Εκεί που λείπει το κράτος και η δικαιοσύνη... Τη θέση τους παίρνουν άλλοι!

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ

Οφείλουμε ν’ ανησυχούμε

Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε νοικιάσει σε δύο Αφρικανούς μετανάστες το διαμέρισμά της σε συνοικία της ανατολικής Θεσσαλονίκης. Ηθελε με τα χρήματα από το ενοίκιο, μαζί με ένα μέρος της πενιχρής σύνταξής της, να βοηθήσει το παιδί της που ζει από τα κοινωνικά επιδόματα. Και στην αρχή τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά, αφού οι νοικάρηδες πλήρωναν κανονικά, συμπεριφέρονταν άψογα και η ίδια περηφανευόταν στη γειτονιά για την επιλογή της να νοικιάσει όπως έλεγε σε «μαύρους» το σπίτι της. Ωσπου ύστερα από κάποιο διάστημα άρχισαν τα προβλήματα. Οι ένοικοι δεν κατέβαλλαν το μίσθωμα, στο διαμέρισμα εγκαταστάθηκαν ως «φιλοξενούμενοι» καμιά δεκαριά άλλοι ομοεθνείς τους, τα γλέντια έδιναν και έπαιρναν, κάποιες φορές έως την ώρα που έβγαινε ο ήλιος, οι γείτονες διαμαρτύρονταν, και η γυναίκα, καθώς οι ένοικοι αγνοούσαν τις εκκλήσεις της για συμμόρφωση, αναγκάστηκε να καταφύγει στην αστυνομία. Πήγε μια, πήγε δυο, πήγε τρεις, αλλά άκρη δεν βρήκε και έτσι ακολούθησε τη συμβουλή κάποιου φιλικού της προσώπου που την προέτρεψε να πάει στη γνωστή οργάνωση με τους «φουσκωτούς». Το έκανε, με βαριά καρδιά, καθώς «δεν είναι ρατσίστρια», αλλά μέσα σε μία εβδομάδα οι νοικάρηδες όχι μόνο είχαν φύγει αλλά άφησαν πίσω βαμμένο και πεντακάθαρο το διαμέρισμα.
Το πώς πείστηκαν να αδειάσουν το σπίτι μπορεί εύκολα κάποιος να το φανταστεί, εκείνο όμως που πρέπει να μας κάνει να ανατριχιάζουμε είναι η έκταση αυτού του επικίνδυνου για τη δημοκρατία φαινομένου, που δεν αφορά μόνο αλλοδαπούς. Καθώς η αστυνομία βυθίζεται στην απαξίωση, όλο και περισσότεροι άνθρωποι προσφεύγουν σε αυτήν την οργάνωση, που αναλαμβάνει να «λύσει» το πρόβλημα με αντίτιμο ψήφο στην κάλπη όταν έρθει η ώρα. Οσοι νομίζουν ότι πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά είναι βαθιά νυχτωμένοι για το τι γίνεται στην κοινωνία, όπου η προτροπή «αν θες να λύσεις το πρόβλημά σου, πήγαινε στην...», αντί στην αστυνομία, ακούγεται όλο και περισσότερο στις συζητήσεις μεταξύ των πολιτών. Δεν αποτελεί βεβαίως ελληνική «ευρεσιτεχνία», η «ανάθεση» απονομής δικαιοσύνης σε παρακρατικούς. Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και σε μια χώρα διαλυμένη όπως η Σερβία, όταν το Βελιγράδι είχε πλημμυρίσει από πρόσφυγες από τη Βοσνία που κατέφευγαν σε ακατοίκητες οικοδομές, οι ιδιοκτήτες τους δεν απευθύνονταν στη διαλυμένη αστυνομία για να τους βγάλει, αλλά στον διαβόητο Σέρβο υπερπατριώτη μαφιόζο Αρκάν που «καθάριζε με το μαχαίρι». Εμελλε να το δούμε και στον τόπο μας.

ΠΗΓΗ: Η Καθημερινή, 16\11\2018