώτη φορά δικαστήριο επιδικάζει αναδρομικά που φτάνουν και τα 18.628 ευρώ, για διαφορές αποδοχών και επιδομάτων σε απασχολούμενους των stage ΔΡΟΜΟ ανατροπών υπέρ των εργαζομένων ανοίγουν δικαστικές αποφάσεις και μία εισήγηση ενώπιον του Συμβ. Επικρατείας. Το Ειρηνοδικείο Αρτας οδηγεί σε διεκδίκηση αναδρομικών, και μάλιστα σε βάθος πενταετίας, χιλιάδες κακοπληρωμένους και ανασφάλιστους εργαζόμενους των stage. Υποτάχτηκαν στις ανάγκες βιοπορισμού υπογράφοντας διαδοχικές συμβάσεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απεμπολούν το δικαίωμά τους να διεκδικήσουν όσα τους οφείλονται, τονίζει το δικαστήριο. Την ίδια ώρα εισήγηση του συμβούλου Επικρατείας αποφαίνεται ότι το μέτρο της έκτακτης εισφοράς παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της φορολογικής ισότητας.

Η πολιτική του «καλού παιδιού» δεν απέδωσε

ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ
Απεγκλωβισμός από τα διλήμματα
Του Κώστα Βενιζέλου
Φωτογραφία
Η ΕΚΘΕΣΗτου Γ.Γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό είναι ο προάγγελος της κορύφωσης μιας πορείας, η οποία ήταν εξαρχής προβληματική και προχωρούσε χωρίς να διασφαλίζονται τα βασικά και απαιτούμενα (χωρίς προετοιμασία, ομιχλώδες τοπίο η βάση και ο βασικός στόχος). Ο αυτοεγκλωβισμός σε μια αδιέξοδη και με κόστος πορεία οδηγεί ενώπιον διχαστικών διλημμάτων. Τρία σχεδόν χρόνια συνομιλιών η πορεία και τα αποτελέσματα, αλλά κυρίως τα επόμενα βήματα καταγράφονται στην έκθεση.
Πρώτο μήνυμα: Τα Ην. Έθνη παρουσιάζονται να έχουν βαρεθεί και να θέλουν να τελειώνουν με το Κυπριακό. Κατέστη επαναλαμβανόμενη απειλή η εκδήλωση πρόθεσης του ΟΗΕ να ανοίξει την πόρτα εξόδου του από την Κύπρο: αναστολή επ’ αόριστον των καλών υπηρεσιών του Γενικού Γραμματέα και βαθμιαία απεμπλοκή της ΟΥΝΦΙΚΥΠ από την Κύπρο (αλλαγή όρων εντολής, περαιτέρω μείωση, απόσυρση).
Δεύτερο μήνυμα: Καθορίζει ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα μέχρι το τέλος Ιανουαρίου, εντός του οποίου να επιτευχθούν ουσιαστικές συμφωνίες και στα έξι κεφάλαια.
Στο τέλος Ιανουαρίου οι συγκλίσεις θα καταγραφούν και θα αποτελέσουν μιαν ενισχυμένη συμφωνία που θα προηγηθεί της τελικής φάσης.
Τρίτο μήνυμα: Καθώς φοβάται ότι, ενόψει εκλογών σε Κύπρο και Τουρκία, ενδέχεται να υποστεί «θανάσιμο πλήγμα» η διαδικασία, ζητά δέσμευση των δυο πλευρών στο τέλος του Ιανουαρίου επί ενός μηχανισμού επίλυσης των διαφορών, ώστε να επιτευχθεί λύση έως το Μάρτη. Αν δεν επιτευχθεί τότε λύση, ο μηχανισμός να λειτουργήσει και μετά τις εκλογές στην Τουρκία, τον Ιούνιο.
Τέταρτο μήνυμα: Ζήτησε να υπάρξει «παιδομάζωμα». Δηλαδή να μαζέψει ο Πρόεδρος όσους εκφράζουν διαφωνίες και έχουν ενστάσεις για τα διαδραματιζόμενα. Υπόδειξη που φαίνεται να υιοθετεί η Κυβέρνηση, μέσα από την πρώτη τοποθέτησή της. Από τα μηνύματα που φρόντισε να στείλει ο Ντάουνερ διά της έκθεσης του Γ.Γ. εξάγονται και μια σειρά συμπεράσματα σε σχέση με τη διαχείριση του Κυπριακού.
Η πολιτική του «καλού παιδιού» δεν απέδωσε. Όταν ανοίξει ο κύκλος των δώρων, χωρίς αντίδωρα, δεν κλείνει ποτέ. Η στάση αυτή της Λευκωσίας δεν έτυχε σεβασμού και εκτίμησης, κι αυτό διαφαίνεται και μέσα από την έκθεση. Η πολιτική διαχείριση κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι τι κάνουμε και πώς προχωρούμε. Κινήσεις μπορούν να γίνουν και εντός της διαδικασίας (με την πρόταξη θεμάτων όπως της ασφάλειας, εδαφικού κ.λπ.) αλλά και εκτός (π.χ. στο πεδίο των ευρωτουρκικών αλλά και διπλωματική αντεπίθεση για να εκτεθεί η Τουρκία). Ο απεγκλωβισμός από το δίλημμα: λύση γνωστής συνταγής ή διχοτόμηση, είναι αδήριτη ανάγκη και η μόνη οδός για τη σωστή λύση.
Σημ.1: Ο Ντάουνερ δεν μπορεί να παραμείνει στη θέση του μετά την προσβλητική για την κυβέρνηση, τα κόμματα και ΜΜΕ έκθεση. Είναι αυτοχειρία η παραμονή του.
Σημ.2: Έμαθε το μάθημά του ο κ. Ντάουνερ για τους «εχθρούς της λύσης». Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία είναι εχθρική στην όποια λύση που θέλουν να μας σερβίρουν.

vendredi 26 novembre 2010

Νεοφιλελεύθερη πολιτική

Το «ενοχλητικό» Σίγμα

thumb
Του Δημήτρη Μυ
  
Στο υπουργικό συμβούλιο (Πέμπτη) ο πρωθυπουργός, μαζί με την λεπτομερή περιγραφή των σκληρών μέτρων που θα λάβει η κυβέρνησή του μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2011, προειδοποίησε τους υπουργούς του να είναι έτοιμοι για να αντιμετωπίσουν με πυγμή τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση είναι έτοιμη όχι μόνο να συντρίψει το εισόδημα των εργαζομένων, αλλά και...

 κάθε αντίδραση.
Το πρόγραμμα που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι βγαλμένο από βιβλίο οδηγιών του ΔΝΤ. Πρόκειται για τις θεραπείες σοκ μέσα από τις οποίες απορρυθμίζονται οι οικονομικές- κοινωνικές δομές για να οικοδομηθεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο των πολυεθνικών.

Εμφύλιος Πόλεμος και λογοτεχνία

       KENTPO EΛΛHNIKQN EPEYNQN KANAΔA
K E E K                        CENTRE DE RECHERCHES HELLENIQUES - CANADA
                  CENTRE FOR HELLENIC STUDIES AND RESEARCH - CANADA

 

 

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ


Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του 18ου τόμου του ακαδημαϊκού περιοδικού Études helléniques-Hellenic Studies με θέμα τον Εμφύλιο Πόλεμο στην Ελλάδα όπως αυτός παρουσιάζεται μέσα από την ελληνική πεζογραφία. Το τεύχος αυτό εκδίδεται από  το Κέντρο Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια Κρήτης και Αιγαίου. Την έκδοση επιμελήθηκε ο καθηγητής νεοελληνικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο McGill Νικόλαος Πουλόπουλος και συνεργάζονται οι πανεπιστημιακοί Ιάκωβος Ανυφαντάκης, Σταματία Δόβα, Εμμανουέλα Κάτσια, Kersitn Jentsch-Mancor και Δημήτρης Παϊβανάς.

Ο Εμφύλιος Πόλεμος είναι ιδωμένος μέσα από το έργο του Θανάση Βαλτινού Ορθοκωστά, μέσα από το έργο του Ρένου  Αποστολίδη Πυραμίδα 67, το Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου και η Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα της Άλκης Ζέη.
Εκτός από το αφιέρωμα στον Εμφύλιο Πόλεμο δημοσιεύεται επίσης ένα άρθρο της Φωτεινής Μιράντε-Ψαλτάκη για την Μεσογειακή Ένωση καθώς και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το Άγιον Όρος από τον πρώην Γάλλο υπουργό Alain Vivien.
Το τεύχος διατίθεται από το Κέντρο Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ

Centre for Hellenic Studies and Research ­ Canada-KEEK. C.P. 48571, 1495 Van Horne, Outremont, Quebec, Canada, H2V 4T3,  Fax (514) 495-3072
Tel. ( 514) 277-3940, E-mail: m1650@internet.uqam.ca  Alternate email address:stephanos.constantinides@gmail.com
                                      και
τον εκδοτικό οίκο Gutenberg στην Αθήνα, Διδότου 37, Αθήνα  10680
Tel.: 210-3808334

Fax: 210-3642030


Ρωσική προεδρία

O ρώσος πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε σήμερα ότι θα αποφασίσει από κοινού με τον πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ για το εάν θα θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας στις εκλογές του 2012.
Ο πλέον ισχυρός πολιτικός της Ρωσίας, όπως όλοι εκτιμούν αναφερόμενοι στον κ. Πούτιν, υπερτερεί του κ. Μεντβέντεφ για την ρωσική προεδρία παρά το γεγονός ότι θεωρείται άκρως αναγκαίος ως πρωθυπουργός."Μελετούμε τις συνθήκες στην κοινωνία, την οικονομία καθώς και την πολιτική κατάσταση και έτσι θα αποφασίσουμε με βάση τα συμφέροντα της χώρας", τόνισε ο κ. Πούτιν απαντώντας σε ερώτηση του Τύπου για τις προεδρικές εκλογές του 2012.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν επέλεξε διάδοχό του στην προεδρία τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ όταν ο ίδιος είχε ολοκληρώσει και τη δεύτερη θητεία του, οπότε με βάση το Σύνταγμα δεν μπορούσε να έχει και μια τρίτη προεδρική θητεία, ενώ τώρα μπορεί να διεκδικήσει εκ νέου το αξίωμα του προέδρου στις επόμενες εκλογές.
Αναλυτές και διπλωμάτες, αναμένουν πως ο Πούτιν θα είναι ο κυρίαρχος του Κρεμλίνου το 2012, ενώ όλες οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Ρώσων εκτιμά ότι είναι και σήμερα το ίδιο ισχυρός όσο ήταν επί προεδρίας του από το 2000 έως το 2008.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ     

Τα άπλυτα των Αμερικανών στην φόρα

Ανάβουν φωτιές οι νέες διαρροές του WikiLeaks

Κρύος ιδρώτας λούζει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, εν αναμονή της δημοσιοποίησης από την ιστοσελίδα WikiLeaks νέων αμερικανικών απόρρητων εγγράφων.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες έχουν ήδη ενημερώσει τις συμμάχους χώρες ότι η δημοσιοποίηση των εγγράφων είναι πιθανό να προκαλέσει διεθνή αμηχανία και να βλάψει τις σχέσεις των ΗΠΑ με ορισμένα έθνη.
Μεταξύ των χωρών που έχουν ενημερωθεί είναι οι: Τουρκία, Βρετανία, Ιταλία, Καναδάς, Νορβηγία, Ισραήλ και Ιράκ.
Η διαρροή των εγγράφων πιθανολογείται ότι θα σημειωθεί το Σαββατοκύριακο, καθώς το WikiLeaks δεν έχει ανακοινώσει συγκεκριμένη ημερομηνία.
Ωστόσο, όπως ανακοινώθηκε από το WikiLeaks η διαρροή εγγράφων θα είναι επτά φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Οκτωβρίου. Τότε είχαν δοθεί στη δημοσιότητα 400.000 για τον πόλεμο στο Ιράκ.
Τι φοβούνται ότι θα διαρρεύσει
Ποιο είναι όμως το περιεχόμενο των εγγράφων που έχει προκαλέσει ανησυχία στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και των υπολοίπων χωρών;
Σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, ορισμένα από τα έγγραφα θα αποκαλύπτουν ότι η Τουρκία βοηθούσε μαχητές της αλ-Κάιντα στο Αφγανιστάν και ότι οι ΗΠΑ από την πλευρά τους συνέδραμαν του Κούρδους αυτονομιστές αντάρτες.
Ακόμη και οι σχέσεις της Ουάσινγκτον με την Μόσχα, που πρόσφατα αναθερμάνθηκαν, αναμένεται να επηρρεαστούν από τη διαρροή. Όπως αναφερει σε δημοσίευμά της, η εφημερίδα Kommersant, τα απόρρητα έγγραφα θα περιέχουν γενικές εκτιμήσεις για την πολιτική κατάσταση της Ρωσίας και "διόλου κολακευτικούς χαρακτηρισμούς" για τους Ρώσους πολιτικούς.
Τα έγγραφα θα αποκαλύπτουν ηχογραφημένες συνομιλίες μεταξύ Αμερικανών διπλωματών με Ρώσους πολιτικούς, εκτιμήσεις για τα σημαντικότερα γεγονότα της Ρωσίας και αναλύσεις για την εγχώρια και διεθνή ρωσική πολιτική.

Κυνηγούν τον αποστάτη....από το 1965...

Τρίγωνα αποστασίας

 Toυ Γιώργου Λακόπουλου




 
Οπως συµβαίνει στη ζωή, έτσι και στην πολιτική, η µοίρα παίζει τα παιχνίδια της. Πότε κάνει πλάκα και πότε βγάζει όλη τη µοχθηρία της και εκδικείται. Το βλέπουµε να επιβεβαιώνεται εντυπωσιακά γύρω από την ίδια πολιτική οικογένεια, τα µέλη της οποίας γίνονται εναλλάξ θύτες και θύµατα της ίδιας πρακτικής. Το 1965 ο Κ. Μητσοτάκης πρωτοστάτησε στην ανατροπήτης λαοπρόβλητης κυβέρνησης του «Γέρου» και του κόλλησαν το στίγµα του«αποστάτη», το οποίοο Ανδρέας Παπανδρέου δραµατοποίησε «εφιαλτικά» το 1984 σε ζωντανή τηλεοπτική µετάδοση από τη Θεσσαλονίκη.

Η ιστορίαεπαναλήφθηκε το καλοκαίρι του 1993, ότανο Μητσοτάκης πληρώθηκε από τον πιο αγαπηµένο του υπουργό µε το ίδιο νόµισµα.Ο Αντώνης Σαµαράς τον υπέβαλε στο µαρτύριο της σταγόναςπαίρνοντάς του έναν έναντουςβουλευτές – µέχρι που του πήρε και τον Συµπιλίδη και τον αποτελείωσε. Ο «αποστάτης» έπεσε µε αποστασία! Εντυπωσιακό;

Σήµερα παίζεται στη Ρηγίλλης κάτι σαν τους «∆έκα µικρούς νέγρους»: κανείς δεν ξέρει ποιος θα λείπει όταν θα ξηµερώσει. Αυτήν τη φορά είναι η κόρη του Μητσοτάκη που µαγνητίζει ένανέναν τους βουλευτές του Σαµαρά και είναι ο Σαµαράς που το βιώνει σαν... αποστασία!

Ψυχολογικά Μητσοτάκης - Σαµαράς - Μπακογιάννη συγκροτούν πλέον ένα περίεργο τρίγωνο και ανά δύο κάνουν ο ένας στον άλλον το ίδιο πράγµα. Ο Μητσοτάκης νιώθει θύµααποστασίαςτου Σαµαρά, αλλά το ίδιο είχε κάνει και ο ίδιος νωρίτερα. Ο Σαµαράς αισθάνεται την αποστασία σαν µέθοδο αποδυνάµωσής του, ακριβώς όπως την είχε εφαρµόσει και ο ίδιος παλαιοτέρα εναντίον του Μητσοτάκη. Η Ντόρα ζηµιώθηκε από την αποστασία που οργάνωσε ο Σαµαράς εναντίον του πατέρα της, αλλά ωφελείται από το κύµα αποστασίας που πλήττει σήµερα τον Σαµαρά. Και όλα αυτά συµβαίνουν σε ένα κόµµα το οποίο είχε παραδοθεί παλαιότερα στην οικογένεια που οργανώνει τώρα τη διάλυσή του, ενώ έχει αρχηγό αυτόν που έριξε µια κυβέρνησή του. Ο ιστορικός του µέλλοντος θα τα παίξει. Ετσι όπως εξελίσσονται οι ισορροπίες στη συντηρητική παράταξη η έννοια της αποστασίας καθίσταται µέθοδος κίνησης των εσωκοµµατικών εξελίξεων. Και τελικά ταυτίζεται µε την έννοια που έδινε στην... ανθρωποκτονία ο αµερικανός συγγραφέας Αµβρόσιος Μπιρς: «Μπορούµε να την ξεχωρίσουµε σε τέσσερα είδη: η ειδεχθής, η συγχωρητέα, η δικαιολογηµένη και η αξιέπαινος».

jeudi 25 novembre 2010

Όπου φυσάει ο άνεμος


ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ

Μπάμπουσκες


Η περίπτωση της Ντόρας Μπακογιάννη, η επιτομή της ελληνικής, αστικής, πολιτικής. Δεν είναι η μόνη. Σχεδόν είναι όλοι. Οπως με τις μπάμπουσκες. Η μία μέσα στην άλλη. Η δεύτερη μέσα στην τρίτη. Η τρίτη μέσα στην τέταρτη. Ετσι, καθεμιά μπάμπουσκα για να χωρέσει μέσα στην άλλη κονταίνει και μικραίνει. Ετσι και με τους πολιτικούς. Μέσα στο κόμμα, όλα εντάξει. Μέσα στην κυβέρνηση, ακόμη καλύτερα και άσε τον ουρανό να ρίχνει χαλάζι. Εξω από την κυβέρνηση, γκρίνια και μουρμούρα. Εξω από το κόμμα, «στραβά αρμενίζαμε». Με κάποιο άλλο και πολύ περισσότερο με νέο κόμμα, μπορούμε να σώσουμε την Ελλάδα από βέβαιη χρεοκοπία. Ποια η σωστή από όλες αυτές τις Ντόρες της διαρκούς εναλλαγής; Ολες. Γιατί το σωστό, το πατριωτικό και το ορθό είμαι Εγώ. Γιατί εξαρτάται από τη θέση στην οποία στρογγυλοκάθομαι αυτή τη στιγμή. Γιατί το συμφέρον το προσωπικό ταυτίζεται εντελώς με το κοινωνικό και το πατριωτικό. Χθες ο τόπος είχε ανάγκη από μονοκομματική κυβέρνηση. Σήμερα ο δικομματισμός φυλλορροεί. Επομένως αύριο, κυβέρνηση συμμαχική. Επομένως ίσως κερδίσω μια θέση υπουργική. Και ποιος ξέρει. Μεθαύριο γιατί όχι και στη θέση την πρωθυπουργική. Οπου φυσάει ο άνεμος δηλαδή. Το ίδιο και με τους άλλους πολιτικούς. Οταν ήταν υπουργοί και πρωθυπουργοί διορίζανε στο Δημόσιο σε βάρος του φορολογούμενου φτωχού. Οταν επέστρεφαν στην αντιπολίτευση, τότε εναντίον διορισμών που καταστρέφουν τα πορτοφόλια των πολιτών. Μεταμορφώσεις, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής. Χωρίς σταγόνα ντροπής. Σαν να μας παρατηρούν από κάποια χώρα μακρινή. Σαν τους ξένους προπονητές που έρχονται να σώσουν τις ομάδες τις ελληνικές. Σαν τις κορασίδες με παρθενορραφή. Και εμείς; Α, εμείς. Οπως οι οπαδοί. Μικραίνουν και κονταίνουν οι μπάμπουσκες γιατί κοντή και μικρή η μνήμη των πολιτών. Ετσι και η χώρα. Μικροί πολιτικοί. Μικρή η μνήμη των πολιτών. Κονταίνει και μικραίνει η πατρίδα των αρχαίων προγόνων των λαμπρών. Τόση δα. Μια οδοντογλυφίδα να καθαρίζουμε τα δόντια των Γερμανών!

ddanikas@dolnet.gr


Νεοφιλελεύθερες ευαισθησίες

                     ΦAΛHPEYΣ


Ενόσω ο κόσμος χάνεται
Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

..............................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................

Ταξιδιωτικό

Ο αναγνώστης της στήλης Νίκος Χατζάκης, κάτοικος Αμαρουσίου, ξεκίνησε την περασμένη Κυριακή να κάνει μια βόλτα στην πόλη, με αποτέλεσμα να βρεθεί σε μία όλως απρογραμμάτιστη περιπλάνηση στην πολιτισμική ενδοχώρα των Βαλκανίων. Ο καλός άνθρωπος είχε την ευγένεια να καταγράψει τη συναρπαστική εμπειρία του και να τη μοιραστεί μαζί μας στην κάτωθι επιστολή:
«Την Κυριακή 21η Νοεμβρίου και ώρα 11.30 είχα την ατυχή έμπνευση να βγώ για να απολαύσω τον ωραίο καιρό με ένα περίπατο στις παρυφές της πόλης, στn Λεωφόρο Παν. Κανελλόπουλου, δηλαδή τη συνέχεια της Κατεχάκη προς τον Υμητό. Το ατυχές της έμπνευσης ήταν ότι λογάριαζα χωρίς τους υποστηρικτές του πολιτικού εγχειρήματος της κυρίας Μπακογιάννη. Οι εν λόγω κύριοι -και πολλές κυρίες όπως είχα τη χαρά να διαπιστώσω-, στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν τον χώρο της εκδήλωσης στο Μπάντμιντον, άφησαν τα συτοκίνητά τους πάνω στο έτσι κι αλλιώς μικρό πεζοδρόμιο από το υπουργείο Προστασίας Πολίτη μέχρι και το ύψος του ΕΜΠ. Για την ενίσχυση των δημοκρατικών μας θεσμών και για να μη δημιουργηθεί πρόβλημα με την έναρξη λειτουργίας του νέου πολιτικού φορέα, η ένδοξη ΕΛ. ΑΣ., εκπροσωπούμενη από μια δεκάδα τροχονόμων, διευκόλυνε τους οδηγούς να καταλάβουν, καταφανώς παράνομα, τα πεζοδρόμια της πόλης μας. Φυσικά, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στο μετρό, με το οποίο σε λίγα λεπτά βρέθηκα στο Σύνταγμα και τον Εθνικό Κήπο, το μόνο μέρος που μπορούμε ακόμη να επισκεπτόμαστε πεζή.
Πρώτον, αν οι υποστηρικτές της κυρίας Μπακογιάννη έχουν την κοινωνική ευαισθησία που επέδειξαν την Κυριακή, είναι προφανές ότι απέχουμε ακόμα πολύ από τον ευρωπαϊκό φιλελευθερισμό. Εντούτοις, οι συμπεριφορές αυτές είναι μια συνεπής συνέχεια της Μπακογιάννειας ευαισθησίας, όπως εκφράστηκε εύγλωττα κατά τη διάρκεια της δημαρχίας της. Δεύτερον, έχουμε μια εντελώς σουρεαλιστική αστυνομία. Σε κανένα πολιτισμένο μέρος του κόσμου δεν βλέπεις την αστυνομική δύναμη να διευκολύνει μια καταφανή παρανομία. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι εν όψει απολύσεων (και) στο Δημόσιο, οι κύριοι αυτοί προπονούνται για παρκαδόροι σε νυχτερινά κέντρα. Αλλά και πάλι, δεν είναι άκομψο να χρεώνουν σε εμάς αυτή την εκπαίδευση; Τρίτον, προσπαθώ ακόμα να καταλάβω τα καθήκοντα “προστασίας του πολίτη” που υποτίθεται ότι εκτελεί το ομότιτλο υπουργείο. Πάσα βοήθεια ευπρόσδεκτη».

Μνήμη του Γοργοπόταμου

25 Νοέμβρη 1942...

25 Νοέμβρη 1942...
Η ανατίναξη της γέφυρας στο Γοργοπόταμο!

Πηγή : σίβυλλα 

Το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη

Συνέβη και στο παρελθόν
Του Κωστα Ιορδανιδη
Η εξαγγελθείσα από μηνών ίδρυση κόμματος από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη συνετελέσθη την περασμένη Κυριακή. Σύνηθες το φαινόμενο αποσκιρτήσεων, αποχωρήσεων, διαγραφών, δημιουργίας νέων κομμάτων, προερχομένων από την Kεντροδεξιά, από την εποχή της ΕΡΕ έως σήμερα...
Είναι αναμενόμενο να εμφορείται η κ. Μπακογιάννη από ενθουσιασμό και αισιοδοξία, αλλιώς δεν θα έμπαινε στη βάσανο δημιουργίας κόμματος, που δεν στοχεύει στην εξουσία, αλλά ευελπιστεί ότι διά της προβολής φιλελευθέρων αντιλήψεων θα προσελκύσει ψηφοφόρους, σε πείσμα των καιρών.
Η Νέα Δημοκρατία, όμως, δεν έχει λόγο να διακατέχεται από νευρικότητα. Η «Δημοκρατική Συμμαχία» δεν συνιστά απειλή για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και του σημερινού ηγέτη της, του κ. Αντώνη Σαμαρά, βασικό πρόβλημα του οποίου είναι η επαναφορά στις κάλπες των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Δεξιάς.
Θα έλεγε μάλιστα κανείς ότι η δημιουργία κόμματος από την κ. Μπακογιάννη εδραιώνει τη θέση του κ. Σαμαρά στη Δεξιά με τον τρόπο που η αποχώρηση του κ. Κωστή Στεφανόπουλου στο παρελθόν και η εμφάνιση της ΔΗΑΝΑ, ενίσχυσε την κυριαρχία του κ. Κ. Μηστοτάκη στη Νέα Δημοκρατία. Πέραν τούτου, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως πλαισιώνεται από τα σημαντικότερα και πλέον αξιόπιστα κεντρογενή και φιλελεύθερα στελέχη. Προφανώς, ο κ. Σαμαράς θα συνεργασθεί με αυτό το τμήμα της Νέας Δημοκρατίας, πολύ περισσότερο στην παρούσα συγκυρία απ' ό,τι στο παρελθόν.
Θρυλούνται διάφορα περί της «αστικής ελίτ», που έχει δυσαρεστηθεί από την πολιτική του κ. Σαμαρά αναφορικώς με το θέμα του Μνημονίου.
Αλλά η νέα «αστική» τάξη δεν εμφορείται από αίσθημα κομματικής ή παραταξιακής νομιμοφροσύνης. Δημιουργήθηκε στα χρόνια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ενισχύθηκε επί της πρωθυπουργίας του κ. Κώστα Σημίτη, και έχει μάλλον στόχο να διαμορφώνει τις βασικές πολιτικές επιλογές των δύο κομμάτων εξουσίας, αλλά όχι να εγκλωβισθεί σε μικρά κόμματα.
Η κ. Μπακογιάννη είχε το θάρρος ή την απρονοησία να προχωρήσει στην ίδρυση κόμματος - πρώτη αστή πολιτικός που το απετόλμησε.
Πρόθεσή της είναι να αναταράξει το πολιτικό σύστημα, στο οποίο ανήκε απολύτως έως τώρα. Αλλά ενδέχεται να εμπλακεί απλώς σε μία προσωπική ταλαιπωρία. Συνέβη και σε άλλους.


Αντιμέτωποι με την Τουρκία

Επαναφορά στο Ελσίνκι

Η Αθήνα σπεύδει να καλοπιάσει την Αγκυρα; Και αν ναι, γιατί το κάνει;
Τα ερωτήματα προκύπτουν από την ξαφνική απόφαση της κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία, στα τέλη του προσεχούς Ιουνίου, η Αθήνα αναλαμβάνει πρωτοβουλία να γίνει «Σύνοδος Κορυφής» Ευρωπαϊκής Ενωσης-Τουρκίας, ώστε να «αναζωογονηθεί» η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας. Και όλα αυτά γιατί η Αθήνα διαπιστώνει «...μια εικονική διαπραγματευτική διαδικασία»(!), η οποία εκτός των άλλων υπονομεύει την αξιοπιστία(!) της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η Αθήνα λοιπόν επιδιώκει να δώσει «νέα πνοή» στην ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας μετά τον Ιούνιο, αφού προηγουμένως ο κ. Ερντογάν προφανώς θα έχει κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές.
ΣΤΟ μεσοδιάστημα από τώρα μέχρι τον Ιούνιο η Αθήνα και η Αγκυρα, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, θα ασχολούνται με δύο σοβαρά και για τις δυο τους θέματα:
* Την ολοκλήρωση των μυστικών -και επομένως αδιαφανών- συνομιλιών τους για το Αιγαίο και τις μορφές συνεκμετάλλευσής του. Οσο περνά ο καιρός, φαίνεται καθαρά ότι η κυβέρνηση Ερντογάν παραμένει αμετακίνητη στο θέμα των 12 ν.μ. και δεν πρόκειται «να τα χαρίσει» στην Αθήνα.
ΟΣΟ περνά ο καιρός, πυκνώνουν οι βάσιμες πληροφορίες ότι η Τουρκία σε μια πιθανή συμφωνία συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου αρνείται πεισματικά να συμπεριλάβει και το Καστελόριζο, πράγμα που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η συμφωνία αυτή να είναι... σε δόσεις, για τμήματα του Αιγαίου, αλλά όχι και για το σύνολο της ελληνικής και τουρκικής υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
* Το δεύτερο θέμα αφορά τις εξελίξεις στο Κυπριακό, με τη σαρωτική εμπλοκή του γεν. γραμματέα του ΟΗΕ, ο οποίος μάλλον βιάζεται να λύσει το θέμα μέσα στο 2011 με διάσκεψη κορυφής (παρουσία της Ελλάδας και της Τουρκίας).
ΤΟ σκηνικό αυτό παραπέμπει μάλλον ευθέως σε προσπάθεια... ανασυγκρότησης της διαδικασίας του Ελσίνκι, όταν η Κύπρος έγινε δεκτή στην Ε.Ε. με αντάλλαγμα να ανοίξει ο δρόμος για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Η παρούσα ελληνική κυβέρνηση προφανώς επιθυμεί να κλείσει τη διαδικασία με την πλήρη ένταξη της Τουρκίας.
ΕΠΕΙΔΗ όμως οι θεσμοθετημένες ευρωπαϊκές διαδικασίες δεν εξαρτώνται από μεμονωμένες «πρωτοβουλίες» κρατών-μελών (σ.σ. έστω και άμεσα ενδιαφερομένων), η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας εξαρτάται από το «ξεπάγωμα» των κλειστών κεφαλαίων διαπραγμάτευσης ενόσω η Αγκυρα αρνείται να ανοίξει λιμάνια και αεροδρόμια στην παρούσα Κυπριακή Δημοκρατία και η Γαλλία κρατά παγωμένα, για δικούς της λόγους, άλλα κεφάλαια. Αλλά, σύμφωνα με τα ισχύοντα, ακόμα και αν ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις της, η Τουρκία θα πρέπει να περιμένει και νέα απόφαση της Ε.Ε. για το τελικό μέλλον των σχέσεών τους.
ΕΤΣΙ, για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας...

Η ευτυχία του Πάγκαλου

Η μελωδία της ευτυχίας

Αλήθεια, χρειαζόταν το Μνημόνιο για να περιοριστούν οι σπατάλες στην Υγεία, να αντιμετωπιστεί η διαφθορά στις δημόσιες υπηρεσίες και να σταματήσουν οι αλόγιστοι διορισμοί;
Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να βελτιωθεί η λειτουργία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, να επιταχυνθεί η εκδίκαση φορολογικών υποθέσεων που εκκρεμούν και να ελέγχονται (με αυστηρή διαδικασία ελέγχων και πόθεν έσχες) όσοι επανδρώνουν τις εφορίες, τις πολεοδομίες και άλλες κρατικές υπηρεσίες; Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να σταματήσει η φάμπρικα των συμβασιούχων, να κλείσουν κάποιες ευρωβόρες αλλά διακοσμητικές δημοτικές επιχειρήσεις και να γίνει η αναγκαία αναδιάρθρωση προσωπικού (μετατάξεις κ.λπ.) στον δημόσιο τομέα; Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να... καταμετρηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, να γνωρίζει ο καθένας -όπως δικαιούται- πού και γιατί δαπανά το κράτος τα χρήματά του, και να καταργηθούν ορισμένα προκλητικά επιδόματα σε ευνοημένες ομάδες δημοσίων υπαλλήλων; Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να ξέρει η κοινωνία ποιος είναι ο μέσος μισθός ενός δημοσίου υπαλλήλου ή εργαζόμενου σε ΔΕΚΟ, αντί να πετάει φωτοβολίδες το υπουργείο για να εκθέσει (με ψευδή στοιχεία, πολλές φορές) τους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές; Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να διευκολυνθεί η ίδρυση επιχειρήσεων και να σταματήσει η γελοία και καταστροφική διαδικασία των χιλιάδων υπογραφών; Αυτά και άλλα τόσα είναι -θα έπρεπε να είναι- αυτονόητα για όλους. Ειδικά, για μια κυβέρνηση η οποία -διά στόματος πρωθυπουργού- διατείνεται ότι αψηφά το πολιτικό κόστος και κηρύσσει την επανάσταση του αυτονόητου! Ασφαλώς, πρόκειται για εγχείρημα το οποίο, έστω αποσπασματικά, έπρεπε να είχε αρχίσει προ πολλού (CUT: τώρα φαίνεται το μηδενικό έργο τού δήθεν σημιτικού «εκσυγχρονισμού» και της καραμανλικής μεταρρύθμισης)... Κατά τα λοιπά, χρειάζεται ο γνωστός Πάγκαλος, που είπε ότι είναι «ευτυχία» το Μνημόνιο! Χρειάζεται, διότι υπενθυμίζει τον κυνισμό των αυτουργών και ταυτόχρονα την παροιμιώδη ανικανότητά τους

mercredi 24 novembre 2010

Αναζητείται ένας νέος μύθος πέρα από το μνημόνιο


Ο μύθος του μνημονίου

Από τον Ξενοφώντα Κοντιάδη, Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, πρόεδρο Ιδρύματος Τσάτσου
«E» 23/11

Ας δεχθούμε ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης και η υπογραφή του μνημονίου αποτελούσε τη βέλτιστη επιλογή πριν από έξι μήνες. Ας δεχθούμε, επίσης, ότι η αναδιάρθρωση χρέους ως εναλλακτική λύση θα ήταν πιο επαχθής για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι οι στόχοι που τίθενται στο μνημόνιο ως επί το πλείστον θα επιτευχθούν, επιφέροντας σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι εάν με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζεται η κρίση, αποφεύγεται η χρεοκοπία και σταδιακά η ελληνική οικονομία επιστρέφει στην «ομαλότητα», έστω με κόστος τη συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου.
Η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι δυστυχώς αρνητική και μάλιστα με την επίσημη πλέον παραδοχή αυτής της δυσάρεστης πραγματικότητας από την πλευρά της κυβέρνησης. Η Ελλάδα δεν θα είναι εφικτό να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις αποπληρωμής μετά το τέλος του δανειακού προγράμματος του μνημονίου, ούτε καν σύμφωνα με τα πιο αισιόδοξα σενάρια, αφού το 2013 δεν θα πρέπει απλώς να ανανεωθεί το υφιστάμενο χρέος, αλλά να ξεκινήσει και η αποπληρωμή των 110 δισ. του μνημονίου. Υποτίθεται, βέβαια, ότι μέχρι τότε η χώρα θα έχει επιτύχει να επιστρέψει στις αγορές, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη νέων δανειστών. Προϋπόθεση, ωστόσο, για να γίνει αυτό αποτελεί η μεγέθυνση του ονομαστικού ΑΕΠ με ρυθμούς υψηλότερους του ονομαστικού επιτοκίου για τα οφειλόμενα δάνεια, πράγμα που και οι λιγότερο δύσπιστοι αναλυτές θεωρούν ουτοπικό.
Τι σημαίνουν όλα τα προηγούμενα; Κατ’ αρχάς ότι ο προγραμματισμός του μνημονίου ήταν εξαρχής ανέφικτος και αποσκοπούσε πρωτίστως να εισφέρει «παράταση ζωής» στο ελληνικό πρόβλημα, προκειμένου μια απότομη χρεοκοπία να μην προκαλέσει αλυσιδωτές επιπτώσεις σε γερμανικούς και γαλλικούς τραπεζικούς κολοσσούς, κλονίζοντας τις ευρωπαϊκές οικονομίες και, εν τέλει, την ίδια τη νομισματική ένωση. Δεύτερον, ότι κάποιοι, είτε από άγνοια είτε εν γνώσει τους, δεν πληροφόρησαν σωστά την ελληνική κοινωνία ως προς τη λογική και τις προοπτικές του μνημονίου, ενδεχομένως για να αποτραπούν ισχυρές κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι στα περιοριστικά μέτρα. Κατ’ επέκταση, μετά την αναπόφευκτη επιβεβαίωση του προφανούς, ότι δηλαδή το μνημόνιο συνιστούσε μια προσωρινή λύση, ήδη επιχειρείται η αναδιαπραγμάτευσή του, τουλάχιστον ως προς τον χρόνο αποπληρωμής.
Η Ελλάδα «έζησε τον μύθο της» επί αρκετά χρόνια, σπαταλώντας αλόγιστα τους δημόσιους πόρους ακόμη και εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, κατά την περίοδο της δεύτερης διακυβέρνησης Καραμανλή. Ακολούθησε ο μύθος του μνημονίου, που θα έβγαζε τη χώρα από τη χρεοκοπία. Τώρα αναζητείται ένας νέος μύθος, μήπως αποφευχθεί η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος ή μια κοινωνική εξέγερση. Η Ελλάδα παραμένει λοιπόν η χώρα των μύθων, ενόσω η ανεργία καλπάζει και η ανάπτυξη φθίνει. Ομως, η αποτροπή μιας καταστροφής δεν εξαρτάται σήμερα από την ίδια, αλλά από τις προθέσεις των Ευρωπαίων εταίρων της, που βρίσκονται ήδη στις ράγες ενός ακήρυκτου «εμφύλιου» οικονομικού πολέμου, με επιδιαιτητή τις ΗΠΑ.
www.kontiadis.gr

Οικογενειοκρατία και κατεστημένο

Οικογενειακοί δεσμοί
Tης Mαριας Kατσουνακη
Οτι τρεις οικογένειες πρωταγωνιστούν στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας εδώ και μισό αιώνα είναι μια διαπίστωση μάλλον κοινότοπη. Οπως και ότι συγγενείς πανεπιστημιακών (παιδιά, σύζυγοι, γαμπροί) εκλέγονται, διορίζονται, προσλαμβάνονται στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ή ότι τα «τζάκια» κατέχοντας χρήμα και εξουσία, ελέγχουν, επιβάλλουν, διαμορφώνουν. Οι γενεαλογικοί δεσμοί ισχυροί, ακμαίοι και διαρκώς ανανεωνόμενοι, συνιστούν μια μεγάλη ομάδα με δεκάδες μέλη που μοιράζεται, λίγο - πολύ, τις ίδιες αρχές.
Τα «φαινόμενα οικογενειοκρατίας» είτε αφορούν τα ΑΕΙ είτε την πολιτική δεν έχουν διαφορετικές αποχρώσεις. Ο τρόπος λειτουργίας των κλειστών συστημάτων, η επιθυμία, η προσδοκία και οι στόχοι τους έχουν μικρές και μάλλον ασήμαντες αποκλίσεις μεταξύ τους.
Στην ελληνική κοινωνία το «30% του κράτους» μπορεί «να αποδεικνύεται περιττό» κανένα μέλος όμως που ανήκει σε οικογένεια με προσβάσεις και διασυνδέσεις δεν πρόκειται να βρεθεί, ακούσια τουλάχιστον, στο περιθώριο της εργασιακής και κοινωνικής ζωής.
Πρακτικοί και θεωρητικοί λόγοι προστατεύουν και ενδυναμώνουν τους οικογενειακούς δεσμούς. Και καθώς αυτοί διατρέχουν οριζόντια και πολυεπίπεδα την κοινωνία, προσπάθειες αξιολόγησης ή ελεύθερης συζήτησης που να επαληθεύουν και να επανεκτιμούν δεδομένα και αξίες πέφτουν στο κενό, ακυρώνονται εν τη γενέσει τους.
Η οικογενειοκρατία έχει πολλές μορφές. Αναπαράγεται ως επιτυχημένο μοντέλο, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, υποδεικνύεται ως όχημα που συμβάλλει αποφασιστικά στην εξασφάλιση ενός επιτυχημένου βίου. Το πλέγμα αλληλεξαρτήσεων και αλληλοεξυπηρετήσεων βρίσκει στην οικογενειοκρατία το ανθεκτικότερο προστατευτικό κουκούλι. Παράδειγμα: ενώ η πλειονότητα των πανεπιστημίων έχει ανταποκριθεί στο αίτημα του υπουργείου Παιδείας να χορηγήσει στοιχεία σχετικά με τα παιδιά πανεπιστημιακών που προσελήφθησαν τα τελευταία 15 χρόνια στο Ιδρυμα που υπηρετεί ο γονιός τους, οι περιπτώσεις δηλώνονται χωρίς να αναφέρονται και τα ονόματά τους γιατί αυτό θεωρείται προσωπικό δεδομένο...
Γιατί, λοιπόν, δεν είναι έκφανση της οικογενειοκρατίας κάθε μορφής κατεστημένο ή συντεχνία που συναλλάσσεται με την εξουσία για να προστατεύσει τα «δικά της παιδιά»; Και μόνο η χρήση της λέξης «παιδί», όχι για να δηλώσει τη φυσική σχέση, αλλά τον καλλιεργημένο δεσμό και τα απορρέοντα αυτονόητα προνόμια, είναι ενδεικτική.
Ο,τι αποκαλούμε «βαθύ κράτος», κομματική πολιτική ζωή παρωχημένη αλλά διόλου θνήσκουσα, επηρεάζεται και συντηρείται από τους δεσμούς του κλαν, του σογιού. Το σόι κυβερνά διά της συσπειρώσεως. Η ενστικτώδης κίνηση είναι να περιφρουρήσει τα κεκτημένα. Συσπάται για να αυτοπροστατευτεί. Οποιαδήποτε κίνηση εξωστρεφής, που ανοίγεται σε μια άγνωστη ενδεχομένως πραγματικότητα, εισπράττεται ως απειλή, ασυμβίβαστη με κάθε επιθυμία ανάπτυξης ή διεύρυνσης.
Οσο τα συστήματα παραμένουν κλειστά και αυτοτροφοδοτούμενα τόσο θα ξεσπούν βεντέτες και θα εντείνεται η επιθυμία για εκδίκηση. Γιατί οι έδρες, πανεπιστημιακές και κοινοβουλευτικές, δεν «βαθμολογούνται» από την όποια, φαρδιά πλατιά εγκατεστημένη, οικογένεια αλλά από την κοινωνία των πολιτών.

mardi 23 novembre 2010

Κινδυνεύει το Αιγαίο ;


Ο δούρειος ίππος της συνεκμετάλλευσης
Tου Σταυρου Λυγερου
Εάν πιστέψουμε τους διπλωματικούς διαδρόμους, σύντομα θα έχουμε εντυπωσιακά νέα από το ελληνοτουρκικό μέτωπο. Ορισμένες πηγές, μάλιστα, προεξοφλούν συμφωνία για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Η στήλη κρατάει μικρό καλάθι, αλλά δεν αποκλείει τίποτα. Η κυβέρνηση Ερντογάν, πάντως, καλλιεργεί κλίμα αισιοδοξίας και με τη ρητορική της επιχειρεί να εγκλωβίσει διπλωματικά την Αθήνα σε μια δυναμική διευθετήσεων, που θα προκύψουν από τις διμερείς διαπραγματεύσεις κι όχι από την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.
Στο τραπέζι των διερευνητικών επαφών βρίσκεται το ζήτημα των χωρικών υδάτων. Ακόμα, όμως, κι αν επέλθει συμφωνία επί της συζητούμενης φόρμουλας του διαφοροποιημένου εύρους, η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο προσκρούει και σε άλλα εμπόδια.
Η Αγκυρα αμφισβητεί μέσω της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών» την ελληνικότητα ακόμα και κατοικημένων νησιών. Επίσης, δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά του Αιγαίου δικαιούνται Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδας, παρότι η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει ρητά πως τα κατοικημένα νησιά έχουν δικαίωμα ΑΟΖ κι ότι αυτή ορίζεται με τον ίδιο τρόπο που ορίζεται η ΑΟΖ των ηπειρωτικών περιοχών (άρθρο 121 παρ. 2). Ας σημειωθεί ότι η εν λόγω σύμβαση έχει κυρωθεί από περίπου 160 χώρες και αποτελεί διεθνές δίκαιο και δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η Τουρκία απαιτεί να αποκτήσει δικαιώματα εκμετάλλευσης του βυθού δυτικά της αλυσίδας των ελληνικών νησιών, που αρχίζει από τη Σαμοθράκη και τελειώνει στη Ρόδο. Κάτι τέτοιο, όμως, αντιτίθεται στο διεθνές δίκαιο και γι’ αυτό η ελληνική κοινή γνώμη θεωρεί αυτή την τουρκική απαίτηση απαράδεκτη.
Λόγω ακριβώς αυτών των εμποδίων, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, η μέθοδος που συζητείται είναι η παράκαμψη. Αντί, λοιπόν, να επιδιωχθεί η οριστική επίλυση των υφιστάμενων προβλημάτων, αναζητείται τρόπος να υπογραφεί κατ’ ευθείαν συμφωνία συνεκμετάλλευσης των πιθανολογούμενων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Αιγαίο.
Μόνο, όμως, εάν έχει προηγηθεί η οριοθέτηση της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας θα είναι σαφές ποια ποσοστά από τα κέρδη θα δικαιούται η μία και ποια η άλλη παράκτια χώρα. Εάν δεν είναι σαφές αυτό, η διαπραγμάτευση θα γίνει στον αέρα και βεβαίως προς όφελος της Αγκυρας, η οποία είναι αυτή που αμφισβητεί, πιέζει και διεκδικεί. Οταν η Αγκυρα μιλάει για συνεκμετάλλευση εννοεί ότι το κέρδος θα μοιραστεί σχεδόν εξίσου. Σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, όμως, δικαιούνται ένα πολύ μικρό ποσοστό, λόγω της ύπαρξης των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο.
Στην πραγματικότητα, ο όρος συνεκμετάλλευση είναι ένα παραπλανητικό αμπαλάζ για παραχώρηση εθνικών δικαιωμάτων. Το επιχείρημα που θα προβληθεί είναι ήδη έτοιμο: Θα μας πουν ότι ειδικά τώρα που έχουμε ζωτική ανάγκη, είναι προτιμότερο να μοιραστούμε με τους Τούρκους τα οφέλη από την εκμετάλλευση των πιθανολογούμενων κοιτασμάτων στο Αιγαίο, επειδή αλλιώς αυτά θα παραμείνουν ανεκμετάλλευτα.


Στην οδό της μετάνοιας


Μετανοήσας πανεπιστημιακός

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ | Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010


 Η ιστορία του Φρανκ Εϊμπεγκνέιλ Τζούνιορ έγινε γνωστή από την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «Πιάσε με αν μπορείς». Υπήρξε ο διασημότερος κιβδηλοποιός, που σε ηλικία δεκαεννέα ετών είχε παραχαράξει επιταγές πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Οταν συνελήφθη δεν φυλακίστηκε. Εγινε σύμβουλος στο FΒΙ, ειδικός στις πλαστογραφίες. Τον ταλαντούχο Φρανκ ενθυμήθηκαν φιλοπαίγμονες πανεπιστημιακοί στο άκουσμα των εξαγγελιών του κ. Γιάννη Πανάρετου. Ο υφυπουργός Παιδείας είναι αποφασισμένος να πατάξει την οικογενειοκρατία στην ανώτατη εκπαίδευση. Αν μείνουμε κοντά στο κινηματογραφικό σενάριο, κρίνεται ως ο πλέον κατάλληλος. Εξελέγη τακτικός καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο την εποχή που ήταν πρόεδρος η σύζυγός του. Για μια ντουζίνα χρόνια εναλλασσόταν με την κυρία του στη θέση του προέδρου. Είναι τούτο παράνομο; Οχι βέβαια.

Ανάλογες επικλήσεις νομιμότητας θα ακούσουμε από όλους όσοι κατηγορούνται για ξεδιάντροπο νεποτισμό.

Από την έκβαση της ταινίας προφητεύουμε ότι ο κ. Πανάρετος θα βγάλει άκρη γιατί γνωρίζει το σύστημα εκ των έσω. Το ερώτημα είναι αν τα στοιχεία του βιογραφικού του ακυρώνουν ηθικά το αίτημά του. Ζητεί να στείλουν όλα τα ιδρύματα τους φακέλους που αφορούν τις κρίσεις των διδασκόντων. Από τον Σεπτέμβριο ο υφυπουργός απηύθυνε τρεις επιστολές ζητώντας στοιχεία που αφορούν παιδιά καθηγητών που κληρονόμησαν έδρα στο ίδιο ή άλλα πανεπιστήμια της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μεγάλα πανεπιστήμια, το Καποδιστριακό, το Αριστοτέλειο, το Μετσόβιο, αρνούνται πεισματικά να απαντήσουν. Υιοθετούν δηλαδή το ύφος του μεγαλομπακάλη που αυτοδίκαια θα δώσει το μαγαζί στους απογόνους. Υπάρχει ένα μικρό και ένα μεγάλο κακό. Το μικρό είναι ότι παριστάνουν τα αφεντικά με δημόσιο χρήμα. Το μεγάλο είναι ότι υποβαθμίζουν το προσωπικό κύρος τους και κατ΄ επέκτασιν το κύρος των πτυχίων που χορηγούν.
Oι πανεπιστημιακοί δεν θέλουν να υπόκεινται σε ελέγχους για την επιστημονική τους επάρκεια (αρκούνται σε διδακτορικά που στην πλειονότητα χτυπήθηκαν στη γραφομηχανή), δεν θέλουν εμπλοκή άλλων παραγόντων στη διοίκηση των ιδρυμάτων (για να μην μπλέξουν με βλαχοδήμαρχους), δεν ανέχονται καμία θεσμική παρέμβαση, έστω θεσμική παραίνεση από το υπουργείο Παιδείας. Θα το δεχόμασταν.

Πράγματι, θα είχαν κάθε λόγο να υπερασπίζονται την αυτονομία τους αν είχαν από μόνοι τους εξαλείψει τα νοσηρά φαινόμενα που εκτράφηκαν επί δεκαετίες. Ο ύποπτος διορισμός παιδιών των καθηγητών είναι ένα δείγμα της νοοτροπίας, δεν είναι το μείζον ζήτημα: οι διδάσκοντες που εξελέγησαν χάρη σε συγγενικές σχέσεις είναι πιθανότατα επαρκείς στα καθήκοντά τους.

Ας αντιμετωπίσουμε τον κ. Πανάρετο ως μετανοήσαντα αμαρτωλό. Δεν μας απασχολεί η προσωπική ιστορία του, η οποία χάνεται στα βάθη της εικοσαετίας, αλλά το τι θα συνεισφέρει στην εξυγίανση της ανώτατης εκπαίδευσης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά εξόφθαλμες αδικίες, προκλητικές παρατυπίες, ζητήματα δεοντολογίας. Υπάρχει πλήθος παραδειγμάτων που επιτρέπουν στα στελέχη του υπουργείου να είναι καχύποπτα απέναντι στους πανεπιστημιακούς. Να, για παράδειγμα, η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας και των κληροδοτημάτων είναι ένα πεδίο με το οποίο ουδείς έχει καταπιαστεί. Θα είχαν ενδιαφέρον τα αποτελέσματα μιας καταγραφής: ποιοι ενοικιάζουν, ας πούμε, τα ακίνητα που ανήκουν σε σχολές, για ποια χρήση και ποιο τίμημα. Να υπενθυμίσουμε ότι δεν υπάρχει κανονισμός που να απαγορεύει στα μέλη ΔΕΠ να ενοικιάζουν για προσωπική χρήση διαμερίσματα που ανήκουν στο πανεπιστήμιο, ούτε καθορίζεται η εναρμόνιση με τις τιμές τις αγοράς.

Oλα τούτα αποτελούν την τελευταία τρύπα στον ζουρνά της ανώτατης εκπαίδευσης, πλην όμως δίνουν ένα γλαφυρό δείγμα της ηθικής που διαπνέει τους πανεπιστημιακούς.

Και εδώ βέβαια θα ακουστεί το «δεν είναι όλοι ίδιοι», όμως θα διαπιστώσουμε ότι και εδώ η πλειονότητα συγκαλύπτει. Μπορεί να αλλάξει η νοοτροπία; Η μεταστροφή του κ. Πανάρετου δίνει την απάντηση.

Το θηρίο που κρύβουμε μέσα μας

Η παθογένεια της κρίσης

, Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος


Το θηρίο που κρύβουμε μέσα μας και έως τώρα το μασκαρεύαμε ή το μακιγιάραμε με τα προσωπεία και τις μπογιές του πολιτισμού και της ρητορικής ανθρωπιάς άρχισε να ξυπνάει. Θεός φυλάξοι.

Ο Θουκυδίδης στις αριστουργηματικές του παραγράφους στην Ιστορία του που έχουν χαρακτηριστεί «Η παθολογία του πολέμου» περιγράφει πώς οι ανθρώπινοι χαρακτήρες αλλοιώνονται, συμπεριφορές απροσδόκητα ανατρέπονται, σχέσεις δηλητηριάζονται, η αγάπη, η στοργή, η αλληλεγγύη, η κατανόηση μεταστοιχειώνονται στα αντίθετά τους, όταν κυριαρχούν ο φόβος, η πείνα, οι αρρώστιες, η αμοιβαία υποψία στις συνθήκες που δημιουργεί ο πόλεμος. Ο άνθρωπος ξεπουλάει φτηνά αισθήματα, ανθρωπιστικές αξίες, άγια και ιερά, εκπορνεύεται, προδίδει, συκοφαντεί, συχνά σκοτώνει, καταθλίβεται και οδηγείται σε αξιοπρεπή ή αναξιοπρεπή έξοδο από τη ζωή. Οχυρώνεται σε στεγανά, οπλίζεται και επιτίθεται ή μανιωδώς αμύνεται απομακρύνοντας κάθε τι που του φαίνεται ότι υπονομεύει ή απειλεί την ασφάλειά του. Ο άνθρωπος εν πολέμω επιστρέφει στη ζούγκλα της πρωτόγονης ζωής.

Ο Αριστοτέλης είναι εκείνος που θεμελίωσε τη θεωρία πως το ανώτατο ον της φύσεως, η ανώτερη πλατφόρμα της εξελικτικής κλίμακας, ο άνθρωπος, έχει τριπλή διαστρωμάτωση ψυχής. Στα θεμέλια υπάρχει η φυτική ψυχή, στο μέσον κυριαρχεί η ζωώδης και ως επιστέγασμα έρχεται να δοξάσει το είδος άνθρωπος η νοητική ψυχή. Η πρώτη εξασφαλίζει τη θρέψη και την ανάπτυξη, η δεύτερη διαθέτει τα αμυντικά και επιθετικά απαραίτητα στοιχεία για την επιβίωση και η τρίτη δημιουργεί θεσμούς, αξίες, ιδέες, αναλογίες.

Ο Σοφοκλής στο Α΄ στάσιμο της «Αντιγόνης», όπου υμνεί τη δεινότητα του ανθρώπου, αναφέρεται σ΄ αυτό το στρώμα με το να καταγράφει το «ανεμόεν φρόνημα» (την πνευματικότητα), την επικοινωνία μέσω της γλώσσας, τας «αστυνόμους οργάς» (την όρεξη, τη ροπή να οικοδομεί, να συγκροτεί πολιτειακά συστήματα) και την κατασκευαστική του ικανότητα. Περιγράφει δηλαδή και τον Ηomo Sapiens και τον Ηomo Faber.

Παρ΄ όλα αυτά ο μεγάλος εκείνος τραγικός ποιητής και στοχαστής μιας πρώιμης φιλοσοφίας της Ιστορίας διεκτραγωδεί το μέγα Δέος της ανθρώπινης ύπαρξης, το αναπόφευκτο του θανάτου, την έσχατη νομοτέλεια. Μπροστά σ΄ αυτό το άφευκτο, αναδύεται σε εποχές κινδύνων, αδιεξόδων, πολέμων και κρίσεων, το ζωώδες στρώμα. Ξυπνάει από τον βαθύ ύπνο, εξαγριώνεται και απαιτεί το δικαίωμα στη ζωή. Και η αφύπνισή του είναι βίαιη, αχαλίνωτη. Οι άνθρωποι εν κινδύνω ομοιάζουν με τις αγέλες των πεινασμένων λύκων ή σαν τα σμήνη σε εποχή ξηρασίας των ακρίδων. Σε τέτοιες συνθήκες μόνο ο άνθρωπος απ΄ όλα τα ζώα σκοτώνει συνάνθρωπο εξακολουθητικά και συστηματικά ιστορικά τεκμηριωμένα. Και ο μέγας φυσιολόγος Ντέσμοντ Μόρις έχει διατυπώσει την εξής παρατήρηση: «Πόσο πολιτισμένος μπορεί να θεωρηθεί ένας άνθρωπος που σκοτώνει επειδή πεινάει και τρώει τον συνάνθρωπό του και πόσο πιο πολιτισμένος ο άνθρωπος που σκοτώνει και δεν τον τρώει;».

Ετσι, αν ο πιο πολιτισμένος φαίνεται σχεδόν παράλογος, αφού με λογικά επιχειρήματα (ιδέες, αξίες, πατρίδες που υπερασπίζεται) καταστρέφει τα άτομα του είδους του, τότε γιατί δεν θα γίνει θηρίο, αν επικρατήσει αναδυόμενο στην επιφάνεια το ζωώδες ένστικτό του;

Η γενιά μου έζησε την Κατοχή, έζησε τον Εμφύλιο και την πρόσφατη χούντα, τρεις διαφορετικές συνθήκες κρίσεως, τώρα βιώνει την τελευταία (;) την οικονομική. Είδαμε ανθρώπους να πεθαίνουν από την πείνα και συνανθρώπους τους να τους λεηλατούν, να τους γυμνώνουν, να τους αφαιρούν το δελτίο συσσιτίου. Είδαμε συζύγους, γιους, κόρες, νύφες και γαμπρούς να αφήνουν στο έλεος του εξ ασιτίας θανάτου τις γερόντισσες του οίκου για να σφετερισθούν τιμαλφή, οικονομίες και την μπομπότα που περίσσευε. Είδαμε συγγενείς να προδίδουν συγγενείς, συγγενείς να εγκαταλείπουν αρρώστους, αλλά και άταφους εκτελεσμένους από τον φόβο μήπως χαρακτηριστούν.

Η γενιά μας είμαστε μάρτυρες των συνδρόμων της παθογένειας που περιγράφει ο Θουκυδίδης. Ανελέητοι μαυραγορίτες αμείφθηκαν με ολόκληρες βιβλιοθήκες, πολύτιμα σερβίτσια, ακόμη και νυφικά για να προμηθεύσουν λίγα δράμια λάδι, δύο κινίνα για την καλπάζουσα τότε ελονοσία, ένα βαζάκι σουλφαμίδες για τις ανοιχτές πληγές, ακόμη και γάζες και αιμοστατικά για την αιμορροφιλία.

Μαυραγορίτες, τοκογλύφοι, σαλταδόροι, συνεργάτες του εχθρού, καταδότες, κλεπταποδόχοι, πλαστογράφοι εμφανίσθηκαν στα μάτια μας πρώην γείτονες, οιονεί νοικοκυραίοι, συχνά και στενοί συγγενείς. Μια προσωπική τραυματική εμπειρία είναι όταν στη διαβόητη ταράτσα της Ασφάλειας στην Μπουμπουλίνας βρέθηκα μπροστά σε καταγγελίες μαθητών μου σε φροντιστήριο. Η κρίση που βιώνουμε και που φαίνεται, δυστυχώς, να επιδεινώνεται, δεν κυοφορεί την ευκταία ίσως μαζική εξέγερση. Εγκυμονεί και τα μη εξαιρετέα φαινόμενα της θουκυδίδειας παθογένειας. Ηδη σημειώνονται τέτοια φαινόμενα στις περιοχές των ανέργων, αστέγων, παράνομων μεταναστών και σε έλληνες πολίτες που έχουν εισέλθει στην πυρίκαυστη ζώνη της πείνας και της ανασφάλιστης αρρώστιας.

Μείωση των µισθών στον ιδιωτικό τοµέα

Μαχαίρι σε µισθούς - διορισµούς

Ανατροπές σε δηµόσιο και ιδιωτικό τοµέα φέρνει η νέα συµφωνία µε την τρόικα

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ειρήνη Χρυσολωρά



Ο υπουργός Οικονοµικών προσέρχεται στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου χθες ενηµέρωσε τον Κάρολο Παπούλια για τον  προϋπολογισµό του 2011. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου υπέγραψε χθες την επικαιροποίηση του Μνηµονίου µε την τρόικα
Παράθυρο για µείωση των µισθών στον ιδιωτικό τοµέα ανοίγει το επικαιροποιηµένο Μνηµόνιο που συµφώνησε χθες η κυβέρνηση µε την τρόικα, παρά το γεγονός ότι προβλέπονται περιορισµοί στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών επί των κλαδικών συµβάσεων.
Στο πλαίσιο της σκληρής διαπραγµάτευσης που ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ, εξάλλου, προβλέπονται ασφυκτικοί περιορισµοί για νέες προσλήψεις, χωρίς να εξαιρούνται ούτε οι τοµείς υγείας, παιδείας και σωµάτων ασφαλείας, όπως επεδίωκε η κυβέρνηση.

Η τρόικα, όπωςπροκύπτει από τις πληροφορίες, δεν άφησε κανένα περιθώριο ευελιξίας ήδιασταλτικής ερµηνείας του Μνηµονίου και η κυβέρνηση επέλεξε να µείνει πιστή στις δεσµεύσεις της για να µη διακινδυνεύσει την οµαλή συνέχιση της δανειοδότησης της χώρας. Ενδεικτικό του κλίµατος πίεσης στο οποίο έγιναν οιδιαπραγµατεύσεις είναι το περιεχόµενο τηςαναµενόµενης σηµερινής ανακοίνωσης της τρόικας.

Σύµφωνα µε πληροφορίες, η ανακοίνωση εγκαταλείπει το εγκωµιαστικό ύφος του παρελθόντος και χτυπάει καµπανάκι στην κυβέρνηση για τις καθυστερήσεις και τις αστοχίες που έχουν σηµειωθεί, ζητώντας βελτίωση των επιδόσεών της στο άµεσο µέλλον. Συγκεκριµένα, επισηµαίνει ότι µετάτη µεγάλη πρόοδο στην εφαρµογή του Μνηµονίου που σηµειώθηκε τους πρώτους µήνες, ακολούθησε επιβράδυνση, κάτι που πρέπει να αντιµετωπιστείστο εξής µεεπιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών και της δηµοσιονοµικής προσαρµογής.Σε ό,τι αφορά το έλλειµµα, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η τρόικαθα αναγνωρίζει τη σηµαντική του υποχώρηση, αλλά θα επισηµαίνει παράλληλαότι οι στόχοι του Μνηµονίου δεν επετεύχθησαν. Στο σηµείο αυτό θα δέχεται ότι η αστοχία αυτή είναι αποτέλεσµατης αναθεώρησης απ’ τη Eurostat των στοιχείων του 2009, αλλά µόνο εν µέρει, καθώς ευθύνεται και η υστέρηση των εσόδων, η οποία – µε τη σειρά της –κατά ένα µέρος µόνο αντισταθµίστηκεαπό τις µεγαλύτερες περικοπές δαπανών.

Μάλιστα, η τρόικα θέτειένα ασφυκτικό χρονοδιάγραµµα ώς το τέλους του χρόνου για να δώσειη κυβέρνηση λύση σε 6 καυτά θέµατα: Να παρουσιάσει τα νοµοσχέδια για το άνοιγµα των κλειστών επαγγελµάτων και τα εργασιακά, δηλαδή το νοµοσχέδιο τηςκ. Κατσέλη µε το επίµαχο ζήτηµατων επιχειρησιακών συµβάσεων, να υποβάλει το πρόγραµµα αποκρατικοποιήσεων του 2011 και να ανακοινώσει τα συγκεκριµένα σχέδιά της για την αναδιάρθρωση των ∆ΕΚΟ (ΟΣΕ, ΟΑΣΑ κ.λπ.), για την κατάργηση φορέων του ∆ηµοσίου και τέλος για τον περιορισµό των δαπανών στον τοµέα της υγείας.

Η παγκοσμιοποίηση των ασθενειών

Ενα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε περίθαλψη για οικονομικούς λόγους

Ανακοίνωση Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας 
Περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν για οικονομικούς λόγους πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, ενώ η οικονομική επιβάρυνση για τις υπηρεσίες αυτές οδηγεί περίπου 100 εκατομμύρια ανθρώπους το χρόνο στη φτώχεια, ανακοίνωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ).

Σε παγκόσμια έκθεση για τη χρηματοδότηση των συστημάτων υγείας, ο οργανισμός υγείας των Ηνωμένων Εθνών ανακοίνωσε ότι όλες οι χώρες, πλούσιες και φτωχές, θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα για την εξασφάλιση παγκόσμιας κάλυψης και τις κάλεσε να σκεφτούν τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να αυξήσουν την αποδοτικότητα και να χρησιμοποιήσουν νέα μέτρα φορολόγησης και καινοτόμου χρηματοδότησης για να ενισχύσουν την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.

«Για πολλούς, οι υγειονομικές υπηρεσίες απλώς δεν υφίστανται, για άλλους δεν είναι οικονομικά εφικτές. Οταν δεν είναι εφικτές σημαίνει ότι είτε επιλέγεις να μην τις χρησιμοποιήσεις, είτε υφίστασαι μεγάλη οικονομική επιβάρυνση», λέει ο Ντέιβιντ Ιβανς, διευθυντής του τμήματος χρηματοδότησης συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης του ΠΟΥ.

Η Εκθεση του ΠΟΥ για το 2010 παραθέτει τις κινήσεις που πρέπει να κάνουν οι χώρες για να αντλήσουν περισσότερους πόρους και να μειώσουν τα οικονομικά εμπόδια για την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη κάνοντας πιο αποτελεσματικές τις υπηρεσίες υγείας.

Η έκθεση διαπίστωσε ότι για να σταματήσει η υγειονομική περίθαλψη να αποτελεί οικονομική «πληγή» για τους ανθρώπους, οι άμεσες καταβολές θα πρέπει να συνιστούν ποσοστό μικρότερο του 15 με 20% των συνολικών δαπανών μίας χώρας για την υγεία.

Ωστόσο, επί του παρόντος σε 33 κυρίως χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος χώρες, οι άμεσες καταβολές από πολίτες οι οποίοι έχουν υγειονομική περίθαλψη εξακολουθούν να αντιστοιχούν σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% της συνολικής δαπάνης για την υγεία.

Η έκθεση προτείνει να εξετάσουν οι κυβερνήσεις τις διαφορετικές πηγές εσόδων από εισφορές όπως η φορολόγηση προϊόντων καπνού ή αλκοόλ, η φορολόγηση χρηματικών συναλλαγών και η φορολόγηση «αλληλεγγύης» σε συγκεκριμένους τομείς.

Αν η Ινδία επέβαλε φόρο 0,005% στις συναλλαγές συναλλάγματος, θα συγκέντρωνε 370 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, αναφέρει η έκθεση.

Η Γκαμπόν συγκέντρωσε 30 εκατομμύρια δολάρια για την υγεία το 2009 επιβάλλοντας φόρο 1,5% σε εταιρίες που διαχειρίζονται εμβάσματα και ένα 10% στις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας.

Υγεία ή Οικονομική Καταστροφή;

Η γενική διευθύντρια του ΠΟΥ, Μάργκαρετ Τσαν, έγραψε σε εισαγωγή της στην έκθεση ότι «κανένας που να χρειάζεται υγειονομική περίθαλψη, είτε θεραπευτική, είτε προληπτική, δεν πρέπει να αντιμετωπίζει την οικονομική καταστροφή ως αποτέλεσμα».

«Καθώς ο κόσμος παλεύει με την οικονομική επιβράδυνση, η παγκοσμιοποίηση των ασθενειών [...] και οι αυξανόμενες απαιτήσεις για χρόνια φροντίδα [...] η ανάγκη για παγκόσμια υγειονομική κάλυψη και η στρατηγική για τη χρηματοδότησή της, ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερη», αναφέρει η έκθεση.

«Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για την απόκτηση πρόσβασης (στην υγειονομική περίθαλψη) παγκοσμίως. Ωστόσο, ένα ευρύ φάσμα εμπειριών ανά τον κόσμο καταδεικνύει ότι οι χώρες μπορούν να προχωρήσουν γρηγορότερα».

Ο ΠΟΥ ανακοίνωσε ότι συνήθως κατασπαταλάται το 20 με 40% των δαπανών για την υγεία, συχνά σε ακριβά, αλλά άχρηστα φάρμακα, σε ανεπαρκή νοσοκομειακή περίθαλψη και κακή χρήση του χρόνου των ειδικευμένων επαγγελματιών.

Περισσότερα από τα μισά από τα φάρμακα που συνταγογραφούνται παγκοσμίως, διανέμονται ή πωλούνται ανάρμοστα και οι μισοί από όλους τους ασθενείς δεν λαμβάνουν τα φάρμακά τους με βάση τη συνταγή γιατρού.

Η σωστότερη χρήση των φαρμάκων μπορεί να εξοικονομήσει μέχρι και 5% των δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη, αναφέρει η έκθεση.

Για να βελτιωθεί η αποδοτικότητα, η έκθεση προτείνει δέκα τομείς όπου μπορούν να γίνουν αλλαγές, ανάμεσά τους και ο περιορισμός των μη απαραίτητων δαπανών σε φάρμακα.

Η έκθεση διαπιστώνει ότι ορισμένες χώρες πληρώνουν περισσότερα σε φάρμακα σε σχέση με άλλες- σε κάποιες χώρες οι τιμές είναι έως και 67 φορές υψηλότερες σε σχέση με τον παγκόσμιο μέσο όρο.

dimanche 21 novembre 2010

Ικανοποίηση της Τουρκίας

Ικανοποίηση Γκιουλ από την τουρκική παρουσία στη σύνοδο του ΝΑΤΟ

Ένας ηγέτης που είναι ευχαριστημένος από την αυξημένη επιρροή της χώρας του εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ μετά τη λήξη της συνόδου του διεθνούς οργανισμού στη Λισσαβώνας, αυτός είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ.
Η Άγκυρα θεωρεί ως εξαιρετικά επιτυχημένη προσπάθεια, για τη διπλωματία της το γεγονός ότι το γειτονικό της Ιράν δεν κατονομάστηκε ως εχθρός του ΝΑΤΟ στην απόφαση του για την αντιπυραυλική ασπίδα στην Ευρώπη. Η Τουρκία δεν επιθυμεί να δει την περιοχή να οδηγείται σε ένα ακόμα Ιράκ, δήλωσε ο Γκιουλ στους δημοσιογράφους. «Ανησυχούσαμε, αλλά τώρα είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα», δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος.
Ως η μόνη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ με την πλειοψηφία των κατοίκων της να είναι μουσουλμάνοι, η Τουρκία δεν σκοπεύει να αφεθεί για να οδηγηθεί σε εχθρικές σχέσεις με το γείτονα της. Υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα και για τις δύο χώρες, που σκοπεύουν να ενισχύσουν τις εμπορικές τους σχέσεις τον ερχόμενο χρόνο, με τη διένεξη για τις πυρηνικές δραστηριότητες του Ιράν να μην στέκονται εμπόδιο. Στον τομέα αυτό, η Τουρκία τώρα προβάλει ως το κομβικό σημείο για την ενεργειακές εξαγωγές του Ιράν.
Υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στην Τουρκία και τους δυτικούς εταίρους της στο ΝΑΤΟ για το πώς θα διαχειριστούν το Ιράν και τους κληρικούς του. Οι Τούρκοι πολιτικοί έχουν επανειλημμένα αντισταθεί στις εκκλήσεις για μέτρα τιμωρίας προς το Ιράν για το οποίο υπάρχουν υπόνοιες ότι κατασκευάζει πυρηνική βόμβα. Αντί των κυρώσεων ή των απειλών για στρατιωτικό πλήγμα, η Άγκυρα επιμένει στο διάλογο με την Τεχεράνη, παρά το γεγονός ότι μια πιο ενδελεχής ματιά στις δύο χώρες καταδεικνύει ότι οι δυο τους είναι αντίπαλοι στην περιοχή.
«Οι Πέρσες ανακάλυψαν το σκάκι. Εάν ξεκινήσεις ένα παιχνίδι μαζί τους, τότε πρέπει να συνεχίζεις να παίζεις μέχρι το τέλος» δήλωσε Τούρκος διπλωμάτης.
Η Τουρκία πιέζει αντί μιας στρατιωτικής δράσης- ένα νέα σχέδιο ασφαλείας για όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Εκτός των άλλων κάτι τέτοιο θα κατέληγε στην αναγνώριση των συνόρων μεταξύ των Παλαιστινιακών περιοχών και του Ισραήλ. Για την Άγκυρα, ένα νέα πλαίσιο ασφαλείας πρέπει να περιλαμβάνει οπωσδήποτε μια διακήρυξη για την ύπαρξη και τον ακριβή αριθμό των πυρηνικών βομβών που κατέχει το Ισραήλ.
Στόχος πρέπει να είναι μια ελεύθερη από πυρηνικά ζώνη που θα εκτείνεται από το Ιράν έως το Ισραήλ, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου. Η Τουρκία θεωρεί άδικο που οι δυτικοί εταίροι της δεν ασχολούνται όπως θα έπρεπε και με το θέμα του Ισραήλ.
Ωστόσο η Άγκυρα δεν έχει κατορθώσει μέχρι στιγμής να παρουσιάσει μια επιτυχημένη ιστορία της δικής της μεσολαβητικής προσπάθειας στη Μέση Ανατολή. Οι διπλωμάτες δηλώνουν ότι η Τουρκία γίνεται όλο και πιο σημαντική αλλά επίσης τείνει να υπερεκτιμά τις προσπάθειες της επιρροής της.
Όμως στη Λισσαβώνα, οι δεσμοί Τουρκίας και Δύσης φαίνεται να είναι σταθεροί, σχολιάζει η τουρκική εφημερίδα Radikal. Οι όποιες συζητήσεις για μια διαφορετική πορεία της Τουρκίας από τη Δύση δεν έχουν μέλλον. 
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η σειρά της Ιρλανδίας


