Πολιτική και μουσική. Ένας διάσημος Έλληνας, παγκόσμιος σταρ των καιρών μας και «ανανεωτής» στην ερμηνεία της λεγόμενης κλασικής μουσικής,διχάζει

 

 

Ανήκει στο «σύστημα Πούτιν» ο Θόδωρος Κουρεντζής; Να που, με αφορμή τη συμμετοχή του στο φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ, κατάφερε να διχάσει και πάλι ο ελληνικής καταγωγής αρχιμουσικός. Εχοντας, όμως, πάντα ως σύμμαχό του τις ρηξικέλευθες ερμηνείες του και το διεθνούς σταρ μουσικό προφίλ του.  

Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης 

27 Ιουλίου 2022 

«Η αληθινή δύναμη που έχει ένας αρχιμουσικός είναι η φλόγα που έχει μέσα στην καρδιά του», είχε πει ο ελληνικής καταγωγής μαέστρος και πρωτομάστορας ενός μικρού μουσικού θαύματος στη ρωσική… εσχατιά, Θεόδωρος Κουρεντζής. Παγκόσμιος σταρ των καιρών μας και «ανανεωτής» στην ερμηνεία της λεγόμενης κλασικής μουσικής. Θα μιλήσουμε για φλόγα στην καρδιά, εδώ; Οχι. Μάλλον για τις φωτιές που άναψε τούτη η φλόγα (και το σταριλίκι) του Κουρεντζή στο εγκυρότερο, αν όχι το μεγαλύτερο φεστιβάλ κλασικής μουσικής και όπερας στο Ζάλτσμπουργκ, θα μιλήσουμε. Αν και ο Θεόδωρος Κουρεντζής εμφανίζεται από το 2017, συνεχώς και με μεγάλη επιτυχία (τα εισιτήρια γίνονται ανάρπαστα) στο Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ, τούτο το καλοκαίρι, μεσούντος του πολέμου στην Ουκρανία, κρίνεται – ενίοτε και κατακρίνεται – και γι’ αυτή τη φλόγα. Απέναντι στον πόλεμο. Μικρή αναδρομή, για να ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Ο Κουρεντζής ανέλαβε πριν από χρόνια την Οπερα του Νοβοσιμπίρσκ και έπειτα εκείνη της Περμ («ένα κρυμμένο πολιτιστικό διαμάντι στα Ουράλια») και τα οδήγησε σε… μουσικά θαύματα. Με διεθνή ακτινοβολία. Αυτό τού έφερε έναν ισχυρό ως φανατικό θαυμαστή: τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Η Ελληνική Διασπορά

 

  Στέφανος Κωνσταντινίδης *  

Η Ελληνική Διασπορά είναι η προέκταση του οικουμενικού ελληνισμού εκτός ελλαδικών συνόρων. Ο ελληνισμός μέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή παρουσίαζε μια οικουμενικότητα που δεν περιοριζόταν στα σύνορα του ελλαδικού κράτους. Στα πρώτα μάλιστα χρόνια της δημιουργίας του ελληνικού κράτους μετά την επανάσταση του 1821 ο κύριος όγκος του παρέμενε εκτός των συνόρων του. Η αναφορά σε ελληνική διασπορά παραπέμπει επιστημονικά στην ιστορική και την μεταναστευτική  διασπορά. Η ιστορική διασπορά προέκυψε από  τις κοινότητες του ελληνισμού που δημιουργήθηκαν στην περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η ιστορική διασπορά περιλάμβανε κοινότητες στη Δυτική Ευρώπη, την Ρωσία, τα Βαλκάνια και την περιοχή της Μεσογείου. Εκτός από αυτή την ιστορική διασπορά δημιουργήθηκε σταδιακά μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους η μεταναστευτική διασπορά με τις ελληνικές κοινότητες στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Αφρική, την Δυτική Ευρώπη και κάποιες περιοχές της Ασίας. Σταδιακά η ιστορική διασπορά συρρικνώθηκε σημαντικά και επικράτησε η μεταναστευτική διασπορά του 19ου και του 20ου αιώνα ως η κύρια προέκταση του ελληνισμού εκτός ελλαδικών συνόρων.

Αυτή είναι η Ελλάδα!

