Οι όροι της γερμανικής Ευρωζώνης είναι δυσβάστακτοι για τον Νότο
Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Μέσα σε μια μέρα η Μέρκελ ζήτησε αύξηση του επιτοκίου από την ΕΚΤ, ο Σόιμπλε απεφάνθη ότι το πρόβλημα της Ιταλίας είναι η έλλειψη μεταρρυθμίσεων και μίλησε απαξιωτικά για τον πρόεδρο της Επιτροπής Μπαρόζο.
Το μήνυμα προς την Ιταλία του Λέτα, που ετοιμάζεται για μια σχετική χαλάρωση, αλλά και για την Ισπανία, που ετοιμάζεται να μεταθέσει χρονικά τον περιορισμό του ελλείμματος, είναι σαφές και δεν επιδέχεται παρερμηνείες «με δική σας ευθύνη».
Το Βερολίνο είναι σαφές ότι δεν μπαίνει στον κόπο, ούτε καν προσχηματικά, να ζητήσει τη διαμόρφωση ενός ελάχιστου κοινού παρονομαστή συναίνεσης, ούτε με τη Μαδρίτη και τη Ρώμη σήμερα, ούτε με το Παρίσι αύριο.
Η γερμανική πολιτική ελίτ έχει πάρει τις αποφάσεις της και τις προωθεί ως αδιαπραγμάτευτη κόκκινη γραμμή: Αν θέλετε να παραμείνετε στην Ευρωζώνη θα αυτοχρηματοδοτήσετε τις επιλογές σας, με συνεχή λιτότητα, φορολογία και «κούρεμα» καταθέσεων. Ετσι, στον βαθμό που δεν επιβαρύνεται το Βερολίνο με χρηματοδότηση ή ακόμη και παροχή εγγυήσεων στην Ισπανία και την Ιταλία, η όποια προσωρινή χαλάρωση θα μεταθέσει απλά και θα αυξήσει το κόστος της θεραπείας.
Ετσι οι όποιες αποκλίσεις της Μαδρίτης, της Ρώμης και του Παρισιού δεν δημιουργούν αίσθηση απομόνωσης στο Βερολίνο, και επιπλέον στον βαθμό που εκτονώνουν πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις και αποτρέπουν εκπλήξεις προ των εκλογών του Σεπτεμβρίου είναι καλοδεχούμενες.
Η συλλογιστική του Βερολίνου είναι κάτι παρά πάνω από εμφανής: Οι όροι της γερμανικής Ευρωζώνης είναι δυσβάστακτοι για τον Νότο, οι χώρες όμως του οποίου δεν διαθέτουν ούτε δυνατότητα επιβολής ουσιαστικής διαπραγμάτευσης, και κυρίως καμιά βιώσιμη εναλλακτική λύση εκτός κοινού νομίσματος.
Εκεί που οι εξελίξεις μπορούν να τεθούν εκτός ελέγχου είναι η Γαλλία, όπου στο εσωτερικό του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος υπάρχει ατμόσφαιρα γενικευμένης εξέγερσης κατά της λιτότητας.
Με τη δημοτικότητα του Ολάντ να έχει πέσει στο ναδίρ, με τις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εκλογές της Ανοιξης του 2014 να προμηνύουν μια ταπεινωτική για τους Σοσιαλιστές ήττα, το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης κυριαρχεί, καθώς είναι φανερό ότι ουδείς σήμερα θα στοιχημάτιζε στην ομαλή λήξη της θητείας του προέδρου και της Βουλής την Ανοιξη του 2017.
Η στροφή προς τη γερμανική Ευρωζώνη για να ολοκληρωθεί χρειάζεται ένα βάθος χρόνου, να έχει υπάρξει μια συνολική σταθεροποίηση, να έχει ολοκληρωθεί η προσχώρηση των χωρών της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης, και κυρίως να έχει ολοκληρωθεί η χρονοβόρα και περίπλοκη αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Ετσι το ενδεχόμενο κοινωνικής, πολιτικής και θεσμικής κρίσης στη Γαλλία προβάλλει ως εξαιρετικά πιθανό είτε ο Ολάντ παραμείνει στη σημερινή αδράνεια, είτε εξαναγκασθεί να σκληρύνει τη στάση του απέναντι στη Μέρκελ.
Η Γαλλία, στη θεώρηση του Βερολίνου, δεν είναι καν ούτε προσχηματικά ο ήσσων εταίρος ενός ηγεμονικού ευρωπαϊκού δίδυμου, με τη διαφορά ότι δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί εδώ και τώρα με τη συνταγή που εφαρμόζεται στην Ισπανία και την Ιταλία.
Με τις γερμανικές εκλογές να πλησιάζουν ο Ολάντ πιέζεται ασφυκτικά: Από την μια προσδοκά στην καλή θέληση του Βερολίνου για πιο ήπια προσαρμογή της Γαλλίας στις απαιτήσεις του Δημοσιονομικού Συμφώνου και από την άλλη γνωρίζει ότι αν δεν διαφοροποιηθεί εγκαίρως το Παρίσι θα κληθεί να συνυπογράψει την εγκαθίδρυση της γερμανικής Ευρωζώνης, μια κατάληξη συνώνυμη με χρεοκοπία της ευρωπαϊκής στρατηγικής της χώρας από το Μάαστριχτ το 1991 μέχρι και σήμερα.
Βάθος χρόνου
Η στροφή προς τη γερμανική Ευρωζώνη για να ολοκληρωθεί χρειάζεται ένα βάθος χρόνου, να έχει υπάρξει μια συνολική σταθεροποίηση, να έχει ολοκληρωθεί η προσχώρηση των χωρών της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης, και κυρίως να έχει ολοκληρωθεί η χρονοβόρα και περίπλοκη αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας.
kapopoulos@pegasus.gr
Πηγή: Ημερησία
Δημοσιεύτηκε στις 29/04/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire