Οι ιδέες και οι απόψεις προσδιορίζουν ποιος είσαι, όχι η καταγωγή.
Είναι της μόδας στην Κύπρο, από ορισμένους κύκλους που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, να εντάσσουν στην ομάδα, τον κύκλο ή το κόμμα τους και έναν Τουρκοκύπριο, ως απόδειξη του πόσο προχωρημένοι και υπεράνω τέτοιων διαχωρισμών είναι οι… δικοινοτικοί αυτοί μάγοι. Μόνο που δεν αντιλαμβάνονται πως όταν η καταγωγή, η γλώσσα ή η θρησκεία, εμφανίζονται ως τα κυρίαρχα, τα πιο σημαντικά στοιχεία της ταυτότητας και της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, αυτό όχι μόνο δεν καταργεί τον διαχωρισμό αλλά τον τονίζει. Στα άσχετα και ρατσιστικά αυτά στοιχεία βασίζονται και τα σχέδια της υποτιθέμενης «επανένωσης» του τόπου διά του διαμελισμού του σε φυλετικές «ζώνες», κρατίδια ή κάτι τέτοιο. Όμως η εθνική ή φυλετική ταυτότητα είναι απλώς ένα στοιχείο που αφορά το άτομο, όχι τους άλλους. Εκείνο που προσδιορίζει το ποιος είσαι είναι οι ιδέες και οι απόψεις σου για τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα όπως η ελευθερία και η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, με δυο λόγια το δικαίωμα να ορίζεις τη ζωή σου χωρίς εμπόδια και απαγορεύσεις.
Ο Οζ Καραχάν είναι υποψήφιος σ’ αυτές τις ευρωεκλογές με το κόμμα των Οικολόγων. Όμως η παρουσία του στο ψηφοδέλτιό τους και η υποψηφιότητά του δεν καθορίζεται από τη φυλετική ταμπέλα του Τουρκοκύπριου, όπως συμβαίνει π.χ. στο ΑΚΕΛ με τον Νιαζί Κιζίλγιουρεκ. Η ομάδα του Οζ λέγεται «Ένωση Κυπρίων» –όχι αποκλειστικά Τουρκοκυπρίων– και προσδιορίζονται ως αγωνιστές για την ελευθερία της Κύπρου. Τονίζουν ότι τα σχέδια «λύσης» που παρουσιάζονται εδώ και 50 χρόνια, εκ μέρους δήθεν του ΟΗΕ, επιβάλλουν τη νομιμοποίηση της κατοχής, της κλοπής της γης και του αποικιοκρατικού εποικισμού, καθώς σφετερίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των Κυπρίων – με δυο λόγια, είναι ρατσιστικά μοντέλα απαρτχάιντ που νομιμοποιούν τα εγκλήματα της Τουρκίας. Ο Οζ και οι σύντροφοί του, ο Σενέρ Λεβέντ, ο Ιμπραχίμ Αζίζ και πολλοί άλλοι, συνεχίζουν τον αγώνα των δολοφονηθέντων από την ΤΜΤ Ντερβίς Αλί Καβάζογλου, Αϊχάν Χικμέτ, Αχμέτ Γκιουρκάν, του Ιχσάν Αλί και άλλων, για την απελευθέρωση του τόπου, για ενιαία ιθαγένεια και κράτος χωρίς σύνορα και κηδεμόνες.
Λένε πως άμα δεν έχει κάποιος ένα μεγάλο κόμμα πίσω του, όπως π.χ. ο Κιζίλγιουρεκ που τον στηρίζει το ΑΚΕΛ, δεν έχει ελπίδα εκλογής, άρα η ψήφος πάει χαμένη. Δηλαδή δεν πήγε χαμένη η προηγούμενη ψήφος σ’ αυτόν; Έλεγε ότι θ’ αγωνιστεί για τα δικαιώματα όλων των Κυπρίων, όμως κατά τη θητεία του ζήτησε καταρχήν να μπει η τουρκική γλώσσα στην Ευρωβουλή, να βγάζουν ταυτότητες τα παιδιά των μικτών γάμων με εποίκους και άλλα τέτοια μονόπλευρα. Επιπλέον, το παράνομο καθεστώς και τα Μέσα που ελέγχει, αυτά που υποτίθεται πως πολεμά, του είχαν επιτρέψει και διευκολύνει την προεκλογική του εκστρατεία στα κατεχόμενα – το ίδιο γίνεται και σ’ αυτές τις εκλογές. Το ΑΚΕΛ ήθελε πάντα να έχει Τουρκοκύπριους, από τον καιρό του Καβάζογλου και του Αζίζ, όμως τους προτιμούσε άβουλους και πειθήνιους στρατιώτες στη γραμμή που καθόριζε η ηγεσία. Πόσο άλλαξε αυτό σήμερα; Άραγε είναι ευχαριστημένοι με τον Κιζίλγιουρεκ και τη δράση του ώστε τον ξαναπροτείνουν, ή «στην Ευρώπη να ’ναι κι όποιος να ’ναι»;
Όσον αφορά τη χαμένη ψήφο: Χαμένη είναι όταν δεν πηγαίνει εκεί που θα προτιμούσε ο ψηφοφόρος – αυτός καθορίζει ποιος εκλέγεται, ποια κόμματα είναι μεγάλα και ποια όχι. «Σωστή» είναι η ψήφος κατά συνείδηση και όχι καθ’ υπόδειξη, από φόβο ή υπό διαμαρτυρία. Από την άλλη, πραγματικά χαμένη ψήφος είναι εκείνη που δεν μπαίνει στην κάλπη. «Αν βαριέστε και σας αηδιάζει η πολιτική και δεν μπαίνετε στον κόπο να ψηφίζετε, στην πραγματικότητα ψηφίζετε για εδραιωμένα κατεστημένα τα οποία έχουν πλήρη επίγνωση ότι είναι προς το συμφέρον τους να σας κρατούν αηδιασμένο και βαριεστημένο και κυνικό, και να σας δίνουν κάθε δυνατό λόγο να μένετε στο σπίτι. Μείνετε στο σπίτι αν θέλετε, αλλά μην λέτε ανοησίες ότι δεν ψηφίζετε. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει το δεν ψηφίζω: Αν δεν ψηφίζετε στην κάλπη, ψηφίζετε μένοντας στο σπίτι, διπλασιάζοντας σιωπηλά την αξία της ψήφου κάποιου αντιδραστικού». Λόγια του πρόωρα χαμένου συγγραφέα Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας (1962-2008).
«Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα ήταν παράνομες» φέρεται να είχε πει πολύ πιο πριν η Έμα Γκόλντμαν (1869-1940). Η αναρχική ακτιβίστρια όμως έλεγε επίσης: «Αν δεν σας δώσουν δουλειά, ζητήστε ψωμί. Αν δεν σας δώσουν δουλειά ή ψωμί, πάρτε το ψωμί». Άμα δεν σας αρέσουν οι εκλογές, ακολουθήστε τη δεύτερη συμβουλή της αν σας βαστάει. Ούτως ή άλλως, να θυμάστε αυτό που είναι γραμμένο στον τάφο της: «Η ελευθερία δεν θα κατέβει στον λαό, ο λαός πρέπει να ανυψωθεί στην ελευθερία».
Ελεύθερα, 02.06.2024
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire