Τι γράφει ο ξένος τύπος 25/04/2013

THE GUARDIAN

Ο καπιταλισμός σε κρίση


Η κρίση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος που πυροδοτήθηκε από την τραπεζική κατάρρευση της περιόδου 2006-2008 αποτελεί νέα στιγμή-ορόσημο του καπιταλισμού. Οι προηγούμενες κρίσεις, όπως η Μεγάλη Υφεση, παρήγαγαν ριζοσπαστικές κοινωνικές αλλαγές, γεννώντας για παράδειγμα το κράτος πρόνοιας και το New Deal. Την τελευταία πενατετία αναπτύχθηκαν ομάδες διαμαρτυρίας –το κίνημα Occupy αποτελεί το πλέον τρανταχτό παράδειγμα– και αντίστασης κατά των πολιτικών λιτότητας, πλην όμως το σύστημα δεν απειλείται πραγματικά. Ποια, λοιπόν, τα χαρακτηριστικά αυτής της νέας φάσης του καπιταλισμού;
Η διασύνδεση μεταξύ των οικονομιών, καθώς και η κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού σημαίνουν ότι ο αντίκτυπος της κρίσης είναι αισθητός παντού, αλλά οι αρνητικές της συνέπειες δεν καταμερίζονται κατά τρόπο δίκαιο. Ο νεοφιλευθερισμός έχει κερδίσει τη μάχη, όχι όμως και τον πόλεμο. Ας παραδεχθούμε ότι παλιό κράτος πρόνοιας ήταν αναποτελεσματικό. Πρέπει, όμως, να υπεραμυνθούμε των αρχών πάνω στις οποίες χτίστηκε: της αναδιανομής, της ισότητας, της δημοκρατικής υπευθυνότητας, του δικαιώματος στην εκπαίδευση και στην υγειονομική περίθαλψη.


DAILY EXRESS

Λιτότητα, τέλος;

Πέντε μήνες πριν από τη διεξαγωγή των γερμανικών εκλογών η κ. Μέρκελ δέχεται τα πυρά των αντιπάλων της επειδή επιμένει ότι τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης οφείλουν να «κάνουν τα μαθήματά τους» και να «δαμάσουν» τις δημοσιονομικές δαπάνες, εφαρμόζοντας διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Πολλοί από τους Ευρωπαίους ηγέτες είπαν «ώς εδώ» και προκάλεσαν δημοσίως τη Γερμανία. Στην ουσία αυτό που έκαναν ήταν να βάλουν τίτλους τέλους στην «εποχή της μείωσης των ελλειμμάτων».
H Γερμανία δεν δείχνει καμία διάθεση υποχώρησης παρότι στην Ελλάδα και τη Ισπανία, ο ένας στους τέσσερις είναι άνεργος και η Ευρωζώνη κινδυνεύει να κατακερματιστεί.
Η κ. Μέρκελ και οι κυβερνητικοί της σύμμαχοι τρέμουν ότι αν μειώσουν την πίεση που ασκούν, τα υπόλοιπα κράτη που ανήκουν στη Ζώνη ενιαίου νομίσματος θα εγκαταλείψουν οποιαδήποτε προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής πυροδοτώντας εκ νέου την κρίση. Aλλωστε, Ισπανία και Γαλλία δεν κατάφεραν να «προσεγγίσουν» τον στόχο διατήρησης του χρέους κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Ωστόσο, με τη «σιωπηρή» συγκατάθεση του Βερολίνου θα τους δοθεί πίστωση χρόνου μέχρις ότου το καταφέρουν.


Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 25/04/2013