Νόαμ Τσόμσκι : Σήμερα πληρώνουμε τον καπιταλισμό

ΛΕΝΑ ΜΑΤΣΙΩΡΗ

• 
  «Θα υπάρξει ανάκαμψη από την πανδημία, με τρομερό κόστος. Δεν θα υπάρξει ανάκαμψη από το λιώσιμο των πάγων και την υπερθέρμανση του πλανήτη», λέει ο Νόαμ Τσόμσκι. (Φωτ. A.P. / NADER DAOUD)

Ισως να μην υπάρχει κάτι που να μπορεί να γράψει κανείς το οποίο δεν έχει ήδη ειπωθεί για τον Νόαμ Τσόμσκι (Noam Chomsky, γενν. το 1928). Θεωρείται ο ιδρυτής της σύγχρονης γλωσσολογίας, είναι ομότιμος καθηγητής του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT) και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αριζόνας.
Ο Τσόμσκι αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένας από τους πιο σημαντικούς και πιο επιδραστικούς διανοούμενους εν ζωή. Η πολιτική δράση του είναι αλληλένδετη με το επιστημονικό του έργο, έχει γράψει πλήθος βιβλίων και άρθρων, ενώ δίνει διαλέξεις ασκώντας αιχμηρή κριτική στην εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, στην ολέθρια επιρροή των οικονομικών τους ελίτ στην εσωτερική πολιτική, ενώ δεν σταματά να στιγματίζει τη χειραγώγηση των ΜΜΕ.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Νόαμ Τσόμσκι κατατάσσεται στις δέκα κορυφαίες πηγές παραπομπών στην Ιστορία, ανάμεσα στον Μαρξ, στον Φρόιντ, στον Χέγκελ και στη Βίβλο. Η πλούσια πολιτική και κοινωνική του δράση είναι αδύνατον να συνοψιστεί, η συνεπής ασυμβίβαστη φωνή του, από τον πόλεμο του Βιετνάμ μέχρι τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας και από την Παλαιστίνη μέχρι το Ιράκ είναι έως σήμερα παρούσα, να μας υπενθυμίζει για άλλη μία φορά πως οι άνθρωποι δεν πρέπει να αποδεχθούν την παθητικότητα που υπαγορεύουν οι ισχυροί και πως, αν το κάνουν, η μοίρα τους θα είναι ζοφερή.

– Με αφορμή την πανδημία και την ανεπάρκεια ή και κατάρρευση των συστημάτων υγείας, έγινε σαφές πως η αντίληψη της κοινωνίας ως επιχειρηματικού μοντέλου έχει αποτύχει. Ο νεοφιλελευθερισμός και οι homo economicus ηγέτες, όπως ο Τραμπ, φάνηκε πως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μία κοινωνική κρίση με όρους επιχειρηματικούς. Πόσο φανερό πιστεύετε πως είναι αυτό στην αμερικανική αλλά και στην παγκόσμια κοινή γνώμη; Μπορούμε να ελπίζουμε σε μια προοδευτική ριζοσπαστικοποίηση ως απάντηση;
– Η πανδημία συνιστά ένα παράδειγμα της τρομερής ζημιάς που προκάλεσε η νεοφιλελεύθερη περίοδος στη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών. Ωστόσο, δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις σχετικά με την πίστη στις αγορές ή στον homo economicus. Βασική αρχή του νεοφιλελευθερισμού είναι η μεταφορά της λήψης των αποφάσεων από τις κυβερνήσεις, οι οποίες ώς ένα βαθμό επηρεάζονται από την κοινή γνώμη, σε ιδιωτικές τυραννίες, που δρουν ανεξέλεγκτα και οι οποίες, σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο δόγμα, εστιάζουν αποκλειστικά στον προσωπικό πλουτισμό.
Μόλις απέκτησαν μεγαλύτερη εξουσία την περίοδο του Ρέιγκαν, της Θάτσερ και των ομοίων τους, έσπευσαν να αναμορφώσουν τις αγορές προς όφελός τους. Και, φυσικά, όταν προκαλούν κρίσεις, προσφεύγουν σε μεγάλο βαθμό στις κρατικές ενισχύσεις και στις διασώσεις, όπως συμβαίνει για άλλη μία φορά σήμερα.

Κύπρος: Ο αξιοπρεπής Κληρίδης, η «Ντροπή» και γιατί τον πολέμησαν

Γιώργος Καλλινίκου

Ο άνθρωπος ο οποίος υπηρέτησε τον σπουδαίο θεσμό του Γενικού Εισαγγελέα επί επτά έτη, αποχώρησε εν μέσω πυρών. Γι’ αυτό, η στήλη σήμερα θα καταθέσει με αίσθημα ευθύνης και υποχρέωσης έναντι της ιστορικής αλήθειας, την μαρτυρία της. Με το χέρι στην καρδιά. Λέγοντας όπως πάντα την αλήθεια. Με γνώση των γεγονότων στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο. Με ιερή υποχρέωση προς αυτή την μικρή, βασανισμένη αλλά λατρεμένη πατρίδα στην οποία ζούμε. Κάνοντας μια συνολική αποτίμηση του έργου του και όχι επιλεκτικά σε μεμονωμένες πτυχές.

Η πορεία του Κώστα Κληρίδη ξεκίνησε με ένα παράσημο για την υποδειγματική διαχείριση της σαθρότητας η οποία είχε εισβάλει ακόμη και στη Νομική Υπηρεσία. Δεν δίστασε να στείλει στη φυλακή τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα. Σε μια πρωτόγνωρη για τα κυπριακά νομικά δρώμενα υπόθεση. Κάποιοι προτάσσουν ότι ήθελε να ξεφορτωθεί τον Ρίκκο. Πρόκειται για παιδαριώδη τοποθέτηση. Που παραγνωρίζει τη σοβαρότητα της υπόθεσης. Που ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αποδειχθεί στο δικαστήριο. Που αν δεν αποδεικνυόταν θα απέφερε την παραίτηση του Γ.Ε.. Η συγκρουσιακή σχέση των δύο ήταν μεν υπαρκτή αλλά η αξία βρίσκεται στην ανίχνευση και αποτελεσματική διαχείριση μιας υπόθεσης διαφθοράς.

Ο «επικίνδυνος» Τζέιμς Τζόις

Κυριακή Μπεϊόγλου«Τι γνωρίζουμε για αυτό που βάζουμε μέσα σε οτιδήποτε; Παρότι ο κόσμος μπορεί να διαβάζει στον “Οδυσσέα” περισσότερα απ' όσα εγώ είχα ποτέ την πρόθεση να εννοήσω, ποιος μπορεί να πει ότι έχει άδικο; Ξέρει κανείς από μας τι δημιουργούμε; Ηξερε ο Σαίξπηρ τι δημιουργούσε όταν έγραφε τον “Αμλετ”; Ή ο Λεονάρντο όταν ζωγράφιζε τον “Μυστικό Δείπνο”; Στο κάτω κάτω η αρχική μεγαλοφυΐα ενός ανθρώπου βρίσκεται στα ορνιθοσκαλίσματά του - στις καθημερινές του πράξεις βρίσκεται το θεμελιώδες ταλέντο του» (Τζέιμς Τζόις, «Επικίνδυνη γραφή», Πατάκης). 

Εχω μόλις τελειώσει την ανάγνωση του βιβλίου του Τζέιμς Τζόις «Επικίνδυνη γραφή», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη. Και θέλω να ξεκινήσω και πάλι την ανάγνωση από την πρώτη σελίδα. Ο Φεντερίκο Σαμπατίνι που δημιούργησε αυτήν την έκδοση έκανε πραγματικά σπουδαία δουλειά. Καθηγητής σύγχρονης λογοτεχνίας ο ίδιος, στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, συγκεντρώνει αποσπάσματα από τα μυθιστορήματα, τα δοκίμια, τις επιστολές και αυτοβιογραφικά κείμενα του Τζόις, ξεδιπλώνοντας το πανόραμα της σκέψης του. Κι έτσι, παρά τα τόσα πολλά που έχουμε διαβάσει για τον μεγάλο Ιρλανδό συγγραφέα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια πραγματικά γοητευτική αποθησαύριση.

