Οι κλιματικές αλλαγές

Στέφανος Κωνσταντινίδης

Τις μέρες αυτές η Ελλάδα πλήττεται από τον λεγόμενο μεσογειακό κυκλώνα. Αυτού του είδους ο κυκλώνας έχει πολλά κοινά με τους τροπικούς κυκλώνες, καθώς θυελλώδεις άνεμοι στροβιλίζονται γύρω από ένα «μάτι» και συνοδεύονται από καταρρακτώδεις βροχές. Σύμφωνα όμως με τους επιστήμονες επειδή η Μεσόγειος δεν έχει μεγάλη έκταση ούτε πολύ ζεστά νερά, ο μεσογειακός κυκλώνας δεν αποκτά την ένταση ενός τροπικού κυκλώνα. Αν και σχετικά σπάνιος ο κυκλώνας αυτός ώς τώρα, οι επιστήμονες θεωρούν ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής, στο μέλλον θα είναι ένα πιο συχνό φαινόμενο, θα είναι ισχυρότερος και θα μοιάζει  περισσότερο με κανονικό κυκλώνα. Αυτό σημαίνει φυσικά και μεγαλύτερες καταστροφές.

Θέματα λογοτεχνίας: Ο λογοτεχνικός κανόνας

Στέφανος Κωνσταντινίδης*

 













Μια κοινωνιολογική προσέγγιση της κυπριακής λογοτεχνίας δεν έχει επιλογή, θα πρέπει να θίξει και το θέμα του λογοτεχνικού κανόνα. Όπως είναι γνωστό, ο λογοτεχνικός κανόνας είναι ένας κλειστός κατάλογος επιλεγμένων έργων που εξυπακούει και ανάλογο αποκλεισμό. Πρόκειται για ένα πολιτιστικό υπόδειγμα που βασίζεται σε υποκειμενικές, ιδεολογικές, αισθητικές, πολιτικές, ταξικές, εθνοτικές και κάθε άλλου είδους κανονιστικές επιλογές λογοτεχνικών έργων. Ο λογοτεχνικός κανόνας είναι επομένως ένα σύνολο λογοτεχνικών έργων που θεωρούνται τα πιο σημαντικά, ανάλογα με το ποιος κάνει την επιλογή, για μια συγκεκριμένη εποχή και ένα συγκεκριμένο τόπο. Ο κανόνας μπορεί να είναι εθνικός αλλά και πλανητικός, μπορεί να είναι διαχρονικός αλλά και περιορισμένος για μια χρονική περίοδο, μπορεί ακόμη να είναι και τοπικός ή να περιλαμβάνει μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή. Σημαντικό για τον κοινωνιολόγο είναι η μελέτη των μηχανισμών επιλογής και αποσιώπησης των έργων που συνιστούν τον κανόνα. Διότι, ούτως ή άλλως, ένας λογοτεχνικός κανόνας είναι εκφορά λόγου εξουσίας.
Ο λογοτεχνικός κανόνας διαμορφώνεται τον 19ο αιώνα, είναι ευρωπαϊκός με επιμέρους εθνικούς κανόνες και διαδραμάτισε ρόλο στη δυτική ιδεολογική αποικιοποίηση του κόσμου. Η διαμόρφωσή του διασυνδέεται με την επικράτηση της αστικής τάξης, της οποίας άλλωστε τα μορφωμένα στρώματα είναι και οι κύριοι αποδέκτες του. Στον κανόνα αυτό συναντούμε σε κεντρική θέση τον Όμηρο και άλλους αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς και από τους νεότερους τον Σαίξπηρ και τον Δάντη.

Η ιστορία ενός ξεριζωμένου (εικόνες)

Γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης

Όποιος γνωρίζει προσωπικά τον συγγραφέα, γνωρίζει έναν μειλίχιο άνθρωπο. Έναν επιστήμονα που οι γνώσεις και ο χαρακτήρας του δεν έχουν ανάγκη από κραυγαλέα επίδειξη. Πράος. Ευγενικός. Ουσιαστικός. Δεν λέει πολλές κουβέντες και συνήθως σε εκπλήττει με τις γνώσεις και τις εμπειρίες που κουβαλά και που δεν αποκαλύπτει με ευκολία. Σε αντίθεση με αυτό τον χαρακτήρα, όποιος διαβάσει το βιβλίο του ανακαλύπτει έναν εκρηκτικό συγγραφέα. Όσα φυλάει για τον εαυτόν του τα αφήνει να ξεδιπλωθούν στο κείμενό του. Σαν να έγινε μια έκρηξη και ξεχείλισε η σοφία και η εμπειρία ενός αυτόπτη μάρτυρα της ιστορίας.
Έχουμε στα χέρια μας ένα βιβλίο, που κατατάχθηκε στην κατηγορία του μυθιστορήματος. Αλλά, δεν είμαι σίγουρος ότι μπορείς να το κατατάξεις σε μία συμβατική κατηγορία. Ενώ διαβάζεις μυθιστόρημα, χωρίς να το καταλάβεις περνάς στην πολιτική, μετά στη φιλοσοφία και ξανά στο μυθιστόρημα. Και ξαφνικά: ιστορία.

Μια εναλλαγή εντυπωσιακή με τη μαεστρία ενός συγγραφέα ο οποίος, παρότι ζει για δεκαετίες στο εξωτερικό, αποδίδει πάντα με ακρίβεια τη μαγεία της μητρικής του γλώσσας. Όταν μάλιστα γράφει κομμάτια της ιστορίας, τα παρουσιάζει με προσωπικές, βιωματικές μαρτυρίες, τόσο παραστατικά που σε παρασύρει. Νομίζεις ότι διαβάζεις ένα παραμύθι. Αληθινών όμως γεγονότων. Σαν να έχεις μπροστά σου έναν αυτόπτη μάρτυρα να σου αφηγείται με απλότητα τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Αυτό τον προβληματισμό, περί μυθιστορήματος, τον απαντά ο ίδιος, στην αρχή - αρχή του βιβλίου.

Γράφει:
«Η μυθιστορηματική γραφή δεν είναι μόνο ρομαντικές σκηνές ή μελό κοσμοπολίτικοι έρωτες. Ασφαλώς, η λογοτεχνία δεν λύνει προβλήματα. Τα θέτει, όμως, και προσπαθεί να εκφράσει αυτό που δεν λέγεται από την ιστορία».

Θα διασώσει η Ευρώπη την Τουρκία; Η Γερμανία φαίνεται πως αυτό επιδιώκει

DW: «H Toυρκία στα πρόθυρα της κατάρρευσης»

• 

Την παρουσία του Τούρκου υπoυργού Οικονομικών Μπεράτ Αλμπαϊράκ στο Βερολίνο, μια εβδομάδα ακριβώς πριν από την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου σχολιάζει η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung σε άρθρο γνώμης με τίτλο «Στα πρόθυρα της κατάρρευσης».
«Oι καιροί της μεγάλης ανάπτυξης της τουρκικής οικονομίας έχουν παρέλθει (…) η μετριοφροσύνη είναι η νέα αρετή της Τουρκίας. Αυτά ανακοίνωσε ο Μπεράτ Αλμπαϊράκ, πρώτα στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα στο Βερολίνο, γράφει η Deutsche Welle.
Μάλιστα, στο Βερολίνο ο Αλμπαϊράκ έσπευσε να προλάβει τον πεθερό του, Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, που φθάνει την επόμενη Παρασκευή στο Βερολίνο, για να διαβεβαιώσει ότι η Τουρκία θέλει να κάνει μια σοβαρή νέα αρχή. Η Άγκυρα δεν έχει άλλη επιλογή από το να εφαρμόσει λιτότητα, η λίρα αποδυναμώνεται και καταρρέει, χωρίς φρέσκο χρήμα η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει» σημειώνει η SZ συμπληρώνοντας:

Παρουσιάστηκε το μυθιστόρημα "Εκβάτανα" του Στέφανου Κωνσταντινίδη

ΠΗΓΗ: Λάζαρος Μαύρος est avec Anna Stafida.

"Εκβάτανα" Στέφανου Κωνσταντινίδη εν Στροβόλω

Στο παλιό δημαρχείο, που λειτουργεί ως Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Στροβόλου έγινε χθες, βράδυ Τετάρτης 19.9.2018, η παρουσίαση του δεύτερου μυθιστορήματος του εκλεκτού συγγραφέα, αρθρογράφου και πανεπιστημιακού (στον Καναδά) Στέφανου Κωνσταντινίδη, απ’ την Πενταλιά της Πάφου καταγόμενου.
Είναι το βιβλίο «Εκβάτανα» της τριλογίας «Νομάδας», για το οποίο μίλησαν ο δημοσιογράφος Άριστος Μιχαηλίδης και ο πανεπιστημιακός Παντελής Βουτουρής. Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η Αλεξία Γεωργίου. Μίλησε και ο συγγραφέας κι ακολούθησε συζήτηση.

Την εκδήλωση διοργάνωσε το Ερευνητικό Κέντρο Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Όπως είχε προαναγγείλει ο Άρ. Μιχαηλίδης, πρόκειται και για μια ιστορία ξεριζωμού, προσφυγιάς, μετανάστευσης με τη φαντασία, τις εμπειρίες και τις γνώσεις ενός δικού μας συγγραφέα, που μας μεταφέρει σε πολύ ενδιαφέρουσες εποχές, με πρόσωπα και γεγονότα που καθόρισαν την πορεία της Κύπρου, της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης.

Η νέα αμερικανοκρατία στην Ελλάδα.«Η σχέση Αθηνών - Ουάσιγκτον βρίσκεται σε ένα σημείο στο οποίο είχε να βρεθεί σχεδόν 50 χρόνια»

Αναβάθμιση της αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΔΟΣ

• 

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος επισκέφθηκε το «USS Mount Whitney». Η αγκυροβόληση της ναυαρχίδας του Εκτου Στόλου στη Θεσσαλονίκη συμβολίζει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την περιοχή.

«Η σχέση Αθηνών - Ουάσιγκτον βρίσκεται σε ένα σημείο στο οποίο είχε να βρεθεί σχεδόν 50 χρόνια», ανέφερε σε μια πρόσφατη συζήτηση ένας διπλωμάτης με πολύ καλή γνώση των διαπραγματεύσεων, που όπως φαίνεται υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ για τους τρόπους ενίσχυσης της αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Η άμυνα, όπως συνηθίζει να λέει δημόσια, σχεδόν με κάθε ευκαιρία, ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρεϊ Πάιατ, είναι ένας από τους τρεις πολύ σταθερούς πυλώνες συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες και ήρθε στην επιφάνεια με αφορμή και τις πρόσφατες πολύ σημαντικές επισκέψεις αξιωματούχων στην Ελλάδα, με πλέον χαρακτηριστική αυτή του αρχηγού των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων Τζόζεφ Ντάνφορντ.

Η συζήτηση για την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας είναι, φυσικά, απότοκο της γενικότερης αντίληψης που φαίνεται να υπάρχει πλέον στην Ουάσιγκτον, ότι οι σχέσεις Ελλάδας και ΗΠΑ μπορεί να τύχουν σημαντικής αναβάθμισης. Η συγκεκριμένη απόφαση δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά σε μια περίοδο επανεξέτασης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, στην Ουάσιγκτον έγινε αντιληπτό ότι η ενδυνάμωση της στρατηγικής σχέσης αφενός είναι εφικτή, αφετέρου εντάσσεται σε μια γενικότερη αναπροσαρμογή της πολιτικής των ΗΠΑ με σκοπό να διατηρήσει την επιρροή της στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων.
Αποφασιστική στροφή

Τα φαντάσματα του παρελθόντος

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*

Δύσκολα ξεφεύγουμε από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Μας ελκύουν καθοριστικά στην προσπάθεια μας να κατανοήσουμε το παρόν και να προβλέψουμε το μέλλον. Αν μας διδάσκουν κάτι, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Προστρέχουμε στο Θουκυδίδη, στο Μαρξ, στον Άνταμ Σμίθ,στον Μακιαβέλι, στα ιερά τέρατα τελος πάντων της ιστορικής μνήμης, τελευταία και στους ποιητές και ιδιαίτερα στον Καβάφη και προσπαθούμε να μεταφέρουμε τη σοφία τους στα δικά μας τα επίκαιρα για να τα κατανοήσουμε στη βάση των δικών τους αναστοχασμών  για τον κόσμο. Πέρα όμως από το χιλιοειπωμένο ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα» είναι και το γεγονός ότι ο άνθρωπος δύσκολα μαθαίνει από το παρελθόν. Μπορεί, όπως γράφτηκε,  ο Προμηθέας να είναι ο σπουδαιότερος άγιος και μάρτυρας στο φιλοσοφικό ημερολόγιο, αλλά την πρωτιά την έχει πάντα ο αδελφός του ο Επιμηθέας. Επιπλέον  τα γεγονότα  δεν διαδραματίζονται ποτέ με τον ίδιο τρόπο, οι ιστορικές αναλογίες είναι διαφορετικές και η κουλτούρα κάθε εποχής είναι επίσης διαφορετική. Ακόμη και ο Θουκυδίδης τον οποίο πολλοί επικαλούνται, "δεν υποστηρίζει ότι θα γίνει ακριβής επανάληψη των γεγονότων του καιρού του στο μέλλον, αλλά υπονοεί ότι αυτά που θα γίνουν μπορεί να είναι παρόμοια ή απλώς ανάλογα". Όμως τα φαντάσματα του παρελθόντος πάντα θα μας κυνηγούν. Και θα ακούεται συχνά πως «αυτοί που δεν ξέρουν Ιστορία είναι καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουν τα λάθη του παρελθόντος!» Αλλά ο κυνικός θα συμπληρώνει ότι «αυτοί που τη γνωρίζουν διαπράττουν νέα και διαφορετικά λάθη».

Λευκωσία και Λεμεσός παρουσιάζουν τον ποιητή και πεζογράφο Στέφανο Κωνσταντινίδη

Το Κέντρο Λόγου και Τεχνών Τεχνοδρόμιο παρουσιάζει αύριο Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου το ποιητικό έργο του ακαδημαϊκού, συγγραφέα και ποιητή Στέφανου Κωνσταντινίδη ση Λεμεσό.

Για το έργο του ποιητή θα μιλήσουν οι Στέλιος Παπαντωνίου (Φιλόλογος και συγγραφέας) καθώς και ο αρχιτέκτονας Τάσος Ανδρέου.

Παράλληλα, στις 19 Σεπτεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Στροβόλου θα παρουσιαστεί το μυθιστόρημα του Στέφανου Κωνσταντινίδη "Εκβάτανα" που αποτελέι το δεύτερο μέρος της Τριλογίας "Νομάδας" και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Βιογραφικό

Ο ακαδημαϊκός και ποιητής Στέφανος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Πάφο το 1941 και δίδαξε Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Λαβάλ, στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και στο Πανεπιστήμιο του Κεμπέκ.

Εξέδωσε έξι ποιητικές συλλογές δύο συλλογές διηγημάτων, δύο μυθιστορήματα, δημοσίευσε δοκίμια, φιλολογικά άρθρα και κριτικές βιβλίου. Η ποίηση του προσέχθηκε αρκετά στο εξωτερικό αφού ένα από τα ποιητικά βιβλία του «Anthumes», μεταφράστηκε από τον Ζακ Μπουσάρ, ελληνιστή και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλπου έγραψε επίσης μια εμπεριστατωμένη εισαγωγή-ανάλυση για την ποίηση του. 

ΠΗΓΗ: OFFSITE, 14/09/2018, https://www.offsite.com.cy/articles/perissotera/vivliogonia/286643-leykosia-kai-lemesos-paroysiazoyn-to-syggrafea-s

Η Ελλάδα εγκαταλείπει την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό

Αγώνας δρόμου για τα σχολεία Ελληνικών στο εξωτερικό

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ

• 
  Παρουσίαση των δραστηριοτήτων του CERN από γονείς-ερευνητές στα παιδιά του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας της Λωζάννης.

Ηταν τέλη Ιουνίου, όταν κοντά στους 120 μαθητές όλων των ηλικιών στριμώχτηκαν στη μικρή αίθουσα της «Μιλιάς», του ελληνικού σχολείου γλώσσας στη Λυών, για την αποφοίτησή τους. Τα παιδάκια του νηπίου και του δημοτικού τραγούδησαν, τα μεγαλύτερα πήραν το δίπλωμά τους. Πολλά από αυτά είχαν γεννηθεί στη Γαλλία, άλλα είχαν έρθει εκεί σε μικρή ηλικία και παρότι στο σπίτι οι περισσότεροι γονείς τούς μιλούν ελληνικά, ξεκινώντας το γαλλικό σχολείο έβλεπαν σιγά σιγά την ελληνική γλώσσα να γίνεται για αυτά η δεύτερη, συχνά μια ξένη γλώσσα.

Ελληνική εξωτερική πολιτική

 

Στέφανος Κωνσταντινίδης* 

                     

 

           Το  ελληνικό δίλημμα

 

Η μεταμνημονιακή Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα. Οι νέες γεωπολιτικές πραγματικότητες στην περιοχή των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και ειδικότερα της Ανατολικής Μεσογείου όπως εξελίσσονται, την υποχρεώνουν σε δύσκολες επιλογές. Αν κρίνει όμως κανείς από τη μέχρι τώρα πολιτική που υιοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η επιλογή μιας φιλοδυτικής και φιλοαμερικανικής πολιτικής είναι δεδομένη. 
 Οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ, αυτοί των ΗΠΑ και της ΕΕ, είναι σε μόνιμη διαβούλευση με την Αθήνα για τον ρόλο της στον νέο υπό διαμόρφωση γεωπολιτικό χάρτη στην περιοχή. Ακόμη και την εβδομάδα που μας πέρασε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, βρισκόταν για συνομιλίες στην Αθήνα με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ενώ παράλληλα ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης είχε συνάντηση με τον Αμερικανό ομόλογό του, στρατηγό Τζότζεφ Ντάνφορντ, που πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα, στην οποία συζητήθηκε η περαιτέρω διεύρυνση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - ΗΠΑ. Κατά τη συνάντηση μεταξύ των δύο Αρχηγών συζητήθηκε το διεθνές περιβάλλον ασφαλείας, με έμφαση στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής. Ταυτόχρονα δημοσιεύθηκε στην επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης ότι επεκτείνεται κατά έναν χρόνο η Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ μέχρι και τις 6 Νοεμβρίου 2018, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας αφορά τη ναυτική βάση της Σούδας. Είναι όμως γνωστό πως οι Αμερικανοί έχουν πετύχει και πολλαπλές άλλες στρατιωτικές διευκολύνσεις σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Την ίδια ώρα συνεχίζονται και οι διαβουλεύσεις σε τριμερές επίπεδο που περιλαμβάνει και την Κύπρο, με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Βρετανικός πολιτισμός!

«Άκουγα τους Βρετανούς που τον βασάνιζαν κι εκείνος έλεγε "Σκοτώστε με!"»

Ελίνα Σταματίου  

  

Αν ζούσε σήμερα θα ήταν ένας παππούς κοντά στα 80 με παιδιά, εγγόνια, ίσως και δισέγγονα. Θα πέρναγε τις ώρες του στο καφενείο παρέα με καλούς φίλους αναπολώντας ιστορίες από τα παλιά και θα περιμένε πώς και πώς τις Κυριακές να σμίξει με την οικογένειά του στο μεσημεριανό τραπέζι και να δει το σπίτι του να πλημμυρίζει από γέλια και παιδικές φωνές.

Αλλά όχι, κάποιοι αποφάσισαν στο όνομα μιας αδίστακτης αυτοκρατορίας να κόψουν το νήμα της ζωής του μόλις στα 18, γιατί τόσο ήταν ο Γεώργιος Χριστοφόρου, όταν τον Νοέμβρη του 1958, βαριά χτυπημένος από τα βασανιστήρια Βρετανών ανακριτών, άφησε την τελευταία του πνοή σε ένα κελί του αστυνομικού σταθμού Κτήματος στην Πάφο.

Μάρτυρες στο ειδεχθές έγκλημα αρκετοί συναγωνιστές του Χριστοφόρου που βρίσκονταν εκείνη την μέρα στο ίδιο σημείο κρατούμενοι, αλλά και η ίδια η έκθεση του ιατροδικαστή, στην οποία διαπιστώθηκε αναρρόφηση αίματος, αιμορραγία δωδεκαδακτύλου και διάτρηση παχέος εντέρου.

Σήμερα 60  χρόνια μετά, το φρικτό αυτό έγκλημα των Βρετανών εξακολουθεί -όπως και τόσα άλλα- να παραμένει ατιμώρητο. Οι λεπτομέρειές του όμως, όπως αυτές αποτυπώνονται στα επίσημα έγγραφα της υπόθεσης που διασώθηκαν και φυλάσσονται στο εθνικό αρχείο Κύπρου, θα εξακολουθούν να στοιχειώνουν για αρκετά ακόμη χρόνια την πολύτιμη εικόνα της πρώην αποικιοκρατικής υπερδύναμης, που με πολύ κόπο τότε προσπάθησε  να διασώσει, κουκουλώνοντας την αλήθεια.

