Ελλάδα - Ο αειθαλής... ελληνικός τρόπος

Tης Τασούλας Καραϊσκάκη

Τα προϊόντα «μαΐμού» είναι σίγουρα η μάστιγα της κρίσης, η νέα δραστηριότητα στην οποία επιδίδεται πυρετωδώς το διεθνές χταπόδι του οργανωμένου εγκλήματος. Το αποκάλυψε και η τελευταία σχετική έκθεση της Europol («Κ», Γιάννης Σουλιώτης, 6/4/2013). Οι μαφίες πλέον παράγουν και διακινούν απομιμητικά προϊόντα (1,2 δισ. ευρώ ο τζίρος στην Ευρώπη) και όχι μόνο πολυτελείας (δήθεν επώνυμα ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ πάσης φύσης), αλλά και μαζικής καθημερινής κατανάλωσης όπως τρόφιμα, φάρμακα, απορρυπαντικά, καλλυντικά... Η μειωμένη αγοραστική δύναμη των Ευρωπαίων «άνοιξε» τις δουλειές των λαθρεμπόρων και των παραχαρακτών, σημειώνει η έκθεση.

Είναι γνωστό. Η κολοσσιαία βιομηχανία των απομιμήσεων και το παρεμπόριο έχουν φέρει σαρωτικές αλλαγές στην ελληνική αγορά και έχουν πλήξει ό,τι παράγεται στη χώρα μας. Σε μια χώρα, όπου –παράλληλα– ενδημούν το λαθρεμπόριο και η νοθεία: λαθραία ή νοθευμένη με τολουόλη βενζίνη, ποτά «μπόμπες», αδασμολόγητα συχνά κακής ποιότητας τσιγάρα, πυρηνέλαια «έξτρα παρθένα ελαιόλαδα»... Η πρόσφατη υπόθεση της μαζικής πώλησης στη Βόρεια Ελλάδα –από 172 σούπερ μάρκετ– απορρυπαντικών και καλλυντικών «μαϊμού» ανέδειξε την «αναβάθμιση» της εγχώριας νοθείας μέσω των πρακτικών της απομιμητικής βιομηχανίας. Ελληνας επιχειρηματίας, που πρωτοστατούσε στην εκστρατεία για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων, παρασκεύαζε μαζικά, κατά τόνους, αμφιβόλου σύστασης υγρά απορρυπαντικά και καλλυντικά, τα εμφιάλωνε σε συσκευασίες επώνυμων προϊόντων και τα διέθετε μέσω των δεκάδων καταστημάτων του. Δεν αφορά ένα παρακλάδι της διεθνούς αγοράς φθηνών αδασμολόγητων απομιμήσεων που ο καταναλωτής επιλέγει λόγω περιορισμένου βαλαντίου, συντηρώντας με τον τρόπο αυτό την πολυπλόκαμη διεθνή παραβιομηχανία. Αλλά μια ελληνικής κοπής επιχείρηση προϊόντων «μαϊμού», τα οποία πωλούνταν ως αυθεντικά και ακριβά, εξαπατώντας τον πελάτη που δεν επιλέγει την απομίμηση, δεν αγοράζει από πάγκους στον δρόμο, αλλά από μεγάλα νόμιμα σούπερ μάρκετ.
Η υπόθεση αυτή, όπως και άλλες παρόμοιες, πλήττουν την αξιοπιστία του ελληνικού προϊόντος και της ελληνικής αγοράς, τη δυναμική τού «καταναλώνουμε ό,τι παράγουμε». Σίγουρα, το υπερεθνικό, εντατικοποιημένο, άνευ ορίων και όρων αδυσώπητο σύστημα μαζικής παραγωγής απομιμητικών προϊόντων έχει συντρίψει τους Ελληνες παραγωγούς. Ομως, η ζοφερή αυτή πραγματικότητα για τα ελληνικά προϊόντα δεν ξορκίζεται με απατεωνιές ή εκκλήσεις στα πατριωτικά μας αισθήματα, αλλά με συστηματικούς ελέγχους και επαγρύπνηση της πολιτείας, με «κυνήγι» του «ελληνικού τρόπου», που αναδιανέμει τα χρήματα από τους τίμιους στους αετονύχηδες. Και με υψηλή καταναλωτική συνείδηση. Μόνον έτσι μπορεί να ηττηθούν η απάτη και η αισχροκέρδεια, που επίσης γιγαντώνονται με την κρίση.
Ομως, ακριβώς σε εποχής κρίσης, είναι εξαιρετικά δύσκολη η οργάνωση με βάση εκείνον τον κοινό παρονομαστή (όφελος για όλους, όχι η ζημία του ενός κέρδος για τον άλλο), που χρειάζεται μια κοινωνία για να προοδεύσει.


Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 31/05/2013