Το σύνδρομο της Λωζάνης και οι πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία

Το Σύνδρομο τ

 

 

Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, τη δοκιμασμένη αυτή τακτική εφαρμόζει ο Ερντογάν για να αποτρέψει δυσμενείς για τη χώρα του εξελίξεις στο Κουρδικό εντός συνόρων στη Νοτιοανατολική Τουρκία και εκτός συνόρων στη Βορειοανατολική Συρία και στο Βόρειο Ιράκ. Το αφήγημα του Ερντογάν έχει διαμορφωθεί ως εξής: Απειλείται η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, καθώς οι εχθροί μας με μοχλό τους προδότες του Γκιουλέν θέλουν να μας εγκλωβίσουν στην Ανατολία καταπατώντας τα σύνορα της Συνθήκης της Λωζάνης με στόχο μια νέα Συνθήκη των Σεβρών!
Εμείς, συνεχίζει το αφήγημα, δεν θα περιμένουμε να αμφισβητηθεί σε βάρος μας η Λωζάνη, θα την αμφισβητήσουμε πρώτοι επιθετικά και θα ανατυπώσουμε σε δεύτερη έκδοση το αφήγημα του Κεμάλ «Εθνικό συμβόλαιο» κατά της Συνθήκης των Σεβρών. Και μάλιστα σε αντίθεση με τη μειοδοσία των Κεμάλ-Ινονού στη Λωζάνη, εμείς αρχής γενομένης από Συρία-Ιράκ θα διεκδικήσουμε την υλοποίησή του.
Το αφήγημα αυτό στη σημερινή του διατύπωση φέρει την υπογραφή του Ερντογάν, αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι ένα αναμάσημα όλων των σοβαρών και μη θεωριών συνωμοσίας που αναπτύσσονται στην Τουρκία από τότε που ο πρώτος Πόλεμος του Κόλπου -η Καταιγίδα της Ερήμου, η εισβολή δηλαδή των ΗΠΑ στο Ιράκ στις αρχές του 1991- οδήγησε στην ντε φάκτο ανεξαρτησία των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ: Τον Αύγουστο του 1990 ο τότε επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας στρατηγός Τουρουντάι διαφώνησε με τη στήριξη του τότε προέδρου Οζάλ στην πολιτική της Ουάσιγκτον στο Ιράκ και παραιτήθηκε.

Ταύτισε προκαταβολικά την αποδυνάμωση του Σαντάμ στη Βαγδάτη με τη χειραφέτηση των Κούρδων στον Βορρά. Λίγο μετά από τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας την άνοιξη του 1999 από το ΝΑΤΟ και την απόσπαση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, κυκλοφόρησε στην Τουρκία το βιβλίο πολιτικής μυθοπλασίας με τίτλο «Metal Storm»: ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ζητούν με τελεσίγραφο απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων από τις κουρδικές περιοχές στη Νοτιοανατολική Τουρκία και επειδή η Αγκυρα δεν ενδίδει στο τελεσίγραφο ξεκινούν συμμαχικοί βομβαρδισμοί κατά μεγάλων πόλεων.
Την άνοιξη του 2003 η τουρκική βουλή σε μια σπάνια στιγμή εθνικής ενότητας του κυβερνώντος ΑΚΡ με το κεμαλικό κόμμα CHP, την αξιωματική αντιπολίτευση, αρνούνται τη διέλευση στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ από το έδαφος της χώρας και έτσι ματαιώνεται το άνοιγμα βόρειου μετώπου κατά του Σαντάμ!
Ή θα επεκταθούμε ή θα συρρικνωθούμε διαμηνύουν ο Ερντογάν, ο στενός κύκλος συνεργατών του και φιλικοί προς την κυβέρνηση αρθρογράφοι σε μια ρητορική που χτίζει ένα εσωτερικό εθνικοϊσλαμικό μέτωπο ανάμεσα στο ισλαμικό ΑΚΡ και το εθνικιστικό κόμμα ΜΗΡ του Μπαχτσελί, που είναι γνωστό και ως κόμμα των Γκρίζων Λύκων. Πρώτο αποτέλεσμα η στήριξη του ΜΗΡ στη συνταγματική μεταρρύθμιση για σουλτανική προεδρία, καθώς έτσι συγκεντρώνεται η ενισχυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που απαιτείται για τη διεξαγωγή σχετικού δημοψηφίσματος την προσεχή άνοιξη.
Το αφήγημα της απειλής για εδαφική συρρίκνωση είναι και μια επιπλέον νομιμοποίηση της πανίσχυρης προεδρίας ως επιβεβλημένης κίνησης για να αντιμετωπισθούν οι συνωμοσίες που εξυφαίνονται σε ξένα κέντρα σε βάρος της Τουρκίας. Ο παραληρηματικός αναθεωρητισμός του Ερντογάν δεν είναι τακτικός ελιγμός, αλλά η κύρια πλέον συνιστώσα μιας στρατηγικής μακρόχρονης παραμονής στην εξουσία. Με τα παραπάνω δεδομένα πουθενά στον ορίζοντα δεν είναι ορατή εξομάλυνση των σχέσεων με τις ΗΠΑ όσο ο Ερντογάν παραμένει στην εξουσία.

ΠΗΓΗ : Το Έθνος, 23 Οκτωβρίου 2016