Στο φως η θυελλώδης και θνησιγενής ερωτική ιστορία του Τ. Σ. Ελιοτ
REUTERS
Ο Τ. Σ. Ελιοτ και η δεύτερη σύζυγός του Βάλερι, το 1960, στη
Νέα Υόρκη. Αγνωστος παραμένει ο λόγος που παντρεύτηκε αυτήν και όχι τη
Χέιλ.
ΠΡΙΝΣΤΟΝ. Υπό αυστηρά
μέτρα ασφαλείας δημοσιοποιήθηκαν χθες, σε βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου
Πρίνστον, στο Νιου Τζέρσεϊ, οι ερωτικές επιστολές του Αμερικανού ποιητή
Τ. Σ. Ελιοτ στη μούσα του και «πηγή υπερφυσικής έκστασης» για
περισσότερα από 30 χρόνια, Εμιλι Χέιλ, ύστερα από έξι δεκαετίες.
Η αλληλογραφία του νομπελίστα ποιητή με τη Χέιλ, την οποία γνώρισε κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στο Χάρβαρντ, το 1912, κέντριζαν πάντα το ενδιαφέρον των μελετητών του Ελιοτ. Η Χέιλ και ο Ελιοτ ζήτησαν από το Πρίνστον να διατηρήσει σφραγισμένες τις επιστολές και να τις δημοσιοποιήσει 50 χρόνια μετά τον θάνατο της Χέιλ, που συνέβη το 1969. Η αλληλογραφία είναι προσβάσιμη για πρώτη φορά στο κοινό, στην εντυπωσιακή βιβλιοθήκη Φάιερστοουν, μετά το άνοιγμα των ξύλινων κιβωτίων στα οποία είχαν αποθηκευθεί οι επιστολές.
Οι επιστολές αποκαλύπτουν ότι τα ερωτικά αισθήματα του Ελιοτ για τη Χέιλ ήταν έντονα. Παρότι η νεότερη Χέιλ υπέκυψε στη γοητεία του ποιητή, η σχέση τους είχε άδοξο τέλος, καθώς ο Ελιοτ πραγματοποίησε δεύτερο γάμο με τη Βάλερι, μετά τον θάνατο της πρώτης γυναίκας του, που νοσηλευόταν για χρόνια σε ψυχιατρείο. Σε επιστολή του προς το Πρίνστον το 1960, ο Ελιοτ εξηγεί τον λόγο που δεν ζήτησε τη Χέιλ σε γάμο: «Η Εμιλι Χέιλ θα είχε σκοτώσει τον ποιητή μέσα μου. Η πρώτη μου σύζυγος Βιβιέν Χέιγουντ κόντεψε να με εξοντώσει, αλλά κράτησε ζωντανό τον ποιητή». Ο Ελιοτ απέφυγε, όμως, να εξηγήσει τα κίνητρά του για τον δεύτερο γάμο, με τη Βάλερι.
Από την πλευρά της η Χέιλ, σε επιστολή της προς το Πρίνστον λίγο πριν από τον θάνατό της το 1969, έγραφε: «Αντί για την κοινή ζωή που ονειρευόμουν μαζί του και η οποία θα μπορούσε τότε να γίνει δική μας, ο Ελιοτ αποφάσισε να μη με παντρευτεί, προκαλώντας μου σοκ και θλίψη. Ισως να μην ήμουν ικανή να γίνω η σύντροφος που ήλπιζε. Ισως η απόφασή του να μας προφύλαξε από μεγάλη δυστυχία. Ποτέ δεν θα μάθω».
Σύμφωνα με τον ειδικό στον Ελιοτ, καθηγητή Τόνι Κούντα, οι επιστολές μεταξύ του ποιητή και της μούσας του διηγούνται την κρυφή ερωτική ιστορία του Ελιοτ, αλλά και του ίδιου του κινήματος του μοντερνισμού στη λογοτεχνία. «Πρόκειται για το τελευταίο άγνωστο κομμάτι της ζωής του Ελιοτ και για τη σημαντικότερη αποκάλυψη σχετικά με έναν σημαντικό ποιητή του 20ού αιώνα», λέει ο καθηγητής Κούντα μιλώντας στην εφημερίδα The Guardian.
Ο Ελιοτ και η Χέιλ συναντήθηκαν εκ νέου, τυχαία, το 1930, σε δεξίωση στο Λονδίνο, ενώ η Χέιλ αποδέχθηκε το φλερτ, για να γίνει για δεύτερη φορά η ερωμένη του ποιητή. Σε επιστολή του, τον Δεκέμβριο του 1930, ο Ελιοτ κάνει λόγο για απερίγραπτη ευτυχία. «Βρίσκομαι σε κατάσταση συναισθηματικού πυρετού. Ο πόνος είναι εντονότερος, αλλά δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τον πόνο αυτό. Η ευτυχία μου μπορεί να συγκριθεί μόνο με υπερφυσική έκσταση», έγραφε στην παντοτινή αγαπημένη του.
Η αλληλογραφία του νομπελίστα ποιητή με τη Χέιλ, την οποία γνώρισε κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στο Χάρβαρντ, το 1912, κέντριζαν πάντα το ενδιαφέρον των μελετητών του Ελιοτ. Η Χέιλ και ο Ελιοτ ζήτησαν από το Πρίνστον να διατηρήσει σφραγισμένες τις επιστολές και να τις δημοσιοποιήσει 50 χρόνια μετά τον θάνατο της Χέιλ, που συνέβη το 1969. Η αλληλογραφία είναι προσβάσιμη για πρώτη φορά στο κοινό, στην εντυπωσιακή βιβλιοθήκη Φάιερστοουν, μετά το άνοιγμα των ξύλινων κιβωτίων στα οποία είχαν αποθηκευθεί οι επιστολές.
Οι επιστολές αποκαλύπτουν ότι τα ερωτικά αισθήματα του Ελιοτ για τη Χέιλ ήταν έντονα. Παρότι η νεότερη Χέιλ υπέκυψε στη γοητεία του ποιητή, η σχέση τους είχε άδοξο τέλος, καθώς ο Ελιοτ πραγματοποίησε δεύτερο γάμο με τη Βάλερι, μετά τον θάνατο της πρώτης γυναίκας του, που νοσηλευόταν για χρόνια σε ψυχιατρείο. Σε επιστολή του προς το Πρίνστον το 1960, ο Ελιοτ εξηγεί τον λόγο που δεν ζήτησε τη Χέιλ σε γάμο: «Η Εμιλι Χέιλ θα είχε σκοτώσει τον ποιητή μέσα μου. Η πρώτη μου σύζυγος Βιβιέν Χέιγουντ κόντεψε να με εξοντώσει, αλλά κράτησε ζωντανό τον ποιητή». Ο Ελιοτ απέφυγε, όμως, να εξηγήσει τα κίνητρά του για τον δεύτερο γάμο, με τη Βάλερι.
Από την πλευρά της η Χέιλ, σε επιστολή της προς το Πρίνστον λίγο πριν από τον θάνατό της το 1969, έγραφε: «Αντί για την κοινή ζωή που ονειρευόμουν μαζί του και η οποία θα μπορούσε τότε να γίνει δική μας, ο Ελιοτ αποφάσισε να μη με παντρευτεί, προκαλώντας μου σοκ και θλίψη. Ισως να μην ήμουν ικανή να γίνω η σύντροφος που ήλπιζε. Ισως η απόφασή του να μας προφύλαξε από μεγάλη δυστυχία. Ποτέ δεν θα μάθω».
Σύμφωνα με τον ειδικό στον Ελιοτ, καθηγητή Τόνι Κούντα, οι επιστολές μεταξύ του ποιητή και της μούσας του διηγούνται την κρυφή ερωτική ιστορία του Ελιοτ, αλλά και του ίδιου του κινήματος του μοντερνισμού στη λογοτεχνία. «Πρόκειται για το τελευταίο άγνωστο κομμάτι της ζωής του Ελιοτ και για τη σημαντικότερη αποκάλυψη σχετικά με έναν σημαντικό ποιητή του 20ού αιώνα», λέει ο καθηγητής Κούντα μιλώντας στην εφημερίδα The Guardian.
Ο Ελιοτ και η Χέιλ συναντήθηκαν εκ νέου, τυχαία, το 1930, σε δεξίωση στο Λονδίνο, ενώ η Χέιλ αποδέχθηκε το φλερτ, για να γίνει για δεύτερη φορά η ερωμένη του ποιητή. Σε επιστολή του, τον Δεκέμβριο του 1930, ο Ελιοτ κάνει λόγο για απερίγραπτη ευτυχία. «Βρίσκομαι σε κατάσταση συναισθηματικού πυρετού. Ο πόνος είναι εντονότερος, αλλά δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τον πόνο αυτό. Η ευτυχία μου μπορεί να συγκριθεί μόνο με υπερφυσική έκσταση», έγραφε στην παντοτινή αγαπημένη του.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire