Κύπρος : Οι αυταπάτες για τη θετική ρητορική της Άγκυρας

Κώστας Βενιζέλος

Σημασία έχει η ορθή στόχευση

Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως απάντηση για τα όσα είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας την περασμένη Κυριακή στην πορεία των Μορφιτών, τα όσα από πλευράς της Τουρκίας έγιναν τις μέρες που ακολούθησαν. Θα ήταν, όμως, υπερβολή καθώς η στάση της Άγκυρας είναι διαχρονική και αναλλοίωτη. Ο Πρόεδρος, στην ομιλία του έκανε μια διαπίστωση ότι «τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε εκ μέρους της Άγκυρας μία θετική ρητορική, την οποία και καλωσορίζουμε». Έσπευσε, ωστόσο, να αναφέρει πως «δεν είναι ικανή η θετική ρητορική να οδηγήσει σε λύση». Αυτό, όμως, που μένει στην ατμόσφαιρα είναι το καλόπιασμα της Άγκυρας. Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι, η Τουρκία έδωσε απαντήσεις και για τη… θετική ρητορική και για τις πράξεις που αναμένουμε μάταια άπραχτοι από το 1974.

 Πρώτον, κουβάλησαν στην Κωνσταντινούπολη στο Διεθνές Συνέδριο Ενέργειας τον Ακιντζί και τον παρουσίασαν σε ξένους ηγέτες σαν «πρόεδρο». Χειραψίες, φιλοφρονήσεις, συναντήσεις. Ο Ακιντζί για την πλευρά μας είναι ο κατοχικός ηγέτης και για την Άγκυρα «Πρόεδρος» κράτους.

Δεύτερο, τις ίδιες ημέρες, υπογράφηκε στην Κωνσταντινούπολη συμφωνία μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος από την Τουρκία στα κατεχόμενα. Μια κίνηση που συνδέεται βαθμηδόν με το σχέδιο Β του καθεστώτος Ερντογάν για προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία. Η συμφωνία αυτή έπεται κι άλλων ενεργειών που εντάσσονται στους σχεδιασμούς αυτούς (μεταφορά νερού, αλλαγή της διοικητικής δομής του ψευδοκράτους με βάση το τουρκικό πρότυπο, εναρμόνιση του νομικού συστήματος με το τουρκικό). Το σχέδιο Β μπορεί να προσαρμοστεί αναλόγως και να εφαρμοστεί και μετά από μια συμφωνία στο Κυπριακό, αφού αυτός φαίνεται να είναι ο στρατηγικός στόχος της Άγκυρας.

Τρίτο, σε θέματα «χαμηλής πολιτικής» αλλά αρκούντως σημαντικά όπως είναι αυτά της παιδείας. Δύο διαδοχικοί κατάλογοι με εκπαιδευτικούς που δόθηκαν μέσω ΟΗΕ στο κατοχικό καθεστώς για το ελληνοκυπριακό σχολείο στο Ριζοκάρπασο, «κόπηκαν» (τρεις από τους οκτώ).

Στην πολιτική, εάν δεν αξιολογεί κανείς τα δεδομένα και τα γεγονότα με ρεαλιστικούς όρους, παρασύρεται σε εξωπραγματικές προσεγγίσεις. Όσοι, για παράδειγμα, επένδυσαν στον παράγοντα Ακιντζί, θεωρώντας πως θα λειτουργήσει αυτόνομα από την Τουρκία, είναι (και αποδείχθηκαν) αιθεροβάμονες. Ο Ακιντζί, όπως και οι προκάτοχοί του, είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της Τουρκίας. Εάν δεν τα εξέφραζε θα απομακρυνόταν αμέσως από την Άγκυρα. Όπως έγινε ακόμα και με τον πανίσχυρο Ντενκτάς, όταν έκριναν πως ολοκλήρωσε τον κύκλο του και ότι η συνέχιση της πολιτικής του παρουσίας ζήμιωνε την Τουρκία και τους σχεδιασμούς της.

Συνεπώς, αντί να αξιολογούμε λανθασμένα τη ρητορική της Άγκυρας, και να επιχειρούμε να «πιαστούμε» από τα δήθεν θετικά(!), καλά κάνουμε να προσγειωθούμε στις πραγματικότητες.

Στην τέχνη της τακτικής, έχει σημασία η ορθή στόχευση, η οποία είναι απαραίτητο να βασίζεται σε ορθή αντίληψη για τις επιδιώξεις στην αντίπερα όχθη. Το επιδιωκόμενο είναι η λύση, αλλά για να επιτευχθεί τούτο πρέπει να εγκαταλειφθεί η προσέγγιση της εξημέρωσης του θηρίου. Χρειάζεται επιθετική πολιτική, αξιοποίηση της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας και η δημιουργία τετελεσμένων στα ενεργειακά.

ΣΗΜ: Το παιχνίδι της απόδοσης ευθυνών δεν πρέπει να απασχολεί. Και να μας φορτώσουν την όποια ευθύνη (που δεν υπάρχει λόγος σήμερα), δεν είναι το τέλος του κόσμου. Το τέλος του κόσμου είναι να αποδεχθούμε θνησιγενή συμφωνία για να αποφύγουμε να μας επιρριφθούν ευθύνες.

Κώστας Βενιζέλος