Γιατί όμως «επικίνδυνη γραφή»;

Αμερικανικά διλήμματα

Στέφανος Κωνσταντινίδης

 

 

 

 

 

 

 

Όσο πλησιάζουν οι αμερικανικές εκλογές -και είμαστε κοντά πια- μεγαλώνουν και τα διλήμματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ο Αμερικανός ψηφοφόρος. Κι ο λόγος είναι απλός. Κανένας από τους δύο υποψηφίους δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Ο σημερινός Πρόεδρος εξευτέλισε τη χώρα και μόνο το θεσμικό κατεστημένο καταφέρνει να την κρατά ακόμη όρθια. Ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, Τζο Μπάιντεν, είναι πια σκιά του εαυτού του, αν ποτέ διέθετε άλλη προσωπικότητα εκτός από αυτήν του δευτεραγωνιστή. Σύμπτωμα της πολιτικής κρίσης του αμερικανικού πολιτικού συστήματος είναι και η αποσύνθεση των δύο μεγάλων κομμάτων, Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών. Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι αιχμάλωτοι ενός απερχόμενου Προέδρου που δύσκολα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν με έναν άλλον υποψήφιο. Άλλωστε το κόμμα έχασε κάθε ζωτικότητα μετά την εκλογή Τραμπ. Οι Δημοκρατικοί μετά το φιάσκο με τη Χίλαρι στις τελευταίες εκλογές δεν έχουν καταφέρει να συνέλθουν. Καμιά νέα προσωπικότητα δεν κατάφερε να επιβληθεί και ο Μπάϊντεν δεν ενθουσιάζει κανένα. Είναι μια λύση ανάγκης. Η δε εξαφάνιση του Μπέρνι Σάντερς με κάποιες φρέσκες ιδέες παραμένει ένα ερωτηματικό.

Απέναντι στην Τουρκία

Στέφανος Κωνσταντινίδης*

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ώρα της αλήθειας φαίνεται να πλησιάζει! Το αισθάνονται πια και πολλοί που στήριζαν ως τώρα την πολιτική του κατευνασμού και των χαμηλών τόνων. Το διαπίστωνε την περασμένη Κυριακή και ο Αλέξης Παπαχελάς, διευθυντής τα ναυαρχίδας του ελληνικού αστισμού και της Δεξιάς, της «Καθημερινής», ένας καλά συνήθως πληροφορημένος δημοσιογράφος. Και εκφράζοντας  την αγωνία των αθηναϊκών ελίτ, έγραψε  για πιθανό θερμό επεισόδιο με την Τουρκία τις επόμενες εβδομάδες  έως τον Σεπτέμβριο, κοντά στην Κρήτη ή το Καστελόριζο. Τόσα χρόνια το ελληνικό πολιτικό σύστημα, οι ελληνικές ελίτ, έτρεφαν ψευδαισθήσεις, ακολούθησαν μια αδιέξοδη πολιτική κατευνασμού, ανέλυαν την τουρκική απειλή ως ρητορική εσωτερικής κατανάλωσης και άφησαν εν πολλοίς απροετοίμαστη τη χώρα. Τώρα αίφνης, μπροστά στον θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα θεωρούν ότι έχει «έλθει η στιγμή να αποδείξουμε ότι είμαστε μια χώρα που παίρνει στα σοβαρά την εθνική της ασφάλεια: με υποχρεωτική θητεία στα 18, έμφαση στην αμυντική βιομηχανία, δημιουργία πραγματικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, κατάργηση των βλακωδών διαδικασιών για την αγορά εξοπλισμών σε επείγουσα βάση, αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων χωρίς να λογαριάζει κανείς το πολιτικό κόστος». Αυτά όμως -που γράφονται στη σοβαρή «Καθημερινή» και όχι σε κάποια «εθνικιστική» ή «πατριωτική» φυλλάδα- όπως και πολλά άλλα, δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζονται χρόνο και σωστούς σχεδιασμούς. Η Αθήνα τρέχει λοιπόν να προλάβει πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια. Ξεχάστηκε η γνωστή παροιμία «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Αλλά αυτή η βιασύνη της τελευταίας στιγμής έχει ένα κόστος. Το είδαμε στη συμφωνία με την Ιταλία και το βλέπουμε τώρα και με τις προσφορές εκπτώσεων στην Αίγυπτο που την εκλιπαρούμε για μερική έστω οριοθέτηση της ΑΟΖ μαζί της.

Οι πρόσφυγες που άλλαξαν την Ελλάδα

Τα big data των προσφύγων της Μικράς Ασίας

ΝΙΚΟΛΑΣ ΖΩΗΣ

• 
  Πρόσφυγες κατά την άφιξή τους στην Κέρκυρα. (Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, Αθήνα).

