Οι δελφινάκοι του σοσιαλισμού

Δελφίνοι, δελφινάκοι

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Καμία σχέση με τις μέρες διαδοχής Ανδρέα Παπανδρέου. Λέγεται ότι o μεγάλος ασθενής είχε τότε, διά νεύματος, υποδείξει τον εκλεκτό του, το ΠΑΣΟΚ όμως ψήφισε δαγκωτό υπέρ της πολιτικής του επιβίωσης και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Καμία σχέση και με την εποχή που ο Γιώργος διαδέχτηκε τον Κώστα Σημίτη σε μια σεμνή τελετή παράδοσης - παραλαβής.

Διακρίνω τουλάχιστον πέντε αιτήσεις συμμετοχής και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι ζεσταίνονται κρυφά στα αποδυτήρια.

Η θέση έχει μεγάλη ζήτηση. Δυσανάλογη ίσως με τη σημερινή αντικειμενική της αξία, αλλά ποιος μπορεί να μπει στο μυαλό των επενδυτών;

Στο μυαλό του Ευάγγελου Βενιζέλου φερ' ειπείν, ο οποίος γκρίνιαζε ότι «ξοδεύει το πολιτικό του κεφάλαιο» στην κυβέρνηση Παπανδρέου και να τώρα που παίζει τα ρέστα του στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Στη μετωπική υποψηφιότητα των τριών που μέχρι νεωτέρας φαίνεται γκανιάν αλλά έχει κι αυτή τα προβλήματά της. Πρόκειται τωόντι για κέντα Λοβέρδου - Διαμαντοπούλου - Ραγκούση με Μόσιαλο ή μήπως τα φύλλα χρειάζονται ένα ακόμη γερό ανακάτωμα;

Για το τέλος άφησα την υποψηφιότητα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, όχι γιατί τον υποτιμώ, αλλά γιατί ο ίδιος υποτίμησε τον εαυτό του. Στην πιο καλή του ώρα, τότε με τη σύλληψης της 17Ν, άφησε το δαχτυλίδι να το φορέσει άλλος. Φταίει το δαχτυλίδι ή το δάχτυλο;