Γ. Σέρτης
ΟΙ των θεωρητικών -και λεγόμενων ανθρωπιστικών κ.ά.- επιστημών ασχολούμενοι είχαν -πάντα- την εντύπωση ότι στον αντίποδα των θετικών επιστημών οι αριθμοί, με τη βάσανο του πειράματος, έχουν τη δική τους αδιάσειστη, μετρήσιμη και απαραβίαστη λογική.
Πλην, τα όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες ανατρέπουν τέτοιες πεποιθήσεις και αντιλήψεις. Συγκεκριμένα:
Με τον δείκτη της ανεργίας -ιδιαίτερα καταθλιπτικό για τη νεολαία- οι καθημερινές υποσχέσεις-εξαγγελίες κινούνται εκτός της λογικής των αριθμών:
–Εάν μειωθούν οι μισθοί -ακόμη και κατά 50%- θα... εξοικονομηθούν κάποιες δεκάδες εκατομμύρια. –Εάν -επιτέλους- υπολογίζεται και το τελευταίο ευρώ και παύσει η κατασπατάληση του δημόσιου ταμείου, θα εξοικονομηθούν -πάλι- μερικά εκατομμύρια.
Αλλά -πόσες φορές να το πούμε- ένα δισεκατομμύριο είναι χίλια εκατομμύρια. Και η... τρύπα τόσων δισεκατομμυρίων δεν... κλείνει με εξοικονόμηση μονοψήφιων και διψήφιων αριθμών εκατομμυρίων. Λοιπόν, οι προερχόμενοι από τις θεωρητικές επιστήμες, με στοιχειώδεις γνώσεις Μαθηματικών, διαιρούν τα δισεκατομμύρια με τα 100.000 -ενεργά- νοικοκυριά του Νησιού, και... κρατούν το βαρύ κεφάλι τους ανάμεσα στα δυο τους χέρια (βαρια) αναστενάζοντας.
Αντιθέτως, οι οικονομολόγοι και άλλοι γνώστες της αυστηρής λογικής των αριθμών προτείνουν -ανά ημέρα και ανά ώρα- λύσεις και (επι)λύσεις... εξόδου από το αδιέξοδο, κ.λπ. αρνούμενοι να προβούν στη στοιχειώδη -προαναφερθείσα- διαίρεση.
Υποψία αυστηρής λογικής:
–Βρε, μπας και είναι... εικονική η αναφορά σε τόσα δισεκατομμύρια; Και καχυποψία... απελπισίας: –Μήπως δεν ξέρουν τόσοι και τόσοι... πολυπράγμονες πόσα εκατομμύρια έχει ένα δισεκατομμύριο;
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 25/05/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire