Επιστολή-Καταπέλτης αραβοφώνων ακτιβιστών προς συντρόφους της Δύσης

Σκληρή αραβική γλώσσα 

Μόνο όσα δέντρα έχουν καρπούς μπορούν και τα πετροβολούν ΣΑΑΝΤΙ ΣΙΡΑΖΙ Πέρσης ποιητής (1184-1291)

Αχιλλέας Φακατσέλης

 

«Ο αγώνας μας ενάντια στο Κτήνος είναι κοινός. Μάθαμε και εμπνευστήκαμε από τους παλιούς και νέους αγώνες σας, όπως κι εσείς από τους δικούς μας. Απομένει όμως πολύς δρόμος μέχρι να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο και να κλιμακώσουμε τον κοινό μας αγώνα».

 
«Για εμάς που ζούμε την κρατική καταστολή στο πετσί μας, το να δηλώνουμε 
αναρχικοί δεν λέει τίποτε, διότι θεωρούμε τον αναρχισμό σας μια λευκή 
ευρωκεντρική ιδεολογία με μεταμοντέρνο πυρήνα» (φωτ. Reuters)


Μιλούν κάποιοι από τους πρωταγωνιστές της Αραβικής Ανοιξης, μέσω μιας ανοιχτής επιστολής με προέλευση τη Βηρυτό και αποδέκτη το ευρωπαϊκό και βορειοαμερικανικό κοινωνικό κίνημα (ολόκληρη στο: www.ainfos.ca/ainfos336/ainfos55047.html). Μια επιστολή που πρώτη φορά, και με αφοπλιστικά ειλικρινή και άμεσο τρόπο, καταθέτει την κριτική των αραβόφωνων ακτιβιστών για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και δρουν οι σύντροφοί τους στη Δύση.
Αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «κολεκτίβα ομάδων ριζοσπαστών, μαχητικών οικολόγων, αναρχικών και φεμινιστών-φεμινιστριών», δηλώνουν ότι μεταφέρουν και τη γνώμη πολλών άλλων συντρόφων τους «από τον αραβικό κόσμο, από το Μαρόκο ώς τη Συρία, που αντιμετωπίζουν τα ίδια διλήμματα κάθε φορά που επικοινωνούν με τους Δυτικούς αγωνιστές».
Οι σύντροφοι της Δύσης
Διαπιστώνοντας από την αρχή ότι ο ριζοσπαστικός κοινωνικός χώρος στη Δύση, και ειδικά στη Β. Αμερική, είναι δέσμιος μιας ενοχλητικής αντίληψης περί ενιαίας και πολιτικά ορθής ιδεολογικής βάσης, οι ακτιβιστές της Αραβικής Ανοιξης σημειώνουν ότι αυτή η αντίληψη δεν αποδίδει παντού «και σίγουρα όχι στον αραβικό κόσμο». Αυτή η αυστηρή κριτική ολοκληρώνεται με την εκτίμηση ότι οι ακτιβιστές της Δύσης «κατάπιαν και αφομοίωσαν το καθοδηγητικό ύφος των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεών τους, και τώρα το χρησιμοποιούν ενστικτωδώς στις επαφές τους με τους τριτοκοσμικούς συντρόφους». Και η επιστολή ξεκαθαρίζει ότι «δεν μπορείτε να μας υποδεικνύετε πώς θα δράσουμε στα δικά μας ζητήματα, όπως το Πολιτικό Ισλάμ, η συριακή επανάσταση ή οι αντικυβερνητικές μας τακτικές, όπως και με ποιους θα συμμαχήσουμε».
Κι επειδή ο επαναστατικός λόγος δεν διαθέτει σαβουάρ βιβρ, η επιστολή, χωρίς περιστροφές, αποσαφηνίζει ότι «δεν θέλουμε να γίνουμε η αραβική σας εκδοχή». «Αλλωστε, ζώντας στη σκιά των τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων, των βομβών εμπλουτισμένου ουρανίου και της ιμπεριαλιστικής κατοχής, βλέπουμε ότι τελικά οι τακτικές σας δεν μας βοήθησαν ώς τώρα, όπως δεν βοήθησαν κι εσάς».
Μεταμοντέρνος... αναρχισμός
Τα χαστουκάκια συνεχίζονται με κριτική που μπορεί να αποτελέσει homework για το δυτικό ακτιβισμό: «Για εμάς που ζούμε την κρατική καταστολή στο πετσί μας, το να δηλώνουμε αναρχικοί δεν λέει τίποτε, διότι θεωρούμε τον αναρχισμό σας μια λευκή ευρωκεντρική ιδεολογία με μεταμοντέρνο πυρήνα. Κι όσο περισσότερο επικοινωνούμε, τόσο ανακαλύπτουμε ότι οι λέξεις που αγαπήσαμε με όλη μας την ψυχή φυλακίζονται σε στενοκέφαλους ορισμούς και υποβάλλονται σε ατελείωτους σημειολογικούς διαξιφισμούς μεταξύ σας. Και δεν ενδιαφερόμαστε για πολέμους λέξεων, αλλά για τη διάλυση των πραγματικών συνθηκών καταπίεσης και αδικίας».
«Δεν υποτιμούμε τους αγώνες σας ούτε τους υπονομεύουμε. Οσα λέμε είναι για να ξανασκεφτείτε την τάση που εκδηλώνεται στη Δύση να ισοπεδώνονται τα ριζοσπαστικά κινήματα κάτω από μια πολιτικά ορθή ιδεολογική πλατφόρμα, εξασθενίζοντας τη ζωτικότητα των κοινωνικών κινημάτων».
«Καθώς ο κόσμος καίγεται, όλοι εμείς που ονειρευόμαστε βιώσιμο περιβάλλον και δίκαιη κοινωνία βρισκόμαστε στα ίδια χαρακώματα ενάντια στον ίδιο εχθρό».


Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 26/05/2013