Η λύση Ντάουνερ θα είναι μεταξύ του σχεδίου Ανάν και μιας ακόμα χειρότερης!

Εκ του σύνεγγυς και εκ του μακρόθεν

Του Χρήστου Ψιλογένη

Πρόκειται για μια αποτυχημένη θεατρική παράσταση.
Έμμεσα, το αναγνωρίζει πλέον και η κυβέρνηση. Ωστόσο επιμένει στη συνέχισή της, παρά τις μηδαμινές εισπράξεις και την πολιτική χρεοκοπία που αυτή απέφερε. Είναι τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που τσιμεντώνει τις γενναιόδωρες προσφορές της, αλλά και τις ακραίες, εκτός διαπραγματευτικού πλαισίου, αντιπροτάσεις του κατακτητή. Οπότε ο κύριος Ντάουνερ, για να μας «συμβιβάσει», θα εισηγηθεί προφανώς κάτι το ενδιάμεσο, που βεβαίως θα πρόκειται για λύση μεταξύ του σχεδίου Ανάν και μιας ακόμα χειρότερης! Κοντολογίς, εκεί που η κυβέρνηση δεν θα δεχόταν ούτε επιδιαιτησία, ούτε ασφυκτικά χρονοδιαγράμμα- τα, στην πραγματικότητα ανέχεται και τα δύο με τις μεθοδεύσεις του Ντάουνερ, τις μηχανορραφίες του Λονδίνου και το τελεσίγραφο της Άγκυρας.
Που αν γίνει τελικά αποδεκτό, σημαίνει την αντικατάσταση του κυπριακού κράτους από το Ανανιστάν, πριν αναλάβουμε την προεδρία της ΕΕ. Διευκολύνεται έτσι και η τουρκική πορεία προς την ΕΕ. Αν απορριφθεί, μας απειλούν με ανάκληση της Ουνφικύπ και εγκατάλειψη της Κύπρου στο έλεος του Αττίλα. Γι’ αυτό, τον αισχρό εκβιασμό θα διαδεχθεί πιθανότατα ένας δήθεν συμβιβασμός που θα δικαιώνει το έγκλημα της Τουρκίας, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του Λονδίνου, αλλά και τις Κασσάνδρες των δύο μεγάλων κομμάτων μας.
Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, η συζήτηση θα έπρεπε να είχε από καιρό μεταφερθεί στη ρίζα του Κυπριακού, την παράνομη κατοχή της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία και όχι να περιορίζεται στη νομή της εξουσίας, δηλαδή την εξίσωση του νόμιμου κράτους με το κατοχικό παρακράτος, στα μέτρα των δύο συνιστώντων του Ανανιστάν! Γι’ αυτό άλλωστε, ενώ λόγω της τουρκικής τακτικής, αλλά και των δικών μας σφαλμάτων, ουσιαστικές διαπραγματεύσεις δεν διεξάγονται, όλες οι υποχωρήσεις μας θεωρούνται δεδομένες, ακόμα και από τους φίλους μας. Που βλέποντας ότι ουσιαστικά δεν αντιδρούμε ούτε στις εκτός διαπραγματευτικού πλαισίου τουρκικές προτάσεις, δεν πρόκειται να γίνουν βασιλικότεροι του βασιλέως. Λάθος λοιπόν η πολιτική που ακολουθούμε. Που για μεν την αμέσως μετά την εισβολή περίοδο, μπορεί ως ένα βαθμό, να δικαιολογηθεί λόγω απειρίας. Σαράντα σχεδόν χρόνια μετά όμως, είναι παντελώς αδικαιολόγητη. Ούτε βεβαίως συνιστά πειστικό επιχείρημα, ο ισχυρισμός ότι ουδέν θεωρείται συμφωνημένο, αν δεν συμφωνηθούν όλα. Γιατί παρά τη συνεχή τουρκική παρασπονδία, η ηγεσία μας ουδέποτε απέσυρε οποιαδήποτε από τις χαριστικές της προτάσεις. Αντίθετα, ενώ οι συνομιλίες μάς οδηγούν από το κακό στο χειρότερο, συνεχίζει πεισματικά να τις στηρίζει. Επειδή δήθεν δεν μπορούμε να αρνηθούμε συμμετοχή, σε διαπραγματεύσεις που συγκαλεί ο ΟΗΕ. Αλλά αν δεν απορρίψουμε σήμερα το έλασσον που είναι η ακολουθούμενη διαδικασία, πώς θα αποφύγουμε αύριο το μείζον, που θα είναι ένα σχέδιο νομιμοποίησης της κατοχής; Είναι λοιπόν φανερό, ότι για να τελεσφορήσουν οι διαπραγματεύσεις, πρέπει να ξεκινήσουν από τη ρίζα του προβλήματος, την κατοχή, και όχι τις όποιες διακοινοτικές διαφορές. Έτσι μόνο θα αναδειχθεί η αναξιοπιστία της Άγκυρας και η ευθύνη της, για το συνεχιζόμενο αδιέξοδο. Οπότε δύσκολα θα πείθει ότι για μια παρατεταμένη φασιστική κατοχή, ευθύνεται το θύμα και όχι ο κατακτητής. Αντίθετα, όπως η πικρή πείρα απέδειξε, η συνέχιση των διαπραγματεύσεων με την παρούσα τους μορφή, απαλλάσσει την Άγκυρα από την ευθύνη της κατοχής και οδηγεί σε τουρκική λύση. Είτε αυτές διεξάγονται εκ του σύνεγγυς, είτε μεθοδεύονται εκ του μακρόθεν. Απαιτείται λοιπόν μια αντικατοχική πολιτική, που με τη στρατηγική βοήθεια της κυπριακής ΑΟΖ, θα μας βγάλει από τον τουρκικό κλοιό. Αρκεί αυτός ο πλούτος να χρησιμοποιηθεί για μια δίκαιη λύση, προς όφελος όλων των Ευρωπαίων και όχι να χρηματοδοτήσει τα τουρκικά δεσμά της ευρωπαϊκής Κύπρου, όπως μηχανεύεται ο Ντάουνερ. Αρκεί τα δύο μεγάλα κόμματα, ν’ αφήσουν τις πολιτικές ταχυδακτυλουργίες και να σεβαστούν τη θέληση του κυπριακού λαού. Αρκεί οι δυνάμεις της αντίστασης, να ξαναπάρουν τις θέσεις τους, στις επάλξεις της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.