ΕΦΗΜΕΡΑ
Τα χάπια μας…
Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
ΜΑΛΛΟΝθα πρέπει να περνάμε καλά. Ή κάποια κύτταρα του οργανισμού μας έχουν νεκρώσει. Κάποτε αυτή η στάση θα μπορούσε να εκληφθεί και ως στωικότητα. Στάση ζωής που υιοθετήθηκε λόγω ιστορικών συνθηκών και μας βοήθησε να επιβιώσουμε. Από ένα σημείο κι ύστερα όμως παύει να είναι ακριβώς στωικότητα και γίνεται απάθεια. Πριν λίγα μόνο χρόνια κάθε τι που έβγαινε εκτός πλαισίων χαρακτηριζόταν ως σκάνδαλο. Το σκάνδαλο κατασκευής του τάδε δρόμου, το μεγάλο σκάνδαλο του αιώνα όπως χαρακτηρίστηκαν οι διαδικασίες γύρω από την ανέγερση του νέου νοσοκομείου, το σκάνδαλο των τρύπιων κρανών στην Εθνική Φρουρά, το σκάνδαλο στο διαμερισμό των χαλίτικων, το σκάνδαλο για την εγκατάσταση καμερών στους δρόμους… Σήμερα κανείς δεν μοιάζει να σκανδαλίζεται, εξ ου και δεν χαρακτηρίζεται εύκολα κάτι ως σκάνδαλο. Έκλεισε μια αεροπορική εταιρεία, έμειναν στο δρόμο 300 άνθρωποι, πλήρωσε το δημόσιο 35 εκατομμύρια λίγους μόνο μήνες πριν κλείσει και δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για το πώς λήφθηκαν οι αποφάσεις από το Υπουργικό. Ούτε πρακτικά ούτε μαγνητοφωνημένη κασέτα. Κι έχουν δίκαιο οι βουλευτές να θεωρούν πως η στάση αυτή της Κυβέρνησης εξευτελίζει τόσο τη Βουλή που ψάχνει για στοιχεία, όσο και την Κυβέρνηση για τον τρόπο που λαμβάνει τις αποφάσεις της. Ωστόσο, από ένα σημείο κι ύστερα τι νόημα έχουν τα όποια στοιχεία! Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Δόθηκαν στον καλοπληρωμένο βοηθό γενικό εισαγγελέα 17.000 ευρώ, από τα δημόσια ταμεία, για να κάνει επέμβαση στη σιαγόνα του σε ιδιώτη γιατρό. Και πάλι χάθηκαν τα χαρτιά για το πώς και γιατί. Και παρόλο που είναι παραδεκτά τα γεγονότα από όλους τους εμπλεκόμενους, τα πάντα κι οι πάντες εξακολουθούν να είναι στη θέση τους. Μαθαίνουμε πως δεκάδες που υπηρέτησαν σε διάφορα αξιώματα λαμβάνουν διπλές και τριπλές συντάξεις ύψους δεκάδων χιλιάδων ευρώ ετησίως και δεν ιδρώνει το αφτί κανενός. Μαθαίνουμε πως πολιτικοί, πρώην αξιωματούχοι και εξ αγχιστείας συγγενείς απολαμβάνουν φρουράς, μπορεί και πολυάριθμης σε ορισμένες περιπτώσεις, και πάλι καρφί δεν μας καίγεται. Κανένας δεν νιώθει την πίεση να λογοδοτήσει γιατί δεν υπάρχει πίεση. Απλά αγοράζουμε τα χάπια μας σε όποια τιμή μας ζητήσουνκαι προχωράμε.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire