Η διαχείριση του Κυπριακού τα
τελευταία χρόνια οδηγεί, σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια, στην
«αλεξανδρεττοποίηση» της Κύπρου. Στην πραγματικότητα η
«αλεξανδρεττοποίηση» δεν άρχισε με την τουρκική εισβολή αλλά από πολύ
νωρίτερα. Άρχισε με την τριμερή του Λονδίνου το 1955, όταν η ύπουλη
πολιτική του Λονδίνου επανέφερε την Τουρκία ως ενδιαφερόμενο μέρος στο
Κυπριακό, παρά τη συνθήκη της Λωζάνης με την οποία της είχε αποκλειστεί
κάθε δικαίωμα. Με την ανοχή δυστυχώς της τότε ελληνικής Κυβέρνησης που
αποδέχτηκε να παρακαθήσει σε μια διάσκεψη που επανέφερε την Τουρκία ως
ενδιαφερόμενο μέρος.
Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου επανέφεραν και επίσημα την
Τουρκία στην Κύπρο με στρατιωτική παρουσία και ως εγγυήτρια δύναμη.
Έκτοτε ο κατήφορος συνεχίστηκε, με τη βρετανική πολιτική να καθοδηγεί τα
βήματα της Τουρκίας και με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ να την επιβραβεύουν και
να επιδιώκουν την κατάλυση ακόμη και αυτού του κυπριακού κράτους που
προέκυψε από τη Ζυρίχη. Τα δικά μας λάθη, η χούντα της Αθήνας, η
διασύνδεση ελλαδικών και κυπριακών παραγόντων με τον ξένο παράγοντα
οδήγησαν στο πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή. Παρόλα αυτά η
Κυπριακή Δημοκρατία επεβίωσε. Όμως η διαχείριση του Κυπριακού μετά την
τουρκική εισβολή έγινε στη βάση μιας λανθασμένης πολιτικής με
παραχωρήσεις στην Τουρκία που δεν οδηγούν σε λύση αλλά στην κατάλυση της
Κυπριακής Δημοκρατίας, στον τουρκικό στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου και
στην παράλληλη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού της με τον εποικισμό,
με τελικό στόχο την τουρκοποίηση στο πρότυπο της Αλεξανδρέττας.
Εντούτοις με την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενισχύθηκε η
νόμιμη υπόσταση του κυπριακού κράτους που ώς τότε στηριζόταν, μετά την
τουρκανταρσία του 1963-΄64, στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των
Ηνωμένων Εθνών. Ο κατήφορος όμως των υποχωρήσεων και μιας διαχείρισης
στα πλαίσια του ατλαντισμού -Βρετανία, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ- μας όδήγησαν στο
σημερινό αδιέξοδο με τον Αναστασιάδη και ένα κομμάτι της μεταπρατικής
αστικής τάξης να γυρεύει διέξοδο στη χαλαρή συνομοσπονδία των δύο
κρατών. Το άλλο κομμάτι της μεταπρατικής αστικής τάξης με τη στήριξη και
του ΑΚΕΛ, παρά την αντίθετη άποψη του ΚΚΕ, επιμένει στη διζωνική,
κατ΄όνομα μόνο. ομοσπονδία. Η πολιτική όμως των δύο κρατών στην Κύπρο
είναι το ίδιο καταστροφική όσο και ο διζωνικός διαχωρισμός σε φυλετική
βάση.
Για να ανακοπεί ο δρόμος προς την Αλεξανδρέττα χρεάζεται
αλλαγή πορείας. Η λύση στο Κυπριακό πρέπει να περιλαμβάνει ενότητα
χώρου, κράτους, οικονομίας, θεσμών, αποχώρηση όλων των ξένων
στρατευμάτων και των Βάσεων, εφαρμογή όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
και των ατομικών ελευθεριών όλων των νομίμων πολιτών. Αυτά δεν είναι
λόγια του αέρα, είναι η απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου του 2009 που
παραβιάστηκε βάναυσα. Σε ένα κανονικό κράτος τα δικαιώματα των
Τουρκοκυπρίων είναι εξασφαλισμένα. Άλλωστε το ευρωπαϊκό πλαίσιο, το
ευρωπαϊκό κεκτημένο, τους προστατεύει απόλυτα. Η «προστασία» της
Τουρκίας, το ξέρουν και οι ίδιοι, οδηγεί και στον δικό τους αφανισμό.
Ενώπιος ενωπίω λοιπόν με την Ιστορία. Αν δεν θέλουμε να
είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων της Κύπρου. Αν θέλουμε να ανακόψουμε
την πορεία προς την Αλεξανδρέττα. Αν θέλουμε ένα κανονικό κράτος στο
οποίο και οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν τη θέση τους, χωρίς όμως την
κηδεμονία της Άγκυρας.
Υ.Γ.
ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
Καθώς ανακοινώθηκαν στη Λευκωσία τα λογοτεχνικά βραβεία των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, επιθυμώ να διευκρινίσω ότι για λόγους αρχής αλλά και λόγω διαφωνίας με την όλη δομή του θεσμού, ζήτησα και αποσύρθηκαν τα βιβλία μου από την όλη διαδικασία βράβευσης. Άλλωστε ουδέποτε τέθηκε για παρόμοια κρίση δικό μου βιβλίο και με παλαιότερη επιστολή μου ζήτησα να μην τεθεί ποτέ εις το διηνεκές. Σέβομαι όσους συμμετέχουν και όσους βραβεύονται, αλλά προσωπικά δεν επιθυμώ, για λόγους αρχής, καμιά απολύτως βράβευση, ούτε και συμμετοχή σε παρόμοιες διαδικασίες. Ούτε στην Κύπρο ούτε αλλού. Άλλωστε, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και αλλού, οι διαδικασίες βράβευσης είναι τις περισσότερες φορές διάτρητες και έχουν χάσει το νόημά τους. Πιστεύω φυσικά σε αυτά που γράφω, ποίηση, πεζό ή μελέτη, είναι έργο ψυχής, αλλά μένω μακριά από διαδικασίες ή και παρασκήνια ανάδειξης που έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές μου.
Υ.Γ.
ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
Καθώς ανακοινώθηκαν στη Λευκωσία τα λογοτεχνικά βραβεία των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, επιθυμώ να διευκρινίσω ότι για λόγους αρχής αλλά και λόγω διαφωνίας με την όλη δομή του θεσμού, ζήτησα και αποσύρθηκαν τα βιβλία μου από την όλη διαδικασία βράβευσης. Άλλωστε ουδέποτε τέθηκε για παρόμοια κρίση δικό μου βιβλίο και με παλαιότερη επιστολή μου ζήτησα να μην τεθεί ποτέ εις το διηνεκές. Σέβομαι όσους συμμετέχουν και όσους βραβεύονται, αλλά προσωπικά δεν επιθυμώ, για λόγους αρχής, καμιά απολύτως βράβευση, ούτε και συμμετοχή σε παρόμοιες διαδικασίες. Ούτε στην Κύπρο ούτε αλλού. Άλλωστε, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και αλλού, οι διαδικασίες βράβευσης είναι τις περισσότερες φορές διάτρητες και έχουν χάσει το νόημά τους. Πιστεύω φυσικά σε αυτά που γράφω, ποίηση, πεζό ή μελέτη, είναι έργο ψυχής, αλλά μένω μακριά από διαδικασίες ή και παρασκήνια ανάδειξης που έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές μου.
*Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ
και μέχρι πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. stephanos.constantinides@gmail.com
και μέχρι πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. stephanos.constantinides@gmail.com