 

Η χαμένη υπεραξία του ελαιολάδου: Εξάγεται χύμα στην Ιταλία και πωλείται ακόμη σε τενεκέ

Οι Ελληνες παραγωγοί δεν έχουν καταφέρει να τυποποιήσουν το ελαιόλαδο

 

Στον περυσινό διαγωνισμό ελαιολάδου NYIOOC Olive Oil Competition, ο οποίος θεωρείται ο μεγαλύτερος διεθνής στην κατηγορία αυτή, τα ελληνικά ελαιόλαδα απέσπασαν 99 βραβεία, εκ των οποίων 45 χρυσά και 54 ασημένια. [ΑΠΕ]

 

Δήμητρα Μανιφάβα   Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

22.07.2022 • 07:26

Είναι θησαυρός, αλλά γλιστράει μέσα από τα χέρια τους. Οχι επειδή είναι το χαρακτηριστικό του αυτό μιας και ο λόγος για το ελαιόλαδο, αλλά διότι η πλειονότητα των παραγωγών στην Ελλάδα επιλέγει να το εξάγει χύμα στην Ιταλία σε τιμές πολύ χαμηλές –χαμηλότερες μάλιστα από ό,τι το εξάγει σε άλλες χώρες–, να το τυποποιούν ιταλικές εταιρείες και να το πωλούν σε υπερδιπλάσια τιμή τόσο στην Ιταλία όσο και σε πολλές άλλες χώρες. Την ίδια ώρα, στα ιταλικά σούπερ μάρκετ δεν υπάρχει ελληνικό τυποποιημένο ελαιόλαδο, υπό την έννοια να έχει εισαχθεί στην Ιταλία ως επώνυμο τελικό προϊόν, ούτε για δείγμα! Υστερεί μήπως σε ποιότητα το ελληνικό ελαιόλαδο; Κάθε άλλο. Στον περυσινό διαγωνισμό ελαιολάδου NYIOOCC Olive Oil Competition, ο οποίος θεωρείται ο μεγαλύτερος διεθνής διαγωνισμός στην κατηγορία αυτή, τα ελληνικά ελαιόλαδα απέσπασαν 99 βραβεία, εκ των οποίων 45 χρυσά και 54 ασημένια.

Η προδοσία της Κύπρου

 

VIDEO ΒΙΝΤΕΟ «Κ»

1974 – Τουρκική εισβολή: Οι προειδοποιήσεις που αγνοήθηκαν

Ο Αλέξανδρος Σημαιοφορίδης, επικεφαλής της ΚΥΠ στην Κυρήνεια το 1974 μιλάει στην «Κ».

 

 

Γιάννης Παπαδόπουλος

20.07.2022 • 14:03

UPD: 17:34

 

 

Είχε ενημερώσει εγκαίρως, αλλά δεν εισακούστηκε. Ο Αλέξανδρος Σημαιοφορίδης, επικεφαλής του κλιμακίου της ελληνικής ΚΥΠ στην Κυρήνεια το 1974 προειδοποιούσε επί τρεις μήνες τους ανωτέρους του σε Κύπρο και Ελλάδα για το ενδεχόμενο τουρκικής εισβολής.

Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ της «Κ» εδώ.

Ρεπορτάζ- επιμέλεια βίντεο: Γιάννης Παπαδόπουλος

Κάμερα: Enri Canaj 

Μοντάζ: Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος

Κύπρος: Η προδοσία και οι πρόσφυγες

 

Αφού το λέει ακόμη και ο Μπλερ...

 

Τόνι Μπλερ: Ο πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει ότι η κυριαρχία της Δύσης φθάνει στο τέλος της 

 

State National Police of Ukraine/Handout via REUTERS

Newsroom

17.07.2022 • 12:30

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δείχνει ότι η κυριαρχία της Δύσης φθάνει στο τέλος της ενώ η Κίνα αποκτά καθεστώς υπερδύναμης σε σύμπραξη με τη Ρωσία σε ένα από τα πιο σημαντικά σημεία καμπής εδώ και αιώνες, δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ. 

Ο κόσμος, τόνισε ο ίδιος, βρέθηκε σε ένα σημείο καμπής στην Ιστορία που μπορεί να συγκριθεί με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ή την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης: αλλά αυτή τη φορά η Δύση προφανώς δεν βρίσκεται σε άνοδο. 

«Φθάνουμε στο τέλος της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας της Δύσης», ανέφερε ο Μπλερ σε διάλεξη με τίτλο «Μετά την Ουκρανία – Ποια είναι τα μαθήματα τώρα για την ηγεσία της Δύσης;», σύμφωνα με το κείμενο ομιλίας σε φόρουμ στο Ντίτσλεϊ Παρκ, δυτικά του Λονδίνου. 

«Ο κόσμος πρόκειται να έχει τουλάχιστον δύο πόλους και πιθανώς πολλούς πόλους», είπε και υπογράμμισε: «Η μεγαλύτερη γεωπολιτική αλλαγή αυτού του αιώνα θα προέλθει από την Κίνα, όχι τη Ρωσία».

Τα μυστήρια της τέχνης

Βαν Γκογκ: Αυτοπροσωπογραφία «κρυμμένη» σε πίνακα

Με μυθιστορηματικού τύπου ανακαλύψεις ξεκίνησε αυτή η εβδομάδα στα μουσεία τέχνης του κόσμου και συνεχίζεται.

Φωτ. EPA / NEIL HANNA.

 

Μάρω Βασιλειάδου

15.07.2022 • 13:12      Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Με μυθιστορηματικού τύπου ανακαλύψεις ξεκίνησε αυτή η εβδομάδα στα μουσεία τέχνης του κόσμου και συνεχίζεται. Η πρώτη αποκάλυψη ήρθε στο φως σε ένα μουσείο του Ισραήλ όταν οι ερευνητές ανακάλυψαν τρία σκίτσα του Αμεντέο Μοντιλιάνι κρυμμένα κάτω από την επιφάνεια ενός έργου –ένα γυναικείο γυμνό– που ζωγράφισε το 1908.

Ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ είναι υπάλληλος των ΗΠΑ

Ελλάδα, Τουρκία, ΝΑΤΟ και περί ισχύος 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Π. ΠΕΤΡΟΒΑΣ

 Διδάκτωρ Παν/μίου Βόννης, πρέσβης ε.τ. 12.07.2022 • 22:40   Η Καθημερινή

 Κύριε διευθυντά,

 Διάβασα με μεγάλη προσοχή την επιστολή του πρώην ΥΠΕΞ και εξ απορρήτων του Κων. Καραμανλή του Α΄, Πέτρου Μολυβιάτη, στην «Καθημερινή» της 19ης Ιουνίου προς τον γ.γ. του ΝΑΤΟ. Από πλευράς Διεθνούς Δικαίου και υπό τη θέαση της προσβολής του φιλοτίμου των Ελλήνων απολύτως σεβαστά όσα γράφονται. Ας μου επιτραπούν ορισμένες επισημάνσεις: – Οι δηλώσεις του γ.γ. του ΝΑΤΟ απηχούν δυστυχώς τα βαθύτερα συμφέροντα των «αφεντικών» του. Την Τουρκία δεν θέλουν να χάσουν, την Ελλάδα την έχουν δυστυχώς δεδομένη σε όλα και χωρίς από πλευράς μας χρονοτριβή (βλ. Ουκρανία). Με το σκεπτικό αυτό, κρίνω ότι οι δηλώσεις είναι θετικές για τη Συμμαχία, διότι καταπραΰνεται ο επικίνδυνος για τη συνοχή του ΝΑΤΟ ταραχοποιός. Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ είναι «υπάλληλος» εν τοις πράγμασι των ΗΠΑ και όχι των επί μέρους κυβερνήσεων. Των ΗΠΑ τα συμφέροντα κατά κύριο λόγο υπηρετεί. Βεβαίως και το γνωρίζουμε. Οι ΗΠΑ τον διόρισαν και οι ΗΠΑ παρέτειναν επί ένα έτος τη θητεία του. Αλλιώς θα τον είχαν αντικαταστήσει. Τον μισθό του δε κατ’ ουσίαν τον λαμβάνει από τις ΗΠΑ. Αν δυνάμεθα, θα ήθελα να τον περικόψουμε κατά το ποσοστό της δικής μας συμμετοχής. – Επ’ ουδενί οι αποφάσεις του είναι επιβλαβείς για το ΝΑΤΟ. Επιβλαβείς για την Ελλάδα ναι. – Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ όταν έχουν να επιλέξουν μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος επιλέγουν επί της ουσίας πάντοτε την Τουρκία (μικρό παράδειγμα τα Ιμια. Και βεβαίως τους ευχαριστήσαμε). Και τώρα αν το επιβάλουν οι εξελίξεις, εμείς και πάλι θα χάσουμε. Εάν το ΝΑΤΟ μας βλάπτει, γιατί δεν αποχωρούμε; Το πράξαμε –ανοήτως– το 1974, αποχωρήσαντες από το στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας, και το μετανοήσαμε. Προσωπικά, όπως κατ’ ουσίαν οι περισσότεροι, είμαι υπέρ της παραμονής μας στο ΝΑΤΟ. Ψέγω όμως τις κατά καιρούς κυβερνήσεις μας διότι δεν ισχυροποίησαν στο μήκος του χρόνου εν παντί τη χώρα, ώστε διά της ισχύος μας να διεκδικούμε με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τα συμφέροντά μας. Η Βουλγαρία και η Ουγγαρία, κράτη μικρότερα του δικού μας βεληνεκούς, διεκδικούν. Ολα διακινούνται μέσω της ισχύος. Η ισχύς και ο αναθεωρητισμός είναι η μήτρα της ιστορίας. Και το ελληνικό έθνος έγινε κράτος και εμεγάλωσε μέσω της ισχύος του και του αναθεωρητισμού. – Και βέβαια ο γ.γ. δεν ζήτησε για τις δηλώσεις του την έγκρισή μας. Ποτέ δεν τον μάθαμε να το πράττει. Ας δεχθούμε ότι βασικά δεν μας φταίει το ΝΑΤΟ, όσο κυρίως εμείς. Παρακαλώ ευθέως τον λίαν σεβαστό κ. Μολυβιάτη, ως απλό πολίτη της Ελλάδος του σήμερα, αλλά με τα βαριά διδάγματα από τα αξιώματά του ως ΥΠΕΞ της Ελλάδος και συμβούλου του Εθνάρχου, να μας αναφέρει εκτενώς και εις βάθος τα σφάλματα των ΥΠΕΞ και υπουργών Αμύνης όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, όχι τόσο για τη διατύπωση κατηγοριών, όσο για την άντληση άκρως χρησίμων διδαγμάτων για όσους ασκούν τα καθήκοντα αυτά σήμερα και θα τα ασκήσουν στο μέλλον. Τα λάθη μας αυτά οι απέναντι ήδη τα γνωρίζουν. Και επί τη βάσει αυτών κινούνται όσον μας αφορά ως κράτος. Αναμένω από τον όντως σοφό κ. Μολυβιάτη και με σεβασμό στο πρόσωπό του, να μας διαφωτίσει όσο είναι επιτρεπτόν. Ή, το σημαντικώτερον, να τα πει όλα, κατ’ ιδίαν, στους αρμοδίους υπουργούς και, κυρίως, στον πρωθυπουργό της Ελλάδος.

Αγγίζουν την απόλυτη ισοτιμία ευρώ και δολάριο για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια

«Αγγίζει» το 1 προς 1 η ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο στη «σκιά» της ενεργειακής κρίσης Μια ανάσα από το 1:1 έφθασε η ισοτιμία του ευρώ με το αμερικανικό δολάριο, σήμερα Τρίτη, κάτι που έχει να συμβεί για πρώτη φορά από το 2002. Ειδικότερα, στη διάρκεια των σημερινών συναλλαγών, η ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου έφθασε στο 1,00001 επίπεδο το οποίο τελευταία φορά εμφανίσθηκε τον Ιούλιο του 2002. Το αμερικανικό νόμισμα διάγει «λαμπρές» ημέρες, από τη στιγμή που οι επενδυτές έχουν στραφεί σε αυτό εν μέσω των αναταράξεων στις αγορές. Το αμερικανικό δολάριο, μαζί με τον γιεν και το ελβετικό φράγκο, είναι τα ασφαλή καταφύγια των επενδυτών μεταξύ των κυριάρχων νομισμάτων, όταν οι αγορές κυριαρχούνται από ανασφάλεια. Ο δείκτης του δολαρίου, ο οποίος το μετρά έναντι μιας ομάδας έξι ισχυρών νομισμάτων, έχει αναρριχηθεί σήμερα έως το 108,49 – επίσης υψηλό εικοσαετίας. Οι φόβοι που έχουν κυριεύσει την Ευρώπη, αναφορικά με τις προθέσεις της Ρωσίας και την προμήθεια φυσικού αερίου, έχουν πληγώσει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. «Αγγίζει» το 1 προς 1 η ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο στη «σκιά» της ενεργειακής κρίσης-1 Η ζωή χωρίς το ρωσικό αέριο Το προγραμματισμένο κλείσιμο του αγωγού Nordstream 1 για τις ετήσιες εργασίες συντήρησης από χθες έως και τις 21 Ιουλίου, έχει προκαλέσει ένα κύμα φόβου αναφορικά με το αν η Ρωσία θα ανοίξει ξανά τις στρόφιγγες του εν λόγω αγωγού. Το ενδεχόμενο να υπάρξει ενεργειακή ανεπάρκεια στην Ευρώπη μόνο καταστροφικό είναι και υπό αυτό το πλαίσιο οι επενδυτές έχουν στραφεί σήμερα στα ασφαλή καταφύγια, όπως το αμερικανικό δολάριο, αλλά και τα κρατικά ομόλογα, οι αποδόσεις των οποίων και σήμερα αποκλιμακώνονται σημαντικά. Πηγή: moneyreview.gr

Απέτυχαν οι κυρώσεις της Δύσης

 

Ενέργεια: Όλοι… πληρώνουν τον Πούτιν

Αλμα στις αγορές ρωσικού αργού, διαφεύγει τη βαθιά ύφεση η Ρωσία

 

Φωτ. Sputnik, Kremlin Pool Photo via A.P.

 

BLOOMBERG, REUTERS

07.07.2022 • 12:45

Παρά τις εξαγγελίες των ευρωπαϊκών κρατών για απεξάρτηση από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, η Ρωσία παραμένει κύριος προμηθευτής πετρελαίου της Ε.Ε., που αυξάνει τις εισαγωγές της σε ρωσικό αργό όσο ακόμη δεν έχει ενεργοποιηθεί η πρόσφατη απόφαση για απαγόρευση. Την ίδια στιγμή, κι ενώ τα ταμεία της Ρωσίας γεμίζουν με δισεκατομμύρια δολάρια χάρη στις πωλήσεις ενέργειας στις μεγάλες ασιατικές οικονομίες, προκύπτει πως για μία ακόμη φορά απεδείχθησαν υπερβολικές οι προβλέψεις για ύφεση στη ρωσική οικονομία.

Τα αδιέξοδα της Ευρώπης

 

  Στέφανος Κωνσταντινίδης   

Πολιτικοί αναλυτές, μελλοντολόγοι και φιλόσοφοι μιλούν τα τελευταία χρόνια για την παρακμή και την υποχώρηση της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα αυτή η υποχώρηση αρχίζει μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ανάδειξη των ΗΠΑ ως υπερδύναμης που αναλαμβάνει την ηγεμονία της Δύσης. Στις μέρες μας όμως δεν γίνεται πια μόνο λόγος για υποχώρηση και παρακμή της Ευρώπης αλλά το φαινόμενο επεκτείνεται σε ολόκληρη τη Δύση. Συχνά πια γίνεται λόγος για την παρακμή της Δύσης. Και αυτό μερικά χρόνια μετά τον υποτιθέμενο θρίαμβό της με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο τρόπος με τον οποίο οι ΗΠΑ αντιμετώπισαν τη μετασοβιετική εποχή, κυρίως οι αλόγιστοι πόλεμοί της, έδειξαν τα όριά της. Βεβαίως αυτή η παρακμή της Δύσης δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα των αμερικανικών πολέμων που επέφεραν μόνο καταστροφές και κανένα θετικό αποτέλεσμα αλλά είναι και η ταυτόχρονη μετατόπιση του κέντρου βάρους της οικονομίας και της ισχύος στην Ασία. Αυτή η μετατόπιση του κέντρου βάρους της ισχύος προς την Ασία θα έπρεπε να είχε πείσει την Ευρώπη και τις ΗΠΑ για την ανάγκη να ενσωματώσουν στους ευρωπαϊκούς και τους δυτικούς θεσμούς την Ρωσία, προκειμένου να ενισχύσουν τον δυτικό πόλο ισχύος. Άλλωστε για αιώνες η Ρωσία ανήκε με τον πολιτισμό της αλλά και ως μεγάλη δύναμη στον ευρωπαϊκό χώρο και είχε λόγο για τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη. 