Για τους πρόσφυγες του 1922, για τους ανταλλαχθέντες της Συνθήκης της Λωζάννης και για την επίδρασή τους στην πολιτική και οικονομική ιστορία της Ελλάδας του Μεσοπολέμου, καθώς και για τη συμβολή τους στην πολιτισμική πορεία της χώρας, όλο και κάτι γνωρίζουμε, είτε επισταμένως είτε επιδερμικά. Σύμφωνα, ωστόσο, με τον Στέλιο Μιχαλόπουλο, αναπληρωτή καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Brown των ΗΠΑ, τα λεγόμενα big data του προσφυγικού ζητήματος της Ελλάδας δεν έχουν αναλυθεί με τρόπο που να οδηγεί σε μια σφαιρική, σε βάθος χρόνου καταγραφή του.

«Αν το φανταστούμε ως δένδρο, τότε υπάρχουν μελέτες για τα φύλλα, αλλά όχι μια επαρκής εικόνα για την εξέλιξή του», λέει ο Μιχαλόπουλος στην «Κ». Και παραθέτει μερικά σημαντικά κατά τη γνώμη του ερωτήματα: από ποια ακριβώς μέρη της Μικράς Ασίας ήρθαν οι πρόσφυγες και σε ποια της Ελλάδας εγκαταστάθηκαν; Ποια η μακροπρόθεσμη δημογραφική και οικονομική συνεισφορά τους στη χώρα; Σίγουρα επίσης τέτοια ζητήματα απαντώνται διαφορετικά αν μιλάμε για αγρότες ή για αστούς. Η, δε, πορεία των απογόνων τους, των παιδιών τους, είναι άλλο ένα ενδιαφέρον ερευνητικό πεδίο. «Το εγχείρημα ξεκίνησε το 2017, όταν το προσφυγικό ζήτημα στη Μεσόγειο βρισκόταν σε έξαρση», εξηγεί ο καθηγητής. «Αιτήθηκα λοιπόν μια υποτροφία από το National Science Foundation των ΗΠΑ για μια έρευνα σχετικά με όσους ήρθαν στην Ελλάδα από το 1922 ώς το 1924. Οι οικονομολόγοι δεν έχουμε πάντα πολύ καλή εικόνα του τι συμβαίνει σε έναν τόπο όταν έρχονται πρόσφυγες. Μεταξύ άλλων, γιατί συχνά δεν υπάρχουν τα στοιχεία».

Πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, περιμένοντας να μεταφερθούν στον νέο τόπο κατοικίας τους (Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, Ουάσιγκτον).

Διεθνείς Οικονομία - Σχεδόν 2 δισ. δολ. χρωστάνε τουρκικές εταιρείες στη ρωσική Gazprom

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Wall Street Journal, επτά τουρκικές εταιρείες ενέργειας οφείλουν περίπου 2 δισ. δολάρια στην κρατική Gazprom, χρέος που προκύπτει από την παράδοση το 2019 ρωσικού φυσικού αερίου, με βάση μακροπρόθεσμα συμβόλαια με το ρωσικό κολοσσό για αγορά των 1.000 κυβικών μέτρων στην τιμή των 250 δολ. και 300 δολαρίων.

Τα Ελληνοτουρκικά (3)

Στέφανος Κωνσταντινίδης*

  

 









Μπορεί η Αθήνα να πανηγυρίζει με τη συμφωνία που υπέγραψε με τη Ρώμη για τον καθορισμό της ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες, αλλά πρόκειται για μια μικρή ανάσα. Που καθόλου δεν εντυπωσιάζει την Άγκυρα ούτε βάζει φρένο στις ορέξεις της. Υπό τις περιστάσεις η συμφωνία είναι θετική, αλλά όχι και για πανηγυρισμούς. Καθόλου άλλωστε δεν πρέπει να παραβλέπονται τα αδύνατα σημεία της. Με κύριο, που θα έχει συνέπειες και για μελλοντικές συμφωνίες της χώρας για το ίδιο θέμα, αυτό της μείωσης της επήρειας των νησιών για τον καθορισμό της ΑΟΖ. Κατά το ήμισυ των Στροφάδων, κατά τα τρία τέταρτα των Οθωνών. Ήδη οι φιλοκυβερνητικοί αρθρογράφοι προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για το μειωμένο ποσοστό επήρειας που θα έχουν η Ρόδος και η Κρήτη σε περίπτωση συμφωνίας με την Αίγυπτο, καλώντας όσους αναπαράγουν χάρτες όπου η Κρήτη θα έχει την ίδια επήρεια στον καθορισμό της ΑΟΖ με το ηπειρωτικό σύνορο της Αιγύπτου να προσγειωθούν. Στο βάθος βέβαια το μήνυμα είναι για την Τουρκία και τη μειωμένη επήρεια που θα έχουν ούτως ή άλλως τα ελληνικά νησιά στον καθορισμό της ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες. Μόνο που στην Άγκυρα έχει ανοίξει τόσο πολύ η όρεξη με τις επιτυχίες που έχει στη Λιβύη, που αρνείται εντελώς την όποια επήρεια στα ελληνικά νησιά. Τα οποία κατά την Τουρκία δεν έχουν ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε ΑΟΖ.

Ψυχολογία - Κατάθλιψη: Μία απλή ερώτηση αρκεί για να εντοπίσεις αν κάποιος δικός σου υποφέρει

Μέσα στα χρόνια, τόσο η κατάθλιψη όσο και άλλες ψυχικές νόσοι έγινε εφικτό να καμουφλάρονται, να κρύβονται πίσω από άλλου είδους αφορμές, από τους ανθρώπους που υπέφεραν από αυτές. Έγινε σχεδόν ακατόρθωτο να εντοπίσει ένας οικείος ή έστω να ξεχωρίσει τα σημάδια που φλυαρούν για το ότι κάτι δεν πάει καλά και να προλάβει τις εξελίξεις, κάποτε εξαιρετικά δυσάρεστες. Ή για την ακρίβεια, σχεδόν ακατόρθωτο.

Γιατί σύμφωνα με μία νεαρή illustrator, που και η ίδια δίνει τη μάχη της με τη διπολική διαταραχή, υπάρχει μία αρκετά αξιόπιστη μέθοδος για να καταλάβει κανείς αν κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο υποφέρει από κατάθλιψη και χρειάζεται όχι απλώς μια αγκαλιά ή ηθική υποστήριξη, αλλά εξειδικευμένη βοήθεια.

Η αποκατάσταση της απασχόλησης

Χριστίνα Κοψίνη

Mε τη Γερμανία να εμφανίζει τους εργοδότες της ως τους μόνους που προβλέπουν θετικές προοπτικές απασχόλησης στην Ε.Ε. για το τρίτο τρίμηνο του 2020 (έστω και με αύξηση μόλις +1%), με την πλειονότητα των επιχειρήσεων από 35 χώρες -στο σύνολο των 43 που ρωτήθηκαν- να προχωρούν σε μειώσεις προσωπικού μέχρι και τον Σεπτέμβριο και σχεδόν όλες, πλην μίας, να εμφανίζουν ήδη μειώσεις σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, η τελευταία έρευνα της ManPower καταγράφει τον παγκόσμιο αρνητικό αντίκτυπο που κατά κύματα συνεχίζει να προκαλεί η πανδημία του Covid-19 στην απασχόληση.

Γιάννης Αγγελάκας - Γιορτή

                                             

Η κρίση στις ΗΠΑ

Στέφανος Κωνσταντινίδης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτά που συμβαίνουν στις ΗΠΑ με αφορμή τη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Eξηγούνται βέβαια από την κουλτούρα ρατσισμού που είναι διάχυτη σε αυτή τη χώρα, ακόμη και στους θεσμούς της, εξηγούνται από έναν ρατσισμό που έχει και μια κοινωνική διάσταση, αλλά η εξήγηση αυτή δεν αρκεί σήμερα. Το πιο ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας είναι αυτό της κρίσης ταυτότητας. Η Αυτοκρατορία κλονίζεται επειδή απειλείται η εξουσία της κυρίαρχης ομάδας των WASP-White Anglo-Saxon Protestant. Πρόκειται για το μπλοκ εξουσίας που πάντα κυριαρχούσε στις ΗΠΑ. Και που κατάφερνε, είτε να ενσωματώνει, είτε να καθυποτάσσει μέρος τουλάχιστον των κοινωνικών και εθνοτικών δυνάμεων της περιφέρειας για να συντηρεί τη δική του εξουσία. Αυτή η δυναμική φαίνεται να χάνεται με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Οι δυνάμεις της περιφέρειας και κυρίως οι Ισπανόφωνοι και οι Αφροαμερικανοί απειλούν την εξουσία των WASP. Η άνοδος του Τραμπ με τη ριζοσπαστικοποίηση των πιο ακροδεξιών στοιχείων της αμερικανικής κοινωνίας είναι η έκφραση αυτής της αγωνίας των WASP. Η κατάσταση θυμίζει λίγο τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την εποχή της αγωνίας της από τις "βαρβαρικές" επιδρομές. Μόνο που στην περίπτωση των ΗΠΑ ο "εχθρός" είναι εντός των τειχών. Αυτό δεν σημαίνει κατ΄ανάγκη  διάλυση της Αυτοκρατορίας. Σημαίνει όμως ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξει ανακατανομή της εξουσίας και ότι το μονοπώλιο άσκησης της από τους WASP πλησιάζει προς το τέλος του. Κανένας Τραμπ με την όποια στήριξη ακροδεξιών στοιχείων δεν μπορεί να τη διασώσει. Έστω και αν ακόμη κερδίσει και αυτές τις εκλογές.

Πλημμύρισε η Ουάσιγκτον στη μνήμη του Τζορτζ Φλόιντ

Στρατιωτικά οχήματα και βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί παρατάχθηκαν στο κέντρο της Ουάσιγκτον και έχουν απέκλεισαν τον Λευκό Οίκο, ώστε να αποτρέψουν τους χιλιάδες διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν στην αμερικανική πρωτεύουσα για να διαμαρτυρηθούν για τον ρατσισμό και την αστυνομική βία, που ήταν οι αιτίες που οδήγησαν στον θάνατο από ασφυξία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ.

Οι διοργανωτές εκτιμούν ότι οι διαδηλωτές μπορεί να ξεπεράσουν τις 200.000 ενώ ανακοινώθηκε ότι ο πρόεδρος Τραμπ βρίσκεται στον Λευκό Οίκο για να παρακολουθήσει την πορεία.
Στην κινητοποίηση συμμετέχουν πολλές ομάδες και κινήματα για τα δικαιώματα και απλοί πολίτες. Επίσης πραγματοποιήθηκε πορεία με μηχανές και αυτοκίνητα, που κρατούσαν πανό και σημαίες. Πολλοί πολίτες βγήκαν από τα σπίτια τους για να προσφέρουν νερό, φρούτα και σάντουιτς στους διαδηλωτές, για να τους ανακουφίσουν από τη ζέστη.

«Θα ήμουν καλύτερος πρόεδρος και είμαι μόλις 7 ετών» λέει το κάπως ανορθόγραφο πλακάτ της μικρής Ράιλι στην Ουάσιγκτον
AP Photo/Jacquelyn Martin

Στην Ισλανδία πάντα πρωτοτυπούν

Katrin Jakobsdottir: Η πρωθυπουργός που σπούδασε ποίηση

• 
  PHOTO: KIM WENDT/NORDFORSK

Η πρωθυπουργός της Ισλανδίας, μιλάει αποκλειστικά στη Vogue Greece για την επιτυχή αντιμετώπιση της πανδημίας από τη χώρα της, την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά και για τις ιδιαίτερες δεξιότητες των γυναικών ηγετών.
Η Katrin Jakobsdottir εξελέγη πρωθυπουργός της Ισλανδίας τον Νοέµβριο του 2017. Ήταν η δεύτερη γυναίκα στην ιστορία της χώρας που αναλάµβανε την ηγεσία της. Μια γυναίκα 41 ετών τότε, ένθερµη οπαδός περιβαλλοντικών κινηµάτων –είναι, εξάλλου, πρόεδρος του Αριστερού-Πράσινου Κινήµατος της Ισλανδίας–, πρώην υπουργός Παιδείας, η οποία το 2016 είχε αναδειχθεί σε σχετικό δηµοψήφισµα µε συντριπτικό ποσοστό ως η πολιτικός την οποία µπορούσε να εµπιστευτεί ο λαός της. Μάλλον κάτι ήξεραν… Τρία χρόνια µετά, µε τον COVID-19 να «θερίζει» την υφήλιο, η Ισλανδία ήταν µία από τις χώρες που πήραν εγκαίρως µέτρα και αντιµετώπισαν την πανδηµία µε ελάχιστες απώλειες. Σήµερα η εξάπλωση του ιού έχει περιοριστεί τόσο στην επικράτειά της, ώστε να µιλούν για σαρωτική εξάλειψη!

Μίκης Θεοδωράκης - ΑΣΤΥΑΝΑΞ, ( Τώρα που θα φύγεις) - Μαρία Φαραντούρη

Χωρίς σχόλια