Οι ισορροπίες στον Σύριζα

Οι συσχετισμοί «Ρευματικών», «Μπανιάδων» και πασοκογενών

Του Παναγή Γαλιατσάτου

Το διάστημα από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ώς το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είχε σχεδιαστεί ως μεταβατική περίοδος για την ενοποίηση του κόμματος. Αυτό που αποκρυσταλλώθηκε πάντως πρώτο ήταν οι συσχετισμοί ισχύος. Οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του αρχηγού συσπειρώθηκαν στην «Αριστερή Πλατφόρμα», με συνδετικό στοιχείο τη διαφωνία τους με τις επιλογές του κ. Αλ. Τσίπρα.
Ο πυρήνας της «Αριστερής Πλατφόρμας» στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ είναι η «εσωκομματική αντιπολίτευση» του ΣΥΝ, το «Αριστερό Ρεύμα» του Π. Λαφαζάνη. Η διαφωνία τους είναι πολιτική. Πλην της αποκήρυξης της βίας, με την οποία οι «Ρευματικοί» δεν διαφωνούν, επέκριναν όλα τα στοιχεία της «ρεαλιστικής στροφής». Οι κ. Λαφαζάνης, Δ. Στρατούλης, Γ. Τόλιος και Στ. Λεουτσάκος είναι τα πλέον προβεβλημένα στελέχη της τάσης, η οποία ως «Αριστερή Πρωτοβουλία» εμπλουτίστηκε με στελέχη που εκφράζουν συνιστώσες όπως ο Αντ. Νταβανέλλος (ΔΕΑ) και ο Γ. Σαπουνάς (ΑΠΟ), και ανένταχτους όπως η Νάντια Βαλαβάνη. Συνομιλητές του Αλέκου Αλαβάνου, κάποιοι εξ αυτών μάλιστα τον είχαν ακολουθήσει στην εξ αριστερών διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010.

Οι δεδηλωμένοι αντίπαλοί του δεν απειλούν τον κ. Τσίπρα, ο οποίος διαθέτει μια πλειοψηφία της τάξης του 75%. Ωστόσο αυτή κάθε άλλο παρά ανεπιφύλακτη στήριξη παρέχει. Ο κ. Τσίπρας δεν στερείται συμμάχων. Πολλοί εξ αυτών είναι σύμμαχοι «α λα καρτ». Ισως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα να αποτελεί η Σοφία Σακοράφα, η οποία εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ απευθείας την άνοιξη του 2012 και έχαιρε της εμπιστοσύνης του κ. Τσίπρα. Η αρμονία όμως πήγε περίπατο όταν ο κ. Τσίπρας επιχείρησε τη «ρεαλιστική στροφή» και η κ. Σακοράφα του καταλόγισε αναξιοπιστία. Ολα αυτά τα «μάζεψε» πριν από μία βδομάδα σε συνέντευξή της, η ζημιά όμως είχε γίνει.
Επιλεκτική, χωρίς ωστόσο να δημιουργεί προβλήματα, είναι η στήριξη του Αλ. Μητρόπουλου. Ο πρωτοπόρος της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-πασοκογενών, ήδη από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010, προκάλεσε αίσθηση στην τελευταία Κ.Ε. όταν είπε ότι «το 27% ξεθωριάζει» ενώ έχει ανοίξει μέτωπα με το «Ρεύμα», που πολέμησε το 2010 την υποψηφιότητά του. Μητρόπουλος και Κουρουμπλής θεωρούν ότι ο ρόλος των πασοκογενών θα έπρεπε να είναι ισχυρότερος στο κόμμα, όπως επισημαίνουν, άλλωστε, πασοκογενής είναι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους.
Εσωκομματικά ο κ. Τσίπρας βασίζεται και σε προσωπικούς του φίλους, όπως τον διευθυντή του γραφείου του Νίκο Παππά. Οι σημαντικότεροι σύμμαχοί του όμως είναι οι λεγόμενοι «Μπανιάδες», μια ομάδα στελεχών που, μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1986, πήγαν με τον Γ. Μπανιά και όχι με το Λ. Κύρκο και δεν ακολούθησαν στον Ενιαίο Συνασπισμό το 1989. Αυτοί προσχώρησαν στον ΣΥΝ μετά το 1993. Οι «Μπανιάδες» πλαισιώνουν κάποιες από τις πιο υπεύθυνες θέσεις στο ΣΥΡΙΖΑ: ο Ν. Βούτσης είναι γραμματέας της Κ.Ο., ο Π. Σκουρλέτης εκπρόσωπος Τύπου, ο Ν. Φίλης διευθυντής της «Αυγής», ο Αλ. Φλαμπουράρης συντονιστής των κοινοβουλευτικών επιτροπών της Κ.Ο. Σύμμαχοί του είναι επίσης πρώην «Ρευματικοί» που δεν ακολούθησαν τον κ. Λαφαζάνη στη διάσπαση του «Ρεύματος», όπως ο γραμματέα του ΣΥΝ Δ. Βίτσας.
Εξίσου σημαντικός σύμμαχός του είναι ο Γ. Δραγασάκης, ενώ ανεπιφύλακτη στήριξη στον κ. Τσίπρα παρέχει -τέλος- και η «Πλατφόρμα 2010», η οποία περιλαμβάνει πρώην «ανανεωτικούς» όπως την κυρία Ρένα Δούρου, και τους κ. Δ. Παπαδημούλη, Γ. Μπαλάφα και Κ. Πουλάκη. Με την «Πλατφόρμα 2010» συνομιλεί ο κ. Κουρουμπλής.
Θεωρητικά, τέλος, το σύνολο της «Αριστερής Ενότητας», της πλειοψηφίας του ΣΥΝ, βρίσκεται στο πλευρό του κ. Τσίπρα. Σύμφωνα με πληροφορίες πάντως, η «ρεαλιστική στροφή» και ειδικά τα περί «νοικοκυραίων» που είπε, ενόχλησαν πολλούς...