Η μέρα του μαρτυρίου

Στην εποχή της «πολιτικής μελαγχολίας»

Θεόδωρος Γεωργίου*

Οσοι πολιτικοί φιλόσοφοι και στοχαστές επιχειρούν να κατανοήσουν την πολιτική κατάσταση της εποχής μας υιοθετούν ή και «κατασκευάζουν» οι ίδιοι σχετικά θεωρητικά ερμηνευτικά σχήματα. Δεν είναι απαραίτητο να αναπτύξουν συστηματική ολοκληρωμένη πολιτική θεωρία. Κάτι τέτοιο, από επιστημολογικής απόψεως, στη σύγχρονη εποχή φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο.
Η διατύπωση, όμως, ενός ερμηνευτικού σχήματος, μέσω του οποίου προσεγγίζουμε τη δεδομένη πολιτική κατάσταση της εποχής μας, είναι εφικτή.
Αναφέρω, ενδεικτικά, δυο-τρία ερμηνευτικά σχήματα της σύγχρονης πολιτικής κατάστασης.
Το ένα δίδει έμφαση στα πρωτεία της οικονομίας έναντι της πολιτικής. Σύμφωνα με αυτό το σχήμα, η πολιτική έχει απολέσει την αυτονομία της και έχει υπαχθεί στο οικονομικό σύστημα.
Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο έχει αποκτήσει πρώτο λόγο και η ίδια η πολιτική έχει μετατραπεί σε τεχνοκρατική και γραφειοκρατική διαδικασία.
Ενα άλλο ερμηνευτικό σχήμα εξετάζει την υφιστάμενη πολιτική κατάσταση της εποχής μας από τη σκοπιά του κοινοβουλευτισμού και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Σύμφωνα με αυτό το σχήμα, η άνοδος του φαινομένου του λαϊκισμού, όχι μόνο σε ευρωπαϊκό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, συνδέεται άρρηκτα με τη σταδιακή αμφισβήτηση του κοινοβουλευτισμού και ειδικότερα με την αντιπροσωπευτική σχέση ανάμεσα στους πολίτες (εκλέκτορες) και τους αντιπροσώπους. Η υποχώρηση της αντιπροσωπευτικής σχέσης διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για την επικράτηση του λαϊκισμού, δηλαδή για την άμεση και αδιαμεσολάβητη σχέση του ηγεμόνα με τον πληθυσμό (τον λαό).

Έτσι παρέδωσε την Κύπρο στους Τούρκους ο Κίσινγκερ

Κίσινγκερ: Οι Τούρκοι ας πάρουν ό,τι θέλουν στην Κύπρο

 

Ενα σημαντικό αμερικανικό έγγραφο αποκαλύπτει το πώς σκεφτόταν ο Χένρι Κίσινγκερ για την Τουρκία, καθώς σε συζήτηση που είχε γίνει στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου, ανέφερε στον πρόεδρο Φορντ πως πρέπει να αποτραπεί ένας πόλεμος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, σημειώνοντας ότι «δεν υπάρχει κανένας λόγος για τις ΗΠΑ να μην κατέχουν οι Τούρκοι το ένα τρίτο της Κύπρου». Επιπλέον, δεν διστάζει να ξεκαθαρίσει πως σε έναν πιθανό πόλεμο Ελλάδος-Τουρκίας η «Τουρκία είναι πιο σημαντική για εμάς».
Πρόκειται για ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο, από την Προεδρική Βιβλιοθήκη του Τζέραλντ Φορντ, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Hellenic American Leadership Council (HALC), και που έχει στην κατοχή του και ο «Εθνικός Κήρυξ», ενώ πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα «Hellas Journal» του Μιχάλη Ιγνατίου.

Τεχνοκράτες της διασποράς

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΜΑΡΑΣ*

Η αυξανόμενη επιρροή των τεχνοκρατών της διασποράς

• 

Οι τηλεσυνεδριάσεις καθιστούν εφικτή τη συμμετοχή Ελλήνων της διασποράς ως μη εκτελεστικών μελών σε διοικητικό συμβούλιο ελληνικού φορέα.

:

Υ​​ποθέσεις όπως αυτές του Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ ή του Σταμάτη Κριμιζή αναδεικνύουν την αυξανόμενη επίδραση και αντιπαράθεση που προκαλεί η παρουσία των τεχνοκρατών και πανεπιστημιακών της διασποράς στον δημόσιο βίο της χώρας. Οι παράγοντες που διαμορφώνουν αυτή την τάση είναι οι ποικίλοι:
•Η μείωση του κόστους των αερομεταφορών και η εκμηδένιση του κόστους επικοινωνίας που διευκολύνουν τη σύμπραξη των Ελλήνων της διασποράς με την Ελλάδα. Είναι εφικτό να συμμετάσχεις ως μη εκτελεστικό μέλος σε διοικητικό συμβούλιο ελληνικού φορέα με τη βοήθεια συχνών τηλεσυνεδριών. Οι επισκέψεις στην Ελλάδα από τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη είναι συμβατές με ένα μέσο - ανώτερο εισόδημα.

Το φως του Αιγαίου. Η αισθητική του τόπου

Γενέθλιοι τόποι του δυτικού πολιτισμού

ΜΑΡΙΑ ΣΑΒΒΑΚΗ*

• 
  
  

ΗΛΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ
Η καταγωγή του φωτός.
Αρχαία τοπία στο Αιγαίο
εκδ. Αλεξάνδρεια, 2018, σελ. 200

Ενα σύγχρονο αφήγημα για το εκτυφλωτικό παρελθόν και το ανήσυχο παρόν των νησιών του Αιγαίου, με 20 τόπους-σταθμούς και με 22 σχέδια του Γιώργου Λαζόγκα. Στα κείμενα του βιβλίου, όπως άλλωστε και στη ζωγραφική του Λαζόγκα, αποκαλύπτονται, σαν σε παλίμψηστο, τα ίχνη της Ιστορίας, της αρχαιολογίας, της οικο-γεωγραφίας, της ποίησης και της αισθητικής των τόπων που γέννησαν τον δυτικό πολιτισμό.

Κύπρον ου μ΄εθέσπισεν...

                            

 

Του Στέφανου Κωνστανίδη*

ες γην εναλίαν Κύπρον, ου μ' εθέσπισεν
οικείν Απόλλων

Ευριπίδης, Ελένη ( στ. 148-150).

Πολλές φορές σκέφτομαι τη μοίρα αυτού του τόπου και διερωτώμαι αν αυτοί που την διαχειρίζονται μελετούν την ιστορία. Για ποίηση ούτε λόγος να γίνεται! Κι όμως θα άξιζε τον κόπο να εντρυφούσαν λίγο στους ποιητές. Αντίθετα απ΄ότι ίσως να πιστεύουν οι πολλοί, οι ποιητές έχουν μια έντονη αίσθηση της πραγματικότητας καθώς το δείχνουν αναστήματα όπως αυτό του χιλιανού Πάμπλο Νερούντα ή του δικού μας Γιώργου Σεφέρη που υπηρέτησαν τις χώρες τους από καίριες διπλωματικές θέσεις.

Όμως ας προσγειωθούμε στα εφήμερα, στους δικούς μας πολιτικούς και τεχνοκράτες που χειρίζονται την πορεία του Κυπριακού εδώ και σχεδόν μισό αιώνα. Χειρισμοί που δεν απέδωσαν και όμως η επιμονή στην πεπατημένη είναι δόγμα. Χειρισμοί που έχουν εδραιώσει τα κατοχικά δεδομένα, φοβικά σύνδρομα που παραλύουν τη σκέψη και την εμποδίζουν να αναζητήσει νέους δρόμους, εναλλακτικά σχέδια, μια διαφορετική πορεία από αυτή που ακολουθείται για δεκαετίες και που δεν οδηγεί πουθενά. Το κυπριακό πολιτικό σύστημα δεν παράγει πολιτική. Όχι μόνο στο Κυπριακό αλλά και στα άλλα ουσιώδη θέματα που αφορούν την κοινωνία. Στην παιδεία όπου διαδραματίζεται ένα σίριαλ με τραγικές συνέπειες, στην οικονομία με τελευταία πράξη τη διάλυση του συνεργατισμού-που οικοδόμησαν άνθρωποι, ίσως χωρίς «πτυχία» αλλά με πίστη και δημιουργικότητα-στην υγεία που είμαστε μια χώρα με περιορισμένες παροχές στα φτωχότερα στρώματα και όπου για δεκαετίες συζητείται ένα σχέδιο που είναι πάντα στα χαρτιά, στο περιβάλλον όπου οικοδομείται άναρχα κάθε ακρογιαλιά και κάθε βουνοκορφή.