Αυτό δεν έγινε παρά τις διαθέσεις που είχε δείξει η Μόσχα να ενσωματωθεί στον δυτικό κόσμο μέχρι του σημείου να ζητήσει ακόμη και ένταξη στο ΝΑΤΟ. Η ακρισία των Ευρωπαίων και κυρίως η αλαζονεία των Αμερικανών οδήγησαν τη Δύση να ασκήσει πολιτική ταπείνωσης απέναντι στη Ρωσία και επιπλέον με την επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς να απειλήσει και την ίδια την ασφάλειά της. Η τελευταία κυκλωτική κίνηση των Δυτικών έγινε με την ανατροπή της φιλορωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο και την προσπάθεια ένταξης ακόμη και αυτής της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. 

Η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία με όλες τις επιπτώσεις του, οικονομικές και γεωπολιτικές, αναδεικνύει τώρα τις αδυναμίες της Δύσης και τα αδιέξοδα της Ευρώπης. Αναδεικνύει επίσης την έλλειψη στρατηγικής από μέρους της Δύσης που με την πολιτική της ωθεί την Ρωσία στον ευρωασιατικό πόλο και την ενσωματώνει στην ευρύτερη κινεζική στρατηγική που αποβλέπει στην ανάδειξη της Κίνας σε πλανητική υπερδύναμη. Όλα αυτά βεβαίως παραμένουν για την ώρα σχεδιασμοί αλλά είναι φανερό ότι από τον πόλεμο στην Ουκρανία ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι η Κίνα. Ο δε μεγάλος χαμένος θα είναι η Ευρώπη ενώ και το μέλλον της αμερικανικής αυτοκρατορίας με τα εσωτερικά της προβλήματα δεν παρουσιάζεται και τόσον ευοίωνο. Οι αμερικανικές ελίτ αλλά και οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν ως εφιάλτη μια προσεχή επάνοδο του Τράμπ στην εξουσία ή ακόμη χειρότερακάποιου επιγόνου του, με ορθολογικά μάλιστα αρθρωμένοπολιτικό λόγο.Η επιρροή του Τραμπ, όπως φαίνεται από τις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη των υποψηφίων του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για τις εκλογές του Κογκρέσου του προσεχούς φθινοπώρου, παραμένει μεγάλη. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει εν μέρει «τραμποποιηθεί». Μια επάνοδος του Τραμπ ή κάποιου επιγόνου του στην εξουσία στις ΗΠΑ, θα αναδείξει ακόμη περισσότεροτα αδιέξοδα της Ευρώπης και την λανθασμένη στρατηγική υποταγής στα αμερικανικά συμφέροντα στονπόλεμο της Ουκρανίας. Η αμερικανική κοινωνία είναι βαθιά διαιρεμένη, αντιμετωπίζει ένα ταυτοτικό πρόβλημα το οποίο δεν θα λύσει βέβαια ο τραμπισμός αλλά το πιο πιθανό θα οδηγήσει τις ΗΠΑ σε μιας μορφής απομονωτισμό με περιορισμένο ενδιαφέρον για την Ευρώπη και με μια στροφή αντιμετώπισης της Κίνας στην Ασία. 

Δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για την «παγίδα του Θουκυδίδη» που ο πόλεμος της Ουκρανίας επανέφερε στην επικαιρότητα. Η αυξανόμενη δηλαδή δύναμη της μιας από τις ηγεμονεύουσες δυνάμες, οδηγεί, λόγω του φόβου της άλλης στον πόλεμο.Επανέρχεται επίσης και το φάντασμα της Σικελικής εκστρατείας της Αθήνας που σήμανε την αρχή του τέλους της αθηναϊκής αυτοκρατορίας. Υπάρχουν βεβαίως αναλογίες αλλά ως γνωστόν η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται για δεύτερη φορά παρά ως φάρσα. Εξάλλου ο Θουκυδίδηςμίλησε για τα αίτια του πολέμου, δεν προέβλεψε τον νικητή.

Τα προβλήματα της Ευρώπης επιτείνονται ακόμη περισσότερο μετά τις τελευταίες γαλλικές εκλογές, τον κατατεμαχισμό των πολιτικών δυνάμεων στην Γαλλία και την αποδυνάμωση του Προέδρου Μακρόν. Αυτό μάλιστα συμβαίνει την ίδια ώρα που και στο Βερολίνο η εξουσία με τον καγκελάριο Σολτς είναι επίσης αποδυναμωμένη και χωρίς καθαρή πολιτική για το μέλλον της Γερμανίας και της ίδιας της Ευρώπης. Ο γαλλογερμανικός άξονας που ήταν ως τώρα ο πυλώνας της ευρωπαϊκής πορείας είναι πια ανίσχυρος. Το παράδοξο είναι ότι αναδεικνύεται η Ιταλία με τον Ντράγκι που έχει τις πιο καθαρές απόψεις και για τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά και για την Ευρώπη και που φιλοδοξεί να δει τη χώρα του να συμμετέχει σε ένα άξονα με το Παρίσι και το Βερολίνο ο οποίος να έχει ένα καθοδηγητικό ρόλο για το μέλλον της Ευρώπης. Κανένας όμως δεν ξέρει τι θα συμβεί και στην Ιταλία με τις εκλογές που θα γίνουν εκεί σε ένα χρόνο.

Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο κρίσης που αντιμετωπίζει η Ευρώπη αλλά και η Δύση γενικότερα, διακυβεύεται και η πορεία της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι δύο χώρες δεν αντιμετωπίζουν μόνο την οικονομική κρίση που προκλήθηκε πρώτα από την πανδημία και στη συνέχεια από τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά βρίσκονται την ίδια ώρα και αντιμέτωπες με τον τουρκικό νεο-οθωμανικό επεκτατισμό και την προσπάθεια αναθεώρησης των συνόρων από μέρους της Άγκυρας. Η πολιτική της Αθήνας και της Λευκωσίας δεν στηρίζεται σε κάποια ολοκληρωμένη στρατηγική αντιμετώπισης του τουρκικού αναθεωρητισμού αλλά περιορίζεται σε ασύνδετες περιστασιακές κινήσεις τακτικισμού, εκτός στρατηγικού σχεδιασμού, για την αντιμετώπιση των εκάστοτε τουρκικών προκλήσεων και απειλών. Χωρίς στρατηγική και όραμα όμως, ο κίνδυνος να πληρώσουν κάποια στιγμή Ελλάδα και Κύπρος το κόστος της παραμονής τηςΤουρκίας στο δυτικό μαντρί είναι πάντοτε ορατός. Και δεν θα πληρώσουν δυστυχώς οι ελίτ που κυβερνούν χωρίς στρατηγική και όραμα αλλά ο τόπος, ο ελληνισμός. Οι επίγονοι του Θουκυδίδη λίγο τον μελετούνκαι λιγότερο τον καταλαβαίνουν.

*Πανεπιστημιακός, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. Τώρα κυκλοφορεί και το νέο του μυθιστόρημα,ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΄21, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.

Ασυναρτησίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη

 

Σήματα και κρίματα

Παντελής Μπουκάλας     Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

01.07.2022 • 20:57

Και ένα και δύο και τρία και τέσσερα ερωτήματα. Πρώτο: Αφού η κατοχύρωση του εμπορικού σήματος «Turkaegean» από την επεκτατική Τουρκία «δεν παράγει πολιτικά ζητήματα», όπως ισχυρίστηκε ο ατάραχος κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, προς τι οι βροντερές διαβεβαιώσεις πως η Ελλάδα ετοιμάζει προσφυγή;

Ερώτημα δεύτερο: Είναι εξακριβωμένο ότι «το Turkaegean δεν το δέχτηκε η Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά ένα γραφείο που στην ουσία κατοχυρώνει βιομηχανικές ιδιοκτησίες, σήματα κ.ά.»; Δεν γνωρίζουν στην κυβέρνηση ότι το Γραφείο Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ε.Ε., που αποδέχτηκε το τουρκικό αίτημα, δεν είναι κάποιο ιδιωτικό γραφειάκι αλλά ο οργανισμός αναγνώρισης πνευματικών δικαιωμάτων και εμπορικών σημάτων της Ενωσης;