Τριετές σχέδιο στήριξης της Ιρλανδία
 
Από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας.
Τουλάχιστον «100 δισ. ευρώ» θα είναι η οικονομική βοήθεια που θα χορηγηθεί στην Ιρλανδία, μετά τη συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι χώρες της ΕΕ, δήλωσε απόψε ο υπουργός Οικονομικών του Βελγίου, Ντιντιέ Ρέιντερς, η χώρα του οποίου ασκεί αυτό το εξάμηνο την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις οικονομικές υποθέσεις, Ολι Ρεν, από την πλευρά του δήλωσε ότι το πρόγραμμα στήριξης της Ιρλανδίας θα έχει τριετή διάρκεια.
Τέλος ο υπουργός Οικονομικών της Σλοβακίας Ιβάν Μίκλος επιβεβαίωσε ότι η Ιρλανδία προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης και οι υπουργοί της Ευρωζώνης ενέκριναν το αίτημα.
«Η Ιρλανδία ζήτησε τη βοήθεια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας ( EFSF) και η Σλοβακία μαζί με τους υπόλοιπους εταίρους της Ευρωζώνης την ενέκριναν. Ωστόσο η Σλοβακία διατύπωσε την ανησυχία της για τέτοιου είδους μηχανισμούς» δήλωσε ο Μίκλος.
Νωρίτερα, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών είχαν ταχθεί «κατηγορηματικά» απόψε υπέρ του αιτήματος στήριξης της Ιρλανδίας και δήλωσαν ότι είναι υπέρ ενός σχεδίου ενίσχυσης που θα διατεθεί την άνοιξη, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο διπλωματική πηγή.
Στο μεταξύ ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγανγκ Σόιμπλε, εκτίμησε ότι η Ιρλανδία πρέπει να αποδείξει ότι η βοήθεια της ΕΕ και του ΔΝΤ, είναι απαραίτητη για να προστατευτεί η σταθερότητα του ευρώ, εάν θέλει να επωφεληθεί από το μηχανισμό.
«Ζητήσαμε βοήθεια»
Η Ιρλανδία ζήτησε επισήμως την οικονομική στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δήλωσε ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών Μπράιαν Λένιχαν σήμερα στο ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο RTE. Ο υπουργός Οικονομικών δεν αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα ποσά, δήλωσε όμως ότι το αίτημα αφορά αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ.
Στο μεταξύ οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα έχουν απόψε τηλεφωνική διάσκεψη με αντικείμενο την οικονομική στήριξη της Ιρλανδίας, δήλωσαν διπλωματικοί κύκλοι στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Διαβουλεύσεις της G7
Οι υπουργοί Οικονομικών της G7 θα προχωρήσουν σήμερα σε διαβουλεύσεις μέσω τηλεδιάσκεψης με αντικείμενο την Ιρλανδία, η οποία αποφάσισε να προσφύγει στο διεθνή μηχανισμό στήριξης, ανακοίνωσαν διπλωματικοί κύκλοι.
«Αυτή η σύνοδος των εκπροσώπων των χωρών της G7 θα ακολουθήσει τη διαβούλευση των υπουργών Οικονομικών των χωρών της ζώνης του ευρώ», δήλωσε μια από τις πηγές. Η G7 αποτελείται από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τον Καναδά και τις χώρες της ΕΕ - Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία.
Τι προηγήθηκε
Νωρίτερα, ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Μπράιαν Λένιχαν, ανακοίνωσε σήμερα ότι θα προτείνει στο υπουργικό συμβούλιο - το οποίο θα συνεδριάσει εκτάκτως το απόγευμα - να ζητήσει επισήμως το Δουβλίνο βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. «Θα προτείνω να ζητήσουμε να επωφεληθούμε από το μηχανισμό στήριξης που δημιουργήθηκε πριν από έξι μήνες από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», τόνισε ο Λένιχαν στο κρατικό ραδιόφωνο RTE, υπογραμμίζοντας ότι την απόφαση θα λάβει η κυβέρνηση.
Ο υπουργός δε θέλησε να αναφερθεί στο ύψος της οικονομικής βοήθειας, ωστόσο απάντησε «ασφαλώς» όπως ρωτήθηκε εάν πρόκειται για βοήθεια ύψους «δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ». Σύμφωνα με το RTE, η επίσημη αίτηση για τη βοήθεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ αναμένεται τη Δευτέρα.
Εμπειρογνώμονες της ΕΕ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου συζητούν από την Πέμπτη στο Δουβλίνο τις τεχνικές λεπτομέρειες για τη χορήγηση οικονομικής βοήθειας προς την Ιρλανδία, η οποία ωστόσο δεν έχει διατυπώσει κανένα επίσημο αίτημα μέχρι στιγμής. «Η κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει υπόψη της όλα τα διακυβεύματα, αλλά πιστεύω ότι είναι σημαντικό να συνεχίσει η χώρα μας να έχει μια σταθερή χρηματοδότηση. Να διατηρηθεί αυτή η οικονομική συνέχεια: να μην υπάρχει κίνδυνος για τα δάνεια που χρειάζεται...και κυρίως να σταθεροποιηθεί ο τραπεζικός τομέας», πρόσθεσε.
Ο ιρλανδός υπουργός τόνισε ότι στις συνομιλίες με τους εμπειρογνώμονες της ΕΕ και του ΔΝΤ αναφέρθηκε η δημιουργία ενός «ταμείου προνοίας» από το οποίο θα μπορεί η Ιρλανδία να αντλήσει χρήματα για να βοηθήσει τις τράπεζες που δυσκολεύονται να αναχρηματοδοτηθούν εξαιτίας των αστρονομικών χρεών τους.
Σύμφωνα με τον Μπράιαν Λένιχαν, τα χρήματα του «ταμείου προνοίας» που υπολογίζονται σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ δε θα χρησιμοποιηθούν υποχρεωτικά, αλλά θα δείξουν τη διαθέσιμη υποστήριξη ώστε να υπάρξουν εγγυήσεις για το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα στη ζώνη ευρώ. Ο υπουργός υπενθύμισε ότι οι ιρλανδικές τράπεζες μετά τη στεγαστική φούσκα χρειάστηκε να δανειστούν τεράστια ποσά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (BCE) και τόνισε ότι είναι απαραίτηση μια λύση μακροπρόθεσμα.
Ο Ιρλανδός υπουργός εξέφρασε τέλος την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ εγκατέλειψαν τις προσπάθειες να πείσουν την Ιρλανδία να αυξήσει το συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων. «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Βρετανία και το ΔΝΤ εκτιμούν ότι δεν τίθεται θέμα συζήτησης του θέματος του συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων στις διαπραγματεύσεις του Δουβλίνου. Συνεπώς το θέμα αυτό δεν περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη», τόνισε.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ








Νεο-οθωμανική μεταπολίτευση.

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Μεταπολίτευση στην Άγκυρα
Του Στέφανου Κωνσταντινίδη
Φωτογραφία
Φωτογραφία
Συμπληρώθηκαν τις μέρες αυτές οκτώ χρόνια από την άνοδο στην εξουσία του ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης-ΑΚΡ. Ο απολογισμός της οκτάχρονης διακυβέρνησής του είναι εντυπωσιακός. Πέτυχε ουσιαστικά τον έλεγχο της κρατικής μηχανής παρά την αντίδραση του στρατο-γραφειοκρατικού κατεστημένου και εξουδετέρωσε τον έλεγχο του στρατού πάνω στην πολιτική ζωή της χώρας. Με το δημοψήφισμα του περασμένου Σεπτεμβρίου αναθεώρησε το τουρκικό σύνταγμα και έθεσεν εκτός μάχης τον απειλητικό δικαστικό μηχανισμό. Κάποια πρόοδος σημειώθηκε και στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αυτόν της πολιτικής δημοκρατίας, αν και τα δημοκρατικά ελλείμματα είναι ακόμη τεράστια.
Από τη δεκαετία του 1950 που το πολιτικό Ισλάμ επανεμφανίστηκε δειλά-δειλά μετά την καταπίεση που υπέστη από το καθεστώς του Μουσταφά Κεμάλ, ξεκίνησε ένας ιστορικός συμβιβασμός με τους Κεμαλιστές ο οποίος γνώρισε διάφορα σκαμπανεβάσματα για περισσότερο από μισό αιώνα. Κάθε φορά που ο στρατός έκρινε πως το πολιτικό Ισλάμ γινόταν επικίνδυνο επενέβαινε πραξικοπηματικά στην πολιτική ζωή στοχεύοντας στον περιορισμό του. Η επανισλαμοποίηση όμως της τουρκικής κοινωνίας προχωρούσε με ραγδαίους ρυθμούς.
Στην ουσία ο Κεμαλισμός δεν κατάφερε ποτέ να εκριζώσει το Ισλάμ από την κοινωνία και την πολιτική ζωή της χώρας. Υποχρεώθηκε μάλιστα στον ιστορικό συμβιβασμό μαζί του για δεκαετίες τώρα καθώς αποτελούσε μια δύναμη που δεν μπορούσε να αντιπαρέλθει. Από την άλλη όμως, με τη στήριξη του στρατού, οι Κεμαλιστές διατήρησαν την πολιτική ηγεμονία στην Τουρκία. Σήμερα για πρώτη φορά οι όροι αντιστράφηκαν. Μπορούμε βεβαίως να μιλούμε ακόμη για ιστορικό συμβιβασμό αφού οι Κεμαλιστές διατηρούν πάντα σημαντική πολιτική επιρροή αλλά η πολιτική ηγεμονία πέρασε στους Ισλαμιστές. Δεν είναι τυχαίο που οι πολιτικοί παρατηρητές και εντός και εκτός Τουρκίας θεωρούν ότι η χώρα εισήλθε σε μια περίοδο μεταπολίτευσης που αρκετοί δεν διστάζουν να χαρακτηρίζουν ως νεο-οθωμανική. Η νεο-οθωμανική αυτή μεταπολίτευση φαίνεται να είναι μη αναστρέψιμη. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Τουρκίας συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν δεκάδες ανώτεροι Τούρκοι αξιωματικοί, στρατηγοί εν ενεργεία και εν αποστρατεία, κάτι που ήταν αδιανόητο πριν ακόμη μερικά χρόνια. Ασφαλώς ο στρατός έχει ακόμη τη δυνατότητα να ανατρέψει το καθεστώς αλλά ούτε οι εσωτερικές ούτε οι διεθνείς συνθήκες του το επιτρέπουν.
Εξάλλου φαίνεται πως οι Ισλαμιστές ελέγχουν πια την Αστυνομία και σημαντικό μέρος του δικαστικού σώματος ενώ ασκούν μεγάλη επιρροή στους κατώτερους αξιωματικούς του τουρκικού στρατού.
Υπάρχουν φυσικά και οι ανησυχίες της πλήρους ισλαμοποίησης της εξουσίας και της κοινωνίας αλλά φαίνεται δύσκολη η εγκατάλειψη μιας μορφής δυτικού τύπου δημοκρατίας. Είναι όμως δυνατό με την εφαρμογή κάποιων ισλαμικών Αρχών να περιοριστούν ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα. Σε κάθε περίπτωση το μέλλον θα δείξει προς τα πού θα οδηγηθεί η νεοοθωμανική αυτή μεταπολίτευση. Να σημειωθεί πάντως ότι τυγχάνει ευρείας λαϊκής υποστήριξης και επιπλέον πολιτικής στήριξης μιας νέας ισλαμικής αστικής τάξης που αναπτύχθηκε στην Ανατολία και που ανταγωνίζεται δυναμικά την κοσμική αστική τάξη της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης.
Η ισλαμική πολιτική ηγεσία στην Άγκυρα παρουσιάζεται με μεγάλη αυτοπεποίθηση και πιστεύει στο νεο-οθωμανικό άστρο της Τουρκίας. Οι φιλοδοξίες της πάνε πολύ πιο πέρα από την ανάδειξη της χώρας σε περιφερειακή δύναμη. Ονειρεύεται μια Τουρκία, μεγάλη δύναμη, συγκρίσιμη με τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία. Οι οιωνοί, από την οικονομία ως τη διεθνή πολιτική επιρροή, είναι καλοί. Υπάρχουν όμως και πολλαπλά σημεία αδυναμιών, όπως αυτά που συνδέονται με το θέμα της τουρκικής ταυτότητας η οποία επεβλήθη με τη βία εκ των άνω -Κούρδοι, Αλεβίτες, κοσμικοί, ισλαμιστές- και που θα αναδεικνύονται ακόμη περισσότερο με το χρόνο και που μπορούν να ανατρέψουν τους νεο-οθωμανικούς σχεδιασμούς. Οι τουρκικές πολιτικές εξελίξεις και οι τουρκικοί σχεδιασμοί αφορούν φυσικά άμεσα την Ελλάδα και την Κύπρο. Το ερώτημα είναι πόσο στενά και σοβαρά παρακολουθούνται, αναλύονται και εκτιμούνται σε Λευκωσία και Αθήνα. Προπάντων όταν, απέναντι στην τουρκική αυτοπεποίθηση, στην Αθήνα επικρατεί η πολιτική μιζέρια με όλα τα επακόλουθά της στο χώρο της οικονομίας και όχι μόνον.
*Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης. stephanos.constantinides@gmail.com