Μάλλον αδειανό το γαλλικό καλάθι...

Ο γαλλικός παράγων

Του Κώστα Ιορδανίδη

Η επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ στην Αθήνα ήταν σημαντική καθ’ όσον αφορά τη διακήρυξη προθέσεων για γαλλικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Από άποψη επικοινωνιακή το αποτέλεσμα ήταν θετικό, αλλά στην παρούσα κατάσταση οι εντυπώσεις διαρκούν για περιορισμένο χρονικό διάστημα, καθώς η κοινωνία υφίσταται τις οδυνηρές συνέπειες μίας εξαετούς υφέσεως, μειώσεως του ΑΕΠ κατά 25% και εκτίναξης της ανεργίας σε επίπεδα πρωτοφανή. Από άποψη πολιτική όντως επιβεβαιώθηκε η ειδική περίπου σχέση Ελλάδος και Γαλλίας στην πορεία της χώρας μας προς την Ευρώπη. Ορθώς ο κ. Ολάντ επεσήμανε ότι έπειτα από πρωτοβουλία της Γαλλίας η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΟΚ, και στη συνέχεια στην Ευρωζώνη. Ηταν η Γαλλία που έκαμψε τις αντιρρήσεις της Γερμανίας και στις δύο περιπτώσεις. Αλλά η εξαγγελθείσα πρόθεση του κ. Ολάντ για γαλλικές επενδύσεις στην Ελλάδα εξαρτάται και από άλλες παραμέτρους. Ο Γάλλος πρόεδρος -όπως και κάθε ηγέτης- είναι προαγωγός των επιχειρηματικών συμφερόντων της χώρας του, αλλά οι ιδιώτες επιχειρηματίες καθορίζουν τις ενέργειές τους με βάση διάφορα κριτήρια και όχι σύμφωνα με τις προτροπές της πολιτικής ηγεσίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι κάποιες από τις επενδυτικές προοπτικές στις οποίες αναφέρθηκε ο κ. Ολάντ εμπίπτουν στις δραστηριότητες εταιρειών δημοσίου συμφέροντος. Το ζητούμενο είναι εάν το όλο θέμα δεν αφορά απλώς τη διαχείριση προσδοκιών των χειμαζομένων Ελλήνων ή εάν υπάρξει όντως πρόοδος στον τομέα των επενδύσεων. Το θέμα της αξιοποιήσεως των υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Ελλάδος είναι ιδιαιτέρως περίπλοκο. Ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς συνδέει την εκμετάλλευση των υπαρχόντων κοιτασμάτων στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο, με τη μείωση της εξαρτήσεως της Ευρώπης από άλλες πηγές προμηθείας -Μέση Ανατολή και Ρωσία. Πρόκειται για επιχείρημα μάλλον δελεαστικό, θεωρητικώς τουλάχιστον. Η προοπτική συνεκμεταλλεύσεως των κοιτασμάτων με τη Γαλλία, στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Ολάντ, ενδέχεται να λειτουργήσει ενθαρρυντικά επί των σχεδίων της ελληνικής κυβερνήσεως. Η πιθανολογούμενη «προσφορά» δύο γαλλικών φρεγατών και τεσσάρων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας μπορεί να εκληφθεί ως στρατιωτική επικούρηση της Ελλάδος εν όψει ριψοκίνδυνης πολιτικής πρωτοβουλίας. Αλλά θα ήταν εξαιρετικά παρακινδυνευμένο εάν τα ανωτέρω αρκούν για την αντιμετώπιση τυχόν αντιδράσεων της Τουρκίας. Θεαματικές οι προτάσεις και οι προοπτικές που δημιούργησε ο κ. Ολάντ - ανάλογες εκείνων του κ. Νικολά Σαρκοζί κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα πριν από λίγα χρόνια και ειδικότερα κατά την ομιλία του στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Η Γαλλία επιδιώκει συστηματικά ενίσχυση της παρουσίας της στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο εκλιπών πρώην πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος τής είχε παραχωρήσει τη χρήση στρατιωτικής βάσεως, σε μία περιοχή ειδικών βρετανικών συμφερόντων. Αλλά δεν θα ήταν συνετό να χάνει κανείς την αίσθηση του μέτρου στον ιδιαίτερα σημαντικό τομέα συσχετισμού δυνάμεων. Ο τουρκικός παράγων, γενικώς, αλλά ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία, δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί.