Το πρώτο μυθιστόρημα γραμμένο από μηχανή
Ο «εγκέφαλος» του πειράματος, Ρος Γκούντγουιν, έχτισε ένα
σύστημα νευρωνικών δικτύων που κατάφερε να δημιουργήσει το πρώτο
μυθιστόρημα μηχανής.
Τον Μάρτιο του 2017, ένα παλιό
αυτοκίνητο εξοπλισμένο με μια πανοραμική κάμερα, μια συσκευή GPS, κι ένα
μικρόφωνο κρεμασμένο από την οροφή, ξεκίνησε ένα μακρινό ταξίδι από τη
συνοικία του Μπρούκλιν μέχρι τη Νέα Ορλεάνη. Στη θέση του οδηγού καθόταν
ο νεαρός Ρος Γκούντγουιν, ο οποίος είχε συνδέσει τις τρεις συσκευές με
το λάπτοπ του και ένα μηχάνημα εκτύπωσης αποδείξεων. Τη στιγμή που
πάτησε το γκάζι, ξεκινώντας από τη γειτονιά της Νέας Υόρκης, ο εκτυπωτής
του «ξύπνησε» από τον μηχανικό του λήθαργο και τύπωσε αυτόματα την εξής
φράση: «Η ώρα ήταν εννέα και δεκαεπτά λεπτά το πρωί, και το σπίτι ήταν
βαρύ». Με αυτή την απρόσμενη αλλά γοητευτική πρόταση ξεκινά το βιβλίο «1
ο Δρόμος» (1 the Road), το πρώτο μυθιστόρημα στην ιστορία της
ανθρωπότητας, γραμμένο εξ ολοκλήρου από μια μηχανή. O Γκούντγουιν, ο
άνθρωπος πίσω από το πρωτοποριακό εγχείρημα, περιγράφει τον εαυτό του ως
«συγγραφέα συγγραφέων» και στο παρελθόν είχε εργαστεί ως ghostwriter
για τη διοίκηση του Ομπάμα. Το πραγματικό του πάθος, ωστόσο, ήταν ο
συνδυασμός της τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης με τη λογοτεχνία.
Ηχογράφηση
Το 2014, ο νεαρός συγγραφέας ηχογράφησε την έκθεση της Γερουσίας για τη χρήση βασανιστηρίων από τις αμερικανικές αρχές, και με τη βοήθεια ενός αλγορίθμου τη μετέτρεψε εντός δευτερολέπτων σε σουρεαλιστικό διήγημα. Λίγα χρόνια αργότερα, ενώ έκανε τη διατριβή του στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ο Γκούντγουιν φόρεσε ένα σακίδιο με τρεις ενσωματωμένες συσκευές –μία πυξίδα, ένα ρολόι και μία κάμερα– που τροφοδοτούσαν τα δεδομένα τους σε νευρωνικά δίκτυα βραχυπρόθεσμης μνήμης. Ενώ περπατούσε στους δρόμους της μεγαλούπολης, το δίκτυο των μηχανών άρχισε να τυπώνει στίχους πρωτότυπης, συνειρμικής ποίησης. Ηταν η στιγμή που ο ίδιος κατάλαβε πως είχε βρει τη δυνατότητα να δημιουργήσει το αμερικανικό μυθιστόρημα του μέλλοντος.
Εμπνευσμένος από την πλούσια ταξιδιωτική λογοτεχνική παράδοση του Κέρουακ, του Γουλφ και του Κέσεϊ –αλλά θέλοντας να τοποθετήσει το ίδιο το όχημα στη θέση του συγγραφέα–, ο Γκούντγουιν ξεκίνησε «ταΐζοντας» το λογισμικό του με γιγάντιες βάσεις δεδομένων που περιείχαν αποσπάσματα λογοτεχνίας, με στόχο να εκπαιδεύσει το καλλιτεχνικό ένστικτο της μηχανής. Αφού τροφοδότησε τον αλγόριθμό του με 20 εκατομμύρια λέξεις και έπειτα από αρκετή σκέψη, κατέληξε στην επιλογή της διαδρομής Νέα Υόρκη - Νέα Ορλεάνη, ως νεύμα στο πασίγνωστο, λατρεμένο βιβλίο «Στον Δρόμο» του Τζακ Κέρουακ. Στην πορεία τού ταξιδιού, οι τέσσερις μηχανικοί αισθητήρες –η κάμερα, το GPS, το μικρόφωνο και το ρολόι του υπολογιστή– μεταμορφώθηκαν σε μάτια, αυτιά και δάχτυλα, αφουγκραζόμενα μηχανικά τον κόσμο και μεταφέροντας τα δεδομένα στο σύστημα νευρωνικών δικτύων για τη λογοτεχνική επεξεργασία και στη συνέχεια την εκτύπωση της μηχανικής αφήγησης. Μετά τις τέσσερις μέρες του ταξιδιού, το πάτωμα του αυτοκινήτου ήταν καλυμμένο με ένα ατέλειωτο ρολό χαρτιού αποδείξεων. Επάνω του βρισκόταν, ολοκληρωμένο, το μυθιστόρημα της μηχανής.
Το αλλόκοτο πείραμα του Γκούντγουιν είναι εντυπωσιακό τόσο λόγω της διαδικασίας όσο και του εκπληκτικού αποτελέσματος. Το «1 ο Δρόμος» είναι ένα αινιγματικό λογοτεχνικό αριστούργημα, ένα παραισθησιογόνο αλλά ορθολογικό αφήγημα ενός οδοιπορικού στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, αποτυπωμένο μέσα από τα μάτια και τη φωνή μιας μηχανής.
Ο συνδυασμός ποιητικής γλώσσας και ρομποτικής ακρίβειας είναι συναρπαστικός – σε διάφορα σημεία, το βιβλίο χρησιμοποιεί δεδομένα όπως τις ακριβείς γεωγραφικές συντεταγμένες, συνδυάζοντάς τες με ελεύθερη λογοτεχνική γραφή. Οι τεχνολογικοί οπτιμιστές της εποχής μας συχνά αναφέρουν πως η τεχνητή νοημοσύνη δεν απειλεί την αγορά εργασίας, καθώς η ανθρώπινη ευρηματικότητα και η δημιουργικότητα είναι αδύνατο να αναπαραχθούν.
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτά ακριβώς τα στοιχεία του ανθρώπινου νου ευθύνονται για την εκθετική αύξηση της τεχνολογίας σε νέους και αδιανόητους ορίζοντες. Το «1 ο Δρόμος» είναι ένα βιβλίο με ψεγάδια, και περιέχει αρκετά αμήχανα αποσπάσματα που προδίδουν τον τρόπο παραγωγής του. Ωστόσο, είναι ταυτόχρονα και μια τρανή απόδειξη πως, χάρη στην ευρηματικότητα ανθρώπων σαν τον Γκούντγουιν, οι μηχανές μπορούν πλέον να μεταμορφωθούν μέχρι και σε μεγάλους λογοτέχνες.
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 6 Νοεμβρίου 2018
Ηχογράφηση
Το 2014, ο νεαρός συγγραφέας ηχογράφησε την έκθεση της Γερουσίας για τη χρήση βασανιστηρίων από τις αμερικανικές αρχές, και με τη βοήθεια ενός αλγορίθμου τη μετέτρεψε εντός δευτερολέπτων σε σουρεαλιστικό διήγημα. Λίγα χρόνια αργότερα, ενώ έκανε τη διατριβή του στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ο Γκούντγουιν φόρεσε ένα σακίδιο με τρεις ενσωματωμένες συσκευές –μία πυξίδα, ένα ρολόι και μία κάμερα– που τροφοδοτούσαν τα δεδομένα τους σε νευρωνικά δίκτυα βραχυπρόθεσμης μνήμης. Ενώ περπατούσε στους δρόμους της μεγαλούπολης, το δίκτυο των μηχανών άρχισε να τυπώνει στίχους πρωτότυπης, συνειρμικής ποίησης. Ηταν η στιγμή που ο ίδιος κατάλαβε πως είχε βρει τη δυνατότητα να δημιουργήσει το αμερικανικό μυθιστόρημα του μέλλοντος.
Εμπνευσμένος από την πλούσια ταξιδιωτική λογοτεχνική παράδοση του Κέρουακ, του Γουλφ και του Κέσεϊ –αλλά θέλοντας να τοποθετήσει το ίδιο το όχημα στη θέση του συγγραφέα–, ο Γκούντγουιν ξεκίνησε «ταΐζοντας» το λογισμικό του με γιγάντιες βάσεις δεδομένων που περιείχαν αποσπάσματα λογοτεχνίας, με στόχο να εκπαιδεύσει το καλλιτεχνικό ένστικτο της μηχανής. Αφού τροφοδότησε τον αλγόριθμό του με 20 εκατομμύρια λέξεις και έπειτα από αρκετή σκέψη, κατέληξε στην επιλογή της διαδρομής Νέα Υόρκη - Νέα Ορλεάνη, ως νεύμα στο πασίγνωστο, λατρεμένο βιβλίο «Στον Δρόμο» του Τζακ Κέρουακ. Στην πορεία τού ταξιδιού, οι τέσσερις μηχανικοί αισθητήρες –η κάμερα, το GPS, το μικρόφωνο και το ρολόι του υπολογιστή– μεταμορφώθηκαν σε μάτια, αυτιά και δάχτυλα, αφουγκραζόμενα μηχανικά τον κόσμο και μεταφέροντας τα δεδομένα στο σύστημα νευρωνικών δικτύων για τη λογοτεχνική επεξεργασία και στη συνέχεια την εκτύπωση της μηχανικής αφήγησης. Μετά τις τέσσερις μέρες του ταξιδιού, το πάτωμα του αυτοκινήτου ήταν καλυμμένο με ένα ατέλειωτο ρολό χαρτιού αποδείξεων. Επάνω του βρισκόταν, ολοκληρωμένο, το μυθιστόρημα της μηχανής.
Το αλλόκοτο πείραμα του Γκούντγουιν είναι εντυπωσιακό τόσο λόγω της διαδικασίας όσο και του εκπληκτικού αποτελέσματος. Το «1 ο Δρόμος» είναι ένα αινιγματικό λογοτεχνικό αριστούργημα, ένα παραισθησιογόνο αλλά ορθολογικό αφήγημα ενός οδοιπορικού στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, αποτυπωμένο μέσα από τα μάτια και τη φωνή μιας μηχανής.
Ο συνδυασμός ποιητικής γλώσσας και ρομποτικής ακρίβειας είναι συναρπαστικός – σε διάφορα σημεία, το βιβλίο χρησιμοποιεί δεδομένα όπως τις ακριβείς γεωγραφικές συντεταγμένες, συνδυάζοντάς τες με ελεύθερη λογοτεχνική γραφή. Οι τεχνολογικοί οπτιμιστές της εποχής μας συχνά αναφέρουν πως η τεχνητή νοημοσύνη δεν απειλεί την αγορά εργασίας, καθώς η ανθρώπινη ευρηματικότητα και η δημιουργικότητα είναι αδύνατο να αναπαραχθούν.
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτά ακριβώς τα στοιχεία του ανθρώπινου νου ευθύνονται για την εκθετική αύξηση της τεχνολογίας σε νέους και αδιανόητους ορίζοντες. Το «1 ο Δρόμος» είναι ένα βιβλίο με ψεγάδια, και περιέχει αρκετά αμήχανα αποσπάσματα που προδίδουν τον τρόπο παραγωγής του. Ωστόσο, είναι ταυτόχρονα και μια τρανή απόδειξη πως, χάρη στην ευρηματικότητα ανθρώπων σαν τον Γκούντγουιν, οι μηχανές μπορούν πλέον να μεταμορφωθούν μέχρι και σε μεγάλους λογοτέχνες.
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 6 Νοεμβρίου 2018
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire